نقد و بررسی فیلم Boogie یا بوگی | رویای بسکتبالی یک آسیایی در آمریکا
فیلم Boogie روایتی از یک ماجرای ملموس است؛ یک بازیکن آمریکایی/چینی سعی دارد رویای خود را تحقق بخشد و در این میان با رقیبی سرسخت، عشقی زیبا و خانواده‌ای سنتی درگیرودار به‌سر می‌برد.
ادی هوانگ، در اولین تجربه کارگردانی خود، فیلم Boogie یا بوگی را ساخت؛ او این اثر را درمورد یک بازیکن بسکتبال آمریکایی/چینی ساخته، که سعی می‌کند بین زندگی ورزشی، زندگی عاشقانه، و زندگی خانوادگی‌اش تعادل برقرار کند. استعداد و درخشش ادی هوانگ، در کارگردانی و ارائه تصویری متفاوت از زندگی آسیایی-آمریکایی‌ها، باعث شده تا ضعف‌های فیلمنامه کمتر به چشم بیاید. برای نقد و بررسی فیلم بوگی با فیلیمو شات همراه باشید.
در ماجرای فیلم Boogie آلفرد چین، که او را بوگی صدا می‌کنند (با بازی تیلور تاکاهاشی) تلاش می‌کند تا رویای خودش را تحقق ببخشد، و وارد لیگ حرفه‌ای بسکتبال NBA شود؛ او برای رسیدن به این هدف به مدرسه‌ای جدید نقل‌مکان می‌کند تا خودش را به مربیان نشان بدهد و بتواند بورسیۀ کالج را بگیرد. اما در این بین موانعی هم وجود دارد، که بزرگ‌ترین آن‌ها شخصی به اسم مانک (با بازی پاپ اسموک) است. بلندپروازی‌های بوگی برای مخاطب موضوع جدیدی نیست، اما همان‌طور که گفتیم هوانگ آن را از دریچۀ دیگری مورد بررسی قرار داده، و آن هم نژاد آسیایی-آمریکایی و شرایط متفاوت زندگی او است. او هم‌زمان تحت فشار است تا خودش را به‌عنوان یک ستاره اثبات کند (و همین‌طور ثابت کند که بهتر از رقیبش است) و از طرف دیگر در مقابل خانواده‌اش احساس مسئولیت می‌کند، زیرا آن‌ها برای اینکه بتوانند فرصت زندگی در آمریکا را برای او ایجاد کنند ازخودگذشتگی‌های زیادی کرده‌اند و او هم می‌خواهد به جبران آن، مایۀ سربلندی‌شان باشد.
هوانگ، که هم نویسنده است و هم سرآشپز و رستوران‌دار، برای اولین بار با سیتکام شبکۀ ABC به نام مهاجرین (Fresh Off the Boat ) که از خاطرات خود او اقتباس شده بود، به بیننده معرفی شد. شاید بوگی را افرادی که در موقعیت او هستند و در خانواده‌های مهاجر زندگی می‌کنند بهتر درک کنند. بوگی پسر نوجوانی است که باید خودش را با زندگی وفق دهد، چه در مدرسه و باشگاه بین دوستانش که از نژادهای مختلف هستند، و چه در خانه‌ای که هنوز فضای سنتی بر آن حاکم است. رنگ و بوی سنتی بودن فرهنگ آسیایی را در برخی سکانس‌ها می‌توانیم به خوبی ببینیم، مثل وقتی‌که او برای پدر و مادرش چای می‌برد، یا برای عذرخواهی از مربی (با بازی دومنیک لومباردوزی) و مدیرش (با بازی مارگارت اودت) جلوی آن‌ها زانو می‌زند. برخی مولفه‌های فیلم مثل گوش دادن به ترانه‌های آدرین یانگ و علی شهید محمد و آهنگ‌های R&B تضاد بین دو دنیای بوگی را به شکل پررنگ‌تری نشان‌مان می‌دهند، و از طرفی برت جتکویچ، فیلمبردار این اثر، سری هم به کوچه و خیابان‌های محلۀ چینی آن‌ها می‌زند و همین‌طور به آن مغازۀ طالع‌بینی که پدر و مادر بوگی پیش از تولدش نزد او می‌روند.
بوگی با دختری به نام الینور (با بازی تیلور پیگ) که یکی از همکلاسی‌هایش است، وارد رابطه‌ای رمانتیک می‌شود و شخصیت قوی و با ارادۀ او دقیقاً همان چیزی است که بوگی مغرور به آن نیاز دارد. شیمی شکل‌گرفته بین این دو شخصیت کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد و حس آن‌ها به خوبی به مخاطب منتقل می‌شود. تیلور پیگ نیز در نقش‌آفرینی خودش دیدنی عمل کرده است.
با این وجود، خرده‌روایت‌هایی در فیلم Boogie وجود دارد، که شاید می‌شد بهتر به آن‌ها پرداخت تا بیننده بتواند ارتباط بهتری با آن برقرار کند، و پیام فیلم نیز بهتر منتقل شود؛ به‌طور مثال گذشتۀ خانوادۀ بوگی، تک‌روی و غرور بوگی در برابر هم‌تیمی‌هایش و همین‌طور اتفاقات دیگری که فیلم کمی شتاب‌زده از آن‌ها می‌گذرد.
نقش‌آفرینی پاپ اسموک، ستارۀ موسیقی رپ در نقش مانک نیز یکی دیگر از نقاط عطف فیلم Boogie است، اما متاسفانه او در سال ۲۰۲۰ وقتی‌که تنها ۲۰ سال داشت به ضرب گلوله به قتل رسید. به‌طور کلی می‌توان گفت که هوانگ در اولین اثر سینمایی خود ثابت کرده که توانایی‌اش بیش از این‌هاست و در آینده‌ای نزدیک ممکن است شاهد آثار متفاوتی از او باشیم.
منبع: Variety
