کودکان نفرین شده سینما

۳ ستاره جوان هری پاتر هرکدام بازیگری را ادامه دادند، گهگاه حتی در فیلم‌های معتبری بازی کرده‌اند؛ دنیل رادکلیف در زن سیاه‌پوش، اما واتسون -که همچنین سفیر حسن نیت زنان سازمان ملل متحد است- در دیو و دلبر و روپرت گرینت ستاره سریال ام‌نایت شیامالان شد. شریک زندگی گرینت بازیگر سابق کودک دیگری است به نام جورجیا گروم که در فیلم آنگوس و تانگ و چرت زدن کامل بازی کرده.

زمانی که زندگی بچه‌ها با ورود به دنیای سینما تغییر کرد، این وظیفه به کریس کلمبوس کارگردان ۲ قسمت اول این مجموعه واگذار شد تا نیاز به محافظت از این بچه‌ها در برابر مشکلاتی که در صورت بازی در فیلمی به این بزرگی ممکن است برایشان اتفاق بیفتد را نشان دهد.

سرنوشت بازیگران کودک در سینما

زندگی یک ستاره کودک هرگز مانند نوعی پیک‌نیک نبوده است. در دوران سینمای صامت، کودکان در صحنه‌های خطرناک در صحنه فیلمبرداری قرار می‌گرفتند. دیانا سرا کری فوق ستاره قدیمی سینما که یک‌باره به شهرت رسید می‌گوید: «در هالیوود این اعتقاد وجود داشت که بچه‌ها مثل لاستیک نرم و انعطاف‌پذیر هستند. ما انعطاف‌پذیر بودیم. اما نه به خواست خودمان.»

کری که سال گذشته درگذشت، کار خود را در زمینه تصویر و سینما یک قرن زودتر با عنوان بیبی پگی آغاز کرد و به عنوان بامزه‌ترین بچه جهان معرفی شد. او زمانی که حتی بلد نبود نام خود را بنویسد، قرارداد ۱ میلیون دلار برای هر تصویر امضا کرده بود. در سن ۶ سالگی، ستاره او رو به افول بود. خانواده‌اش بیشتر درآمد او را گرفتند، در حالی که جایگاه او در هالیوود سرانجام توسط شرلی تمپل بچه جدیدی که تازگی سروکله‌اش پیدا شده بود اشغال شد.

وقتی جکی کوگان بازیگر فیلم چارلی چاپلین در سال ۱۹۲۱، متوجه شد مادر و ناپدری‌اش ثروت او را هدر داده‌اند، از آن‌ها شکایت کرد. اگرچه او در مورد پرونده ضعیف عمل کرد، اما این پرونده منجر به تصویب لایحه بازیگران کودک کالیفرنیا در سال ۱۹۳۹ شد، که به عنوان قانون کوگان شناخته می‌شود. اما استثمار و سوء‌استفاده از کودکان به همین‌جا ختم نمی‌شود. به بازیگران جوان برای بالا نگه‌داشتن سطح انرژی و یا حفظ آرامش به طور معمول مواد مخدر دارویی داده می‌شد. جودی گارلند و میکی رونی از شناخته‌شده‌ترین قربانیان در این زمینه بودند.

خطرات زندگی یک بازیگر کودک هنوز ریشه‌کن نشده است. در یک حادثه بالگرد در صحنه فیلم ناحیه گرگ‌ومیش در سال ۱۹۸۲، میکا دین لو ۷ ساله و رنی شین یی چن ۶ ساله در میان کشته‌شدگان بودند. کارگردان آن فیلم جان لاندیس، با استخدام آن‌ها قوانین کار کودکان را نقض کرده بود. در سال ۲۰۰۵، سارا پولی به‌تری گیلیامِ فیلمساز نامه نوشت و توضیح داد که چقدر احساس عدم امنیت در صحنه فیلم ماجراهای بارون مونچوزن داشته است. او از این تجربه به عنوان یکی از آسیب‌زاترین اتفاقاتی که در کودکی برایش رخ داده، یاد کرد. گیلیام در پاسخ گفت که او در سر صحنه همه مسائل ایمنی را رعایت کرده است.

تعداد کمی از ستاره‌های کودک سابق هالیوود هستند که به‌صراحت یا با عصبانیت مانند کوری فلدمن صحبت کرده باشند، او ادعا می‌کند که به همراه دوست فقیدش و بازیگر فیلم پسران گمشده توسط مردان قدرتمند در این صنعت مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته است. اتهامات او بخشی از یک مستند به نام «راز افشا شده» کتاب خاطرات کوری فلدمن در سال ۲۰۰۴ را شکل می‌دهد؛ وی همچنین مستندی به نام حقیقت من: تجاوز به دو کوری را ساخته که منابع مالی آن توسط خودش تامین شده است. با وجود این افشاگری‌ها و نیز ادعاهای آنتونی راپ، بازیگر دیگری که گفته است در سن ۱۴ سالگی با روابط جنسی ناخواسته از سوی کوین اسپیسی روبه‌رو شده است، ادعاهایی که اسپیسی آن را رد می‌کند، رسوایی سوءاستفاده از کودکان در هالیوود هنوز به طور ناامیدکننده‌ای فاقد یک لحظه‌‍ تعیین‌کننده در مقایسه با جریان سقوط هاروی واینستاین به نظر می‌رسد.

بازیگر فیلم پسرانگی چه شد؟

ایوان ریچل وود، یکی دیگر از ستاره‌های کودک، در شوبیز کیدز می‌گوید: «بعد از مدتی قضیه این شکلی می‌شود که خب… چه کسی می‌تواند بیشتر مورد سوءاستفاده قرار بگیرد؟ همیشه کسی در صف ایستاده است تا جای شما را بگیرد، بنابراین شما اجازه می‌دهید مورد سوءاستفاده قرار بگیرید. تا وقتی‌که اوضاع تغییر نکند، همیشه کسی وجود دارد که مایل به مورد سوءاستفاده قرار گرفتن و سکوت کردن باشد.»

شاید ایده‌آل‌ترین شکل بازیگری در دوران کودکی تجربه‌ای بود که الار کولترین ستاره فیلم پسرانگی داشت. کولترین به یمن برنامه تولید غیرعادی فیلم که ۱۲ سال طول کشید، از آثار مضری که برای یک ستاره کم سن و سال ممکن است پیش بیاید، محافظت می‌شد. از او هرسال فیلم گرفته می‌شد، اما در زمانی که تماشاگران فیلم را دیدند او دیگر یک فرد بالغ شده بود. او یک بازیگر کودک بود بدون این‌که به عنوان یک کودک مسئولیت شهرت خود را بر عهده بگیرد.

یکی از صحنه‌های فیلم پسرانگی نشان می‌دهد که او در یک مهمانی انتشار نیمه‌شب برای آخرین کتاب هری پاتر در صف ایستاده است. برخلاف کولترین، ستاره‌های هری پاتر در ملاءعام رشد کردند. از بین ۳ ستاره این مجموعه، رادکلیف تنها کسی است که به هر گونه لغزش در طول مسیر اعتراف کرده است؛ در سال ۲۰۱۹، او اعتراف کرد که از الکل برای مقابله با فشار روحی استفاده کرده: «در مورد من، سریع‌ترین راه برای فراموش کردن این واقعیت که تحت مراقبت قرار گرفته‌ام، مست شدن بود.» او برای تسکین یافتن زمان و تلاش زیادی صرف کرد: «وقتی به هرج‌ومرجی که در زندگی‌ام داشتم فکر می‌کنم، اکنون واقعاً بسیار خوشحال‌تر هستم.»

کودکان سینما نفرین شده‌اند

بچه‌های هری پاتر خوش‌شانس بودند که در صنعت فیلم بریتانیا کار می‌کردند، که هرگز نتوانست با وحشیگری در آب‌های متلاطم و پر از کوسه هالیوود رقابت کند. تلفات جدی ستاره‌های کودک اغلب آمریکایی هستند، فقط به این دلیل که تولیدات فیلم و تلویزیون در آنجا بسیار زیاد است.

آن‌ها همچنین خوش‌شانس بودند که به عنوان کودکانی خارج از محیط امن خانواده، درون همان نقش‌های ثابت و آن ساختار محافظت‌کننده که برایشان مانند یک خانواده بود برای یک دهه کامل، از گزند مشکلات در امان بودند؛ به‌جای اینکه پس از یک فیلم سینمایی موفق در برابر دنیای وحشی بیرون بدون پشتیبان بمانند. هیچ بازیگر کودکی قبل و بعد از آنان از امنیت شغلی بیشتر یا شبکه ایمنی محکم‌تری بهره نبرده است. اگر رادکلیف، واتسون و گرینت نمی‌توانستند از این مهلکه جان سالم به در ببرند، مطمئناً هیچ کودکی نمی‌توانست.

در آخرین روز فیلمبرداری قسمت یادگاران مرگ بخش دوم در سال ۲۰۱۰، دیوید ییتس کارگردان فیلم در مورد چگونگی خداحافظی این سه نفر از شخصیت‌هایشان بسیار فکر کرد. او گفت: «برای آخرین صحنه، دان، روپرت و اما مجبور شدند بدوند و بپرند و خود را روی این تشک آبی غول‌پیکر بیاندازند. من فکر کردم که این یک راه واقعاً مناسب برای پایان دادن به آن خواهد بود: یک جهش به جایی اسرارآمیز و ناشناخته. این بسیار سعادتمندانه و نادر است که فرود آن‌ها با خوشحالی همراه بود.»