راک کوچه بازاری

ساختن موسیقی برای فیلم‌های کمدی، یکی از آن کارهایی است که حتی در میان متخصصانی چون آهنگسازان سینما هم باز تخصصی است. کار هر آهنگسازی نیست که بتواند برای فیلم کمدی موسیقی بنویسد و تماشاگر را به شکلی اصیل سرحال نگه دارد. بر خلاف ساخت موسیقی برای درام که به نسبت در زمره راحت‌ترین کارها برای یک آهنگساز سینماست و همیشه می‌تواند حتی بر پایه داستان هم نوشتن موسیقی را آغاز کند، ساخت موسیقی برای یک فیلم کمدی به شدت وابسته به تصویر و وابسته به لحظه است. از این رو، هرچند کمتر از هر ژانر دیگری، موسیقی فیلمی که برای فیلم کمدی نوشته شده باشد شنیده می‌شود و کمتر مورد ارج و قرب تماشاگر قرار می‌گیرد اما اصلا نباید از ارزش آن کاست یا کار آهنگساز را با بی‌توجهی، بی‌مزد کرد.

اطلاعات کامل و نقد فیلم تمساح خونی

تمساح خونی را مسعود سخاوت‌دوست آهنگسازی کرده، اولین فیلم جواد عزتی است و مجموع عوامل آن می‌طلبید که یا با سخاوت‌دوست و یا با بامداد افشار ساخت موسیقی این فیلم انجام شود. سپردن ساختِ موسیقی به سخاوت‌دوست به عنوان آهنگسازی که همیشه برای فیلم‌های غیرکمدی آهنگسازی کرده، تصمیم پر ریسکی بوده و در عین حال قشنگ. چرا قشنگ؟ چون تا این ریسک‌ها نباشد پتانسیل آدم‌ها در موقعیت‌های ناآشنا معلوم نمی‌شود. شاید برای اکثر مخاطبان سینمای کمدی ایران نام امیر توسلی به عنوان یکی از کلیدی‌ترین آهنگسازان این ژانر سینما بسیار آشنا و شناخته شده باشد حال آنکه نام سخاوت‌دوست به واسطه فیلم‌های پر از لحظات دراماتیک نرگس آبیار از جمله شیار ۱۴۳، شبی که ماه کامل شد، نفس و… سر زبان‌ها افتاد.

موسیقی فیلم تمساح خونی هرچند در میان آثار مسعود سخاوت‌دوست برای سینمای ایران، اثری به یادماندنی نیست، اما از حیث جسارت او برای قبول ساخت چنین موسیقی‌ای همچنین ساخت آن با سر و شکلی قابل قبول به یادماندنی است

انتخاب آهنگسازی که به ساخت موسیقی‌های دراماتیک شهره است، ذاتا می‌تواند برای یک فیلم کمدی ارزش افزوده باشد به شرط آنکه کارگردان در آهنگساز ظرفیت پذیرش این چالش و در عین حال خلاقیت به خرج دادن را دیده باشد. سخاوت‌دوست برای تمساح خونی موسیقی‌ای نوشته از جنس خودش نه از جنس موسیقی کمدی‌های مرسوم. شاید اولین چیزی که از موسیقی فیلم‌های کمدی به ذهنمان می‌آید، صدای درشت سازهای کوبه‌ای و بادی باشد. یک سری ترومپت و هورن که تک مضراب‌هایی را می‌نوازند و موقعیت‌های کمیک را صرفا پررنگ‌تر می‌کنند.

اما سخاوت‌دوست که ماهیتا از چنین فضایی نیامده است برای تمساح خونی یک موسیقی متفاوت نوشته. او بیش از آنکه به روال مرسوم موسیقی فیلم‌های کمدی، خودش را درگیر جزئیات داستان و سکانس‌ها کند و برای هر لحظه‌ای موسیقی‌ بنویسد، برای کلیتِ ماجراها موسیقیِ موقعیت نوشته است. او با استفاده از تلفیق موسیقی راک و موسیقی‌های باکلام از ژانرهای مختلف به ترکیبی متفاوت رسیده است که حواس تماشاگر را به خود جلب می‌کند. او از موسیقی‌های غیر ایرانی نیز استفاده کرده تا فضاها را به فراخور سکانس‌ها رنگ‌آمیزی صوتی کند. در کنار اینها سخاوت‌دوست نگاهی ویژه داشته به موسیقی‌های پاپ پرطرفدار این روزها که ترانه‌ها و ملودی‌هایشان سر زبان‌ها افتاده است و از محبوبیت آن‌ها استفاده کرده تا مخاطب راحت‌تر با فضای آن صحنه ارتباط برقرار کند. در این وادی، حتی سراغ موسیقی‌های فولک و کوچه بازاری ایرانی هم رفته و در لحظاتی که برخی از شخصیت‌ها با روحیه‌هایی مشابه آن ژانر حضور دارند، از آن‌ها بهره برده است.

موسیقی تمساح خونی هرچند در میان آثار سخاوت‌دوست برای سینمای ایران اثری به یادماندنی نیست، اما از حیث جسارت او برای قبول ساخت چنین موسیقی‌ای همچنین ساخت آن با سر و شکلی قابل قبول به یادماندنی است.