سید احسان عمادی 26 نوشته

درباره‌ فیلم جنایت بی‌دقت حرف‌های «خفن» زیاد گفته‌اند؛ چیزهایی از این قبیل ‌که «فیلم جزمیت ذهنی مخاطب نسبت به یک روایت تاریخی را به چالش می‌کشد؛ با بهره‌گیری از سیالیت زمان در روایت، به نمایشِ امتدادِ گذشته تا اکنون می‌رسد؛ نشان‌مان می‌دهد که چگونه یک ملت به شکلی ناخلاصی‌ناپذیر در چنبره‌ تقدیر…

«کلارا خانِس» شاعر اسپانیایی شعری قریب به این مضمون دارد که «تمام درها را قفل کرده‌ام/ پنجره‌ها را بسته‌ام/ تنها لای پرده‌ها را/ اندکی باز گذاشته‌ام». راوی این شعر می‌تواند کاظم آتابای باشد. قهرمان سومین فیلم بلند نیکی کریمی. فیلمی ساده و سرراست اما چنان گرم و پراحساس که با هیچ‌ خطی نمی‌توان آن را…

بین مستندهای ایرانی سال‌های اخیر که یک آدم واقعی را سوژه (همان «قهرمان») فیلم خود کرده‌اند، «دو سر برد دو سر باخت» رویکرد کمیابی دارد. در بیشتر این مستندها، وقتی شخصیت اصلی فیلم، چهره موفق یا مؤثری است که حالا بناست شرح تجربیات گرانبهای زندگی‌اش را بگوید، فیلمساز نگاهی از پایین توأم با احترام و…

داستان فیلم قهرمان اصغر فرهادی مثل فیلم‌های قبلی او، این بار هم در ۳ پرده روایت می‌شود؛ در پرده اول، مردی («رحیم»/ امیر جدیدی) بر اثر ملغمه‌ای از انگیزه‌های خیرخواهانه و وضعیت پیچیده‌ای که گرفتارش شده، تصمیم اخلاقی بزرگی می‌گیرد. توجه رسانه‌ها و مردم به اقدام او، از رحیم قهرمانی برای جامعه‌اش…

دعوت (که قصه ریحانه هم یکی از اپیزودهای آن بوده) تنها فیلم ابراهیم حاتمی‌کیاست که در آن از مضمون‌هایی مثل دفاع و مقاومت و سیاست خبری نیست. تنها فیلم او که فیلمنامه‌اش را با همکاری یک زن (چیستا یثربی) نوشته و تنها فیلمش که در آن نه تفنگی می‌بینیم و نه گلوله‌ای شلیک می‌شود. اتفاقی که حتی در فیلم‌های…

«بچه‌خور» در همان حال و هوایی می‌گذرد که «کارت» نمونه اعلا و اَتَمش را بعداً در «شنای پروانه» نشان‌مان داد. قصه آدم‌هایی در بیغوله‌های چرک و تنگ و تاریک، که زندگی‌شان به انواع فقر و فاقه و قساوت و شقاوت و جرم و جُنحه آراسته است. آدم‌هایی که در اصطلاح رایج صداوسیمایی، بهشان «اراذل و اوباش» می‌گویند.…

راستش قصه و اجرای فیلم سرخ پوست آن‌قدر به فهم داستانی و سینمایی مخاطبش احترام گذاشته و دست‌کمش نگرفته و همه چیز را (در جزئیات و کلیات) به بالاترین کیفیت ساخته که حرف زدن از اِشکال مهم و پایه‌ایِ فیلمنامه‌اش کار راحتی نیست. دومین فیلم نیما جاویدی که با وجود تفاوت‌های فراوان، شباهت‌های غریبی هم به کار…

نیمه اول فیلم متری شیش و نیم نمونه‌ای جذاب از یک فیلم پر تعلیق دزد و پلیسی است. اگر اغراق نباشد، شاید حتی بهترین اثر سینمای ما در بین این‌گونه فیلم‌هاست. بعید می‌دانم در نیم ساعت، سه‌ربع اول تماشای فیلم، کسی به ساعتش نگاه کرده باشد. قصه از جایی تقریباً‌ دور از یکی از شخصیت‌های محوری‌اش شروع…