فصل دوم سریال درمانگر را می‌سازم
«بانیپال شومون و سارا بهرامی انتخاب‌های اول ما بودند»
سریال کوتاه و اپیزودیک درمانگر که به تازگی در ۵ قسمت ۱۰ دقیقه‌ای از فیلیمو پخش شد، کار تازه امین حسین‌پور فیلمساز جوانی است که بعد از تجربه ساخت نخستین فیلم کوتاهش با عنوان جعبه، سراغ ساخت این سریال کوتاه رفته است. حسین‌پور که پیشتر در دنیای موزیک‌ویدیو و در میان خوانندگان ایرانی نام‌آشنا بود و با بسیاری از خوانندگان سرشناس ایرانی در زمینه کارگردانی موزیک ویدیو همکاری داشته است، حالا پایش را از این عرصه کاملاً کنار کشیده و تمام اندیشه و توانش را روی فیلمسازی متمرکز کرده است.
امین حسین‌پور در سال‌های اخیر با ساخت یک فیلم کوتاه که در جشنواره‌های جهانی به نمایش درآمده و ۲ جایزه را نیز از آن خود کرده، وارد دنیای سینما شد و با وجود آن که ساخت این فیلم کوتاه برای او مقدمه‌ای برای ساخت یک اثر بلند سینمایی و سریال بود، اما ترجیح داد در دومین تجربه فیلمسازی خود، یک سریال کوتاه اپیزودیک بسازد. به گفته او ساخت سریال‌های اپیزود کوتاه اگر چه در ایران چندان مرسوم نیست اما در دنیا مرسوم بوده و مخاطبان بسیاری دارد. این فیلمساز جوان، سریال درمانگر را در ژانر معمایی-جنایی و دراپیزودهای ۱۰ دقیقه‌ای ساخت و میزان استقبال از این سریال به اندازه‌ای بود که حالا فیلمسازش را برای ساخت فصل دوم آن به فکر فرو برده و باید در آینده برای آن تصمیم بگیرد و این در حالی است که او هم‌اکنون مترصد فرصتی برای ساخت یک سریال بلند در ژانر معمایی-جنایی برای شبکه نمایش خانگی است.
حسین‌پور به ژانر معمایی-جنایی و فضای فیلم‌های نوآر بسیار علاقه‌مند است و قصد دارد آثار بعدی خود را نیز در همین ژانر بسازد. با این کارگردان درباره سریال کوتاهش گفت‌وگویی کرده‌ایم که می‌خوانید.
اطلاعات درباره مینی سریال درمانگر
- شما کارتان رو با کارگردانی موزیک ویدیوهایی برای خوانندگان و اهالی موسیقی شروع کردید درباره این تجربه بگویید که از کجا شروع شد و در این زمینه چقدر تجربه داشتید؟
امین حسین‌پور: عشق به سینما همیشه در وجودم بود و دوست داشتم سینما را تجربه کنم. وارد شدنم به عرصه کارگردانی موزیک ویدیو نیز برخاسته از همین عشق به سینما بود. من از ۱۷ سالگی وارد مارکت موزیک ویدیو شدم و با اغلب خوانندگان ایرانی کار کرده‌ام و اتفاقات بسیار خوبی را تجربه کردم که از این تجربه‌ها بسیار راضی هستم. در کارگردانی موزیک ویدیو شما فقط کارگردانی نمی‌کنید بلکه باید تصویر هم بدانی و از قاب، رنگ، تدوین، طراحی صحنه، لباس و نورپردازی هم اطلاعات کافی داشته باشید، چرا که باید اکثر کارها را خودت به تنهایی انجام دهی. همین تجربه‌ها در ساخت موزیک ویدیو بود که در ساخت فیلم کوتاه جعبه و این سریال کوتاه به من بسیار کمک کرد و با همکاری یک تیم خوب و قوی توانستیم کنار هم خوب کار کنیم.
- برای چه خوانندگانی موزیک ویدیو ساختید؟
تعدادشان بسیار زیاد است از جمله رضا بهرام، مسعود صادقلو، روزبه بمانی، علی لهراسبی، کسری زاهدی، مهدی احمدوند، رستاک حلاج، سیروان خسروی، علی مولایی و…
- چه شد که به سمت سینما کشیده شدید و با توجه به این که در ساخت موزیک ویدیو بسیار پرکار بوده‌اید و با خوانندگان مطرح بسیاری کار کرده اید، آیا همچنان ساخت موزیک ویدیو را ادامه می‌دهید یا سینما را دنبال می‌کنید؟
کارگردانی موزیک ویدیو را کامل کنار گذاشتم به این دلیل که ذهنم را کاملاً معطوف به سینما کرده‌ام. با این که بسیاری از کارگردان‌های بزرگ دنیا در هالیوود، موزیک ویدیو می‌ساختند و بعدها که وارد سینما شدند باز هم همچنان هرازگاهی به ساخت موزیک ویدیو هم ادامه دادند، اما من می‌خواهم همه حواسم معطوف به سینما باشد و در همین فضای سینما جلو بروم.
- به نظر می‌رسد با توجه به تجارب بسیار زیاد شما، موزیک ویدیو در مقایسه با سینما درآمدزایی بسیار بیشتری برایتان داشته باشد این طور نیست؟
مارکت موزیک ویدیو درآمدش چند برابر سینماست و کسانی که در این مارکت حضور دارند، اگر درست کار کنند، درآمدزایی بسیار زیادی برایشان خواهد داشت. در سینما هم اگر به نقطه مطلوب و موردنظر برسی که بسیار سخت و دشوار است، درآمدزایی خوبی خواهد داشت. برای موفقیت در سینما، توجه به مخاطب و همراهی عامه مردم بسیار حائز اهمیت است اما برای موفقیت در ساخت موزیک ویدیو فقط باید به رضایت چند هنرمند که با آن‌ها کار می‌کنی، توجه داشته باشی و به همراهی مردم بستگی ندارد.
- هزینه‌های سریال را چطور تأمین کردید؟
هزینه‌های سریال درمانگر را خودم به تنهایی تأمین کرده‌ام و هیچ فرد یا سازمانی برای ساختش از من حمایت مالی نکرد. من دوست داشتم این اثر ساخته و دیده شود.
امین حسین‌پور: «نمی‌دانم که این اولین سریال اپیزود کوتاه در ایران است یا خیر ولی شاید بتوان گفت اولین سریال اپیزود کوتاه در ایران است که دیده شد. پیش از این در پلتفرم‌های دنیا ساخت سریال‌هایی در فضایی اپیزودیک و کوتاه مرسوم بوده و جواب گرفته است. با این حال با وجود آنکه در ایران هنوز این نوع سریال‌سازی مرسوم نیست، ما تصمیم گرفتیم که این سریال را کوتاه و اپیزودیک بسازیم»
- فیلمنامه‌نویسی را از کجا و چطور شروع کردید؟ درباره فیلمنامه این سریال در ژانر معمایی-جنایی و شکل گیری آن هم بگویید.
من دوره فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی را در خارج از ایران گذراندم و فیلمنامه‌نویسی در ژانر معمایی-جنایی را هم در چین یاد گرفتم که به شدت این ژانر را دوست دارم. فیلمنامه‌نویسی در ژانر معمایی-جنایی، قصه‌ای دارد که بر اساس یک معما پیش می‌رود و مخاطب را با خود همراه می‌کند. این نوع از فیلمنامه‌نویسی شامل یک پازل بزرگ است که باید همه چیز آن در دیالوگ‌ها، پلان‌ها و… درست کنار هم قرار بگیرد و اگر یکی از پلان‌ها را حذف کنید، کل آن پازل از هم می‌پاشد. سعی می‌کنم که همچنان در همین فضا که خیلی آن را دوست دارم، بنویسم و همچنان در حال تجربه کردن هستم. فیلمنامه سریال درمانگر نیز برداشتی آزاد از رمان the bill نوشته جفری دیور است که کار بازنویسی فیلمنامه را هم آقای حسین مهکام بر عهده داشتند. پیش از این هم فیلمنامه یک فیلم کوتاه به نام جعبه را نوشته بودم که در فستیوال‌های بسیاری حضور داشت و دو جایزه هم به آن اختصاص یافت.
- انتخاب بازیگران این سریال از جمله بانیپال شومون و سارا بهرامی چطور صورت گرفت و آیا این بازیگران انتخاب‌های اول شما بودند؟
برای انتخاب شخصیت درمانگر، بیشتر دنبال این بودیم که کاراکتری باشد که به این شخصیت ما بخورد. به لحاظ مود رفتاری، صدای بم در بیان دیالوگ‌ها و… می‌خواستیم بازیگری باشد که علاوه بر هماهنگی فیس و صورتش با این کاراکتر از پس بازی هم به خوبی برآید که در نهایت سراغ بانیپال شومون رفتیم که پیش از این در فیلم کوتاه جعبه نیز حضور داشت و او هم دعوت ما را پذیرفت. سارا بهرامی هم بازیگری است که به شدت بازی او را دوست دارم. ویژگی خاصی که در صورتش دارد و بت بودن چهره‌اش که با فضای رازآلود قصه ما هماهنگی داشت، نظرم را جلب کرد که بعد هم با او درباره فیلمنامه صحبت کردیم که بسیار دوست داشتند و برای بازی در این سریال علاقه‌مند بودند و در نهایت به خاطر فیلمنامه و فضای کار با ما همراهی کردند.
- به نظر می‌رسد که این اولین سریال ایرانی است که به این شکل اپیزودیک و در تایم‌های کوتاه ده دقیقه‌ای ساخته شده است. ایده ساخت این سریال کوتاه به شکل اپیزودیک از کجا به ذهن‌تان رسید؟
نمی‌دانم که این اولین سریال اپیزود کوتاه در ایران است یا خیر ولی شاید بتوان گفت اولین سریال اپیزود کوتاه در ایران است که دیده شده و با استقبال مخاطبان همراه شده است. پیش از این در پلتفرم‌های دنیا ساخت سریال‌هایی در فضایی اپیزودیک و کوتاه مرسوم بوده و مورد استقبال مخاطبانش هم قرار گرفته و جواب گرفته است. با این حال با وجود آنکه در ایران هنوز این نوع سریال‌سازی مرسوم نیست، ما تصمیم گرفتیم که این سریال را کوتاه و اپیزودیک بسازیم.
- تفاوت این سریال که از آن به عنوان سریال اپیزود کوتاه یاد می‌کنید با مینی‌سریال چیست؟
در مینی‌سریال زمان هر قسمت بیشتر است. به طور مثال هر قسمت حدود یک ساعت و در سه یا پنچ اپیزود است. اما در سریال اپیزود کوتاه هر قسمت، اپیزودهای بیشتری دارد و زمان هر اپیزود بسیار کمتر و حدود ده دقیقه است.
- برای نوشتن فیلمنامه این سریال در زمینه مباحث روانشناسی تحقیق و پژوهش صورت گرفت یا کاملا بر اساس ذهنیات نویسنده شکل گرفته است؟
بله در زمینه مسائل روانشناختی این سریال، پژوهش‌هایی صورت گرفته است و به همین دلیل هم کار بازنویسی فیلمنامه را به حسین مهکام سپردیم که سابقه بسیار زیادی در زمینه ساخت آثاری با موضوع روانشناسی دارد. از سوی دیگر با روانشناسان متعددی هم مشورت شد که داستان کاملاً مطابق با مسائل روانشناسی باشد.
- چرا از لوکیشن‌های محدودی در این سریال کوتاه استفاده شده است؟ این به دلیل صرفه‌جویی در هزینه‌های تولید بود یا فضای داستان و فیلمنامه چنین چیزی را ایجاب می‌کرد؟
به طور مسلم هر کارگردانی دوست دارد که به خاطر شخصیت‌پردازی بیشتر، تعدد لوکیشن در داستانش داشته باشد که دستش بازتر باشد و قدرت مانور بیشتری داشته باشد، محدودیت در لوکیشن‌ها اگر چه برای صرفه‌جویی بیشتر در هزینه بوده است اما با این حال فضای داستان آنقدر معما و پیچیدگی دارد که نباید توجه مخاطب به لوکیشن‌های زیاد و داستان‌های منحرف کننده دیگر معطوف شود. البته شاید بخشی از محدودیت در تعداد لوکیشن‌های ما به دلیل کمبود زمان بود. چون نمی‌خواستیم تایم آن بلند شود و می‌خواستیم زمان آن بین یک فیلم کوتاه و یک فیلم سینمایی بلند باشد.
- در این سریال از فضاهای سربسته و با نورپردازی‌های اندک استفاده شد، این نوع فضاسازی در راستای موضوع معمایی-جنایی داستان بود؟
همان طور که نوشتن فیلمنامه‌های معمایی-جنایی سخت است و درگیر قسمت‌های مختلف یک پازل هستید که باید درست از آب دربیاید، در زمان فیلمبرداری نیز، صدا، نور، موزیک، فرم و فضای کار با کلیت داستان هماهنگی دارند و یک پکیج را تشکیل می‌دهند اگر جزییات یک پکیج را درست کنار هم انجام ندهید، ضعف بزرگی در کلیت آن ایجاد می‌شود. باید بخش‌های مختلف این پکیج درست و دقیق کنار هم چیده شود. این فضای تاریک، شب، بارانی با نورپردازی‌های تاریک و روشن در فیلم‌هایی که با نام نوآر شناخته می‌شود و فیلم‌های ژانر معمایی- جنایی وجود دارد ولی در ایران کمتر چنین فضاهایی دیده شده است اما من از دوران کودکی به شدت چنین فضاهایی را دوست داشتم و آثار بعدی من هم در همین ژانر معمایی-جنایی و در همین فضاها خواهد بود.
- این سبک از سریال‌سازی با عنوان سریال اپیزود کوتاه چطور تجربه‌ای بود و بازخوردها بعد از نمایش این سریال چطور بود؟
در حال حاضر و تاکنون که بسیار مخاطب داشته است. شاید یکی از دلایل موفقیت این تجربه این باشد که مخاطب زمان کمی را اختصاص می‌دهد و یک سریال کوتاه را می‌بیند. شاید اگر تله فیلم یا فیلم کوتاه بود این طور دیده نمی‌شد و این اسم سریال و پایان‌بندی درست است که شاید به بیشتر دیده شدن آن کمک کرد. خوشحالم که با فیلیمو کار کردیم. مخاطبان زیادی داشتیم و بازخوردهای خوبی که از مخاطبان دریافت کردیم، فراتر از تصورم بود و از این بابت بسیار خوشحالم.
- تجربه شما در ساخت این سریال چطور بود؟
تجربه به شدت خوبی بود. بعد از ساخت فیلم کوتاه جعبه، تصمیم داشتم یک سریال بلند بسازم اما یکباره این ایده به ذهنم رسید که سریالی کوتاه و اپیزودیک بسازم و بعد به سراغ یک سریال بلند بروم که به شدت از این تصمیم و تجربه که داشتم خوشحالم چرا که مسیر ما را برای ساخت سریال بلند هموارتر کرد.
- ساخت فیلم کوتاه تجربه‌ای برای ساخت آثار بلندتر بود یا آن که همچنان به ساخت فیلم کوتاه هم خواهید پرداخت؟
ساخت فیلم کوتاه جعبه در حقیقت زمینه‌ای برای وارد شدن به عرصه سینما و ساخت آثار بلند سینمایی و سریال بود که با مدیریت فیلمبرداری خوب علی قاضی و همراهی یک تیم خوب کار به سرانجام رسید و در جشنواره‌های زیادی هم حضور یافت و به دو جایزه هم دست پیدا کرد. این فیلم کوتاه برای من تجربه خوبی بود و به شدت نیاز بود که چنین تجربه‌ای را داشته باشم. به هر حال هر کارگردانی باید چند کار کوتاه در کارنامه‌اش داشته باشد ولی هدف اصلی من ساخت آثار بلند سینمایی و سریال است.
- شخصیت درمانگر پتانسیل لازم برای پرداختن بیشتر و افزودن قصه‌های متعدد در مواجه با بیماران دیگری را نیز دارد، با توجه به استقبالی که از این سریال صورت گرفته است، آیا تصمیم دارید که فصل دوم این مینی سریال را هم بسازید؟
قبلا چنین تصمیمی را نداشتم و قرار بود که سریال بلند «قبل از فردا» را کار کنم. اما آنقدر درخواست‌ها و کامنت‌های مخاطبان این اثر زیاد بود که حالا به ساخت فصل دوم آن فکر می‌کنم. البته آدمی نیستم که با واکنش‌های خوب مخاطبان فوری تصمیم بگیرم فصل دوم را بسازم مثل خیلی از فصل دوم‌هایی که ساخته شدند و اثرات خوب فصل اول را هم خراب کردند. در حال حاضر باید زمان بگذرد که با عجله تصمیم نگیریم و هم اکنون هم فیلمنامه آماده‌ای برای فصل دوم آن ندارم که بخواهم بسازم اما اگر استقبال‌ها همین اندازه زیاد باشد و با پلتفرم‌ها نیز توافقی حاصل شود، فصل دوم را با یک پرونده جدید و با حضور کارکترهای دیگر طوری می‌سازم که اثری درخور و شایسته و قطعاً چند پله بالاتر از فصل اول باشد.
- معمولاً شخصیت‌های منفی در قالب اقشار مختلف مردم به ویژه در آثاری که با استقبال مخاطب روبرو می‌شود، با اعتراضات و نارضایتی‌هایی از سوی آن اقشار روبرو می‌شود، با توجه به این که شخصیت درمانگر در این سریال فرد معامله‌گر و سودجویی است، از طرف جامعه روانشناسان و روانپزشکان چه واکنش‌ها و بازخوردهایی را داشتید؟
خدا را شاکرم که پیام‌های تشکرآمیز بسیاری از سوی جامعه پزشکان و روانشناسان داشتیم که این سریال را دوست داشتند. خوشبختانه جامعه پزشکان و روانشناسان به این امر واقفند که این سریال است و هر کارکتری در هر قشری می‌تواند چنین رفتاری داشته باشد. البته برای برخی از اقشار جامعه این موضوعات خط قرمز است و باید رعایت کرد.
- به نظر می‌رسد که سریال شما تشابهاتی را با مینی سریال «این تریتمنت» یا تحت درمان داشته باشد به لحاظ اپیزودیک بودن، فضای فیلمبرداری در محیط بسته و نور کم و ارتباط میان یک درمانگر و بیمار، این طور نیست؟
خیر من این طور فکر نمی‌کنم. سریال تحت درمان، یک اثر کاملاً اجتماعی و درام است و قصه آن هم ارتباطی با قصه سریال درمانگر ندارد. در سریال تحت درمان بیماری در برابر پزشک روانکاوش می‌نشیند و گپ و گفت می‌کند و اگر چنین ارتباطی میان این دو سریال بود حتما ما در تیتراژ به آن اشاره می‌کردیم همان‌طور که به برداشت فیلمنامه از یک رمان خارجی اشاره کردیم.
- کار بعدی شما چه خواهد بود و دوست دارید در آینده در چه حیطه‌ای فعالیت بیشتری داشته باشید؟
کار بعدی من یک سریال بلند به نام قبل از فردا است که در حال حاضر فیلمنامه آن را در دو فصل هشت قسمتی و در ژانر معمایی-جنایی آماده کرده‌ام. این سریال قرار است از شبکه نمایش خانگی پخش شود و در مرحله گفت‌وگو با پلتفرم‌ها در این زمینه است.
- در پایان اگر نکته‌ای هست بفرمایید.
بله می‌خواهم از چند نفر تشکر و قدردانی کنم. مهمترین کسی که در این سال‌ها همواره پشتیبان و حامی من بوده و به من اعتماد کرده است، سیامک احمدی گریمور خوب سینمای ایران و دوست بسیار خوب من است که طراح گریم سریال ما نیز بود و لازم است که از او بابت همه حمایت‌هایش تشکر و قدردانی کنم. او در زمره معدود افرادی بود که در این سال‌ها با همه مرارت‌ها کنارم بود. بر خلاف منفی‌نگری‌ای آدم‌های مختلف که معتقد بودند تصور من برای ساخت یک اثر جذاب در ژانر معمایی- جنایی رویاپردازانه است و دچار توهم شده‌ام و نمی‌خواستند قبول کنند که چنین ژانری می‌تواند با موفقیت در جذب مخاطب همراه باشد، سیامک احمدی تنها کسی بود که باور داشت من می‌توانم در ساخت چنین اثری موفق باشم. همچنین از احسان ظلی‌پور تهیه کننده این سریال هم تشکر و قدردانی می‌کنم که از ابتدا تا انتهای کار کنارم بود و بدون چشمداشت من را حمایت کرد و باید از مرتضی هدایی عزیز که مدیر فیلمبرداری ما بود، رضا دیبا دستیارم در همه این سال‌ها و پوریا زمانی مدیر تولید این سریال نیز بابت همکاری‌ها و حمایت‌هایشان بسیار تشکر و قدردانی کنم. و در پایان از همه عوامل این سریال که در کنار ما بودند بسیار متشکرم.
