نقد و بررسی فیلم ویواریوم | سیمز، سیزیف و اشر

این فیلم به گیر انداختن روح انسان در چرخه تناسخ و زندان بدن اشاره داره اینکه موجودات تاریکی از روح ما تغذیه میکنن به وسیله ترس ها و نگرانی ها حتی انرژی مثبت زیاد!

ببینید فیلم دچار یک تسلسلی هست که به نظر من این قسمت به تنهایی جوابگوی سوالات و انتظارات بیننده نبوده و نیست و باید در قسمتی دیگر به بعد های دیگر این قصه بپردازد و فیلمنامه و صد البته کارگردانی نسبتا ضعیف که محصول آن یک اثربست که به عقیده ی من عجله برای پایان دارد هرچند متفاوتو دارای پیام بوده این امر رو یعنی ارایه ی قسمت دوم این فیلم از گزینه ها خارج میکنه و حتی نباید دیگر ادامه پیدا کند .. نقطه ی قوت فیلم استفاده از مفهوم هاییست که به درستی به تصویر کشیده شد .. مفهوم خانواده .. زمان .. تکرار .. بخوام در مورد فیلم صحبت کنم فیلم با یک پرنده ای شروع میشه . جوجه ای که مرده و پسر اون روخاک میکنه .. خب حالا شما ممکنه برای پرنده دام بگذارید بگیریدش و اون رو تو قفس بذارید خب پرنده هرجا که بره دوباره سر جای خودش هست هرچند اسمان و خورشید رو ببینه .. همین اتفاق برای این زوج افتاد … به تله افتادند به قفس رفتند کخ رهایی نداشت .. بچه ای که برای خودشان نبود را تربیت کردند مثا اول فیلم و در اخر مردند و در زمین خاک شدند .. پس انسان رو هم جزوی از طبیعت دیگر میدونه مثل اینکه پرنده نمیدونه قفس کجاست ولی ما قفس رو بهش نشون میدیم که عمدتا قفس ها یک ظاهر دارند … اینها همه نظر های شخصی من بود خیلی حوصله نداشتم فیلم رو دقیق ببینیم اگرنقطه ای به درستی عنوان نشد پوزش میخوام.

بعضی ها مگه مجبورن اینجور فیلمها رو ببینن یک عده نظر پوچ میدن آدم. هوا😆 چه ربطی داشت. فیلم پر از کد بود فرازمینی یا بیگانگان روی انسانها داشت تحقیق میکرد دیگه ساده ازاین مگه داریم بعضی ها فاز آدم هوا و غیره برداشتن این زن و شوهر هیچ ایرادی نداشتن شانس بد شون گرفتار فرازمینی تحقیق گر افتادن این فیلم خیلی چیزها داره بهمون میگه

چیزهایی هم کشف شدند اینکه اولین مورد اینه که راه فراری وجود نداره جز مرگ.
مرد خاک رو کند و جسد رو کشف کرد و به زن نگفت .
زن بچه رو تعقیب کرد و بچه کتابی آورد و به زن داد و زن هم به مرد نگفت .
تصاویر کتاب و اون حروف قطعا به تولدو ماجرای آدم و حوا اشاره داره . و شاید زبان کتاب حروفی که در کتابه به ژن ها و دی ان ای که دانشمندان سعی دارند کدهای دی ان ای رو کشف کنند .
اینکه ابرها یک شکل عین هم و مصنوعی اند و بشدت نزدیک زمین که نشانه ی واضحی برای مصنوعی بودن اون شهرکه .
باز هم در آخر فیلم می رسیم به این قضیه که بعضی وقت ها حتی کوچک ترین چیزهارم باید شکرگذار بود مثل باد که مرد می گفت چقدر وزش باد رو دوست داشتم

نظر آقای هادی بهترین و جامع ترین نقدی بود ک خودندم.با اینکه فیلم رو نصفه دیدم اما نقدتون بنظرم کاملاً درست و منطقی بود و نظرم رو نسبت ب فیلم تغییر داد و همچنین فکرم رو بازتر کرد.ممنون از نقدتون 👌

فیلم صرفا فقط فیلمه و نه پرس زندگی یا یک نظریه فلسفی هر چند که سازنده می‌تونه فیلمش رو سانتی کانتال کرده و در افتتاحیه یا نظر منتقدان و تشویق تماشاگران ایده آل ها هایش را جستجو کند .
یک اثر ساده که می‌توانست یک فیلم هفت دقیقه ای جشنواره ای باشه ولی صحنه های تکراری کشدار و دیالوگ های کوتاه ولی دارید بالاخره نود و چند دقیقه رو پر کردند .
داشتن سکنه انسانی میتونید فیلم رو زیبا کنه . همه در یک دور نسل . هر زوج با طرز تفکر مختلف . زوجین هم با هم افتراقاتی خواهند داشت . این دنیا نمی‌توانست جای دیگری باشه . فیزیکی بود چون با خودرو وارد شدند و موجود با خودرو خارج شد . آن سکانس ورود زن به دنیای زیرین در تخیل ش و برداشت ضمیر ناخودآگاهش در لحظه اتفاق افتادن باشد و فیلم را بیخود تر کرد . کندن زمین و آنچه بالاخره مرد به آن پی برد چه بود ؟ چرا به زن نگفت . چرا از آن آگاهی برای رهایی بهره نبردند . رهایی ساده بود . با یک ضربه ضعیف زن تا مرز نابودی ساختار حصار پیش رفتیم . فیلم احتیاج به بازنویسی فیلم نامه و ساخت جدید دارد

دوستان فیلم راجب موجودات فضایی بود.. اگر دقت کنید کتاب و تلویزیون رو فقط بچه میتونست حروفشو بخونه و وقتی زن به بچه میگه ادای اون شخص سوم رو در بیاره ادای وحشتناکی از شخص سوم ارائه داد.. وقتی زن دنبال پسر کرد پسر جدول خیابون رو داد بالا از زیر فرار کرد کاملا نشون داد که فضایی ساخته بودن یه مرد و یه زن بیارن اونجا روشون مطالعه کنن و بچه ای از جنس موجود فضایی بذارن اونجا که با تربیت انسانی بزرگ بشه. جهش بزرگ شدن پسر بگه و صدای نابالغ و گفتن اینکه من خواب نمیبینم همه گواه این موضوع بود.. خلاصه چیزی که من نفهمیدم این بود که راه فرار کجاست؟ پلان آخر فیلم هم میبینیم که پسربچه که بزرگ شده میشینه رو میز ریاست و میشه مدیر اون شهرکی که آدما میان داخلش تا دوباره روشون آزمایش بشه..و این روند ادامه داره.. مهم ترین نکته فیلم اینه دنبال خریدن رویا نباشید.. دنبال شهرکی با زندگی راحت نباشید.. دنبال ارامش نباشید چون خودتون اونارو دارید!! و به اصطلاح ناشکری فقر میاره و یا کفر نعمت از کفت بیرون کند هست.. در کل هر برداشتی ازین فیلم درست و بجاست با تشکر

درود، اینجانب نسخه دوبله فارسی فیلم را دیدم (و امیدوارم که سکانس کلیدی سانسور نشده باشد و مترجم نیز به دیالوگ ها وفادار بوده باشد)
همین ابتدا عرض کنم که بنده خیلی خیلی یه این ژانر و این داستای های معمایی-تخیلی علاقه مندم.
اما با این حال در لپ کلام باید بگویم که این فیلم بشدت ضعیف و بدور از ساختارها و حتی ساختارشکنی های سینماست.
خط روایی، شخصیت پردازی، پرده های داستانی، حفره های درون فیلم نامه و همه و همه یک اثر سطح پایین را به ما نشان میدهد.
فیلم واواریوم در تلاش است بیشتر بر ایده اولیه و داستان خود استوار باشد و سعی دارد عاری از هرگونه تکنیک های سینمایی و خلاقیت بصری مخاطب را به چالش بکشد (که البته این موضوع به خودی خود ایراد محسوب نمیشود) اما وقتی چنین فیلمی میسازید باید بشدت روی فیلمنامه، ایده ایی که دارید، حرفی که قرار است بزنید و جنبه های داستانی و ادبیات فیلم تمرکز کنید، در واقع دقیقا جایی که فیلم قرار است روی آن استوار باشد بشدت ناقص بوده و به قولی کمیت اش لنگ میزند.
باید خدمت همه عزیزان عرض کنم که من به عنوان یک فارغ التحصیل هنر که فلسفه نیز میخواند و در هفت سال گذشته هر شب خودش را با یک فیلم به چالش کشیده است، خدمت شما مخاطبان این صفحه عرض میکنم که ربط دادن نکات بیرون متنی و الصاق مفاهیم روانشناسانه و فلسفی به این فیلم
امری ناپسند و ناکافی است و با جهان بینی فلسفی در تضاد خواهد بود، و همواره نباید فراموش کنیم که سازندگان این فیلم در یک داستان یک خطی مانده اند و سعی داشتند با پیچیده نمایی (مصنوعی) ذهن بیننده را درگیر کنند تا سطح اثر را فراتر از آن چیزی که هست بالا ببرند اما چیزی که مشخص و مبرهن است زمانیکه یک اثر هنری خلق میشود، باید یک رابطه دوسویه بین متن و فرامتن آن شکل بگیرد، اینطور نیست که شما چیزی خلق کنید که تمام نکات مورد بحث در بیرون از اثر و در ذهن مخاطب پرورش یابد، بنظر من اینگونه آثار از طرف مخاطب بشدت دچار مهمل گویی و شخصی سازی میشوند که تمام بار گناه این مهم گویی ها را بایست به دوش سازنده چنین آثاری دانست (و از آنجایی که اکثر مخاطبین دوست ندارند اغرار کنند که وقت خود را هدر داده اند و حتما باید با بیان نکته مهمی از آن اثر نشان دهند که چیزی دریافته اند درگیر نکاتی میشوند که شاید اصلا به آن اثر مربوط نباشد ، این سخنم صرفا در رابطه با این فیلم نیست حتی مخاطبین یک اثر تجسمی مانند نقاشی های انتزاعی نیز میتوانند دچار این مهمل گویی ها شوند)
در کل در این فیلم تلاش مذبوحانه و غیر سینمایی را جهت تبدیل شدن به یک اثر مهم شاهد هستیم.
بطور مثال در بخش نظرات همین صفحه برداشت هایی را مطرح کردند که اساسا با آن چیزی که در خود فیلم شاهد هستیم در تضاد است
مثلا دوستی عنوان کردند “چون پسر بچه را درست تربیت نکردند از آنجا نجات پیدا نکردند و همان پسر عامل مرگشان شد” خوب اگر دقت کنید در دقایق ابتدایی فیلم این زوج بدون اینکه پسری به آنها سپرده شود تمام تلاششان را برای خروج از شهرک ساختمانی انجام دادند و گویی از ابتدا قرار نبوده که روزی از آنجا خارج شوند (چه بچه ایی در کار میبود یا نمیبود) ضمن اینکه دقیقا زمانی پسربچه عاملی خطرناک برای زوج تلقی میشود که به کتابی با حروفی غیر معمول آشنا شده و با موجودی ناشناخته (فرد سومی) روبرو شده و انگار هر روز توسط دیگری آموزش میبینید. پس این فرضیه در خود اثر به کلی رد میشود. البته این مورد را صرفا مثال زدم تا نشان دهم وقتی نکات بیرون از اثر زیاد شود میتواند مخاطب را بجای دریافت مطلب درگیر نکاتی بکند که اصلا به فیلم مربوط نیست و البته به آن مخاطب هم نمیشود خرده گرفت چون وقتی با فیلم بی سرو ته و پر ایرادی مثل این مواجه میشود معمولا چاره ایی جز شخصی سازی ندارد.
در پایان از اینکه وقت گرانبهایتان را به مطالعه نظر من اختصاص دادید تشکر میکنم
و امیداورم که دیگر این کارگردان صنعت سینما را به مضحکه نگیرد

به معنا ترین فیلمیه که تو تمام عمرم دیدم

عزیزان نظر همتون محترمه اما این فیلم یه فیلم روانشناسی بود .پیغامشم اینکه شما هرچی تخم بکارید محصول میده .این دونفر بجای اینکه به تربیت بچه فکر کنن به فکر فرار بودن.دقیقا زندگی امروزی ماس. دقت کردید بچه هرچی که یاد گرفته بود رو تکرار میکرد؟ تمام عکسهای پخش شده تو تلوزیون جنبه روانکاوی داشت .و همین تربیت منحوس بچه باعث شد یه انگل تحویل جامعه دادن و باعث دفن خودشون شد .اول فیلم هم گفته بود که اگه بچه رو بزرگ کنید میتونید فرار کنید .جالب اینجاس این دونفر جانور شناس و معلم بودن اما نتونستن یه بچه تربیت کنن .دیدید که آرزو داشتن یه خونه سبز تو یه جای دبش و یه فرزند پسر داشته باشن؟ اما …..و دقیقا همون بچه ای که نتونستن درست تربیتش کنن رفت و شد بنگاهی . این روال درست تربیت نکردن فرزند بود

به نظر من این فیلم نگاه وحشتناکی به طول زندگی آدم ها داشت. اولین مشکل بعد از ازدواج یعنی پیدا کردن خونه و بعدش بچه دار شدن و کار کردن پدر بیرون خونه و کار کردن مادر داخل خونه. دنیای متفاوت و غیر قابل درک بچه برای والدینش. خودخواهی بچه و ترد والدین بعد از بزرگ شدن. دیدن این فیلم اصلاً پیشنهاد نمیشه

قشنگترین کامنتی که میان این همه ایراد و انتقاد (بدون درنظر گرفتن تازه کار بودن کارگردان) همین بود که :حداقل این فیلم من،شما و سایرین رو تا این نقطه درگیر نقد و تفکر کرد. اون دوستانی هم که تعدد دیدن فیلماشون به رخ نظر بقیه کشیدن،شاید بهتره بدونن دقیقا همون پرنده و میزبان سیستم هستن که اسیر جعبه احمقها شدن و افتخارشون مدت زمان هدر دادشونه. نکته ای که لااقل تااینجا هیچکدومتون درکش نکردید کتابی بود که فلسفه داشت و حتی کارکتر زن هم فقط ورقش زد..حقیقتهای در جلوی چشم و ما نابینا

به نظر من فیلم را میشود از جنبه دینی مورد نقد و بررسی قرار داد. به این صورت که ما در سیر تکاملی خود خواسته و یا ناخواسته از عالم دیگری به این دنیا فرستاده میشویم ، در ابتدا جذب و فریفته زرق و برق دنیا میشویم ولی خیلی زود به پوچی و بیهودگی دنیا پی میبریم و در صدد دستابی به ایده آل خود و رهایی از بند روزمره گیها و تکرار مکررات ، شروع به تلاشها و دست و پا زدن های بیهوده میکنیم بی آنکه به دنبال درک حقیقت خود و دنیا و حل معمای زندگی که پیوند بسیار عمیقی با رهایی ما دارد باشیم. نتیجه این تلاشهای کورکورانه و بی پشتوانه عقل و بینش درست، چیزی جز فرسودگی و نا امیدی نمی باشد و در آخر در گوری که به دست خودمان کندیم دفن خواهیم شد. البته با توجه به فضای حاکم بر جهان غرب و کنار گذاشتن دین
از تمام شئونات جامعه انسانی و قالبا روی کار آمدن جریانهای ضد دینی و یا خرافی، نمی توان انتطار فیلمی صد در صد دینی و خالص را داشت، ولی همواره سوالاتی نظیر چیستی دنیا و انسان، حقیقت حیات و مرگ برای انسان مطرح بوده ولی در نهایت این دغدغه ها آمیخته با اوهام و خیالات و ماورا الطبیعه و… منجر به ساخت فیلم های با نگاه فلسفی اینچنینی شده است. هر چند باز هم در میان خیل فیلم های ضد انسانی و هنجار شکنی که تولید میشود آثاری مانند ویواریوم رامی توان ارزشمند و قابل تامل دانست.

من اهل فیلم دیدن نیستم و نهایت سالی ۵ فیلم اتفاقی ببینم. این فیلمم از همان دسته بود که از شبکه ۴U پخش شد و اتفاقی دیدم. این فیلم با وجود نقطه ضعف های گفته شده باز هم آنقدر تاثیر گذار بوده که حتی کسی مثل من رو وادار به جستجو در خصوص نقد و نظرات خودش کرده.

بی انسجام. بدون خط روایی. بدون پاسخ به کنجکاویها. گنگ و کند

بقول یکی از دوستان شاید برای یک فیلم کوتاه ۱۰ دیقه ای خوب بود. بقیه ش وقت تلف کردن بود و بس

سلام دوستان من فیلم زیاد دیدم ولی به هیچ وجه عقیده ندارم فیلم مضحکیه کسی که میگه این فیلم مضحک هست دید وسیعی نسبت به سینما پیدا نکرده . فیلم بیشتر از جنبه معمایی قویتره ولی در کل نقاط ضعف بسیاری داره .زندگی حقیقی ما آدمهای این دوران شباهتهای زیادی به این موضوع داره.

یک ماه از دیدن این فیلم میگذره
اولش فقط یه حس تلخ بود از بیگناه مردن اون زوج افسرده شدم .کم کم حس پوچی گرفتم همش احساس ترس میکنم.صحنه های فیلم مثل لایه های رنگارنگ زندگی های مختلف با سرعت و شلوغ از خاطرم حرکت میکنن صدای زشت بچه که مثل کلاغ بود از گوشم بیرون نمیره انگار یکی درونم داره بیل میزنه روحمو سوراخ می‌کنه وحشت بزرگ شدن پرنده ای که اول فیلم بود ، درک نکردن طبیعت ترسناک رو دور تکرار و تکرار زشتو سیاه کوکو. بهت اون پرنده مادر . بیچارگی ، فرسایش و در نهایت مرگ . صدای آخرین جیغ دردناک زن و… . هرگز خودمو کارگردان و عوامل فیلمو نمیبخشم . رجیستری مغز منو نابود کردن هنوز هم هنوز هم…

بنظر من اگه همون اول تام بچه رو میکشد هر دو تاشون آزاد میشدند.
تام بجای کندن زمین اگه دنبال پسر بچه میرفت زودتر به نتیجه میرسید…