نقد و بررسی فیلم میناری | ماجرای مردی که سمفونی طبیعت را می‌نوازد!
فیلم میناری توجه ویژه‌ای به رابطه انسان با طبیعت دارد و در این میان مصائب مهاجرین و چالش‌های آن‌ها را در آمریکا به‌تصویر می‌کشد. آنچه به‌عنوان رفتار انسانی در این فیلم به‌نمایش درمی‌آید بسیار شایسته تماشا است.
فیلم میناری (با عنوان اصلی Minari)، به کارگردانی لی ایزاک چانگ، نمایشی زیبا برای به‌تصویر کشیدن رفاقت انسان با طبیعت است. برای نقد و بررسی این فیلم با فیلیمو شات همراه باشید.
از همان دقایق ابتدایی جادوی خود را نشان می‌دهد. فیلم با به‌تصویر کشیدن دنیای ترنس مالیک، سعی در حفظ توازن رابطه انسان با طبعیت جهان دارد. همان‌طور که یک ماشین خانوادگی از میان مناظر سرسبز آمریکایی عبور می‌کند، به نظر می‌رسد که حظ این افراد از طبیعت، به‌عنوان کلمات زمین با ما صحبت می‌کند.
میناری، ماجرای یک مهاجرت قدیمی را با جزئیاتی دقیق و ظرافتی به‌خصوص به تصویر می‌کشد.
فیلم «میناری» در جشنواره ساندنس ۲۰۲۰ خوش درخشید؛ جزییات را در فیلیمو شات بخوانید
لی ایزاک چانگ بازسازی انیمه «نام تو» را برعهده گرفت
فیلم عاشقانه لی ایزاک چانگ (کارگردان فیلم میناری) در راه است
تیم بازیگران فیلم جدید جوردن پیل
در این ماجرا شاهد زندگی یک خانواده کره‌ای-آمریکایی هستیم که به سرپرستی پدر، جیکوب و مادر به نام مونیکا، در دهه ۸۰ از کره به کالیفرنیا در آمریکا آمده‌اند.
جیکوب و مونیکا، به‌عنوان کارگر در یک مرکز جوجه‌کشی مشغول به‌کار هستند و در آنجا جوجه‌ها را بر اساس جنسیت از یکدیگر تفکیک می‌کنند. آن‌ها به همراه دو فرزند متولد آمریکای خود، یعنی یک دختر نوجوان به نام آن و یک پسربچه شش‌ساله به نام دیوید، به شهری کوچک در آرکانزاس می‌روند. جیکوب قصد دارد در آنجا یک مزرعه پنجاه هکتاری را اداره کند.
ایده تقابل فرهنگی در اینجا تبدیل به یک سوژه وحدت‌بخش می‌شود، هرچند که فیلم بر روی موضوعات دیگری نیز دست می‌گذارد. چانگ، درحالی‌که چند فیلم تحسین‌شده در کارنامه خود دارد، از مدت‌ها قبل در فکر ساخت این درام بوده که روایتی ملموس از زندگی مهاجران دارد. بنابراین او در اینجا می‌داند که دقیقاً چه داستانی را چگونه می‌خواهد روایت کند. مونیکا و جیکوب، بر سر اهداف مشترک زندگی زناشویی‌شان و همچنین آرزوهایی که برای فرزندان خوددارند، با یکدیگر مشاجره می‌کنند. تنش میان یکی شدن و استقلال، اساس مشاجره و اختلافات این زوج است. این تنش هم در فضای خصوصی و صمیمانه روابط میان جیکوب و مونیکا و هم در ارتباط با جامعه بزرگ‌تری که در حال تجربه آن هستند، دیده می‌شود.
میناری در میان برندگان گلدن گلوب ۲۰۲۱
رویاهای جیکوب و خانواده‌اش در فیلم میناری
جیکوب در جست‌وجوی برخی از نسخه‌های رؤیاهایی است که با زندگی در آمریکا نصیب او شده. او خود را در قالب یک کشاورز سفیدپوست آمریکایی اواسط قرن بیستم تصور می‌کند که با یک کلاه لبه‌دار، گزیده گویی، پاکت سیگار در جیب جلوی لباس و یک اسلحه در دست، شمایل آمریکایی خود را تکمیل می‌کند. اما مونیکا در این میان بلاتکلیف و سرگردان به نظر می‌رسد. این مسئله را از شیوه تعامل میان او و جیکوب متوجه می‌شویم. همچنین به نظر می‌رسد که مونیکا از طبقه اجتماعی بالاتری می‌آید وزندگی در شهر برای او آسان‌تر است. اما همان‌طور که داستان پیش می‌رود، متوجه می‌شویم که مونیکا از همان ابتدا از نقل‌مکان به آمریکا پشیمان است. هرچند او قدم به مسیر دشواری گذاشته که به‌مرور سخت‌تر هم می‌شود.
هنگامی‌که جیکوب و مونیکا را در یک قاب متفاوت می‌بینیم، حتی چیزهای معمولی و تشریفات متداول، رنگ تازه و زنده‌ای به خود می‌گیرند. آن دو بر سر مسائل مختلفی با یکدیگر بحث می‌کنند. به‌عنوان مثال اینکه آیا یک مزرعه کوچک در جامعه آمریکایی، درون یک جمعیت بزرگ‌تر کره‌ای آمریکایی، بخرند یا اینکه در همان‌جایی که هستند بمانند و با شرایط انزوایی که در آن قرار دارند کنار بیایند. مکالمه‌ای که برای هر زوجی در شرایط مشابه ممکن است پیش بیاید. صحنه‌های گفت‌وگوی میناری این چالش‌های مشابه را در خود دارد. به کدام کلیسا برویم؟ آیا اصلاً به کلیسا برویم؟ برای یافتن دوستان جدید از میان آدم‌هایی که هیچ اشتراک فرهنگی‌ای با ما ندارند تا کجا باید پیش برویم؟ آدم‌هایی که در جوامع تک فرهنگی رشد می‌کنند، اغلب چنین مشکل و دغدغه‌هایی ندارند.
چانگ در میناری، تأکید زیادی بر ثبت تصاویر چشم‌نواز از طبیعت به‌همراه موسیقی دارد. موسیقی که بر روی یک پیانوی خارج از کوک، اجرا می‌شود. همچنین گاهی اوقات، فیلم از برخی موقعیت‌ها به‌سرعت می‌گذرد. موقعیت‌هایی که بیننده دوست دارد کمی بیشتر مورد ارزیابی و کنکاش قرار بگیرند. این مسائل باعث شده که در برخی لحظه‌ها از تنش و گیرایی میناری کاسته شود. اگرچه که نمی‌توان مهارت داستان‌گویی چانگ را نادیده گرفت؛ او موفق می‌شود در هرلحظه و هر صحنه گفت‌وگو در فیلم، به گوشه‌ای از واقعیت رسوخ کند. لحظه‌هایی که بهترین‌هایشان، مملو از پیچیدگی‌ها و تناقض‌های غیرقابل‌اجتناب روابط انسانی است.
درصحنه‌ای از میناری، یک پسر نوجوان سفیدپوست به دیوید توهینی نژادپرستانه می‌کند، اما بلافاصله با او مثل یک دوست حرف می‌زند و او را به خانه‌‌شان دعوت می‌کند. این لحظه، برای هرکسی که موقعیت مشابه آن را تجربه کرده، حس قابل‌درک و آشنایی به همراه خواهد داشت. در میناری همه کاراکترها، حتی شخصیت‌های بالغ، در حال یادگیری شیوه درست رفتاری هستند.
شخصیت‌های فرعی فیلم با دقت و شفافیت ترسیم‌شده‌اند. ویل پاتون، بازیگر برجسته آمریکایی، در اینجا حضوری گیرا دارد. او در فیلم در نقش یک کشاورز مسیحی پروستان به نام پُل حضور دارد. شخصیتی که در هرلحظه در حال پرستش مسیح است. در یک صحنه کوتاه می‌بینیم که او هنگام عبور از کنار جاده، یک صلیب چوبی بزرگ را بر شانه‌اش حمل می‌کند. جیکوب از پل می‌پرسد که می‌تواند او را برساند؟ اما پُل درخواست او را رد می‌کند. اما بهترین عملکرد در فیلم را می‌توان متعلق به یون یو جونگ در نقش مادربزرگ دانست. کار او راهنمایی،کمک و مراقبت از کودکان است. شخصیتی مستقل با تجربه بالا در زندگی، فعال و پر از شور حیات که هر چه در ذهنش می‌گذرد را به زبان می‌آورد. او با لحن تند و شوخ خود و همچنین تصمیم‌‌های اخلاقی که بدون مشورت با بقیه می‌گیرد، بیش‌ترین نقش را در پیش‌گیری از تنش‌های میان جیکوب و مونیکا دارد.
چانگ در ثبت لحظاتی که در آن آدم‌ها بر اساس امیال درونی‌شان رفتار می‌کنند، مهارت ویژه‌ای دارد. رفتارهایی که ممکن است برای یک ناظر بیرون بی‌معنی به نظر برسند. غیرممکن است این درک عمیق از رفتار انسان را ستایش نکنید. همچنین نمی‌توانیم شیوه‌ای که چانگ اشیا و موقعیت‌های معمولی را در ارتباط با کاراکترها قرار می‌دهد را نادیده بگیریم. چانگ از طریق این پیوندهای ساده معناهای نمادین فیلم خود را می‌سازد. میناری یک فیلم دوست‌داشتنی و منحصربه‌فرد که تا مدت‌ها در خانه اول ذهن شما باقی می‌ماند و حظ مرور صحنه‌های آن، خلق احساسی مطلوب است.
فیلم میناری در اسکار ۲۰۲۱ نامزد ۵ جایزه اسکار (بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل زن، بهترین فیلمنامه غیراقتباسی، بهترین موسیقی متن) شد و توانست اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کند.
منبع: Rogerebert
