واکنش اولیه منتقدان به «بی‌صدا حلزون» ساخته بهرنگ دزفولی‌زاده؛ با صدای بی‌صدا
واکنش اولیه تعدادی از منتقدان به «بی صدا حلزون» را در فیلیمو شات مرور می‌کنیم.
درگیری یک زوج ناشنوا بر سر کاشت حلزون برای فرزند ناشنوای خود؛ این ایده اصلی «بی‌صدا حلزون» اولین ساخته بهرنگ دزفولی‌زاده عکاس باسابقه سینماست که در روز دوم جشنواره برای منتقدان و خبرنگاران به نمایش درآمد.
مهم‌ترین نکته فیلم که توجه همه را به خود جلب کرد و واکنش منتقدان به «بی صدا حلزون» را برانگیخت، تلاش بازیگران برای ایفای نقش شخصیت‌های ناشنوا و رویکرد انسانی آن بود.
واکنش اولیه تعدادی از منتقدان به «بی صدا حلزون» را در فیلیمو شات مرور می‌کنیم.
کتایون کیخسروی: داستانی با قهرمان‌های ناشنواست و سعی دارد در کنار طرح مشکلات زندگی با این نقصان، نقبی به‌تنهایی انسان‌ها و عشق بزند. «بی‌صدا حلزون» را می‌توان فیلمی برای بروز توانایی‌های هانیه توسلی به‌عنوان بازیگر دانست که نقش زنی ناشنوا را بازی می‌کند. این نقش، می‌تواند توسلی را در جشنواره سی‌وهشتم به‌سوی سیمرغ ببرد؛ او در این فیلم، تلاش زیادی برای اجرای نقش الهام انجام داده و شاید یکی از سخت‌ترین نقش‌هایش را بازی کرده است.
علی ملاصالحی: موضوع «بی‌صدا حلزون» باعث می‌شود با فیلم انسانی روبرو باشیم؛ اما شاید اگر اثر، بیشتر به کودک خود نزدیک می‌شد، از درام اجتماعی پیامدهای طلاق فاصله می‌گرفتیم و به درکی سینمایی از مفهوم ناشنوایی می‌رسیدیم و فیلم می‌توانست یک تجربه سینمایی باشد.
بهنام شریفی: نگاه انسانی به مسٲله کودکان ناشنوا باید شکلی دراماتیک نیز پیدا کند. به نظر می‌رسد فیلم، آن‌قدر که روی مضمون خود و عشق مادرانه تاکید کرده، چندان روی ساختار روایت و فرمش کار نکرده است. از امتیازهای فیلم، بازی خوب هانیه توسلی است.
سید آریا قریشی: نمونه فیلمی با دغدغه‌های قابل‌احترام که متأسفانه به نتیجه خوبی ختم نمی‌شود. داستان فیلم، نحیف است و گسترش پیدا نمی‌کند. کاراکترها در حد تیپ‌های اولیه هستند و شخصیتی که پتانسیل بیشتری در مقایسه با دیگران دارد (با بازی مهران احمدی) در حاشیه می‌ماند. قاب‌ها در حد فیلم‌های تلویزیونی هستند. نقطه اوج فیلم، به شکلی کاملا تصادفی شکل می‌گیرد و پایان‌بندی آن به‌گونه‌ای است که انگار بخشی از میانه فیلم به‌طورکلی حذف شده است.
