تیم برنده در دشت خالی و بیکران
چهارشنبه‌ها؛ سریال‌بازی
باز لورمن کارگردان سریال دوردست ها Faraway Downs عاشق و متخصص پروژه‌های بزرگ و باشکوه است. «مولن روژ، الویس، گتسبی بزرگ». فیلم‌هایی که هالیوود در دوران اوجش می‌توانست با آنها به نهایت لذت برسد ولی دوران‌شان گذشته است. به همان شکل که باز لورمن احتمالا باید به فکر بازنشستگی یا نهایتا فیلم‌ها و کارهای سبک و مفرح باشد. فیلم «استرالیا» محصول سال ۲۰۰۸ هم کاملا منطبق با روحیات چنین کارگردانی است. فیلمی با داستانی حماسی و طراحی شده برای استفاده از نماهای طولانی و لانگ‌شات‌های حسرت‌برانگیز. به رخ کشیدن طبیعت استرالیا با نمایش دشت‌های فراخ و بیابان‌های تمام‌نشدنی. یک‌جورهایی شبیه لورنس عربستان و فیلم‌های بزرگ دیوید لین. این که چرا باز لورمن در دوران کرونا تصمیم گرفت فیلم طولانی و ۱۶۵دقیقه‌ای استرالیا را دوباره تدوین کند و با اضافه کردن راش‌های حذف شده، اضافه کردن موسیقی‌های تازه و ساختن تیتراژی متفاوت، آن را به عنوان سریال ۶ ساعته Faraway Downs به Hulu بدهد هم از آن پروژه‌هایی است که فقط ممکن است به عقل خودش برسد.
بهترین فیلم های وسترن تاریخ سینما کدامند؟
فیلمی که در زمان خودش هم با وجود توجه نسبی و حتی حضور در اسکار، شاهکار محسوب نشد و خیلی‌ها بابت طولانی بودنش گلایه داشتند. حالا هم بیشتر از همه صدای کسانی درآمده است که می‌گفتند در زمان تماشای «استرالیا» در سینما بابت فشار مثانه‌هایشان و زمان نزدیک به سه‌ساعته فیلم حسابی اذیت شده‌اند و با شنیدن این که همان فیلم در نسخه‌ای ۶ قسمتی به تلویزیون آمده کف و خون قاطی کرده‌اند. فیلمی که مشکل اصلی‌اش در همان زمان اکران، تورم بیش از حد و بادی بود که باید خالی می‌شد و زمان فیلم به زیر دو ساعت می‌رسید اما جناب لورمن به آن تن نداده بود.
این که پس از ۱۴-۱۵ سال تصور شد فیلم همچنان جذاب است و می‌شود با تزریق کردن صحنه‌های کنار گذاشته شده و استفاده از پایانی متفاوت آن را به تماشاگر عرضه کرد هم، از رویاپردازی‌های آقای لورمن و البته Hulu برمی آید که شاید مثل بعضی از استریم‌های وطنی خواسته‌اند برای پر کردن فهرست‌شان از این فرصت استفاده کنند. مینی سریالی که علیرغم همه بدبینی‌ها، اسم‌های دهن‌پرکنی دارد؛ از خود باز لورمن تا هیو جکمن و به خصوص خانم کیدمن که تماشای دوباره هنرنمایی‌هایشان در جوانی می‌تواند به چند ساعت تماشای تلویزیون بیارزد. بازی و اندام ورزیده هیو جکمن هیجان‌انگیز و وقار و ماجراجویی خانم کیدمن روی اسب و در سرزمین‌های دورافتاده.
این‌ها را وقتی با دستمایه‌های به روزی مثل ادای احترام به بومیان استرالیا و توجه به زنان قدرتمند ترکیب کمید، کمی بیشتر دست‌تان می‌آید که توی کله مدیران Hulu و کارگردان چی می‌گذشته. باز لورمن که البته از همان اول رفتن سراغ داستانی در مورد وطنش، استرالیا، برایش دغدغه بوده و در قیام هم خواسته به گذشته این کشور و عظمتش خدمتی بکند.
در سریال دوردست ها چی قرار است ببینیم؟
اشلی (نیکول کیدمن) تصمیم می‌گیرد به استرالیا برود و به وضعیت شوهرش و املاک‌شان رسیدگی کند. شوهری که تلنگش دررفته و دارد همه اموال و مایملک خانواده را به فنا می‌دهد. دورانی که روایت می‌شود سال ۱۹۳۹ است و زبانه‌های جنگ جهانی به استرالیا هم رسیده. اشلی با رسیدن به استرالیا با شرایطی مواجه می‌شود که مسلمان نشنود، کافر نبیند. یک گاوچران یاغی و اهل دعوا به اسم دروور (هیو جکمن) به کمک سارا می‌آید تا به مزرعه و گاوهایش برسد. در این حین با بومیان استرالیا و دورگه‌ها مواجهیم که سفیدها رس‌شان را کشیده‌اند.
البته نولا (براندون والترز) کودک بومی و دورگه داستان که راوی ماجراها هم هست، می‌تواند ما را با خود همراه کند و حتی در کنار دروور دل خانم اشلی را به دست بیاورد تا او به این سرزمین علاقه‌مند شود و تصمیم بگیرد تا گاوها و اموالش را نجات دهد. داستان از اینجا کمی کلیشه‌ای است اما همان جذابیت‌های سینمای کلاسیک و وسترن را دارد. گاوچران کله‌شق و خوش‌چهره‌ای که اولش کثیف و عرق‌کرده و مشروب‌خور است اما بعدا معلوم می‌شود که چقدر آدم فهمیده و مطمئنی است، و در کنارش یک زن اصیل انگلیسی که در سوارکاری حرف ندارد و خوشگل است و اگر تصمیم بگیرد می‌تواند هر مرد بی‌شرف و پرمدعایی را سر جایش بنشاند. دسته‌ای از آدم بدها که تلاش‌شان را می‌کنند تا قهرمانان داستان را مغلوب کنند و هیو جکمن و نیکول کیدمن که در کنار بومی‌های استرالیا می‌ایستند تا از حق خودشان و بقیه دفاع کنند.
با دیدن Faraway Downs که در سال ۲۰۲۳ منتشر شده، کمی گیج می‌شوید که چرا نیکول کیدمن و هیو جکمن‌اش اینقدر جوان‌اند، اما بعدا می‌فهمید که این همان نسخه طولانی‌تر فیلم «استرالیا» اکران سال ۲۰۰۸ است. اگر فیلم را دیده باشید بهتر است بدانید صحنه‌هایی به اندازه یک ساعت و کمتر به آن اضافه شده که بیشترش همان سال ۲۰۰۸ فیلمبرداری شده. فیلم در زمان خود برای طراحی لباس نامزد اسکار شد. حالا به داستان و آدم‌ها –به خصوص بومیان- بیشتر پروبال داده می‌شود و اینجا نیکول کیدمن مغرور و دماغ‌بالای فیلم، گرم‌تر و انسانی‌تر است. دلیلش هم نشان دادن صحنه‌های بیشتری از اسب‌سواری‌ها و کارهای شخصی او و البته ماجراهای عشقی‌اش با آقای جکمن است.
چرا باید سریال Faraway Downs را ببینیم؟
اینجا هم مثل بقیه فیلم‌های باز لورمن با جادوی سینما مواجهیم. صحنه‌هایی که هرچند کلیشه‌ای باشند اما احساسات بیننده را قلقلک می‌دهند. از طبیعت زیبای استرالیا که با تمجید به تصویر کشیده شده تا صحنه خوش آب و رنگ مهمانی و… که خوراک کلاسیک‌بازهاست. آنوقت همین دو تا اسم، همین خانم کیدمن و هیو جکمن آن هم ۱۵ سال جوان‌تر از امروز هر بیننده‌ای را به وجد می‌آورند.
تیم برنده فیلم استرالیا که حالا در سال ۲۰۲۳ و در زمان افول سریال‌های تلویزیونی، هنوز هم می‌توانند کلید موفقیت یک مینی سریال باشند. موسیقی سریال شنیدنی است. پایان سریال هم می‌تواند کسانی را که فیلم را دیده‌اند سورپرایز کند. نکته این است که لورمن در زمان ساخت برای فیلم پایان‌های متفاوتی در نظر گرفت و در نمایش تستی فیلم وقتی دید تماشاگران با آخر فیلم حال نکرده‌اند، به سرعت آن را جایگزین کرد. حالا ما با تصاویر حذف شده طرفیم و سریالی که می‌تواند به خاطر تصاویر متفاوت استرالیایی و بازیگران و اتمسفر نوستالژیک‌اش ما را در سفری به گذشته ببرد.
چرا سریال دوردست ها آش دهن‌سوزی نیست؟
چون همان اولش هم فیلم خیلی معرکه‌ای نبود. فیلمی که همان اول هم منتقدان ایراد گرفتند که داستان‌ها و پیچ و خم و خلاصه گوشتش کم است و حالا یک ساعت بیشتر آب به آن بسته شده. شخصیت‌های فیلم، برخلاف سریال‌های خوش‌ساخت امروزی داستان شخصی، ظرافت و کاراکتر خاصی ندارند و لاغرند. هیو جکمن شبیه خیلی از هفت‌تیرکش‌هایی است که قبل از این در سینما دیده‌اید. نیکول کیدمن هم ابعاد تازه و درگیرکننده‌ای ندارد. روابط هم پیچیدگی لازم را ندارد و شبیه همه داستان‌های عشق و عاشقی بین دختر پولدار و پسر کروکثیف است.
با وجود اضافه شدن زمان فیلم، مشکلات داستانی حل نشده و فضای خالی فیلم بیشتر هم شده است. شبیه همان بیابان‌های خالی و ترسناکی که تماشایشان می‌کنیم. اگرچه در تبدیل فیلم به ۶ اپیزود، فراز و فرودها لازم برای پایان و شروع هر اپیزود وجود دارد و شما به این فکر می‌افتید که نکند باز لورمن داستان را اصلا برای تبدیل شدن به سریال نوشته. اما بقیه‌اش شور و شوق سازنده به داستانی است که نوشته و جزییاتی که دست کم گرفته شده‌اند. نمونه‌اش این که در سریال مدام بر محرومیت و مظلومیت بومیان تاکید می‌شود و حتی اول اپیزودها هم جمله‌ای در این مورد می‌آید، اما خود بومیان در سریال کاملا در حاشیه‌اند. فلفل و نمک ماجرا هستند. اینجا هم ناجی‌ها سفیدند. هرچند بگویید کارگردان با انتخاب نیکول کیدمن و هیو جکمن که هر دو متولد استرالیایی هستند، ادای دینش به وطن را به حد اعلا رسانده.
سریال دوردست ها یا Faraway Downs در IMDB امتیاز ۶.۹ گرفته. روتن تومیتوز به سریال امتیاز ۵۳% داده و البته مخاطبان این سایت Faraway Downs را پسندیده‌اند و امتیاز ۸۵% برایش در نظر گرفته‌اند. در متاکریتیکز هم امتیاز ۴۸ به سریال داده شده.
