۷ فیلم جو پشی که نباید از دیدنش غافل شوید
۹ فوریه ۱۹۴۳ روز تولد این خواننده و بازیگر آمریکایی است
حضورش در قاب اضطراب‌آور است. او را با تکلم بسیار تند، واکنش‌های عصبی و احساسی دیوانه‌وار و علاقه بی‌حد به وراجی و بحث می‌شناسیم. «پشی» ایتالیایی‌الاصل از جواهرهای نیویورکی هالیوود بود که شاید اگر با اسکورسیزی کبیر دوست نمی‌شد، کارنامه‌اش منحصر می‌شد به تعدادی فیلم متوسط یا زیر متوسط، اما خوشبختانه رفاقت دیرینه او با «باب دنیرو» و «مارتی» به شکل‌دهی شماری از بهترین آثار تاریخ سینما منجر شد.
پشی بازیگر گزیده‌کاری است. برخلاف کاراکتری در که فیلم‌هایش دارد، خیلی اهل گفت‌وگو نیست و تعداد مصاحبه‌هایش بسیار اندک است. حتی وقتی برخلاف انتظارش برای بازی در فیلم «رفقای خوب» برنده اسکار شد، نطقش به کوتاه‌ترین نطق یک بازیگر برنده اسکار تبدیل شد. پشی بعد از دریافت مجسمه طلایی فقط گفت: «برایم افتخاری محسوب می‌شود، ممنونم.» البته پشی بعدها گفته بود چون به هیچ عنوان انتظار برنده شدن در رقابت را نداشت، متنی هم آماده نکرده بود!
حضور چو پشی برای سینما و عاشقان سینمای گنگستری نعمتی بود؛ او که خودش را بازنشسته کرده بود، وقتی فهمید رفقای خوبش قصد دارند دوباره دور هم جمع شوند، چند سال قبل دوباره به صورت موقت بازنشستگی را کنار گذاشت و در «مرد ایرلندی» جلوی دوربین رفت. جو پشی حالا ۸۰ ساله شده و به مناسبت تولدش می‌خواهیم بهترین فیلم های او را به شما معرفی کنیم.
رفقای خوب | ۱۹۹۱ | Goodfellas
این شاهکار مارتین اسکورسیزی نه فقط بهترین فیلم گنگستری تاریخ سینما، که یکی از بهترین‌های تاریخ سینما و شاید کامل‌ترین اثری است که کارگردان دوست‌داشتنی‌اش ساخته. فیلم داستان زندگی واقعی «هنری هیل» یک مافیایی سابق و نحوه ورود او به دنیای مافیا را تعریف می‌کند.
هنری در فیلم دو رفیق خوب دارد که یکی «جیمی» (رابرت دنیرو) است و دیگری «تامی» (جو پشی). تامی یک دیوانه ترسناک و غیرقابل پیش‌بینی است. یک موجود وراج که در اوج دوست‌داشتنی بودن ناگهان تبدیل به یک سایکوپت تمام‌عیار می‌شود و می‌تواند یک دورهمی دلنشین را با ارتکاب یک قتل بی‌مورد به گند بکشد. برای ایفای نقش چنین فرد مجنونی چه کسی بهتر از پشی در جهان وجود دارد؟
او در شاه‌نقشش در حد اعلا درخشیده. سکانس تک‌گویی مشهور و طولانی‌اش در آن کلاب شبانه نقطه اوج کارنامه بازیگری اوست: تبدیل شدن از یک دلقک به یک کابوس! اگر تابه‌حال برای تماشای رفقای خوب دست‌دست کرده‌اید، تعلل را بگذارید کنار و در اسرع وقت به تماشای این شاهکار دلپذیر و مفرح بنشینید.
گاو خشمگین | ۱۹۸۰ | Raging Bull
این اولین حضور پشی در جمع اسکورسیزی و دنیروست. شروع یک همکاری جاودانه با چهار فیلم معرکه. چهارسال قبل از ساخت این فیلم، پشی در یک فیلم ارزان مافیایی به نام «کلکسیونر مرگ» ظاهر شده بود و از همان‌جا چشم اسکورسیزی و دنیرو را گرفته بود. به همین خاطر هم وقتی اسکورسیزی پیش‌تولید ساخت فیلمی براساس زندگی «جیک لاموتا» بوکسور پریشان‌حال آمریکایی را با بازی دنیرو شروع کرد، آن‌ها هردو برای انتخاب پشی برای ایفای نقش برادر و مدیربرنامه جیک اتفاق نظر داشتند.
نتیجه حضور او خیره‌کننده بود. پشی در همین فیلم توانست شمایل همیشگی‌اش در فیلم‌های اسکورسیزی را تثبیت کند و مورد تحسین منتقدان قرار بگیرد. او در نخستین فیلم مهم زندگی‌اش نامزد جایزه اسکار شد.
مرد ایرلندی | ۲۰۱۹ | The Irishman
چه چیزی می‌تواند یک پیرمرد سخت‌گیر و بدقلق را از بازنشستگی منصرف کند؟ متحد شدن دوباره با دو دوست قدیمی و اضافه شدن «آل پاچینو» به این جمع! مرد ایرلندی پیشنهادی بود که هیچ‌کس نمی‌توانست حضور در آن را رد کند و جو پشی هم طی تصمیمی درست بازی در آن را پذیرفت.
او در فیلم در نقش «راسل بوفالینو» بازی کرده. یک رئیس مافیایی که یک راننده سطح پایین کامیون (دنیرو) را زیر پروبالش می‌گیرد و او را برای زندگی مافیایی و تبهکارانه آموزش می‌دهد تا به آدم‌کش یک فعال صنفی کارگری به نام «جیمی هوفا» (پاچینو) تبدیل شود. فیلم ۳ ساعت و نیم زمان دارد، ولی وقتی سه بازیگر معرکه را در بستر قصه‌ای جذاب که توسط اسکورسیزی کارگردانی شده در کنار هم می‌بینیم، گذر زمان حس نمی‌شود.
پسرعمویم وینی | ۱۹۹۲ | My Cousin Vinny
پشی که دوست نداشت در نقش یک گنگستر مودی و روان‌پریش کلیشه شود، از ابتدای دهه ۹۰ بازی در فیلم‌های کمدی را با حضور در نقش دزد ناشی فیلم «تنها در خانه» آغاز کرد. دو سال بعد او در کمدی دلپذیر و بامزه «پسرعمویم وینی» در نقش وکیل درجه چندی ظاهر شد که باید به شهر دیگری سفر کند و پسرعمویش را که به اشتباه به قتل متهم شده از مجازات نجات دهد.
سکانس‌های دادگاه با بازی پیش معرکه است و از آن بهتر شیمی بین او و دوست‌دخترش با بازی «ماریسا تومی» است. تومی در آن سال در نهایت شگفتی به خاطر بازی عالی‌اش برنده جایزه اسکار شد!
کازینو | ۱۹۹۵ | Casino
بعد از موفقیت همه‌جانبه رفقای خوب بعید بود که اسکورسیزی دنبال تکرار قصه‌ای با همان حال‌وهوا برود، اما این ریسک را به جان خرید و دوباره تیم همیشگی را جمع کرد تا یک داستان مافیایی مفرح دیگر در کنار هم بسازند. حاصل کار کازینو بود که شاید به اندازه رفقای خوب شهرت و اقبال به دست نیاورد، اما با گذشت زمان جایش را در دل هواداران اسکورسیزی باز کرد و تبدیل به فیلمی محبوب شد.
پشی در فیلم در نقش یک کله‌گنده مافیای شیکاگو بازی می‌کند که می‌خواهد سهم دارودسته‌اش را از سود کازینویی که توسط رابرت دنیرو اداره می‌شود را بگیرد.
تنها در خانه | ۱۹۹۰ | Home Alone
این بلاک‌باستر ساخته «کریس کلمبوس» با فروش دیوانه‌وارش باعث شد تا فیلم‌های کریسمسی دوباره در هالیوود جان بگیرند. تنها در خانه هنوز هم هرسال در حوالی کریسمس از شبکه‌های مختلفی پخش می‌شود و هنوز هم گرم و گیراست! پشی در فیلم نقش یک سارق ناشی و بی‌اعصاب را بازی می‌کند که وقتی خبردار شده یکی از اهالی ثروتمند محل با خانواده‌اش به فرانسه رفته‌اند، می‌خواهد خانه‌شان را خالی کند، غافل از اینکه باهوش‌ترین و تخس‌ترین فرزند خانواده از سفر جامانده و قرار است دمار از روزگار دزدها درآورد.
فیلم باعث شد تا نگاه‌ها به پشی کمی تعدیل شود و تماشاگران کمتر از او بترسند!
روزی روزگاری در آمریکا | ۱۹۸۴ | Once Upon a Time in America
پشی این افتخار را داشت تا در آخرین فیلم یکی از بزرگ‌ترین سلاطین سینما حضور پیدا کند. روزی روزگاری در آمریکا وصیت‌نامه سینمایی «سرجیو لئونه»، یکی از بهترین وسترن‌سازان تاریخ سینما بود و حماسه‌ای چهار ساعته درباره ایتالیایی‌های مهاجرت کرده به ینگه دنیا و دنیای مافیایی آن‌ها.
فیلم دومین همکاری مشترک پشی و دنیرو بود و حواشی زیادی داشت. لئونه دوست داشت فیلم در دو قسمت سه ساعته اکران شود، اما با فشار تهیه‌کننده‌ها نهایتا در یک قسمت دوساعته راهی پرده نقره‌ای شد و نارضایتی شدید کارگردان را به همراه داشت. بعدها نسخه چهار ساعت و ربعه‌ای از فیلم به صورت ویدئویی راهی بازار شد تا لئونه کمی آرام بگیرد.
