از فیلم جنگل پرتقال چه می‌دانیم؟
+ نقد و بررسی، تیزر و آلبوم عکس فیلم آرمان خوانساریان
آرمان خوانساریان یکی از فیلم اولی‌های جشنواره چهل و یکم فیلم فجر بود که با فیلم جنگل پرتقال در این جشنواره حاضر شد. رسول صدرعاملی که سال ۹۸ با تهیه‌کنندگی فیلم شنای پروانه از فیلمسازی محمد کارت به عنوان فیلم اولی حمایت کرد، با آرمان خوانساریان دوباره آن تجربه را تکرار کرد. در این مطلب نگاهی انداختیم به حواشی و اطلاعات فیلم جنگل پرتقال که حالا در فیلیمو در دسترس است.
فهرست عاشقانه ترین فیلم های ایرانی
خلاصه داستان فیلم جنگل پرتقال
فیلم جنگل پرتقال داستان معلمی به نام «علی بهاریان» و با نام هنری «سهراب بهاریان» است که در رشته نمایشنامه‌نویسی تحصیل کرده و حالا پس از سال‌ها بی‌کاری به تازگی در یک مدرسه به عنوان معلم ادبیات مشغول به کار شده است. معلمی آنچنان سختگیر که در عرض ۳ روز ۵ نفر را از کلاس اخراج می‌کند و حالا از طرف مدیر تهدید میشود که اگر تا ۲ روز دیگر مدرک تحصیلی‌اش را تحویل ندهد، عذرش را از مدرسه می‌خواهند! اینگونه است که آقای معلم علی‌رغم میل خود به شهر محل تحصیلش در «تنکابن» می‌رود و به این ترتیب فیلم بر بستر روایتگری این سفر پیگیری شده و با شکافتن شخصیت فرهیخته و معلم ادبیات، شخصیتی دیگر از او نمایان میشود که سال‌ها پیش در دانشگاه دختری عاشق‌پیشه را مورد آزار و اذیت قرار داده است و…
بازیگران و عوامل فیلم جنگل پرتقال
جنگل پرتقال یک فیلم کم پرسوناژ است با حال و هوایی متفاوت؛ میرسعید مولویان بعد از فیلم تحسین شده «تومان» و سریال «خاتون» با گریمی متفاوت تجربه جدیدی را پشت سر می‌گذارد. سارا بهرامی و رضا بهبودی هم از دیگر بازیگران اصلی فیلم هستند. با حضور: رضا عموزاد، فراز سرابی، داوود فتحعلی بیگی، فرشته مرعشی، ارشیا نیک‌بین، حمیدرضا عباسی، زینب شعبانی و حسام نورانی.
نویسنده و کارگردان: آرمان خوانساریان، تهیه‌کننده: رسول صدرعاملی، جانشین تهیه‌کننده: ایمان موید طلوع، مدیر فیلمبرداری: مسعود امینی‌تیرانی، تدوین: محمد نجاریان، صداگذاری و ترکیب صدا: امیرحسین قاسمی، موسیقی متن: علی صمدپور، طراحی چهره‌پردازی: سیامک احمدی، مدیر تولید: عماد طاهری، دستیار اول کارگردان: ایمان توکلی، طراح صحنه و لباس: فراز مدیری، صدابردار: سامان شهامت، جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیگ، جلوه‌های بصری: کامیار شفیعی، منشی صحنه: لادن رحمتی و عکاس: رز ارغوان.
نقد و بررسی درباره فیلم جنگل پرتقال
مازیار فکری ارشاد
اگر شعله‌ور ساخته حمید نعمت‌الله فیلمی درباره یک آدم گوشت تلخ از طبقه فرودست جامعه بود، جنگل پرتقال به سراغ آدمی از همان جنس اما متعلق به قشر متوسط جامعه است که در فضای فرهنگی و هنری و روشنفکری هم پرسه‌ای زده اما شباهت‌های فراوانی با شخصیت فرید (امین حیایی) در فیلم شعله‌ور دارد. شاید خباثت و دنائت علی از فرید کمرنگ‌تر باشد، اما در نمایش کاستی‌ها و ناهنجاری‌های بعضاً شرم‌آور انسانی دست‌کمی از او ندارد.
متن کامل نقد مازیار فکری ارشاد را اینجا بخوانید: فیلمی درباره یک آدم گوشت تلخ
احسان ناظم بکایی
فیلم جنگل پرتقال ساخته آرمان خوانساریان اگرچه پیامی واضح به نام حق‌الناس در دل خود دارد اما آن را در چنان کاغذ کادویی زیبا، هنرمندانه و با‌سلیقه بسته‌بندی کرده که توی ذوق مخاطب نمی‌زند و برداشت شعاری از آن ندارد. فیلم اما یک آرمان مهم دارد که آن را در لفافه و در طول داستان بلند خود می‌گوید. فیلم با قصه‌ای گیرا به مخاطبش می‌گوید: گاهی در مسیر زندگی صبر کن، برگرد، گذشته‌ات را ببین و مسیرت را درست کن. این مهم‌ترین نکته فیلم است.
متن کامل نقد احسان ناظم بکایی را اینجا بخوانید: گاهی به گذشته‌ات نگاه کن
خبرگزاری ایسنا
علیرضا بهرامی | شخصیت‌پردازی در فیلمنامه و بازی بازیگران کاملا در خدمت تعادل و در نتیجه رضایت نسبی مخاطب قرار دارد. این درام عاشقی لحظه‌های عاطفی ملتهب یا گره‌ها و تعلیق‌های خاصی ندارد. از طرفی همین مخاطب هم پیش‌تر به آثاری در جغرافیای شمال کشور با تم عاشقانه، همچون فیلم «در دنیای تو ساعت چند است» صفی یزدانیان روی خوش نشان داده است، پس دلیلی وجود ندارد که به آزار کشانده شود. حتا انتخاب نام فیلم هم با چنین خصیصه‌ای انجام شده است.
روزنامه فرهیختگان
نیما کرمی | جنگل پرتقال کلاس درسی است از آموزه‌های اخلاقی برای عبرت و پندگیری. فیلم دو روی یک سکه است، همان معلوم و مجهول آقا معلم فارسی در ابتدای فیلم. فیلم با وجه مجهول کاراکتر آغاز میشود، داستان جلو می‌رود، حقیقت برملا میشود، شخصیت شکست می‌خورد و درصدد جبران برمی‌آید و تلنگر پایانی فیلم. فیلم به ما می‌آموزد گریزی از حقیقت نیست، حتی اگر سال‌ها از آن گذشته باشد و کتمان شده باشد، روزی، جایی و زمانی مشخص می‌بایست پاسخگو باشیم.
مجتبی اردشیری | نخستین ساخته آرمان خوانساریان، دو نیمه متفاوت دارد. در نیمه نخست، فیلم مبین یک نرم اجتماعی و شکل ارتباطی حاکم میان آدم‌های آن است. چگالی داستانی در این نیمه بالاست و مخاطب، با صراحت بیشتری، وجه غالبی از اجتماع روز را مشاهده می‌کند. در نیمه دوم، جریان به‌کلی تغییر پیدا می‌کند و شکل عاشقانه‌ای به خود می‌گیرد. درواقع نویسنده در نیمه دوم «جنگل پرتقال»، دست به یک آسیب‌شناسی رفتاری و هیجانی می‌زند و در مقام کنشگر، برای صورت‌مساله‌ای که در نیمه نخست ارائه می‌دهد، دارو تجویز می‌کند.
خبرگزاری فارس
امیر قادری | فیلم جنگل پرتقال نمونه‌ای قابل توجه است که شاید به تمامی جریان اصلی سینما تعلق نداشته و رگه‌های تجربی در آن مشهود باشد؛ اما با این وجود، تمام تلاش خود را به‌کار می‌گیرد تا خط ارتباطش با مخاطب را از دست ندهد. معلوم است که تلاش بسیاری برای نوشتن فیلمنامه آن به‌کار رفته و شخصیت‌پردازی بسیار خوبی دارد. کمتر به خاطر داریم که در سینمای ایران از جنبه‌های مختلفی به شخصیت مرکزی یک فیلمنامه پرداخته شود تاجایی که نتوان به‌سادگی نقش و شکل شخصیتی آن را در یک جمله خلاصه کرد، اما نویسنده «جنگل پرتقال» از عهده این کار برآمده است. برای اینکه بتوان یک شخصیت با ویژگی‌های متناقض در داستان را در قالبی تماشاگرپسند قرار داد بدون اینکه تماشاگر احساس گیجی کند، نویسنده مسیر دشواری پیموده و به‌نظرم می‌رسد نوشتن متن این فیلم دقت و زمان زیادی از او گرفته است.
شخصیت‌پردازی جذاب «جنگل پرتقال» را بازیِ بازیگر نقش اول فیلم کامل می‌کند؛ در عین حال سایر هنرپیشه‌ها یعنی بازیگر خانم و بازیگران نقش‌های فرعی هم به دقت انتخاب شده‌اند و هم به‌خوبی از پس کار خود برآمده‌اند. کارگردان می‌داند که باید به چنین داستانی، لحنی متنوع بدهد و طنزی که در دل درام وجود دارد به تماشاگر کمک می‌کند تا با علاقه بیشتری این داستان را دنبال کند.
خبرگزاری رکنا
کبری غروی | یک فیلم پر از دیالوگ که فقط پس زمینه‌هایش به واسطه لوکیشن‌های جذابش تغییر می‌کند. حالا همین پس زمینه را نه با این رنگ و لعاب ولی می‌توان در سالن نمایش اجرا کرد بدون نیاز به کوه و دشت و فضاهای بیرونی. یک فیلمنامۀ روایی نه چندان خوب که حتی فی البداهه بودن دیالوگ‌ها هم مشخص میشود به خصوص آن جاهایی که علی صحبت می‌کند. مکالمات در بسیاری از جاها طولانی و حوصله سربر شده بدون اینکه چیز جدیدی به مخاطب اضافه کند. نصف دیالوگ‌ها اضافی است و حذف آن‌ها مشکلی برای فیلم ایجاد نمی‌کرد. مکالمات و دیالوگهای زیاد باعث شده بازیگر روی گفتن‌ها تمرکز کند تا بازی بدن و این در حالی است که بازی مقابل دوربین مهارت‌های زیادی را شامل میشود از جمله بازی بدن و هم بازی صورت و هم بازی با چشم و… و اگر بنا به گفتن تنها بود میشد به یک نمایشنامه خوانی صرف بسنده کرد.
سایت آرتیها
محمدامین ناصری فرد | شاید بتوان نقطه اوج فیلم جنگل پرتقال را در سکانسی دید که مریم بعد از ورود مجدد به خانه ماهیت نقش خود را از یک دختر دچار فراموشی به کسی که تمام این مدت در حال نقش بازی‌کردن بود مشاهده کرد. جایی که کمتر کسی می‌توانست آن را حدس بزند. فیلم جنگل پرتقال تا قبل از این گوشه از فیلم سیر معمولی و بدون فرازونشیبی را پشت سرمیگذاشت. اما با عبور از این سکانس چالش‌های شخصیت اصلی فیلم آغاز میشود. آنجایی که متوجه میشود دختری که در دوران دانشگاه دوستش داشته و البته او را مورد آزار روحی قرار داده فراموشی نگرفته است. بلکه تمام آن خاطرات را به یاد دارد و حالا باید برای جبران اتفاقات ۱۵سال پیش تلاش کند. فیلمی که تحسین تماشاچی را به همراه داشت.
سینما خانه
حامد بهجتی | جنگل پرتقال با تمرکز زدایی از پایتخت و بهره گیری از طبیعت تنکابن در انتخاب لوکیشن و قاب های تصویری، جذابیت بصری لازم برای پرده سینما را ایجاد نموده و دیالوگ ها با وجود اینکه گاها طولانی است ولی به درستی انتخاب شده است. سارا بهرامی بازی بی نقصی ارائه می کند و رضا بهبودی نقشی کوتاه و با گویش محلی ایفای نقش دلنشینی دارد. اگرچه فیلمنامه گره گشایی پیچیده ای ندارد و با فیلمی کم پرسوناژ مواجه هستیم ولی جنگل پرتقال فیلمی است که بر خلاف بسیاری از آثار سالیان اخیر بدون نشان گرفتن اعصاب مخاطب، در ملودرامی آرام چالش جدی را هم مطرح می‌کند.
حرف‌های عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره
رسول صدرعاملی | تهیه‌کننده:
- با اینکه حال خوشی ندارم اما در جشنواره حضور پیدا کردم. قرار بود در فارابی استعدادها را بررسی کنیم و با توجه به سوابق و تحصیلات آنان بهترین‌ها انتخاب شوند. پارسال در همین زمان‌ها بود که فیلمنامه «جنگل پرتقال» را به من داد و فکر کردم این فیلم باید ساخته شود؛ حرف نگفته ای نبود اما جای آن در سینمای ایران خالی است. ۴ ماه پیش‌تولید این فیلم سینمایی به طول انجامید و قبل از ماجراهای ماه‌های اخیر، فیلم را در تنکابن ساختیم و دلیل انتخاب تنکابن و شهسوار به عقبه تحصیلی نویسنده برمی گردد که خودش در این شهر تحصیل کرده است.
- موضوع زنان بخش مهم فیلم بود، نگاهی که مرد به زن دارد؛ این به ما یاد می دهد که خودمان را زود قضاوت نکنیم اسیر جو و شرایط نشویم و ذهن خودمان را محترم بشماریم. کار با نسل جدید فیلمساز بسیار جذاب و خوب است البته خیلی هم اذیت می‌شوم، نزدیک شدن به آنان، درک آن‌ها و رسیدن به نگاه متقابل، زمان می‌برد و تردید نکنید سینمای آینده ایران بسیار بسیار درخشان خواهد بود.
- واقعیت این است شخصا از زمانی که خودم را شناختم آنقدر در کارگردانی و تلاش خود تنها بودم که الان آنان را درک می کنم. بعضی اتفاقات در رنج سنی خاصی است که خانواده‌ها کمتر به آنان توجه می‌کنند، بخشی از موفقیت جامعه این است که نسل جدید را دریابیم. من ۲۶ سال پیش با فیلم «دختری با کفش های کتانی» هشدار خودم را دادم و باید این روند را ادامه داد.
آرمان خوانساریان | کارگردان:
- به نظرم بخش زیادی از هر فیلمی از تجربه‌های شخصی خود کارگردان می‌آید. تمام لحظه‌های فیلم خاطرات مختلف شخصی خودم بود که همه آن‌ها را در فیلم جمع کردم. این فیلم در ادامه فیلم‌های کوتاهم بود و دنبال این بودم که قصه متفاوت‌تر و در شهر جدیدتری باشد و دوست داشتم در فیلم زیاد داد و فریاد وجود نداشته باشد.
- من آدم‌ها را کلاسه‌بندی نمی‌کنم، شخصیت فیلم هم به واسطه رشته تحصیلی که دارد این طور فکر می‌کند و قصدم نبود که در نهایت این شخصیت به روشنفکری ختم شود. من به عنوان فیلمساز از فیلم‌های دیگر تاثیر گرفتم اما فیلم من مشابه فیلم سعادت آباد نبود.
همه چیز درباره جشنواره فجر ۱۴۰۱
پوستر و عکس های فیلم جنگل پرتقال
من فیلم رو دوست داشتم.. روان و خوش ساخت بود، بازی ها خوب بود، شاید ب نظر خیلیا فیلم داستان ساده ای داشت، اما دنیایی از درگیری های شخصیتی و ذهنی و مشکلات خودشیفتگی و نا آگاهی ادما نسبت ب رفتارشون رو میشد تو فیلم لمس کرد.. چیزی بیشترمون تجربه ش کردیم.
خیلی پر احساس بود ولی حال من دگرگون کرد ومن به سالهای خیلی دور برد
فیلم بسیار خوب با دبالوگ ها و لوکیشن های خوب و انتخاب بسیار جالب بازیگران جای تقدیر و تشکر دارد.
مزخرف، حیف وقت و پول
من این فیلم رو خیلی دوست داشتم، لطیف بود، خاطره بازی توش داشت، درسهای اخلاقی و انسانی داشت، چالش داشت، تغییر داشت. در کل فیلم دوست داشتنی برای من بود، از دیدن طبیعت شهسوار در فیلم هم خیلی لذت بردم.
من فیلم را دوست داشتم. بازیگرها بسیار خوب انتخاب شده بودند. خوشبختانه در فیلم خبری از هنرپیشه های جلف که فقط با چرت و پرت گفتن و مسخره کردن و رقصیدن سر مردم را گردم می کنند، خبری نبود. فیلم سنگین و قابل تأمل بود. من پیشنهاد می کنم دختر و پسرهای جوان و حتی زیر ۱۸ سال بیشتر این فیلم را ببینند. چون آموزنده بود. برای دختران ما که در دانشگاه مورد آزار روحی و جسمی قرار می گیرند، می تواند تلنگری باشد. برای پسران ما که فکر می کنند دنیا برای آن هاست، درسی باشد که بدانند اینگونه رفتار به هر حال روزی در جایی تاوان دارد.
اکثر فیلم های امروزی متأسفانه براساس چرندیاتی مثل چند ازدواجی، زن باز بودن، به قول امروزی ها شوگرددی و شوگر مامی و این گونه چرت و پرت های مسخره که گاهی آدم فکر می کنه که فیلم نامه نویس و دست اندرکاران در ساخت فیلم، بیشتر مخاطب را دور از مردم عزیزمان، نادان فرض می کنند. هر چند که متأسفانه به دهان بعضی از بزی ها هم خوش می آید.
بهتر است فرهنگی را که فقط ازش دم می زنیم، در ساخت فیلم ها هم به کار ببریم. برای زن های ایران زمین شخصیت قائل بشویم. برای مردهای با وقارمان حرمت قائل بشویم. جمع کنید این فیلم های مسخره ای که سر و تهش را نمی شود به هم وصل کرد و از این که فرزندان ما این گونه فیلم ها را می بینند، ما پدر و مادرها باید خجالتش را بکشیم.
در هر صورت به نظر من فیلم {جنگل پرتقال} شاید از نظر اساتید بزرگ نقص های تخصصی داشته باشد که من در آن سطح نیستم که قضاونت کنم، ولی از نظر من که یک زن هستم، فیلمی است که می توان با خیال راحت در کنار فرزندان و همسر به تماشای آن نشست.
متشکرم
نکته جالب توجه فیلم جنگل پرتقال این هست به آینده رشته های شغلی که تو ایران دانشجو به امید آینده ادامه تحصیل میده ولی بعد فارغ التحصیلی متاسفانه هیچ نوع امنیت شغلی برایش وجود نداره، همه تلاش ها و وقتش هدر میره که هیچ راه بازگشتی برای جبران عمر تلف شده وجود نداره که برای حل این بحران باید فکر اساسی نسبت به بازار شغلی و رشته های دانشگاهی گرفته بشود.
باسلام، با توجه به رشد تولید فیلم و فناوری صنعت سینما در ایران نسبت به دیگر کشورها این اولین فیلم تو ایران هست که با پرداختن به رفتار زشت آدم ها و عقدهای دوران زندگیش با جنس مخالف خودش و افراد جامعه پرداخته، وبرای جبران اشتباهاتش به شخصیت حقیقی خودش پی می برد، انشاله تو ایران این نوع فلیم ادامه دار باشد.
شخصیت پردازی فیلم خیلی عالی بود.متکی بر اصول روانشناختانه و علمی.نشون میداد که افرادیکه نیازمند جلب توجهند در گیر چه خلا هایی هستند.و کسانیکه در نقد کردن خشونت کلامی دارند چه ازارهایی رو برای دیگران ایجاد می کنند.افراد باهوش مثل هژبر و استاد کریمی از این فرصت برای بهبود خودشون استفاده کردند ولی افراد بسیاری منفعل شدند و اسیب دیدند.مثل کارمند اموزش و خود مریم که نابودش کرد.اون قسمتی که یحیی بهش گفت برو دوباره مقاله ازار جنسیتو بخون و کلا دیالوگهای یحیی خیلی تاثیرگذار بود.نشون میداد که افراد کمال طلب که با وسواس زیادی همه چیز رو نقد می کنند هر قدر هم باهوش باشند بر اساس همون شخصیت خرده گیرشون نمیتونن دست به عمل بزنند و عقب میمونن. در کل نکات جالبی داشت و اینه نمایش درگیریهای خود ما بود
من همون روز های اول اکران، فیلم رو نگاه کردم . نظر تهیه کننده واقعاً درسته این نوع فیلم باید ساخته بشه ، جای این نوع فیلم در سینما ایران خالی هست .
ذائقه ها فرق دارد و قبول دارم خیلی از عزیزان فیلم را دوست نداشتن . ولی برا من فرق داشت .
این فیلم قبل از دیدن نیاز داره مخاطب تمام خستگی ها ، هیجان ها و فکر های داخل ذهنش رو بیرون در سالن سینما جا بذاره و بعد بدون هیچ پیش داوری فیلم رو نگاه کنه .
و چهارمین فیلمی که فیلیمو لغو میکنه اکران آنلاین اش رو
ایشالا یه کم دیگه. از شلوغی جشنواره عبور کنیم… چشم
اومدم وسط فیلم بلند شم برم همسرم گفتند دیگه ببینیم حالا که اومدیم
بی محتوا …بازی بد …حیف وقت حیف پول
جز بد ترین فیلمی بود که دیدم
جز بد ترین فیلمی بود که دیدم اومدم وسط فیلم بلند شم برم همسرم گفتند دیگه ببینیم حالا که اومدیم
بی محتوا …بازی بد …حیف وقت حیف پول
عالی بود. واقعا دیدن فیلم برای من لذت بخش بود. اینکه گذشته با تمام اشتباهاتی که کردی میاد جلو چشمات و خودت رو دوباره می بینی با عقل امروزت و گاهی خیلی دیر میشه برای جبران. بسیار آموزنده و البته با روایتی دلنشین و مناظری زیبا
من دوست نداشتم .