جذابیت های پنهان خالق بن هور
شنبه‌ها؛ یک کارگردان
در اهمیت ویلیام وایلر در تاریخ سینما اگر بخواهیم یک دلیل بیاوریم او بعد از فرانک کاپرا و جان فورد، سومین کارگردانی است که اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرده است. او همچنین با ۱۲ بار نامزدی اسکار بهترین کارگردانی رکورددار بیشترین نامزدی در این رشته است. وایلر جایزه اسکار بهترین کارگردانی را در سال‌های ۱۹۴۲ برای فیلم خانم مینی‌ور، ۱۹۴۶ برای فیلم بهترین سال‌های زندگی ما و ۱۹۵۹ برای فیلم بن هور به‌دست‌آورد. او همچنین با کارگردانی ۳۱ بازیگر مختلف در نقش‌هایی که منجر به نامزدی اسکار شده با ۱۳ برد رکورددار است. وایلر همچنین در سال ۱۹۵۷ برنده نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم ترغیب دوستانه شد. کارنامه درخشان او در ترازوی جشنواره‌ها خود گواه بر اهمیت جایگاه او در تاریخ سینماست. برای ما ایرانی‌ها از یک منظر دیگر هم ویلیام وایلر حائز اهمیت است. او در سومین جشنواره بین‌المللی فیلم تهران در سال ۱۳۵۳، که بخشی از آن به بزرگداشت او اختصاص داشت، حضور یافت. در این برنامه ۱۱ فیلم از این کارگردان به نمایش درآمد.
حتی اگر کسی ویلیام وایلر را نشناسد، فیلم بن هور او را می شناسد. فیلمی تاریخی با پروداکشن عظیم و خیره‌کننده که به اعتقاد منتقدان، ژانرهای حماسی و تاریخی را استاندارد کرد. تا قبل از اینکه جیمز کامرون با تایتانیک از راه برسد، بن‌هور برای دهه‌های متوالی رکورددار کسب بیشترین جوایز اسکار بود
ویلیام وایلر روز اول جولای ۱۹۰۲ در فرانسه از پدری سوئیسی و مادری آلمانی متولد شد. او در ۲۲ سالگی وارد لس‌آنجلس شد و به‌عنوان دستیار سوم کارگردان، فعالیت خود را در دنیای سینما آغاز کرد. وایلر در سال ۱۹۲۵ جوان‌ترین کارگردان کمپانی یونیورسال برای ساخت فیلم‌های وسترن نام گرفت و در سال ۱۹۲۸ شهروند آمریکایی را دریافت کرد. وایلر در دهه ۳۰ با ساخت آثار جذابی چون دام عشق (۱۹۲۹)، جهنم قهرمانان (۱۹۳۰) و ساحره خوب (۱۹۳۵) توانست جایگاه‌اش را درهالیوود استحکام بخشد و به عنوان کارگردانی کاربلد شناخته شود.
او پس از قطع همکاری با کمپانی یونیورسال، همکاری بلند‌مدتی را با ساموئل گلدوین آغاز کرد که ماحصل آن خلق آثار کلاسیک و موفقی چون این سه نفر (۱۹۳۶)، پایان مرگ‌بار (۱۹۳۷)، بلندی‌های بادگیر (۱۹۳۹)، وسترنر (۱۹۴۰)، روباه‌های کوچک (۱۹۴۱) و بهترین سال‌های زندگی ما (۱۹۴۶) بود. او برای اولین‌بار در سال ۱۹۴۲ برای فیلم خانم مینی‌ور موفق به کسب اسکار بهترین کارگردانی شد. بین سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ وی در نیروی هوایی ارتش آمریکا مشغول به فعالیت شد و در این سال‌ها دو اثر مستند نیز ساخت. وایلر پس از بازگشت از جنگ، فیلم بهترین سال‌های زندگی ما را ساخت که دومین جایزه اسکار بهترین کارگردانی را در سال ۱۹۴۷ برای او به‌همراه آورد. این فیلم شخصی‌ترین فیلم اوست که سال‌های جدایی‌اش از خانواده و حضور در جنگ را نشان می‌دهد. پس از پایان جنگ هم ساخت آثار تحسین‌برانگیزش را ادامه داد. وارثه (۱۹۵۳) و ترغیب دوستانه (۱۹۵۶) که نخل طلای کن را کسب کرد، ادامه موفقیت‌های او بودند.
اما شاهکار سینمایی وایلر که از برجسته‌ترین آثار سینمای جهان است، مطمئنا فیلم بن‌هور است که در سال ۱۹۵۹ به دنیا آمد. این فیلم در همان سال موفق به کسب ۱۱ جایزه اسکار شد و این رکورد تا سال ۱۹۹۷ که توسط فیلم تایتانیک شکسته شد، باقی ماند. وایلر برای این فیلم سومین اسکار بهترین کارگردانی را نیز به‌دست آورد.
واقعیت این است که حتی اگر کسی ویلیام وایلر را نشناسد، فیلم بن هور او را می شناسد. فیلمی تاریخی با پروداکشن عظیم و خیره‌کننده که به اعتقاد منتقدان، ژانرهای حماسی و تاریخی را استاندارد کرد. تا قبل از اینکه جیمز کامرون با تایتانیک از راه برسد، بن‌هور برای دهه‌های متوالی رکورددار کسب بیشترین جوایز اسکار بود. این فیلم با برنده شدن ۱۱ جایزه از ۱۲ نامزدی خود، از جمله بهترین فیلم، کارگردانی، بازیگر اصلی، بازیگر نقش مکمل، طراحی تولید و فیلمبرداری، همچنان یکی از باشکوه‌ترین نمایش‌هایی است که هالیوود تولید کرده است.
همچنان‌که وایلر بهترین کمدی –رومانتیک تاریخ سینما را با ساخت فیلم تعطیلات رومی به نام خود ثبت کرد و در واقع جوهر این ژانر را به بهترین شکلش به نمایش گذاشت. از بهترین فیلم‌های وایلر همچنین می‌توان به بهترین سال‌های زندگی ما اشاره کرد که وایلر پس از گذراندن ۳ سال در ارتش و ساخت چند مستند نفس‌گیر و پیشگامانه از جبهه‌های جنگ، دوباره به نظام استودیویی برگشته بود تا فیلم بسازد. فیلمی که ماجرای بازگشت کهنه‌سربازان از جنگ به خانه و تلاش‌شان برای سازگار شدن با شرایط جدید را روایت می‌کرد. ویلیام وایلر سبک و امضای خاص ژانری نداشت و به مثابه یک فیلمسازا تجربه‌گرا ژانرهای مختلف را می‌آزمود اما چنان زبان سینما را بلد بود به ویژه ساختار تصویری آن را که بسیاری از فیلم‌هایش به آثار ماندگار تاریخ سینما پیوست.
