در جست‌وجوی هاجر
سریال حیثیت گمشده به نسبت سریال سقوط یک قدم بلند و روبه جلو برای سجاد پهلوانزاده به عنوان کارگردان است. آب و رنگ و شمایل تصویری سریال استاندارد و گرم است و این بدان معناست که پهلوانزاده به مدد کسب تجربیات پیشینش در کار تدوین و تهیه و البته کارگردانی، و همچنین به لطف حضور فیلمبردار، تدوین‌گر و طراح صحنه و لباس وجلوه‌های ویژه و … تیم تولیدی و فنی کار بلد در کنارش، یک قدم جدی‌تر در کارگردانی برداشته است. حیثیت سریال فوق‌العاده‌ای نیست. اثری بی‌نقص هم نیست. اما برای کارگردانش یک اتفاق مهم محسوب می‌شود و این از آن جهت اهمیت دارد که یک کارگردان جوان و رو به جلو به جرگه کارگردانان سینمای ایران اضافه می‌کند.
معرفی و اطلاعات مینی‌سریال حیثیت گمشده
پهلوانزاده که در سریال سقوط برای ایجاد لحن و فضاسازی و سر و سامان دادن به فضاهایی باور پذیر و گرم با دست اندازهایی در اجرا روبرو بود، این بار در حیثیت موفق شده تا فضای بصری و حسی کارش را کم زایده‌تر و چفت و بست دار‌تر ترسیم کند. او در هدایت بازیگران موفق‌تر از تجربه قبلی‌اش ظاهر شده و در سر و شکل دادن به رنگ و نور و قاب‌بندی و البته تدوین نهایی اثری منسجم‌تر را ارائه کرده است.
یکی از نکات مثبت و همزمان نقاط ضعف سریال فیلمنامه آن است. فیلمنامه حیثیت از خرج کردن ایده‌ها ابایی ندارد و هیچ نوع خساست و کم‌فروشی در ایجاد موقعیت و تب و تاب در داستان نکرده است. مجموع ایده‌ها و موقعیت‌هایی که در سریال جاری است به راحتی می‌توانست از نظر طول زمان هر قسمت یا تعداد قسمت‌ها اثری بسیار کشدار و کم‌فروش به سیاق اغلب سریال‌های دیگر باشد. اما در حیثیت تلاش نشده تا از اندک موقعیت‌ها و لحظه برای کشتن زمان و کشدارتر شدن بهره‌برداری شود. این به خودی خود نکته مثبتی است. اما در همین بین ایراد اصلی کار هم خودنمایی می‌کند. بهره‌گیری از عنصر اتفاق و شانس برای ایجاد گره و موقعیت و البته باز کردن گره و عبور از بحران در یک موقعیت، در این سریال از حد گذشته و کار تا جایی پیش رفته که ردپای نویسنده در حل و فصل ناگهانی بحران‌ها به چشم می‌آید.
کم نیستند گره‌ها و بحران‌هایی که انتظار می‌رود به راحتی حل نشوند اما به سرعت فیصله پیدا می‌کنند. برای نمونه حضور امیر در خانه زنی که بچه‌ها را اجاره می‌دهد و درگیری و شلیک پلیس به وسط پیشانی زن. یا شیوه تعقیب و گریز اسماعیل و دار و دسته‌اش، ایجاد دوستی میان اسماعیل و امیر و در نهایت دوستی و همراهی میان آن‌ها. یا مثلا ملاقات امیر و سهیلا در خانه‌شان و حضور یکباره فرشاد به بهانه تهدید امیر. حضور ناگهانی پلیس در مسافرخانه هنگام بررسی اتاق مخفی هاجر در مسافرخانه. یا درگیری بی‌مقدمه حسی میان سهیلا و امیر و… کم نیستند رخدادهایی از این دست که اگر نباشند، داستان پیش نمی‌رود. پس نتیجه اینکه متنی دست و دلباز در کار است اما در حل بحران‌ها و گره‌گشایی‌ها بیش از حد به فاکتور شانس و اتفاق تکیه کرده است.
نکته جالب توجه اما تبدیل شدن مهدی حسینی‌نیا به یک بازیگر حالا دیگر جاافتاده در تصویر، با شمایل خاص و ویژه خودش است. خصوصیاتی که از آن خود او و معرف اوست. حسینی‌نیا به دلیل ویژگی‌های فیزیکی، قد و قامت، ترکیب‌بندی اجزای صورت، ویژگی چشم‌ها و مدل نگاه، حرکات عضلات صورت، تن صدا و لحنی که برای بیان دیالوگ‌ها استفاده می‌کند و… واجد ویژگی‌هایی است که او را تبدیل به بازیگری کرده که نمونه مشابهش کمتر در سینمای ایران یافت می‌شود. این ویژگی کمی نیست، آن هم در سینمایی که قالب بازیگران به واسطه رنگ چشم و تبلیغات فلان و روابط بهمان پا به عرصه گذاشته‌اند.
این‌ها ویژگی کمی نیست در سینمایی که بازیگر شلاق‌خورده، زحمت‌کشیده، اهل مطالعه و تلاشگر برای فهم هنر بازیگری و تحلیل نقش، که جدای از چشم و ابرو و بدن، توانایی دیگری هم برای ارائه داشته باشد، تکنیک بداند، بدن و بیان بشناسد، توان درک عمیق از کاراکتر و نقش داشته باشد و… بسیار کم یافت می‌شود. اگر هم چنین بازیگری یافت شود، مجال بروز و ظهور نمی‌یابد یا دست‌کم راه سختی پیش رو خواهد داشت. و البته ویژگی کمی نیست در سینمایی که شدیدا نیاز به چهره‌های تازه، سبک و لحن‌های نو و تنوع در سبک و سیاق بازیگری دارد، تا مجبور نباشیم یک بازیگر را با یک ریخت و سبک بازی در تمام آثار با ربط و بی‌ربط تحمل کنیم.
البته یک نکته هم نگران‌کننده است و آن تکرار شدن و تکراری شدن شکل و شمایل حضور حسینی‌نیا در فیلم‌ها و سریال‌هاست که امیدوارم در ادامه خودش توان پرهیز از این خطر را داشته باشد و از گرداب دوره شدن توسط سرمایه‌گذاران و تهیه‌کننده‌های تکراری‌پسند، دور بماند. بخش زیادی از این ویژگی‌ها را در مورد امیر نوروزی و بهزاد خلج هم می‌توان بیان کرد. بازیگرانی که آهسته و پیوسته پیش می‌روند اما به کمک تجربه سال‌ها و تکیه‌شان بر تکنیک‌های بازیگری و نه رابطه و زد و بند، کم‌کم جای خودشان را در سینما و سریال‌سازی ایران باز می‌کنند.
