حقایقی درباره زندگی چارلز برانسون
۳۰ آگوست سالمرگ برانسون است
ستاره‌ای نمادین در فیلم‌های بین‌المللی برای بیش از ۴ دهه، ویژگی‌های ظاهری چارلز برانسون و هیکل تنومندش، باعث باورپذیری قابل قبولی از نقش‌های او در فیلم‌های پرفروشی مانند هفت باشکوه، فرار بزرگ، دوجین کثیف و آرزوی مرگ شد. برانسون مردی کم حرف چه در صفحه نمایش و چه در خارج از آن، برای به تصویر کشیدن مردانی انتقامجو که زندگی آرامشان مختل شده، نیازی به گریم یا جلوه‌های ویژه نداشت. بهترین نقش‌های برانسون باعث شد تا نوری از انسانیت در ظاهر پولادین قهرمانانه‌اش نمایان شود.
در خلوت، او از اینکه یک ستاره اکشن است دلخور بود، اما تا اوایل دهه۱۹۹۰ در فیلم‌های هیجان‌انگیز کم‌هزینه‌ای که بسیار کمتر از استعداد او بود، به کشتن آدم‌های بد ادامه داد. مرگ برانسون در سال ۲۰۰۳ کتاب زندگی یکی از باسابقه‌ترین و بی‌میل‌ترین افراد سرسخت هالیوود را بسته است. به بهانه نوزدهمین سالروز مرگ این ستاره نکات جذابی از زندگی و حرفه او را بخوانید.
تغییر نام چارلز برانسون به پیشنهاد استیو مک کوئین
چارلز برانسون با نام اصلی چارلز دنیس بوچینسکی زمانی که برای اولین بار بازیگری را آغاز کرد، نگران این بود که به دلیل نام خانوادگی لیتوانیایی‌اش از نقش ها حذف شود، برای همین تصمیم گرفت آن را تغییر دهد. یک روز که با استیو مک کوئین در حال رانندگی بودند مک کوئین تابلویی به نام برانسون را دید. با دیدن آن رو به چارلز کرد و گفت همین خوب است.
شروع سیگار کشیدن را از ۹ سالگی
مانند بسیاری از بازیگران در دهه ۱۹۵۰، چارلز برانسون سیگار می‌کشید. چیزی که در مورد او غیرمعمول است این بود که او این کار را از ۹ سالگی شروع کرده بود. برخی فشار خانوادگی را علت آن می‌دانند. او نفر یازدهم از یک خانواده بزرگ ۱۵ نفره بود. آنها بسیار فقیر بودند. چارلز برای کمک به خانواده در سن ۱۰ سالگی با پدرش در معدن زغال سنگ شروع به کار کرد. استرسی که او در همان دوران متحمل شد ممکن است در عادت او به سیگار کشیدن در سن کم نقش داشته باشد. این موضوع از آن جهت مهم است که یکی از مواردی که در گواهی فوت برونسون به عنوان علت مرگ ذکر شده، سرطان ریه متاستاتیک بود.
فارغ التحصیلی چارلز برانسون از دبیرستان
چارلز اولین فردی از خانواده‌اش بود که از دبیرستان فارغ التحصیل شد. که با توجه به شرایط سخت کودکی و خانوادگی‌اش به نوعی اتفاق بزرگی است. زبان اول او لیتوانیایی بود به دلیل ریشه‌های بالتیکی والدینش. در طول سال‌های نوجوانی، او اصول اولیه زبان انگلیسی را از طریق ظرافت محض به خود آموخت. اگر در برخی از نقش های سینمایی او با دقت گوش کنید، لهجه خفیفی خواهید شنید.
یک قلب بنفش در دستانش
در سال ۱۹۴۳، چارلز برانسون در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ثبت نام کرد. او در اسکادران آموزش توپچی انعطاف پذیر ۷۶۰ خدمت کرد. سپس، در سال ۱۹۴۵، او به عنوان یک توپچی هوایی در بوئینگ با اسکادران بمباران ۶۱ مستقر در گوام خدمت کرد. در این زمان بود که او ماموریت های جنگی خطرناکی را علیه جزایر اصلی ژاپن انجام داد. برانسون در مجموع ۲۵ ماموریت پرواز کرد و قلب بنفش را برای جراحات وارده در نبرد دریافت کرد.
دیر رسیدن به موفقیت
چارلز برانسون با وجود تمام موفقیت‌هایش در سینما، یکی از شکوفه‌های بزرگ تاریخ هالیوود بود. نقش مکمل او در The Magnificent Seven تا ۳۹ سالگی اتفاق نیفتاد. تا پیش از ۵۳ سالگی، در ایالات متحده به یک ستاره سینما تبدیل نشد تا اینکه فیلم آرزوی مرگ به موفقیت رسید.
بازیگری بزرگ در آمریکا و اروپا
در ایالات متحده، برونسون بزرگ بود. با این حال، او حتی در اروپا بزرگتر بود. در واقع، منصفانه است که بگوییم او بزرگ بود. به این دلیل که این بازیگر در فیلم های اروپایی نامی جدی برای خود دست و پا کرد. در سال ۱۹۶۸ در فیلم روزی روزگاری در غرب در نقش هارمونیکا بازی کرد. کارگردان، سرجیو لئونه، زمانی او را «بزرگترین بازیگری که تا به حال با او کار کرده‌ام» نامید و ظاهرا می‌خواست او را به عنوان نقش اول در فیلم یک مشت دلار در سال ۱۹۶۴ انتخاب کند. برانسون نقش را رد کرد. در سال ۱۹۷۰، برونسون در فیلم فرانسوی سوار بر باران بازی کرد. فیلمی که بعدها برنده جایزه گلدن گلوب هالیوود شد.
بت خارج از کشور
حتی زمانی که فیلم‌هایش در ایالات متحده سودآور نبودند، فعالیت حرفه‌ای چارلز برانسون همچنان توسط نتایج باکس آفیس اروپایی و ژاپنی تقویت شد. برونسون بیش از پول، به شخصیتی قهرمان در خارج از کشور تبدیل شد. در ایتالیا به او لقب بی‌رحم داده شد و در فرانسه از او به عنوان یک هیولای مقدس و گنج ملی استقبال شد.
بازی چارلز برانسون در سوپرمن
باور کنید یا نه، برانسون کاملا مشتاق بازی در سوپرمن بود! در اواخر دهه ۱۹۷۰ برانسون برای بازی در نقش مرد فولادی در فیلم سوپرمن با کلاه ریچارد دانر تست داد. به خاطر داشته باشید که برانسون در آن زمان در اواسط۵۰ سالگی خود بود، بنابراین اعتماد به نفس او تحسین برانگیز بود. او در نهایت نقش را از دست داد، نه به خاطر سنش، بلکه به این دلیل که «خیلی خاکی» بود.
اجازه رد شد!
چارلز برانسون یکی از آن افرادی بود که به اندازه کافی خوش شانس یا بدشانس بود که توانست فیلمی درباره زندگی خود را ببیند که در سینماها پخش شود. پس از از دست دادن همسر دومش جیل ایرلند در سال ۱۹۹۰، خاطرات او در یک فیلم اقتباس شد. ایرلند در این فیلم توسط جیل کلایبورگ به تصویر کشیده شد و برونسون توسط لنس هنریکسون به تصویر کشیده شد. با این حال، وقتی منتشر شد، واکنش برونسون همه را شوکه کرد. او راضی نبود.
یک چرخش غیر منتظره
در نیمه دوم زندگی حرفه ای خود، چارلز برانسون از این واقعیت که او در نقش های فیلم B تهاجمی تبدیل به کلیشه می‌شد، نا امید شد. او سرانجام زمانی که در سال ۱۹۹۱ در اولین کارگردانی شان پن، دونده هندی ظاهر شد، از قالب خارج شد. برانسون منتقدان فیلم را با اجرای بسیار ظریف و صلح آمیز شگفت زده کرد. متأسفانه، با وجود نقدهای مثبت، دونده هندی یک شکست باکس آفیس بود و این آخرین فیلم چارلز برونسون بود که در سینماها اکران شد.
قفسه خالی چارلز برانسون
چارلز برانسون با وجود تمام موفقیت‌هایش به عنوان یک بازیگر، چه از نظر انتقادی یا تجاری، تا حد زیادی در مورد جوایز سینمایی نادیده گرفته شد. برانسون در طول زندگی حرفه ای خود تنها سه جایزه و دو نامزدی کسب کرد. از این پنج مورد، یکی برای پیاده‌روی مشاهیر هالیوود، یکی نامزدی جایزه امی در سال ۱۹۶۱، و دیگری جایزه هنریتا در گلدن گلوب برای فیلم محبوب جهانی – با یک هشدار که به طور مشترک با شان کانری دریافت کرد.
ستاره‌ای گذشت
در تابستان ۱۹۹۸، برونسون سالخورده تحت عمل تعویض مفصل ران قرار گرفت. او پس از این عمل از بازیگری بازنشسته شد، زیرا از مشکلات ناشی از سال‌ها سیگار کشیدن نیز رنج می‌برد. برانسون در سن ۸۱ سالگی در ۳۰ آگوست ۲۰۰۳ درگذشت و علت مرگ او نارسایی تنفسی و سرطان متاستاتیک ریه ذکر شد.
روحش شاد ویادش گرامی باد