جوکر

سال ۱۹۴۰، تنها یک سال بعد از خلق شدن شخصیت بتمن توسط باب کین، مشهورترین دشمن او نیز وارد کتاب‌های کمیک شد. اما تاریخچه خلق شخصیت جوکر به مدت‌ها قبل بازمی‌گردد. با ظهور سینما، رمان‌های زیادی به فیلم سینمایی تبدیل شدند و رمان «مردی که می‌خندد» اثر ویکتور هوگو نیز از این قاعده مستثنا نبود. بازی فوق‌العاده کنراد فایت در این فیلم ایده‌ای را در ذهن باب کین و جری رابینسون به وجود آورد. ایده ترکیب این شخصیت با کارت جوکر و متولد شدن یکی از جذاب‌ترین ابرشرور های تاریخ سینما.

این کاراکتر از ابتدا جوکر نام نداشت و تا مدت‌ها با عناوینی همچون «رد هود»، «جک» و «جک ناپیر» خطاب می‌شد. ویژگی‌های ظاهری او را می‌توان به چهره‌ی سفیدرنگ، موهای سبز، کت ارغوانی و لب سرخ خلاصه کرد. اما ویژگی‌های شخصیتی او قابل‌تأمل هستند. این موضوع به‌ندرت دست‌مایه کتاب‌های کمیک و فیلم‌ها قرار می‌گرفت اما شرکت برادران وارنر در سال ۲۰۱۹ تصمیم گرفتند فیلمی با محوریت اصلی این شخصیت بسازند.

حس دوگانه عشق یا تنفر نسبت به این شخصیت باعث شد فیلم‌های زیادی در مورد او ساخته شود. نخستین لایو اکشن جوکر در سال ۱۹۶۶ با بازی سزار رومرو در یک سریال تلویزیونی شکل گرفت. در سال ۱۹۸۹ جک نیکلسون تصویری تکامل‌یافته تر از او ارائه داد. هیث لجر با بازی در فیلم شوالیه تاریکی محصول سال ۲۰۰۸ باعث شد دید عموم مردم نسبت به این کاراکتر تغییر کند. لجر رنج‌های فراوانی را برای ایفای این شخصیت متحمل شد و جایزه اسکار بهترین نقش مکمل مرد را دریافت کرد. اگرچه بازی جرد لتو در فیلم جوخه انتحار از دید بسیاری از مردم یک عقب‌گرد در سیر تکاملی این شخصیت بود اما واکین فینیکس با بازی در فیلم «جوکر» محصول سال ۲۰۱۹ امیدها را دوباره زنده کرد. داستان بی‌نظیر تاد فیلیپس و بازی فوق‌العاده فینیکس باعث شد محبوبیت و مشهوریت این شخصیت برای خیل عظیمی از مردم حتی بالاتر از خود بتمن باشد.

‌

‌