معرفی و نقدهای کوتاه فیلم ابلق
بی‌رحمی تحمل‌ناپذیر یک خالق
فیلم ابلق یکی از مهمترین فیلم های جشنواره فجر ۹۹ بود با حضور بهرام رادان، هوتن شکیبا و الناز شاکردوست، ساخته جدید نرگس آبیار؛ این فیلم در زمان اکران توانست توجه مخاطبان را به خود جلب کند و بحث‌هایی راه بیاندازد. این متن را بخوانید تا کمی بیشتر با این فیلم آشنا شوید و بعد برای تماشایش تصمیم بگیرید.
خلاصه داستان فیلم ابلق
در فیلم ابلق دختری با بازی الناز شاکردوست به همراه همسرش با بازی هوتن شکیبا و دختر کوچکش در یک محله حاشیه‌ای در تهران زندگی می‌کنند. شوهر خواهر او با بازی بهرام رادان فردی است که یک کسب و کار خانگی را برای خانم‌های محله ایجاد کرده است. او فردی هیز است و نگاه ناصوابی نسبت به خواهرزنش دارد. رفتارهای او و مزاحمت‌هایش برای الناز شاکردوست باعث می‌شود حرف‌هایی پشت سر او در محل ایجاد شود. در نهایت مشخص می‌شود که بهرام رادان به تمامی زن‌های محل نظر نادرست داشته و تصمیم می‌گیرند نسبت به رفتارهای او اعتراض کنند و…
عوامل و بازیگران فیلم سینمایی ابلق
کارگردان: نرگس آبیار، فیلمنامه: نرگس آبیار و پریسا کرزیان، تهیه‌کننده: محمدحسین قاسمی، مدیر فیلمبرداری: سامان لطفیان، تدوین: حمید نجفی‌راد، بازیگران: بهرام رادان، الناز شاکردوست، هوتن شکیبا، مهران احمدی، گلاره عباسی، گیتی معینی و شادی کرم‌رودی.
نرگس آبیار ظرف ۱۰ سال و با ۴ فیلم، خود را از سطح یک کارگردان جوان و جویای نام به بالاترین سطح سینمای ایران رساند و در این میان تجربیات مختلفی را پشت سر گذاشت. اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند، شیار ۱۴۳، نفس و شبی که ماه کامل شد بیشتر از آنکه به هم شبیه باشند، متفاوت‌‌اند اما در یک نکته به اشتراک می‌رسند: بی‌رحمی روانه شده از سوی راوی و خالق قصه به سمت قهرمان. آبیار ابایی ندارد از رنج دادن شخصیت‌های قصه به شیوه‌های مختلف و اصولا فیلم‌هایش درباره به نتیجه نرسیدن مقاومت قهرمان در برابر جهان بی‌رحم و شکست‌ناپذیر پیرامون اوست که نهایتا هر رویایی را به حسرت و ماتم تبدیل میکند.
با آگاهی از این رویکرد و جهان‌بینی آبیار در قصه‌گویی و فیلمسازی، کنجکاوی پیرامون فیلم ابلق چند برابر هم می‌شود و باید منتظر بروز اجتناب‌ناپذیر سنگدلی و خشونت مولف در بخشی از جهان قصه‌ای که باشیم که در حاشیه شهر تهران و با محوریت یک زن جوان اتفاق می‌افتد. همین نکته و در عین حال توانایی آبیار در پرداخت قصه‌‌ها از منظر یک شخصیت زن موجب تفاوت فیلم ابلق خواهد بود، با دیگر فیلمهای مهم و پرسروصدایی که سال‌های اخیر در پایین شهر و با حضور شخصیت‌های فقیر و محروم ساخته شده‌اند.
نکته‌ای که درباره فیلم جلب توجه میکند بازی‌های آن است. ستاره‌های اصلی فیلم در نقش‌هایی کاملا دور از آنچه قبلا ازشان دیده‌اید ظاهر شده‌اند. فضا و مختصات نقش‌ها به اندازه‌ای خاص و تازه است که در تاثیرگذاری نقش‌آفرینی‌ها گاه حتی ممکن است فراتر از توانایی بازیگرها و هدایت کارگردان برود. این مسئله به ۳ بازیگر اصلی یعنی بهران رادان، الناز شاکردوست و هوتن شکیبا محدود نمی‌شود و به تمام بازیگران فیلم فارغ از مدت زمان حضور روی پرده قابل تعمیم است. به غیر از بازیگری در تمام جنبه‌های فنی و هنری هم ابلق از نظر کیفیت سطح بالایی دارد و احتمالا در پایان جشنواره امسال فهرست بلند و بالایی را از عوامل فیلم در میان نامزدها ببینیم، عواملی که پیش‌تر در شبی که ماه کامل شد نیز با آبیار همکاری کرده بودند و کارشان در این فیلم جدید به پختگی و هماهنگی مضاعفی رسیده‌است.
نقد و بررسی کوتاه منتقدان
بنا به آنچه که منتقدان درباره فیلم فیلم ابلق گفته‌اند، همه طرفدار آن نیستند و خیلی‌ها با وجود استاندارد قابل قبول آبیار در فیلمنامه‌نویسی و اجرا، فیلم ابلق را قدمی رو به جلو نمی‌دانند.
سیدآریا قریشی
ابلق فیلمی است که یک ایده درگیرکننده و مهم را ضایع کرده است. می‌توان فیلم را با عناوینی چون «فیلمی برای امروز»، «مرثیه‌ای برای زنان رنج‌کشیده کشورمان» یا «فیلمی علیه سنت‌های مردسالارانه» مورد ستایش قرار داد اما تمام این‌ها به ایده‌های اولیه مربوط می‌شوند و ربطی به کیفیت نهایی ندارند. آنچه از فیلم می‌بینیم، اثری است ناموفق و عقیم.
آبیار به قدری درگیر فضاسازی شده که از مهمترین وجه فیلم، یعنی شخصیت‌پردازی، غفلت کرده است. چیزی حدود نیم ساعت طول می‌کشد تا داستان راه بیفتد و در آن نیم ساعت عملا شخصیتی شکل نگرفته: نه مسیر وسوسه‌شدن جلال ساخته شده و نه شخصیت راحله به‌عنوان زنی که قرار است تغییری درونی را از سر گذرانده و به بازشناختی نسبت به آدم‌ها و محیط پیرامون برسد. تعدد نماهای هوایی که محله را از بالا نشان می‌دهند، می‌توانست تمهید خوبی برای نمایش محیطی همسان‌ساز باشد که حالا یک نفر در آن قرار است مسیری متفاوت با دیگران را بپیماید. اما این تمهید زمانی جواب میداد که این تصویر در درجه اول از طریق پردازش مناسب شخصیت‌ها ساخته می‌شد.
به همین دلیل است که ابلق به فیلمی ناقص و ناکام تبدیل می‌شود. تاکید فراوان آبیار بر نمادپردازی‌ها که فرصت کشف‌وشهود را برای تماشاگر از بین می‌برد، سکانس‌هایی تصادفی و فاقد روابط علی مناسب که قرار است در نتیجه‌گیری مورد بهره‌برداری قرار گیرند و پایان‌بندی عجولانه‌ای که فرصت یک نقطه اوج تکان‌دهنده را از بین می‌برد، حسرت بر باد رفتن یک فرصت طلایی را مضاعف می‌کنند.
رضا صائمی
فیلم ابلق تراژدی برزخ زنانه میان سکوت و فریاد را در تجربه آزار به تصویر می‌کشد و اینکه چطور هنجارها و خرده فرهنگ‌های اجتماعی، امکان روایتگری و اعتراض زنانه نسبت به تجاوز و تعدی را از آن‌ها گرفته و آن را مجبور میکند تا به سکوتی کشنده و ویرانگر تن بدهند. ترسیم موقعیت برزخی زن ستمدیده قصه خود عمق درد را به تصویر می‌کشد و فیلم قرار است همین وضعیت تراژیک منفعلانه را با ارجاع به شرایط فرهنگی و اجتماعی طبقه‌ای که شخصیت‌های قصه به آن تعلق دارند بازنمایی کند.
اساسا قرار نیست فیلمساز از زن قصه خود قهرمان بسازد، همچنان که انفعال راحله او را به ضد قهرمان بدل نمی‌کند. مساله دقیقا گزارش یک واقعیت است. هر چند تلخ هر چند منفعلانه. «ابلق» به سراغ سوژه‌ای رفته است که ارجاع اجتماعی به واسطه جنبش me too که در جهان راه افتاده است و در ایران رد پای آن پررنگ شده است دارد. بدون اینکه بخواهد روی این موضوع موج‌سواری کند. کارگردان خیلی صبورانه و با تامل و با جزئیات قصه خودش را بسط می‌دهد و مقدمه چینی میکند. فیلم خیلی با صبر و جزئیات پیش می‌رود تا از آنچه که کاشته در یک سوم پایانی کاربرداشت دراماتیک داشته باشد.
احمد شاهوند
در تمامی نماهای فیلم، مهمترین چیزی که پررنگ است، خودنمایی کارگردان است. گویی نرگس آبیار می‌خواهد ضعف کارگردانی‌اش پشت حرکات سرسام‌آور و بلاتکلیف و کاملا ادایی دوربین پنهان کند و حتی با صدای بلند بگوید «این منم که هستم» غافل از اینکه پشت همه این اداها، خرابه‌ای بیش نیست.
بیشتر از ۲ ساعت در یک محله هستیم، اما دریغ از ترسیم درست جغرافیای محله. تا پایان حتی مشخص نمی‌شود خانه شخصیت‌های اصلی چه موقعیتی نسبت به هم دارند چون کارگردان حواسش جای دیگری است. بس که شخصیت‌های فرعی و اصلی درهم و توو هم حرف می‌زنند. حدود ۱۰-۱۵ دقیقه از فیلم، حتی دیالوگ‌ها نامفهوم است و حتی شنیده نمی‌شود.
۵۰ دقیقه از فیلم گذشته و هنوز نمی‌دانیم کی به کی است و داستان از چه قرار است! کارگردان که مبهوت سوژه جهانی‌اش شده و مدام در ذهنش مشغول مرور پایان‌بندی دهن پرکن فیلم است، یادش رفته که شخصیت‌پردازی کند. یادش رفته که داستانی هم باید باشد برای روایت. یادش رفته که هنر کارگردانی به تکان‌های بی‌کارکرد دوربین نیست، یادش رفته که…
کمال پورکاوه
ابلق آخرین ساخته سینمایی نرگس آبیار نمونه کامل و قابل مطالعه‌ای از سندروم فراگیر توقف در ایده به شمار می‌آید. در سینمایی که مهمترین و جذابترین بخش آن به ایده اصلی و مرکزی آن وابسته است و هر گونه تلاش برای داستانپردازی و پرداخت همان ایده، به کوششی غیرضروری و تجملاتی تبدیل شده است، طبیعی است که آثاری همچون ابلق به تولید رسیده و مورد توجه قرار گیرند.
نرگس آبیار در ابلق، با زائد دانستن عناصری چون شخصیت‌پردازی در فیلمنامه، با اتکا به همان ایده اصلی خودش هیچ عجله‌ای برای اینکه بخواهد موتور محرک داستانش را به حرکت درآورد احساس نکرده و در ۴۵ دقیقه ابتدایی فیلم، با زیاده‌گویی‌هایی که هیچ تاثیری در درام پیش رو ندارند تماشاگر خودش را از فرط کسالت وادار به نگاه چندین باره به ساعت خود میکند.
استفاده زیرکانه او از موضوعات مد روز که زندگی پر از تلاطم هاروی واینستاین را بعنوان یکی از مطرح‌ترین تهیه کنندگان هالیوود به یاد می‌آورد، با ذوق زدگی فیلمساز و تاکید آزاردهنده‌اش بر لاتگرافی و دعواهای پر زد و خورد آدم‌های حاشیه نشین، به هدر رفته و انتظارات مخاطب را برآورده نمی‌سازد. بخصوص وقتی که پایان‌بندی منفعلانه و ضد زن او را به یاد می‌آوریم، بیشتر از قبل به این نتیجه می‌رسیم که شناخت هر فیلمساز از جهان و فضای مورد نظرش بیش از هر چیز می‌تواند به موفقیت یک فیلم کمک کند.
نقد سیداحسان عمادی بر فیلم ابلق | بوی نا از ویترین نو
عکس‌های فیلم ابلق نرگس آبیار
تیزر و پوستر فیلم ابلق
ابلق در جشنواره سی و نهم فیلم فجر
جلسه پرسش و پاسخ فیلم
فیلم بسیار ناراحت کننده بود خیلی سر این فیلم گریه کردم بخاطر دولت خراب و بی‌مسئولیت بخاطر خرافاتی بودن مردم بخاطر یه سری مرد های بی‌مسئولیت و کفتر باز معتاد بخاطر اینکه زن هارو محدود میکنن و آدم های دو رو که با پول میتونن باطن کثیفشونو به ضاهری زیبا تبدیل کنن ….و مردمی فضول که عقلشون به چشمشونه و در زندگی دیگران دخالت میکنن بخاطر رسیدگی نکردن به منطقه زوراباد و نوسازی نکردن خونه ها ..
فیلم بسیار ناراحت کننده بود خیلی سر این فیلم گریه کردم بخاطر دولت خراب و بی‌مسئولیت بخاطر خرافاتی بودن مردم بخاطر یه سری مرد های بی‌مسئولیت و کفتر باز معتاد بخاطر اینکه زن هارو محدود میکنن و آدم های دو رو که با پول میتونن باطن کثیفشونو به ضاهری زیبا تبدیل کنن ….و مردمی فضول که عقلشون به چشمشونه و در زندگی دیگران دخالت میکنن بخاطر رسیدگی نکردن به منطقه زوراباد و نوسازی نکردن خونه ها ..
واقعا زندگی منم همینه وقتی مرد زندگی نکرد نامرد زنش بشه همینه هر سگ صفتی نظر به زنش داره خانم ابیار ممنون چقدر فیلمهای شما دل نشینه
فیلم رو خیلییی دوست داشتم و تا لحظه آخر ثانیه ای نتونستم چشمم رو از پرده بردارم
کسانی که راه حل میخوان واقعا نمی‌دونید راه حل چیه؟ راه حل سکوت نکردنه حتی اگر موقعیت و درآمد فعلیتون خراب بشه
هنرمند آیینه جامعس نه مشاور و متخصص برای رفع مشکلات اجتماعی و اینکه یه عزیزی که از قضا مرد هم هستن گفتن اصلا ایشون کارگردان نیست جدای از موضوع تجاوز که اکثر مردها اصلا نمیفهمنش شما احتمالا فیلم شبی که ماه کامل شد رو ندیدی اگه همین فیلم رو حاتمی کیا می‌ساخت الان به به و چه چه میکردی
هوتن شکیبا نباید تو این فیلم بازی میکرد
وای هوتن شکیبا افتضاح شده بود نقشش همچنین گریم سنگینی که داشت
این همه از مضحک گویی و ننه من غریبم عجیب نیست چون هر چقدر ناله کنی بیشتر دیده میشی. شخصی فرموده بود ما قشر پایین درد کشیدیم..!! خواستم بگم یک روز نمیتونی درد اون کارخونه داری که حقوق ۷۰۰ تا کارگر نرو میتونه بده رو درک بکنی. درضمن قشر قشر میکنی در این قشر بودن چه منافعه ای داره؟! بس کنید این دو قطبی سازی رو.
خب حالا شما خوشت اومده به به کن با نظرات بقیم کاری نداشته باش چیکار با بقیه داری چی نوشتن
سلام اکثر این نظر ها یعنی اکثر مردم ایران رو بحث هستن اینا خیلیاشون فیلمو دیدن دوستشم داشتن ولی چون بالایی و پایینی منفی نوشتن فکر میکنن اینا هم منفی بنویسن میگن بهشون شما خیلی فهمیده اید این تو تمام ایران الان رو مده یکی لباس میپوشه به نظر این خوبه ولی یکی که بگه دوس ندارم بده فورا حرف اونو تایید میکنن اره زشته این چیه پوشیدی اصلا نمیاد دروغ میگم بگین دروغه اخه به تو چه کی چی نوشته اخه به تو چه کی چی درس کرده دوس نداری نگاه نکن کردی تقلید نکن نظر خودتو بگو
سلام من بچه ی تبریزم
این فیلم برعکس کسانی که پسند نمیکنن و نقد های بی ربط زیادی در مورد این فیلم مطرح میکنن ،بسیار فیلم خوبی از نظر قشر متوسط و قشر پایین یا ضعیف جامعه است اما از نظر قشر مرفح یا بالا شهری ها، فیلم زیاد خوبی نیست چون این افراد درد هایی که ما ها یعنی از متوسط به پایین کشیدیم نکشیدن ،فیلم ابلق کاملا قسمتی از زندگی ما متوسط به پایینو به اشتراک میگذاره چرا که بی پولی به افراد که ثروت کوچیکی دارن اجازه میده تا با احترام نذاشتن به زندگی و حریم شخصی زنان به خود اجازه ی شهوتی بودن میده که متاسفانه به دلیل داشتن پول خیلی از ما زورخون بهشون نمیشه چون بیش از ۸۰ درصد مردان قانون ما رشوه بگیر و طرف پول هستند ، خلاصه فیلم خیلی خوبی بود چون این فیلم گوشه ای از زندگی مارو وبی ناموسی بیشتر ثروت مندان یا اونایی که ادعایی پول داری و گنده گوزی دارن رو به تصویر میکشه واز این بابت متاسفام که با چنین مرمان انگلی زندگی میکنیم ممنو از سازنده ای این فیلم و ممنون از بازیگرانو… این فیلم که سعی بر اشکار کردن فساد در اطراف شهر را علنا به پرده میکشن
با درود
فیلم، پیش از آنکه مخاطب پسند باشد درگیر نوعی مصلحت اندیشی شده بود که علی رغم اینکه اکثر مردم واقعیت موضوع را می دانستند برای حفظ آبرو و بر هم نزدن نسبتهای فامیلی به افشای آن نپرداختند و با لاپوشانی از اصل موضوع کناره گرفتند.
این فیلمم ادامه وضع موجوده نه تغییر دهنده
نپسندیدم
از فیلم چه انتظاری دارید؟
اگر میخواهید سرگرم شوید در درجه اول ، توصیه می کنم فیلم رو نبینید
اگر ارزش هایی مثل مردسالاری، ناموس پرستی، لوطی گری رو دارید، و،تعصب واژه قشنگ و معنای پرباری داره براتون، توصیه میکنم این فیلم رو نبینید
اگر فکر می کنید فیلم باید درس زندگی بده و قهرمان بدونه چی میخواد و با یکدندگی رو حرفش بایسته، توصیه میکنم فیلم رو نبینید،
اگر میخواهید فکر کنید، به خودمون به جامعه خودمون، به قضاوت هامون، به اینکه چه چیزهایی در جامعه ما زندگی مارو سخت تر میکنه، چطور جامعه به افراد ظلم میکنه، چطور افراد زجر میکشن چون در یک بستر مریض و ناسالم هستند،
اگر میخواهید فکر کنید، لطفا این فیلم رو ببینید.
خدایا چه کسی به این شخص نام کارگردان گذاشته
فیلمها یکی از یکی ضعیف تر از اون شیارش بگیر تا این ابلقش که بیشتر ابله برازنده شه
😒😒😞
فیلم بسیار چرتی بود مسخره تمومشد انگار نه انگار سینمایی بود بی محتوا و اخرشم بی معنی تمومشد واقعاحرصم گرف بخاطر فیلم مضخرف رفتم و وقتمو تلف کردم
فیلم مضخرفی بود معلوم نشد ازکجا شروع شد و چجوری تموم شد بعد اتمام من منتظر بودم تازه شروع بشه بدترین فیلم سینما بود از نظر بنده
فیلم که چه عرض کنم واقعیت زندگی مردم ایران رو گفت بخصوص در مناطقی که هنوز خانواده ها بخاطر نرفتن آبروشون زندگی طرف مقابل رو نابود میکنن .قبل این که فیلم ببینم نظرات خوندم اکثریت بد گفتم اما چون فیلم های هوتن شکیبا رو دوست داشتم گفتم ببینم چیه بعد دیدن فیلم فهمیدم برخلاف نظر اکثریت فیلم عالی وبی نقصی بود ترویج بی بندوباری نیست بلکه واقعیت زندگی امروزمون هست که همیشه گفتن هیس دخترها فریاد نمیزنن کاش جامعه کاملا تغییر کنه و زن توجامعه این قدر ضعیف نباشه
سلام به همه گی
با اینکه داستان فیلم،روایت دردناک و کاملا واقعی در جامعه ما بود ولی از لحاظ واقعی بودنش،خوشم اومد و با تار و پود تنم حسش کردم
متاسفانه کسانی ک دنبال قهرمان میگردن
دنبال پایان با رویای خودشون میگردن
یا پایانی مث خیلی از فیلما بهتره بدونن وقتی میگن واقعیت جامعه ما ینی واقعیت جامعه ن چیزی مث رویاها و قهرمان بازیا
همین فیلم ممکنه دو کوچه اون ورتر یا حتی تو کوچه ی خیلی از ما ها اتفاق افتاده باش و همینطورم ختم ب بابا میل خیلیامون نشده باش و پست فطرتای قصه ب زندگیشونم ادامه داده باشن
در کل میخوام بگم واقعیتا گاها پایانی باز دارن پایانی پر از سوال
موفق باشین
دقیقا از همون فیلمهایی بود که وقتی تموم میشه باید گفت خب حالا که چی.. این مشکلاتو که میدونیم بارها هم به این موضوع تو سینما پرداخته شده راهکار وپایان باارزش به مخاطب بدید دوساعت نشستیم که فقط تکرار مکررات ببینیم
سلام. من تا به حال برای فیلمی نظر نداده بودم ولی الان نمیشد نظری ندم و بزارم در حق این فیلم اجحاف بشه. من کاملا احساسات این زن رو با اینکه خداروشکر هیچوقت در چنین شرایطی قرار نگرفتم، با بازی خوب سرکار خانم الناز شاکردوست و فیلمنامه عالی و کارگردانی خوب خانم آبیار با همه وجودم درک کردم. همه چیز عالی و بی نقص بود. ایرادی نمیشه به این فیلم وارد کرد. برای همه زنانی ک این تجربه تلخ، زشت و زننده رو تجربه کردند ناراحتم و باهاشون همدردی میکنم.
داداش تو برو فیلم های مسعود ده نمکی رو ببین. امثال تو رو چه به نرگس آبیار
ابلق کی اکران آنلاین میشه ؟
واقعا متوجه نمیشم!!!
چرا درکش انقدر براتون سخته و جبهه میگیرید! این فیلم یک واقعیت و حقیقته. حداقل برای من عین همین داستان و دقیقا باهمین نسبت های فامیلی اتفاق افتاد و دقیقا من وقتی موضوع رو ب همسرم گفتم اون به من گفت حتما تو کاری کردی!! خانواده همسرم هم گفتن ک میخام زندگی دخترشونو خراب کنم!! دقیقااااا مثل همین فیلم!!!
من که فیلمو دیدم واقعا از نظر اینکه درد من رو کسی فهمیده ، دلم کمی اروم گرفت. چرا بعضیا همیشه هستن ک میگن اینا ترویج فرهنگ غربه و دروغه و باعث زیر سوال بردن فلانه .. اینا حقیقت جامعه ی ماست ک زنا و دخترا درگیرش هستن. بهتره ک چشاماتون رو باز کنید
سلام.چرا جبهه می گیرید در برابر این فیلم؟خانم آبیار خواسته واقعیت جامعه رو نشون بده.اینکه شماها دوست داشتید پایان فیلم ، راحله قهرمان داستان باشه که دلیل نمی شه فیلم اینجور طبق میل شماها پیش بره آخه.
من امشب فیلم رو دیدم.فیلم خوبی بود.واقعیت جامعه رو نشون می داد که یه زن تو ایران چقدر بدبخته.
این فیلم فقط” واقعیت” رو نشون داد.تموم شد و رفت.
بسیار چرت
عادی سازی چنین اتفاقات و بی معنا کردن غیرت
هر کسی دوست داشت دست درازی کنه بعد قسر در بره
واقعا شرم آوره
از هوتن شکیبا انقدر بدم میاد ک ب خاطر اونم شده، اصلا فیلمو نمیبینم
چتونه شماها
فیلم به این خوبی
حسودیتون میشه
میگن برهنگی اضافه حقوق مردان است اینه هااااا
یه سوال از دوستانی که به به چه چه میکنن ما به نقاط ضعف اشاره کردیم میشه شما هم به نقاط قوت این فیلم اآشغال اشاره کنین؟
واقعا برای خودم متاسفم که بعد از یک روز پرکار و خسته کننده برای عوض شدن حال و هوام به اتفاق همسرم رفتم و این به اصطلاح فیلم سینمایی رو که دستپخت نرگس آبیار بود دیدم من تخصصی در فیلم سازی ندارم ولی به عنوان مخاطب و کسی که پولشو دور ریخته و وقتشو هدر داده میتونم بگم تا چند دقیقه بعد از تمام شدن فیلم مردم تو سالن به همدیگه نگاه میکردن و کسی باور نمیکرد این مزخرف با این فضاحت به کار خودش پایان بده و همه منتظر اعلام نقص فنی از طرف سالن بودن ولی متاسفانه تنها نقص فنی کارگردانی فاجعه ای به نام ابلق بود و درد آورتر بازیگرای سرشناسی که علیرغم خواندن متن فیلمنامه برای پول و صرفا پول خودشونو بی اعتبار کردن در یک کلام فیلم از جایی شروع نشد و به جایی ختم نشد
یکی از آشغالترین فیلم هایی که تا الان دیدم
کاملا بی محتوا ، حوصله سر بر و کم خرج
حیف پول بلیطی که خرج این فیلم کردم
اصلا هم ضعیف نبود فیلم بسیار درجه یک و عالی بود و داستان جذابی داشت و داشت نشون میداد که زنان گاهی اوقات چقدر مظلوم هستند و فیلم خوبی بود
فیلم به شدت روند کند و فرسایشی داره.با همه ارادت نسبت به خانم آبیار این کار واقعا ضعیف ترین کار ایشون بود.
سلام
به نظر من این یک فیلم کاملا منفی است که به نوعی بی بند و باری را ترویج میکند. بنظر من اگر یکی به کشور شما بخواهد تجاوز کند ، قطعا تا پای جان می ایستد و یا میکشید یا کشته میشوید زیرا کشور برایمان ارزش بالایی دارد ، هر چند میدانیم اگر بایستیم جمع زیادی از دو طرف کشته و مجروح خواهند شد. ناموس هم در جامعه اسلامی و ایرانی همین معنا را دارد . بنابراین بنظر من این فیلم بیشتر یک شیطنت
و مبارزه با عقاید مردم و تلقین یک دیدگاه منزجر کننده غربی و سوق دادن اجتماع به سمت بی بندوباری جنسی را ترویج میکند. یک فیلم سینمایی نمی‌تواند بگوید من یک واقعیت اجتماعی را به تصویر کشیده ام که اگر میخواست چنین کند نباید قسمت آخر را که خانم بازیگر میگوید تقصیر از من است را پخش میکرد. بنابراین میفهمیم هدف داشته و هدفش هم ترویج این موضوع است که اگر مورد تجاوز قرار گرفتی عیبی ندارد ، خیلی ها اینطور بوده اند و مهم نیست . این فیلم واقعا یک شیطنت و حمله به عقاید مذهبی و ملی ما ایرانیان است
تمام حس جامعه مردهای ایران رو نسبت به یه زن کارگردان موفق ایرانی میتونید در نظر انتقادی احمد شاهوند ببینید . پر از کینه از جنس حسادت . به نظر منکه خانم آبیار بهترین کارگردان معاصر ایرانی ست .همه فیلم هاش رو حداقل سه بار دیدم و بسیار تاثیرگذار .
سریال ابلق سریال بسیار زیبایی هست من در سینما تماشا کردم بینظیره به شدت پیشنهاد میکنم واقعا خانم آبیار همه ی فیلم هاشون درجه یکه
[…] در نتیجه، واکنش‌ها به فیلم بیش از هر چیز به این برمی‌گردد که آبیار در این دوگانه به کدام سمت حرکت کرده و در کدام سویه به نگاهی اصیل رسیده است. (منبع: فیلیمو شات) […]