نقد و بررسی فیلم مستند گوندا (Gunda) | حقایق غمبار زندگی حیوانات مزرعه
فیلم مستند گوندا مملو از لحظات دوست‌داشتنی و خنده‌دار است که در ضمن، رفتارهایی پر مفهوم و عمیق نیز در آن گنجانده شده است. برای بررسی این اثر با فیلیمو شات همراه باشید.
در ابتدای فیلم گوندا یا Gunda می‌بینیم مرغی که فقط یک پا دارد با دوستانش در محل زندگی جدیدشان به گشت‌وگذار مشغول است و هم‌زمان، گاوهای شیری از چریدن آزادانه در چراگاه لذت می‌برند. در این میان، گوندا که یک خوک مادر مغرور است از توله‌های بازیگوش، پرسروصدا و همیشه گرسنه‌اش مراقبت میکند. محیط پیرامون آن‌ها فضایی شاعرانه و زیبا دارد، اما باید گفت که در برابر واقعیت‌های جدی زندگی، آسیب‌ناپذیر نیست. برای نقد و بررسی فیلم گوندا، یکی از ۱۰ فیلم برتر جشنواره برلین ۲۰۲۰، با فیلیمو شات همراه باشید.
مستند Kitty Love: An Homage To Cats
در سال ۲۰۱۹، جان چستر مستند بزرگ‌ترین مزرعه‌ی کوچک (The Biggest Little Farm) را روی پرده برد. در این مستند، رابطۀ دوستی خوکی به نام اما و خروسی به نام آقای گریسی موردتوجه مخاطبان قرار گرفت. برای افرادی که از تماشای این دوستی لذت برده بودند، حال تماشای مستند ویکتور کوساکوفسکی با نام فیلم گوندا (Gunda) باید جالب‌توجه و دوست‌داشتنی باشد. فیلم ابتدا با تمرکز بر ماده خوکی نروژی به نام گوندا و یک دوجین بچه خوک کوچکش آغاز می‌شود. شیوۀ فیلم‌برداری سیاه‌وسفید که برای تصویربرداری این فیلم انتخاب شده با احتیاطی بجا و منطقی مانع از آن می‌شود که به حیوانات فیلم، شخصیت انسانی داده شود. درعین‌حال، این روش فیلم‌برداری، لحظات ناب دوست‌داشتنی زندگی آن‌ها و عکس‌العمل‌های پرمهر مزرعه‌دار را هم حفظ کرده است.
کوساکوفسکی از هیچ صدایی به‌عنوان راوی روی فیلم خود استفاده نکرده است. به این ترتیب، از همان ابتدای فیلم که گوندا بچه‌هایش را به دنیا می‌آورد، خودِ طبیعت است که سخن می‌‌گوید. این صحنه‌های ناب و مفرح بسیار خلاقانه و بااحتیاط کامل تصویربرداری شده‌اند. کارگردان و دستیار فیلم‌بردار اجیل هاسکیولد لارسن، موفق شده‌اند صحنه‌هایی ستودنی را به تصویر بکشند که با کار فوق‌العادۀ الکساندر دوداریف، مسئول صداگذاری فیلم، تکمیل شده است. گوندا در مزرعه‌ای در نروژ زندگی میکند. در این مزرعه، توله‌های کوچک او فضای کافی برای گشت‌وگذار، بازی و حتی دعوا با یکدیگر را در اختیار دارند و سپس برای سیر شدن، جیغ‌وداد کنان به‌سوی مادرشان بازمی‌‌گردند.
کوساکوفسکی از مواجهۀ مخاطبش با حقایق غمبار زندگی حیوانات مزرعه اِبایی ندارد.
کوساکوفسکی در میانۀ فیلم، سری هم به یک مرغداری انگلیسی و یک دامداری در اسپانیا می‌‌زند و به این ترتیب، گذر زمان را در مزرعۀ نروژی به مخاطب منتقل میکند. در انگلستان و اسپانیا با حوصله و بدون عجله، نماهایی نزدیک از حیوانات شاد و سرزنده تصویربرداری شده که نشان می‌دهد آن‌ها از محل زندگی‌شان و بودن کنار یکدیگر لذت می‌برند. در این سو، بچه خوک‌ها بزرگ‌تر و کنجکاوتر می‌شوند و اصلاً دوست ندارند از مادرشان چندان دور باشند. گوندا هم علاقۀ زیادی دارد که پوزه‌اش را در کاه‌های خشک فرو کند و در حوضچۀ پر از گل‌ولای غلت بزند و آرامش بگیرد.
در کنار همۀ زیبایی‌های این مزارع روستایی و زندگی لذت‌بخشی که در آن‌ها جریان دارد، واقعیت دیگری وجود دارد. هرکسی که تکه‌های گوشت را پخته باشد یا در تمام زندگی‌اش حتی یک ساندویچ سوسیس خورده باشد، به خوبی می‌‌داند که پایان کار این‌همه زیبایی به کجا ختم خواهد شد. تهیه‌کنندۀ اجرایی فیلم گوندا، واکین فنیکس، همۀ عمر خود را به گیاه‌خواری گذرانده است. حضور او در میان عوامل سازندۀ فیلم می‌‌تواند توضیح‌دهندۀ خوبی برای نکاتی باشد که کوساکوفسکی در دفاع از این حیوانات بدان اشاره میکند. کارگردان حتی ابایی ندارد مخاطب را با حقایق غمباری مواجه کند که عواطفش را جریحه‌دار خواهند کرد؛ او صحنۀ عذاب‌آور جدا کردن خوک مادر از خوکچه‌هایش را به همین منظور به نمایش می‌گذارد.
فیلم مستند گوندا مملو از لحظات دوست‌داشتنی و خنده‌دار است که در ضمن، رفتارهایی پر مفهوم و عمیق نیز در آن گنجانده شده است. این فیلم را می‌‌توان رساله‌ای تحقیقی دربارۀ شخصیت و احساسات حیوانات اهلی مزارع دانست که مسئولیت تأمین غذای انسان‌ها را برای زنده ماندن و اندیشیدن بر عهده دارند.
آیا شما با گیاه‌خواری برای جلوگیری از کشته شدن حیوانات موافقید؟ به نظر شما، مستند گوندا در انتقال مفاهیم موردنظرش موفق بوده است؟
منبع: EmpireOnline