تجربه آن حس خوشایند

۱۰ قسمت برتر سریال فرندز

در یک تصمیم جالب قرار شد این دیدار به‌صورت یک دورهمی برگزار شود. در این شوی ۱۰۴ دقیقه‌ای فضایی شبیه برنامه‌ کریس فارلی حاکم بود، اما طرفداران راس، ریچل، جویی و فیبی انتظار چنین چیزی را نداشتند. همچنین این شش بازیگر – که به‌راستی در مقابل دیدگان تماشاگران رشد کردند – می‌توانستند در صحنه‌های بازسازی شده‌ آپارتمان گشت بزنند و با یکدیگر درباره‌ آنچه از فصل‌های گذشته‌ زندگی‌شان به یاد دارند گفت‌وگو کنند. اما چنین رویدادی زمانی جذاب خواهد شد که کمترین اجبار بر آن حاکم باشد. از همه بیهوده‌تر سوالات تصنعی و سطحی جیمز کوردن و بازخوانی صحنه‌های ماندگار سریال بود (هر چند لیسا کودرو هنوز هم حسابی مایه می‌گذارد).

دوستان: تجدید دیدار با بهترین سکانس خود شروع می‌شود؛ جایی که لیسا کودرو، مت له بلانک، دیوید شویمر، کورتنی کاکس، جنیفر آنیستون و متیو پری، در مجموعه‌ بازسازی‌شده‌ سریال اصلی پرسه می‌زنند. این صحنه‌ها دقیقا فضایی همانند تجدید دیدار همکلاسی‌های سابق دبیرستان پس از گذشت سالیان را با خود دارند؛ دیدار افرادی که زمانی دوستشان داشتیم، بعد از گذشت سال‌های بسیار. اگر به اندازه‌ کافی عمر کرده باشیم می‌دانیم که چنین تجدید دیدار‌هایی چه انرژی و احساسی در خود دارند. می‌دانیم که دیدار یک شخص پس از گذشت یک دهه چطور خاطرات را در سرمان سرازیر می‌کند. این حس در چهره هر شش بازیگر سریال قابل مشاهده است. با هر برشی که به آپارتمان بازمی‌گردیم، این حس، با قدرت بسیار موج می‌زند.

۱۰ حقیقت درباره متیو پری؛ پادشاه طعنه و شوخ‌طبعی

بی‌رمق‌ترین بخش برنامه، قسمت تاک شو با رعایت فاصله اجتماعی از مخاطبان و در کنار فواره‌ افسانه‌ای تیتراژ آغازین سریال است. کوردن سوالاتی می پرسد و از آن‌ها می‌خواهد که بخش‌هایی دوست‌داشتنی از فیلمنامه را بخوانند که مخاطبان آن‌ها را از حفظ هستند. معلوم نیست با دیدن بازیگران در حال خواندن متن بهترین کارهای‌شان چه چیزی عاید بیننده می‌شود. هر چند ممکن است این فقط نظر ما باشد. حتی مصاحبه با سازندگان سریال دیوید کرین، مارتا کافمن و کوین اس برایت هم چیزی به جذابیت برنامه اضافه نمی‌کند. البته پخش کلیپ از مهمان‌‌هایی مانند ریس ویترسپون و طرفداران سرسختی مانند کیت هرینگتون از آن هم جذابیت کم‌تری دارد. هر چند برای بعضی طرفداران هنوز هم دیدن کودرو در حال خواندن آهنگ گربه بوگندو جذاب است اما دوست داشتیم جزئیات بیشتری درباره‌‌ تولید سریال بدانیم تا خاطراتی که همه‌ ما آنها را دیده‌ایم و به خاطر داریم.

بیشتر دوست داشتیم بدانیم که این گروه بعد از سریال چه چیزهایی را از سر گذرانده‌اند؛ اینکه سریال چه تاثیری بر زندگی حرفه‌ای و شخصی آن‌ها داشته که البته این مدل سوال‌ها جایی در این پروژه نداشت. هر چند شاید بیان چنین اطلاعاتی برای بعضی بازیگران دشوار باشد و قابل‌درک است که عوامل برنامه قصد داشتند که مثبت و شاد باشند. با این‌حال، سریال دوستان بیش‌ترین تاثیر را روی طرفداران و مخاطبان خود داشت – یک بخش هوشمندانه برای طرفداران در سراسر جهان در اینجا وجود دارد –  تا افرادی که با آن معروف شدند.

البته اگر منصف باشیم کوردن بالاخره به جاهای جالبی هم می‌رسد، یعنی زمانی‌که از روابط عاشقانه خارج از صحنه‌ بازیگران سوال می‌کند و از همه بهتر این سوال که چطور است یک اپیزود یا فیلم دیگر بسازند؟ قصد ندارم جواب را لو بدهم اما باز هم به سوال قبل خود برمی‌گردم که چرا دوباره به دیدار این شخصیت‌ها نرفتند و با این ایده که نیاز به‌روزرسانی وجود ندارد راضی شدند؟ ما در دوران ریبوت‌های سریال‌های لغو شده‌ای مثل روزان و ویل و گریس هستیم، اما حس خوشایندی در مورد دوستان وجود دارد که می‌خواهیم آنها را همانجا که بودند رها کنیم. در بیست سال قبل؛ جایی که برای قهوه خوردن می‌روند و آینده هنوز پیش روی آن‌هاست.