نقد و بررسی مجموعه جدید انیمیشن های لونی تونز
انیمیشن های جدید «لونی تونز»، مجموعه‌ای بازسازی‌شده از یکی از بهترین و مهم‌ترین آثار نمایشی در آمریکاست و برای همۀ ما یادآور دوران طلایی انیمیشن‌سازی این کشور است.
سالیان سال است که مجموعه انیمیشن های «لونی تونز» با عنوان اصلی «Looney Tunes» ساخته و منتشر می‌شوند و در سراسر دنیا طرفدارانی دارند. البته گاه انتشار قسمت‌های جدید این مجموعه مازاد بر ظرفیت و بیش‌ازاندازه بوده است، با وجود این نمی‌توان انتظار دیگری از کمپانی برادران وارنر داشت. این مجموعه انیمیشن محبوب، به کمک تصویرپردازی‌های جذاب، طنز گیرا و البته صداپیشگان قدرتمندش، فارغ از سلیقه و علاقه‌مندی‌های عامۀ مردم، همواره مورد‌پسند همگان بوده است. در طول سالیان ساخت، هرگاه از تب‌و‌تاب و جذابیت انیمیشنی کاسته می‌شد، کمپانی بلافاصله نسخه‌ای بهتر از آن منتشر می‌کرد. باگز بانی، دافی داک، سیلوستر، توئیتی و پورکی پیگ فقط تعداد اندکی از شخصیت‌های این مجموعه‌اند که ما سالیان سال آن‌ها را تماشا کرده‌ایم و با آن‌ها خاطره داریم.
می‌توان گفت شیوۀ ساخت انیمیشن هم بهترین و هم بدترین بخش کارتون‌های «لونی تونز» است.
پس‌زمینۀ هر قسمت از این مجموعه به‌شکل دستی تصویر‌پردازی شده و به‌واقع زیباست. محیط جذاب و نوستالژیک، برای ما یادآور نسخه‌های اصلی و قدیمی این مجموعه است. در نتیجه زمانی‌که بخش‌های سورئال وارد داستان می‌شوند، تصاویر ساخته‌شده از حالت کودکانه و کارتونی درمی‌آیند و به اثری هنری تبدیل می‌شوند. اما متأسفانه نمی‌توانیم این ویژگی را به طراحی شخصیت‌ها هم تعمیم دهیم. یکی از مشکلات تصویرسازی در کارتون های جدید این مجموعه، طراحی کاراکترهاست. در حقیقت، در حالی که نمی‌توان گفت دقیقا چه اشکالی در تصویرسازی و طراحی کاراکترهای باگز و بقیه اعضای گروه وجود دارد، تقریبا غیرممکن است که کارتون را ببینید و فورا احساس نکنید که چیزهایی تغییر کرده و این تغییرات چندان هم دلچسب نیست.
نگاهی به انیمیشن نبض جنگل | فیلمی دوست‌داشتنی برای تمام اعضای خانواده
به عقیدۀ من، رویکرد خالقان اثر در کنار استفاده از نرم‌افزار تون بوم هارمونی در تصویرسازی، منجر به خلق قاب‌هایی شده که در آن‌ها تکنیک‌های قدیمی با تکنولوژی مدرن ادغام شده است. نتیجۀ به‌دست‌آمده تا حد زیادی به ایده‌آل نزدیک است، اما این اختلاف جزئی آن‌قدر بزرگ است که توجه مخاطب را به خود جلب کند.
به‌کارگیری طنز در ساخت صحنه‌هایی که شخصیت‌ها به‌شکلی آگاهانه رفتارهایی خنده‌دار انجام می‌دهند، ما را به یاد نسخه‌های قدیمی و اصل انیمیشن های «لونی تونز» می‌اندازد. مهم نیست که چند‌بار پیانو روی دافی داک بیفتد، مهم این است که این اتفاق همیشه خنده‌دار است. تیم سازندگان این مجموعه نیز این موضوع را می‌دانند و برای جذب مخاطب به‌خوبی از این ابزار استفاده می‌کنند.
صدای شخصیت‌ها در انیمیشن‌های «لونی تونز» همیشه با فراز وفرود کم ولی تأثیرگذار بوده است. از قدیمی‌ترین صداپیشگان می‌توان به مل بلانک اشاره کرد که صداپیشۀ اصلی و قدیمی بانی بود. او در سال ۱۹۸۹ فوت کرد. هرچند دیگر بلانک را در کنار خود نداریم، برادران وارنر جایگزین مناسبی چون اریک بااوزا را برای او انتخاب کرده‌اند. این صداپیشۀ کانادایی سابقۀ حرف‌زدن به‌جای شخصیت‌های محبوبی همچون باگز بانی، دافی داک، ماروین مریخی، توئیتی، پپه لِ پیو و دارکوب زبله را نیز دارد. صداپیشگان بی‌شماری در این مجموعه هستند که بدون هیچ نقطه‌ضعفی در این عرصه فعالیت می‌کنند.
تفاوت بین روایت انیمیشن در شرق آسیا و غرب
انیمیشن های جدید «لونی تونز»، مجموعه‌ای بازسازی‌شده از یکی از بهترین و مهم‌ترین آثار نمایشی در آمریکاست و برای همۀ ما یادآور دوران طلایی انیمیشن‌سازی این کشور است. اگر برادران وارنر بتوانند روند ساخت و انتشار این انیمیشن‌های جذاب را به‌خوبی پیش ببرند و ادامه دهند، قطعاً بی‌شک آیندۀ خوشی در انتظار آن‌ها خواهد بود.
بخش جدید انیمیشن های «لونی تونز»، هم اکنون در فیلیمو در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.
منبع: Inverse