مروری بر فیلم رادیواکتیو | روایت عشق و پرتوهای آن
فیلم «رادیواکتیو» روایتگر داستان زنی است پیشگام در علم، با بازی دیدنی و جاه‌طلبانۀ رزمند پایک؛ روایتی که با شنیده‌های ما تا به امروز متفاوت است.
ماری کوری (با بازی رزمند پایک) و پیِر کوری (سم رایلی)، با کشف رادیواکتیو رویدادی علمی می‌آفرینند. اما هنگامی‌که این زوج در معرض تشعشعات قدرتمند این مادۀ خطرناک قرار می‌گیرند، سلامت فیزیکی و رابطۀ احساسی‌شان دستخوش تغییر می‌شود. فیلم رادیواکتیو (با نام اصلی Radioactive) روایتی است از رویارویی جهان با اتم‌های قدرتمند این کشف جدید، و مسیری که این زن و شوهر برای رسیدن به جایزۀ نوبل طی می‌کنند.
هر اتم رادیواکتیو قدرتی خارج از کنترل دارد. بنابراین زمانی‌که مغز و بدن انسان به‌شدت در معرض آن قرار بگیرد، آلوده می‌شود. رادیوم عنصری است که ماری و پیِر کوری آن را در سال ۱۸۹۸ کشف کردند و خطراتش را به اثبات رساندند. مرجان ساتراپی کارگردان ایرانی‌تبار «رادیواکتیو»، با الهام از اطلاعاتی که دربارۀ زوج کوری وجود دارد، سرگذشت آن‌ها را به تصویر می‌کشد؛ روایتی که با شنیده‌های ما تا به امروز متفاوت است.
ساتراپی، این فیلم را با اقتباس از رمان گرافیکی «رادیواکتیو: ماری و پیر کوری، روایت عشق و پرتوهای آن» نوشتۀ لورِن رِدنیس ساخته و داستان‌های مصور این کتاب را به فیلمی لایو اکشن (حرکت زنده) تبدیل کرده است. رزمند پایک (در نقش ماری کوری)، زنی است سرزنده و لجوج، که با عناصر ناپایدار و مشکلاتی فراوان دست به گریبان است. فیلم «رادیواکتیو» با استفاده از مونتاژهای موهوم، چهره‌هایی مبهوت و با کمک فریم ریت‌‌های ((frame rates با‌کیفیت، موفق شده که یک درام جدی تلویزیونی با زمینه‌های مستند خلق کند.
فیلم رادیواکتیو ما را به دنیای ماری می‌برد و روحیات و احساسات، استقلال، جاه‌طلبی، عشق به همسر و دلسردی‌اش را از این بابت که دنیای آن زمان، توانایی‌هایش را نادیده می‌گیرد به تصویر می‌کشد.
موسیقی متن «رادیواکتیو» خود به‌تنهایی بی‌اندازه نامعقول است؛ حال به این موضوع، دیالوگ‌های فیلم را اضافه کنید که با همین موسیقی نیز هیچ‌گونه هماهنگی‌ای ندارند و ناشیانه تنظیم شده‌اند. این‌گونه به نظر می‌رسد که بازیگران فقط برای متقاعد‌کردن بیننده، دیالوگ‌های خود را به زبان می‌آورند. به همین دلیل، صحبت‌های آن‌ها به زحمت برای مخاطب طبیعی جلوه می‌کند.
«رادیواکتیو» ما را به دنیای ماری می‌برد و روحیات و احساسات، استقلال، جاه‌طلبی، عشق به همسر و دلسردی‌اش را از این بابت که دنیای آن زمان، توانایی‌هایش را نادیده می‌گیرد به تصویر می‌کشد. با وجود داستان تاریخی، ما شرح‌حالی شبیه به رؤیا می‌بینیم، که به‌وضوح اتفاقات این اکتشاف را ارزیابی می‌کند و تلاش این زوج را برای کنترل اوضاع نشان می‌دهد. البته هیچ‌یک از موارد گفته‌شده به تماشاگر کمک نمی‌کند که کشف شگفت‌انگیز ماری و پیر و درگیری این دو را بهتر درک کند؛ در حقیقت، بی‌پروایی غیرمنسجم داستان سبب می‌شود که مخاطب با شخصیت‌ها ارتباط برقرار نکند. کشف رادیواکتیو، ازدواج، تولد فرزند، ناکامی‌ها و انجام‌دادن آزمایشات سرنوشت‌ساز، همه صحنه‌هایی هستند که در این فیلم به تصویر کشیده شده‌اند، اما در انتها بیننده را با احساس سردرگمی به حال خود رها می‌کنند.
«رادیواکتیو» داستان زنی است پیشگام در علم، با بازی دیدنی و جاه‌طلبانۀ رزمند پایک؛ اما روش ساتراپی در روایت زندگی‌نامه، تیزهوشی ماری کوری را زیر سؤال می‌برد و داستان را از مسیر خود منحرف می‌کند؛ به همین دلیل است که درک شخصیت برای بیننده دشوار است.
منبع: Empire Online
