شتر سواری دولا دولا نمی‌شود
شتر سواری دولا دولا نمی‌شود. یکبار برای همیشه تکلیف خودمان را با سینما و نقطه عزیمت‌مان برای فیلم دیدن مشخص کنیم. استانداردهای چندگانه نمی‌تواند معیار قضاوت باشد. در بهترین حالت مواجهه گزینشی و مودی با فیلمها می‌تواند ملاکی برای قضاوت شخصی و جستجوی سلیقه فردی باشد. استاندارد نداشتن و گردشی و مودی رفتار کردن نمی‌تواند ملاک تحلیل و قضاوت و نگارش تخصصی در مورد آثار باشد. در کنار اینکه نمی‌تواند ملاک قضاوت نوشته یا تحلیلی با نقطه عزیمت شفاف باشد. صرفا می‌تواند ملاکی باشد که ما یک نوشته و زاویه نگاهش را دوست داشته باشیم یا نه. که آن هم ملاکی برای ارزشگذاری متن نیست. این از این.
نکته دیگر که در ادامه مقدمه بالاست اینکه، یکبار برای همیشه تکلیف‌مان را روشن کنیم آیا مضمون‌زدگی و دور ماندن آثار از بیان سینمایی و ناکامی‌شان در روایت متنی و بصری امری قابل قبول است یا خیر. در واقع آیا می‌توان به دلیل طرح مضمونی مورد پسند ما، از سینما نبودن و چندپارگی و شلختگی در اثر سینمایی چشم‌پوشی کرد یا خیر؟ آیا می‌پذیریم که هر مضمونی هرچند متعالی و انسانی و اخلاقی و آرمانی و الخ، اگر در اثر سینمایی به شکلی سینمایی و مبتنی بر قواعد روایتگری سینمایی مطرح نشود و مضمون و حرف، تبدیل به سینما به عنوان هنری جدای از مقاله‌نویسی و نظریه‌پردازی نشود، امری نامیمون است؟
سعید روستایی در فیلم برادران لیلا بیش از آنکه زمانش را صرف سر و شکل دادن به موقعیت‌های داستانی، معماری و ارائه شخصیت‌ها و دغدغه‌ها و شیوه تفکراتشان، چیدمان ارتباط و تعامل میان آن‌ها و جهان اطرافشان کند، دلبسته همه‌چیزگویی شده است
اگر می‌پذیریم که خب این استاندارد باید برای هر اثری با هر مضمونی چه موافق سلیقه ما و چه مخالف سلیقه ما، چه از ناحیه تفکرات حاکم بر شوروی کمونیستی یا آلمان نازی یا موسیلینی فاشیست و چه از ناحیه اخلاقی‌ترین و انسانی‌ترین افراد و حاکمیت‌ها (اگر وجود داشته باشد)، امری غیر مرتبط با ذات سینماست و بیشتر به درد سخنرانی و خطابه و مقاله و ژورنالیسم میخورد. اگر هم نمی‌پذیریم و تمایل داریم هرطور دلمان خواست و عشقمان کشید رفتار کنیم و استاندارد مشخصی نداشته باشیم که خب هیچ، مخاطب این نوشته نیستیم. چرا که این نوشته نقطه عزیمت مشخص و تخصصی دارد و به آن پایبند است. نکته دیگر اینکه یکبار برای همیشه باید مشخص کنیم فیلم پروپاگاندا یا تبلیغاتی را می‌پسندیم یا نمی‌پسندیم. اصولا پرداختن سینما به تبلیغات را امری محترم می‌دانیم یا از اساس با آن مخالفیم.
پاسخ هر کدام از این دو گزینه باشد، محترم است به شرط آنکه همواره و در مورد هر اثر تبلیغاتی سینمایی چه موافق چه مخالف با نظریات و تفکرات ما صادق باشد. اگر موافقیم باید با آثار پروپاگاندای تولید شده توسط ارگان‌های دولتی و حکومتی در ایران که معمولا برندگان جوایز در جشنواره فجر را شامل می‌شوند مشکلی نداشته باشیم و معیار نقدمان نه مضمون‌شان بلکه چگونگی روایتگری متنی و بصری در آن باشد و همزمان با آثار تبلیغاتی مخالف جریان حاکم بر ایران هم نه به دلیل مضمون بلکه به دلیل کیفیت روایتگری سینمایی موضع بگیریم و در تحلیل‌های دقیق و سینمایی‌مان این مسئله را ملاک قرار دهیم.
این در حالتی است که سینما و فرم و شکل و همزمان محتوای آن برایمان مسئله باشد، نه مضمون به تنهایی. نمی‌شود یک فیلمساز بهترین حرف‌ها را به شکلی الکن و بدقواره و غیر سینمایی بزند و ما قربان مضمونش برویم و فرم را نادیده بگیریم. همزمان هم نمی‌شود بهترین اثر سینمایی تبلیغاتی با محتوای مخالف خواست خودمان را کنار بگذاریم چون با محتوایش مخالفیم. این شیوه نگاه ربطی به مخاطب جدی و پژوهشگر و تحلیلگر سینما بودن ندارد. این بیشتر رفتاری عوامانه و عمومی است که محترم هست اما معیار قضاوت تخصصی نیست.
اگر بخواهیم در سینمای خودمان مثالی بزنیم می‌توانیم آثار ابراهیم حاتمی‌کیا و محمدعلی باشه‌آهنگر و محمدحسین مهدویان (دوره اول) را مقایسه کنیم با آثار اصغر فرهادی و جعفر پناهی، رسول‌اف، مخملباف (دوره متاخر) و دیگران. معیار ما برای تحلیل کیفی آثار این فیلمسازان اگر سوگیری فکری و گرایش‌های سیاسی و اجتماعی‌شان باشد و رگه‌های تکنیکی و سینمایی را نادیده بگیریم باید مطلقا جانب یکی از این دو گروه مثالی را بگیریم. اما آیا لزوما تمام آثار حاتمی‌کیا بد است و بدقواره؟ آیا تمام آثار پناهی از نظر فرم و محتوا درجه یک است و معیار؟ مثل روز روشن است که خیر.
ماجرای جدل‌های اطراف فیلم برادران لیلا ساخته سعید روستایی را هم باید در همین زمین ببینیم. سعید روستایی فیلمساز با استعدادی است و «ابد و یک روز» و «متری شیش و نیم»اش فیلمهای خوش‌ساخت و قابل اعتنایی است. فیلمهایی که اتفاقا در کنار کیفیت فرمی و روایتگری‌اش، لایه‌هایی از مضامین و رویکردهای معنایی و انتقادی را هم مطرح میکند. پس سینما و فیلمسازی را تا حد قابل قبولی بلد است. اما «برادران لیلا»ی او فیلم بدی است. چرا؟ به یک دلیل مشخص و آن اینکه فیلم غیر منسجم، آب و دون جدا، درشت‌گو و همزمان پر پتانسیل و هدر رفته‌ای است. چرا؟ به این دلیل که فیلم بیش از آنکه به دنبال طرح موضوع و مضمون انتقادی‌اش به زبان سینما باشد، درگیر گفتن، زیاد گفتن، مستقیم گفتن، درشت گفتن و عصبانی گفتن شده است.
سعید روستایی فیلمساز خوبی است چرا که پیش‌تر نشان داده فرم و محتوا و فضاسازی و حال و رنگ ایجاد کردن در روایت سینمایی را بلد است، اما «برادران لیلا» فیلم بد و سطحی و گل درشت و بلاتکلیف و شعاری است که اگر در قالب یک مصاحبه یا مقاله حرفش را می‌زد، هم در هزینه‌ها صرفه جویی میکرد و هم روان مخاطب را نمی‌آزرد و هم از دستاوردهای پیشین کارگردانش مراقبت میکرد و این همه پتانسل سینمایی از بازیگر گرفته تا عوامل تولید و پول و وقت را هدر نمی‌داد، در کنار این همه مخاطب هم احساس تعرض به روح و روانش را تجربه نمی‌کرد
روستایی بیش از آنکه زمانش را صرف سر و شکل دادن به موقعیت‌های داستانی، معماری و ارائه شخصیت‌ها و دغدغه‌ها و شیوه تفکراتشان، چیدمان ارتباط و تعامل میان آن‌ها و جهان اطرافشان کند، دلبسته همه‌چیزگویی شده است. او به جای آنکه شخصیت‌هایش را ترسیم کند و به در و دیوار نکوبدشان، به جای آنکه موقعیت‌هایش را ترسیم کند، برای تحول و تغییر شخصیت‌ها گره‌افکنی و گره‌گشایی را در پیش بگیرد، به جای آنکه شخصیت‌ها و جهانشان را از حد مانکن و عروسک و آدمک‌هایی که فقط در صحنه گرد خودشان می‌چرخند، از تیپ بودن دور کند و به شخصیت‌های چندلایه و دغدغه‌مند و کنشگر بدل کند، به جای آنکه مثل بچه آدم حرفش را شفاف و در قالب یک درام چفت و بست‌دار بزند و به خط سیری که تبیین کرده پایبند بماند و در انتها بر مبنای منطقی که خودش وضع کرده تحول را رقم خورده ببیند، سراغ همه‌چیزگویی و لغزیدن روی مضامین مختلف و از همه‌جا و همه‌چیز گفتن رفته و شخصیت‌هایش را به مثابه توریست‌های در مقابل دوربین در نظر گرفته و به تبع آن بازیگران نامی‌اش را از گوشه‌ای به گوشه دیگر پرتاب کرده بی‌آنکه مشخص باشد که مثلا این پسران بی‌خاصیت اصولا چرا باید راهی به سوی موفقیت داشته باشند؟
اصولا مگر کسی می‌تواند نگران این گروه بی‌خاصیتان شود که موفقیتی هم حاصل کنند؟ مگر این جماعت دوره‌گرد نیازی به مانع برای رشد نکردن و شکوفایی دارند؟ اصولا این بازیگران سرگردان در مقابل دوربین روستایی حرف حسابشان چیست؟ تا جایی که حتی یادش رفته اگر بناست مخاطب با برادران بی‌خاصیت و بلاتکلیف فیلم ارتباط برقرار کند، ابتدا باید در آن‌ها پتانسیلی ببیند که فعال نشده و بعد سراغ یقه‌گیری از آن موانع پیش روی موفقیت آن‌ها برود. در نسخه فعلی ۴ برادر فیلم چنان بی‌عمل و بی‌خاصیت هستند که هیچ سرنوشتی بهتر از این نمی‌توان برای آن‌ها متصور بود. اینها تنها یک چند مصداق ساده از مجموع مصادیق بی‌منطق و درشت‌گو بودن فیلم است.
نشستن مفلوکانه ۴ برادر روی پله‌های پاساژ و ورود دخترکان شیک و پیک و نگاه حسرت‌آمیز پسران به آن‌ها به کجای چه مفهوم دراماتیزه نشده در اثر مرتبط است؟ آیا چیزی بیش از شعارزدگی سست و کم‌مایه است؟ درشت‌گویی دیگر در سکانس معرفی بزرگ فامیل در مراسم عروسی است و نگاه‌های با مکث و هندی‌وار دو پیرمرد رقیب در دو موقعیت مشترک به هم و کری‌خوانی آن‌ها در سکوت. درشت‌گویی دیگر ماجرای فسخ قرارداد خرید مغازه و تصمیم برای خرید ۴۰ سکه برای پدر است و بالا رفتن تصاعدی قیمت دلار و طلا در سکانس‌های متوالی است.
درشت‌گویی دیگر سکانس مواجهه افتضاح اجرا شده نوید محمدزاده با دختر همسایه و عشق قدیمی‌اش است و نگاه از لای درب منزل و الخ. درشت‌گویی دیگر ماجرای به خود آمدن نوید محمدزاده است که بعد از فرار از بلوای کارگران در کارخانه ورشکسته، بی‌هیچ منطقی که بتوان آن را در تحولات شخصیت او در فیلم دید، تبدیل به یک مبارز میشود و شیشه می‌شکند و حق‌طلبی میکند. درشت‌گویی دیگر مربوط به ماجرای دفتر پیش فروش پراید و پیشنهاد برای ادامه این فعالیت کلاهبردارانه و ماجرای فراری دادن یکی از برادران به خارج کشور است و… «برادران لیلا» هیچ هم که نداشته باشد درشت‌گویی و مثال برای اثبات بد و گل درشت بودن کم ندارد و ملاک خوبی برای آموزش چگونه فیلم نساختن است.
عطف به مقدمه این نوشته و در قامت نتیجه گیری باید گفت، سعید روستایی فیلمساز خوبی است چرا که پیش‌تر نشان داده فرم و محتوا و فضاسازی و حال و رنگ ایجاد کردن در روایت سینمایی را بلد است، اما «برادران لیلا» فیلم بد و سطحی و گل درشت و بلاتکلیف و شعاری است که اگر در قالب یک مصاحبه یا مقاله حرفش را می‌زد، هم در هزینه‌ها صرفه‌جویی میکرد و هم روان مخاطب را نمی‌آزرد و هم از دستاوردهای پیشین کارگردانش مراقبت میکرد و این همه پتانسل سینمایی از بازیگر گرفته تا عوامل تولید و پول و وقت را هدر نمی‌داد، در کنار این همه مخاطب هم احساس تعرض به روح و روانش را تجربه نمی‌کرد.
خب حالا این نقد برگرفته از موافقت یا مخالفت با نام سعید روستایی بود؟ خیر. مبتنی بر موافقت یا مخالفت با مضامین مطرح شده در فیلم بود؟ خیر. در مخالفت و بر مبنای لجبازی با فلان گروه و به دست آوردن دل فلان گروه بود؟ خیر. این نوشته بر مبنای یک اصل مشخص نوشته شده و آن سینما و سینما و سینما و قواعد فرمی و روایی و بصری و محتوایی حاکم بر جهان سینماست که آن از دیگر رسانه‌ها، از خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها، تریبون‌های تبلیغاتی سیاسی و اجتماعی و… متمایز میکند، در عین اینکه در بطن خودش و بعد از اثبات سینما بودنش از تمام این المان‌های سیاسی، اجتماعی، تاریخی، مردم شناختی، اقتصادی و… در درونش دارد اما با یک شرط مشخص و آن اولویت بودن همخوانی فرم و محتوا و شکل گیری یک اثر سینمایی منسجم است.
بهترین فیلمی که تا حال دیدم
مهم ما مخاطب ها هستیم که تاییدش میکنیم
میگید نه رای بگیرید
خلاص
فیلم فوقالعاده تاثیر گذاری بود و واقعیت های جامعه را بیان می کند.
فیلم عالی و پر محتوا هست . افکار پوسیده و یکطرفه شما هست که این نوع فیلمها را قبول ندارید . ارزش چند بار دیدن را داره .
فیلم سطحی و سیاسی؟؟؟؟؟؟به نظر نمی دانید در لایه های جامعه چه می گذرد، اتفاقا نقد شما بسیار سطحی و سیاسی بود…فیلمی که ارزش چند بار دیدن را دارد مانند ابد و یک روز و متری هشت و نیم…
[…]
اینکه شما می گویید بردران لیلا بی خاصیت هستند خب کارگردان میخواهد بگوید هر بخشی تقصیرات خود را دارد بی هرضگی برادران لیلا هم نقدی به افراد عام جامعه است تقصیر پدر آن افکار اشتباه و پوسیده اش هست تقصیر سیستم این است که با تورم شرایط این جامعه را بدتر می کند و از طرفی در بی عرضه و بی انگیزه با آوردن برادران لیلا نقش بسزایی دارد سیستمی که امکان آن کلاهبرداری عظیم ادامه دار خودرو را می دهد در باور و انگیزه تلاش برادران لیلا اثر می گذارد جامعه ای که آن ارزش های پست مثل اون رسم کادو دادن و اون بزرگ فامیل اینها رسم های بد جامعه بیماری هستند جامعه ای که از دورویی و پوشالی بودن لذت میبرد
نویسنده متن محمدرضا مقدسیان. کسی که اصلا نمیدانم که و با چه سوابقی هستید. ولی سعید روستایی را میشناسیم و سوابق و فیلمهای درخشانش را دیده ایم. خودتان را در جایگاه برتر که توانایی نقد اثری ارزشمند را دارید نشانده اید. ولی ظاهرا سخنشناس نبوده ای جان برادر، و خطا اینجاست.
ما از دیدن فیلم لذت بردیم و طعنه های هوشمندانه آن که به روش اداره جامعه وارد کرده است را به خوبی درک کرده ایم.
سطحی رسانه زرد که نونش میزنه تو خون مردم
فیلم بسیار خوبی بود، به همه توصیه میکنم که حتما این فیلم رو ببینند.
کاری با مضمون نوشته شما ندارم ، ادبیات شما بیشتر شبیه یک انشا بود تا متن تحلیلی ،
از جملات به هم پیوسته که فهم مطلب را دچار مشکل میکند و کلیت نوشته که بیشتر شبیه بیانیه تظاهرات است تا نقد .
شاید اگر با این ادبیات نوشته نشده بود ، میشد چیزی فهمید
به نظر من فیلم برادران لیلا واقعیت رو نشون میداد شب میخوابی صبح بلند میشی میبینی همه چیز دو برابر شده وهیچ مسئولی پاسخ گو نیست و گاهی اوقات باید تو گوش بزرگتری زد که بلد نیست بزرگتری کنه و با آینده همه خانواده یا خانواده بزرگتر که جامعه هست بازی میکنه والسلام
عالی بود سعید برادرم. ما فیلم شما را زندگی میکنیم. اگر زندگی خودم یک دختر۴۸ ساله تحصیل کرده و دردها که از طبفه متوسط جامعه را برات بگم گریه ات درمیاد… تو عالی ترین سینمای توصیفی را به نمایش میذاری و دشمن زیاد داری. فدات
فیلم خیلی خوبی بود و واقعیت جامعه بود. با این نقد هم مخالفم. این فیلم نه بد بود و نه سطحی . هر کسی فیلمی بسازه که واقعیت ها و زیر پوست شهر رو به تصویر بکشه از نظر شما فیلمی بدی ساخته چون هیچ وقت نمیخواهید واقعیت رو ببینید، چون به نفعتونه
برو باباکاسب تحریم،، کجاست کار؟ اصلا تو هیچی نمی فهمی، که ظرف یک هفته چندین میلیون نفر با خاک یکسان شدند،، نمی فهمی که سکه و دلار ظرف یک هفته ده برابر یعنی چه.. مگه همینجور نبود؟ متاسفانه اقلیت مغزهای بسته توانست ایران به این بزرگی را نابود و از دنیا حذف کند،، شما چی دارید برای ارائه؟؟ اقتصاد؟ اخلاق؟ و……
درود به شرف کارگردان این فیلم،،،،،، من لذت بردم از این اثر، چه زیبا تصویر واقعیت جامعه را به ظهور رساند،،،، واقعیتی دردناک، که آخرت اعمال و رفتار و کردار خودمحوری ها ست
با نگارنده اصلا موافق نیستم .بسیار عالی بود فیلم
سعید روستایی هر چه بسازد خوب است ، چون ماحصل آن به تصویر کشیدن جامعه ای ست که مدعیان اسلام و حقوق بشر ساخته و به این روز انداختند
کاملا با نقد شما مخالفم …
چراکه سعید روستایی فیلمی ساخته از جنس عوام ، از جنس مردم …
این فیلم رو مردم و تک تک سکانس هاش رو مردم زجر کشیده با پوست و استخوان درک میکنند …
مشکل اینجاس که منتقدین ما از چشم خودشان و شرایط خودشان میبینند …
این فیلم ، برای همه ی قشر های جامعه ، اعم از بی سواد و کارگر مخصوصا قشر ضعیف شدیدا قابل لمسه …
واقعا جالبه که تمام سایت ها معتقدند که فیلم خیلی بدی بوده در صورتی که واقعا بینظیر بود
چی بوده این فیلم که. انقدر سوزش گرفتید؟ یک فیلم بوده مجوز ندادن .بعدشم غیر قانونی .شما اصلا نباید نگاه میکردی ! زندگی یک ایرانی رو کامل نشون داده .کل فیلمای دنیا همچین سکانسی هایی داره شما از بس فیلمای ایرانی که همه چیزو نشون نمیدن دیدید این فیلمو نقد میکنید .
سلام، شما مغلطه نویسی کردید، معلوم نیست شما هم با چه چیز موافقید و باچه مخالف، سوال، اگر فیلم برادران لیلا از سانسور می‌گذشت و یکی دوسکانس جنجالی آن حذف و مجوز اکران در سینما و یا حتی فیلمیو را می‌گرفت الان شما دقیقا همین متن انتقادی را مینوشتید و از نظر شما دیگر آب و دون جدا نبود یکسر چیزی را نفی کردن به سینما کمک نمیکند
فیلم سطحی؟سیاسی؟یاهرچی….چرا از خودتون نمی‌نمیپرسید فیلمی ک اینقدر بده اینقدر طرفدار داره؟
با اینکه شما از دیدگاه خودتون یا سینما این فیلم رو نقد کردین درست
به نظر من هر اثر سینمای نقد و برسی داره و نقد میکنن
اما این اثر یک هنر سینمایی به تمام معنا گفته میشه خیلی از داستان های جالب و زیبا تر از این هم توی یک مصاحبه ساده گفته شده ولی اون هنر خلاقیت کجابوده که بیاد اون رو شاه کار کنه توی قالب سینما اگه داستان این فیلم درکل از دید شما به یک مصاحبه ساده گفته میشد باز هم به تصویر کشیدن همچین داستان واقعا هنر و خلاقیت میخواد که آقای روستای کاملا از دید سینما این کار رو انجام داده دم آقای روستای گرم👌
سلام
از کوزه همان برون تراود که در اوست
هر کس اون طوری که تربیت شده، مشابه خانواده خودش و دنیای خودش، میبینه و تحلیل میکته
الحمدلله ما در خانواده خودمان و اطرافیان با این گفتمان بیگانه هستیم
خدا به داد نویسنده و کارگردان برسد که چه تجربه های تلخی از کودمی با خود دارند!
با نگارنده کاملا موافقم ،بسیار خوب نقد شد، دست مریزاد این فیلم پر از صحنه های بی ادبانه و کثیف بود که نه تنها آدم را به فکر نمی‌برد بلکه فقط نفرت زده می کند،
با نگارنده کاملا موافقم ،بسیار خوب نقد شد، دست مریزاد
دقیقا خانواده ما رو ساخت….
بهترین فیلمی بود که تا حالا دیدم واقعیت جامعه بود این فیلم در مورد این هست تو که نداری اولا بچه زیاد نیار آینده بچه ها خیلی خیلی مهم هست مخصوصا تو جامعه ایران که نظمی در آن وجود ندارد .زمان ما پدر و مادرها خوب زندگی کردند هیچ استرس و ناراحتی نداشتند بچه ها خودشون درس می‌خواندن ور دل پدر مادرها نبودند .من خودم ۱۵سال مادر مریضم رو جمع کردم الان دارم اثرات استرس و عصبانیت رو در وجودم میبینم اگر مادر من قرص فشار میخورد به خودش می‌رسید نه بچه هایش اذاب می‌کشیدند نه خودش اون قسمت که دختره زد تو گوش پدرش حقش بود به خاطر خودخواهیش بچه هاشو بدبخت کرد مگر وقتی بچه ای اشتباه کرد باید پدر و مادرفقط تنبیه کنند بزرگترها هم اشتباه میکنند باید تنبیه شوند حتی من اشتباه کنم باید پسرم به من تذکر بده در خارج جوانها جوانی و خوشگذرانی میکنند چون می‌دونن موقع پیری دولت بیمه بازنشستگی بهشون میده هه ولی…. ایران در جوانی باید مثل خر کار کنی تا وقتی پیر شدی تو کوچه ها نخوابی این فیلم فقط و فقط درد مردم ایران هست که چه جوان‌هایی رو بدبخت کردند
احسنت واقعا نقد زیبایی بود
با این نقد هم جای خالی فیلم در فیلمو رو توجیح، هم مخاطب دهن بین رو از خودت راضی کردی. سیاست همینه.
فیلم رو بذار در رسانه پر طرفداری مثل فیلیمو، تا بیننده ها مثل همیشه در موردش نظر بدن. اونوقت نظر واقعی مخاطب سنجیده میشه. از اصل نقد بگذریم، چقدر غلط املایی دارید. انگار خیلی عجله داشتید.
در آخرباید بگم یه فیلمی که چهار تا برادر منتطرن پدرشون براشون موفقیت شهرت پول بیاره چرا خودشون هیچ کار مثبتی ندارن جز اینکه تو مهمانی که مخالف بودن کادو بدن عین مرفه ها لباس میپوشن خانواده یا به قول شما کشوری که نداره پس نباید توقع زندگی داشته باشه که نتونه بهش برسه بعدم عصبانیت و پرخاش،گری به پدر یا رهبر جامعه با بی منطقی فحاشی نشان بده درد جامعه هم همینه میخوان جوری زندگی کنند که مرفه ترین کشورهای دنیا دارن ولی شاید یه پسر تا سن ۴۰ سالگی نه شغلی داره نه مهارتی فقط چشمش به دنبال اینه یه پول از اسمون بیاد بره زندگی لاکچری درست کنه برای اینکه فیلمی که بازی میکنن بیشتر از تماشاچی داخلی مورد تشویق خارجی ها و تجزیه طلب ها و خارج نشینان باشه نیست اون شخص ترانه علیدوستی که تو مراسم های فیلمهاش خارجم همیشه علیه کشور مصاحبه میکنه فعالیت سیاسی مخالف نطام داشته باش میشی معروف جنگنده وسلام
نماینده کشور ما یه رل سینمایی نیست،نماینده ما متاسفانه مسیولینمون هستن،که قبل از این فیلم خیلی چیزا رو ثابت کردن واضح تر از شاشیدن تو سینک
نمیدونم چرا حس میکنم همه کامنتا توسط یه نفر نوشته شده،
یه جورایی شبیه همن،نه استیکری نه شکلکی ،طرز بیان و نوشتار همه یکیه
خیلی از فیلمهایی که در دنیا ساخته می شوند، محتوا ندارد مانند خیلی دیگر از آثار هنری مثل نقاشی ، موسیقی و … و چرا حتما باید یک فیلم پیام داشته باشد، چقدر از فیلمهای هالیوود واقعی است؟ یا فیلمهای تخیلی بالیوود؟ لازم نیست هر کارگردانی که میخواهد فیلم بسازد باید با نظر ما فیلم بسازد. او ساخته چه خوب چه بد. باید بیننده فیلم آنقدر شعورش بالا رود تا فرق مزخرف و غیر مزخرف را بداند.
این فیلم براساس واقعیت کشور ماست چون فیلم براساس واقعیت حکومت لجش گرفته هی فیلم رو می کوبه خجالت بکشید بدبختا ما ملت حسود و به درد نخوری هستیم فیلمهای اقای روستایی همش خوبه این فیلم هم عالی بود
میره اما چرا نمیگی کار هست؟ چرا نمیگی درآمد با خرج میخونه؟ شما تو کشورهای اروپایی درسته ده برابر اجاره توی ایران رو پرداخت میکنی اما به جاش بیست برابرشم درآمدته. شما بفرما تو ایران با چه درآمدی یکی باید خونه بگیره؟ یه اتاق اجاره کنه؟ سرتونو نکنید زیر برف. وقتی ایران رو با اروپا مقایسه میکنی از همه نظر بهتره اینکار رو انجام بدی. شما با این تورم و قیمت ها پدر اون فرزند هم نمیتونه از عهده زندگیش برمیاد چه برسه خود فرزند!
فیلم خوبی بود درد مردم ایران رو گفته بود و آقایان به همین دلیل شاکی شدند چون خارجی ها ایرانی بیچاره و مسولین بی عرضه و بی اثر رو دیدند
این فیلمو برا خارجیا ساخته تا خانواده ایرانی را تحقیر کنه. حالا یه اروپایی وقتی فیلمو میبینه با تعجب میگه واقعا چرا این همه لندهور باید بچسبن به پدر خانواده تا کمکشون کنه چرا لیلا اینقدر پرتوقعه و پدر خانواده را به چالش میکشه که چرا به پسراش کمک نکرده . چون در اروپا فرزند از نوجوانی میره برا خودش و مثل زالو نمیچسبه به خانوادش تا آخر پیری خرجشو بده . نوجوونشون میره تو جامعه کار میکنه و مثل حوون ایرانی انتظار نداره خونه و ماشین و همه چی بهش بدن . با مترو و اتوبوس میره یه اتاق اجاره میکنه ولی هی نمیگه بدبختم
من فیلم رو دوست داشتم و واقعا زندگی خیلی از کسایی هست که از نزدیک میبینم اگر یه چیزی رو فروختی بخوای بخری دیگه باید خوابش و ببینی واقعیت به تمام معنا
درسته یک‌جاهایی غلو شده ولی این فیلم دقیقا داستان زندگی ایرانی هاست فقط می‌مونن یه دسته متقد اصولگرا که نمی تونن بگن همه چی عالیه و هیچ مشکلی نداریم تو کشور
اون پیر مرده که می شاشه توی ظروف آشپزخانه ، نماینده ی بابای خانواده ایرانی است!!
حالا اگر کسی شیک و باکلاس فحش و بد و بیراه گفت باید ، نقد شیک گویی و با کلاسی برای فحش هاش گذاشت !
این فیلم به اسم نقد شرایط اجتماعی جامعه ، به فرهنگ ایرانی و خانواده ی ایرنی توهین کرده .
خاک برسر هر هنرمند ی که بجای نقد سازنده ، تحقیر مخرب پیش می گیرد تا دیده شود. خاک بر سر هر هنر مندی که جو گیر جشنواره های خارجی است.
فیلم خیلی خوبیه اگه به مذاق بعضی از عزیزان خوش نیامده به خودشون مربوطه، تو این فیلم آقای روستایی شجاعانه واقعیت زندگی مردم کشورمان را توصیف میکنه
نقد شمارو دوست داشتم بنظر منم خیلی همه چیو تو فیلم بزرگ نمایی و سیاه نمایی کرده بود و این منو دچار زدگی میکرد
یک نقد بشدت سطح بالا ولی عامه فهم که تمام نکات ریز و درشت رو توصیف کردن. مرحبا بر شما.
همون ابتدای فیلم تو بیمارستان لیلا یهو میزنه زیر گریه پیش علیرضا و طوری فلاکت رو شعار گونه میگه من خندم گرفت الان با چی طرفیم پس. کارگردان عاجزه حرفشو با سینما بزنه فقط با حرف و اکت بازیگر بیان میکنه.
پارسال ۱۰۰میلیون پول داشتم که نصفش طلابودکه
نقدش کردم گذاشتم توموسسه رسالت که برابرش
وام بگیرم اگرطلاهام نگه میداشتم معادلش وحتی بیشتر مبلغ وامی است که می‌خوام بگیرم سودمیکردم دردسر
ضامن وقسط هم نداشتم
درعجبم که ماایرانی هابرادران لیلا را داریم زندگی میکنیم
ولی بازم انتقادمیکنیم
به نظر من سعید روستایی جوانی ست چون دیگر جوانان در غالب نسل سوخته شاید داره انتقام نداشته هاش رو میگیره با اینکه حق به این جوانها میدم اما این نقد رو هم درست میبینم بله خیلی تند روی وپرده دری کرده اما اصل وکنه قضیه رو نمیشه نادیده گرفت اوضاع کشور ما در حقیقت خیلی نزدیک به سناریویِ فیلم برادران لیلاست و حقیقت تلخیِ و واقعیت داره ..ان شالله سعیر روستایی در اینده تعصب رو کنار بگذاره ، همه مسائل رو سیاه وسفید نبینه ومتعادل تر فیلم بسازه …دیدن این فیلم میتونه کمی از بغض جوانهامون ، کم کنه
سلام از همه مهمتر وضعیت اقای پور صمیمی است که در این سن و سال فکر عاقبت خود باشد شاید اعتقادی به قیامت و اخرت نداشته باشد ولی خدا……. برای نظر پور صمیمها اعتباری قایل نیست و انچه حکمت الهی است همان میشود
همه میمیرند و باید پاسخ گوی اعمال خود باشند
مشکل کل منتقدین به این فیلم اینه که ترانه علی دوستی تو این فیلم بازی کرده،اگر نقش لیلا رو الهام چرخنده بازی میکرد الان به به چهچه میکردن،والسلام.
با همه گفته ها ، بنظرم سعید روستایی فیلم را برای مردم ساخته و چه زیبا هم ساخته ، حالا دنیای سینماگر که قبول داشته باشد یا نه ، در شت گویی که جزع واقعی جامعه است ، شعار زدگیی که واقعیت هست ، درد بی درمان مردم را گفته ، زیاد گفته چون حرف برای گفتن زیاد دارد ، حالا شما بهش امتیاز نده و روی فرش قرمز نفرستش ، و بقول اون آقای همه چیز دان ، فرض کن برای مردم سطح پایین و بیسواد ساخته ، شما با سواد و دانشمند ، مردم عامی ، کارش مثل بقیه کارهاش عالی بود ، فیلم باید مخاطب را جذب کنه و سعید روستایی این کار رو در کارهاش کرده ، ممنونیم آقای روستایی . ممتون
به نظرم فیلم برادران لیلا ظاهر و باطن دارد که در ظاهر
یک خانواده ایی که بابت هوای نفس پدر خانواده در حال نابودی است و از انجایی که خانواده مانند یک کشور است
باطن فیلم کشوری را به نمایش گذاشته که با آنچه مردمش در فقر هستند به کشورهای دیگر کمک میکند و ادعای بزرگی میکنند برای خودنمایی،وحشت منتقدان از باطن فیلم است نه از ظاهر فیلم چرا که اگر اینگونه بود و دلسوز پدران و سیستم روانی مردم بودن کاری میکردند
حقیقت و باطن فیلم را پیدا کنید
بلاخره ما یک نقد درست و حسابی از این فیلم و حواشی پیرامونش دیدیم. درود بر شما