معرفی اولیه و نقد فیلم تیل

فهرست بهترین فیلم های سیاهپوستان

خلاصه داستان فیلم تیل

داستان فیلم تیل till بر اساس تحقیقاتی است که کیت بوشامپ مستندساز در طول بیش از ۲۷ سال انجام داده است. بوشامپ با میمی تیل موبلی و پسر عموی امت، شمعون رایت که شاهد عینی ربوده شدن امت بوده، رابطه‌ای نزدیک داشته است. در ادامه خلاصه داستان رسمی فیلم را مرور می‌کنیم: «تیل یک فیلم عمیقا احساسی و سینمایی درباره داستان واقعی تلاش بی‌وقفه میمی تیل موبلی برای اجرای عدالت در حق پسر ۱۴ ساله‌اش امت تیل است که در سال ۱۹۵۵ هنگام ملاقات با عموزاده‌هایش در می‌سی‌سی‌پی به قتل رسید. ما در سفر حزن‌انگیز و البته بزرگ میمی، قدرت جهانی توانایی یک مادر برای تغییر دنیا را می‌بینیم».

 

اصل یک داستان تراژیک واقعی

فیلم‌هایی هستند که ما را نه فقط به تماشای خود بلکه برای شهادت دادن فرا می‌خوانند. تیل یکی از این فیلم‌ها است. یک فیلم زندگینامه‌ای قدرتمند که قتل نژادپرستانه امت تیل ۱۴ ساله و مبارزه مادام‌العمری که مادرش میمی تیل موبلی برای تحقق عدالت متحمل شد را بازگو می‌کند.

هنگامی‌که امت تیل، یک نوجوان سیاه‌پوست ۱۴ ساله از شیکاگو در سال ۱۹۵۵ توسط مردان سفیدپوست در می‌سی‌سی‌پی به قتل رسید، مادرش میمی اصرار می‌کند که جسد مثله شده و در حال تجزیه شدن او در یک تابوت باز قرار بگیرد، زیرا معتقد بود که تمام ملت باید شاهد قتل وحشیانه پسرش باشند. او گفت:«آن‌ها باید آنچه که من دیده بودم را می‌دیدند. تمام ملت باید شاهد آن می‌بودند».

تصاویر منتشر شده از جسد امت که به شدت آسیب دیده بود و فقط با انگشتر نقره در یک دستش شناسایی شده بود، خشم جهانی را برانگیخت و جنبش حقوق مدنی را در آمریکا شکل داد. چینویه چوکو، کارگردان تیل، روی میمی تمرکز می‌کند که از یک مادر داغدار به یک کنشگر جسور تبدیل می‌شود. چوکو در این رابطه می‌گوید:«اگر میمی نبود، خاطره پسرش به کل به فراموشی سپرده می‌شد… من احساس کردم که باید از میراث میمی دفاع کنم و او را در کانون توجه قرار بدهم که به حق شایسته آن است». میمی به آمریکا و جهان اجازه داد تا همراه با او برای مرگ فرزندش سوگواری کنند به این امید که این مرگ نه فقط باعث خشم بلکه به تغییری منجر شود.

این فیلمی بهنگام است زیرا پرونده تیل همچنان بر سر زبان‌ها است و آمریکا همچنان با مرگ‌های ناشی از تبعیض نژادی دست و پنجه نرم می‌کند. قانون ضد لینچینگ امت تیل (لینچینگ: فرایندی که در آن گروهی از مردم اقدام به مجازات متهم بدون هرگونه فرایند قانونی می‌کنند) در ۲۹ مارس ۲۰۲۲ تصویب شد و عمل لینچ کردن را به یک جرم نژادپرستانه فدرال تبدیل کرد. این در حالی است که همین اخیرا، در ۹ آگوست ۲۰۲۲، یک هیئت منصفه عالی (هیئتی متشکل از بیش از ۱۲ نفر از شهروندان عادی) در می‌سی‌سی‌پی از متهم کردن زن سفیدپوستی (کارولین برایانت) که اتهامات او علیه امت تیل باعث مرگ او شد، خودداری کرد.

 

بازیگران و عوامل فیلم تیل

دانیل ددوایلر رهبری گروه بازیگران فیلم که شامل جالین هال، فرانکی فیزن، هیلی بنت، سین پاتریک توماس، جان داگلاس تامپسون و ووپی گلدبرگ می‌شود را به عهده دارد. انتظار می‌رود که بازی پرشور ددوایلر در فیلم تیل یک دستاورد چشمگیر برای او باشد. بازیگری  که در سریال ایستگاه یازده (Station Eleven) اچ‌بی‌او مکس و فیلم وسترن هرچه قوی‌تر، سخت‌تر زمین می‌خوری (The Harder They Fall) نتفلیکس شاهد درخشش بودیم.

سایر عوامل فیلم تیل

چینویه چوکو، کارگردان تیل، یک فیلمساز موفق است. او اولین زن سیاه‌پوستی است که برنده بزرگ‌ترین جایزه جشنواره فیلم ساندنس شده است. جایی که او برای فیلم رحم (Clemency) جایزه بزرگ هیئت داوران این جشنواره را کسب کرد. فیلمی محصول سال ۲۰۱۹ که چوکو نویسنده و کارگردان آن بود.

کیت بوشامپ، باربارا براکلی، ووپی گلدبرگ، توماس لوین، مایکل ریلی و فردریک زولو، تیل را تهیه کرده‌اند. چوکو فیلمنامه را با بوشامپ و ریلی نوشته و پرستون هولمز تهیه‌کننده اجرایی آن است.

تیزر فیلم تیل

تریلر احساسی تیل با امت در تابستان سال ۱۹۵۵ شروع می‌شود. جایی‌که امت را سالم و پرانرژی در خانه‌ با مادرش میمی می‌بینیم، در حالیکه با هیجان آماده می‌شود تا شیکاگو را به مقصد می‌سی‌سی‌پی برای دیدن پسر عموهایش ترک کند. میمی به پسرش درباره آنجا هشدار می‌دهد و می‌گوید که آنجا چقدر همه چی متفاوت است. امت با یک کت و شلوار رسمی به می‌سی‌سی‌پی سفر می‌کند. او در آنجا با پسر عموهایش به پنبه چینی مشغول می‌شود. آن‌ها با اشتیاق به مزارع سرسبز جنوبی نگاه می‌کنند، در حالیکه از خطرات پیش رویشان بی‌خبر هستند.

نقد و بررسی منتقدان درباره فیلم تیل Till

سیاتل تایمز | امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰

سورن اندرسون| عملکرد ددوایلر، تحت هدایت قدرتمند و دقیق چوکو، به گونه‌ای است که همه بازیگران دیگر را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.

لس آنجلس تایمز | امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰

جاستین چنگ| زمانی که چوکو خوددارانه عمل می‌کند و حتی قالب درام زندگی‌نامه‌ای مجللی که به ظاهر در حال ساخت آن است را واژگون می‌سازد، تیل به شکل موثری ظریف‌تر بنظر می‌رسد و علمکرد ددوایلر در قدرتمندترین حالت خود قرار می‌گیرد.

تایم | امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰

استفانی زاکارک| تیل تاییدی بر این است که زندگی امت تیل چقدر مهم است و همچنان تا مدت‌ها پس از مرگش اهمیت دارد.

اسکرین رنت | امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰

می عبدالباکی| این فیلم پرشور و دلخراش با اجرایی فوق‌العاده از ددوایلر که مطئننا بسیاری را به گریه می‌اندازد، ارزش دیدن دارد.

مجله اسلنت | امتیاز: ۶۳ از ۱۰۰

درک اسمیت| چینویه چوکو در مقیاسی کوچک به صحنه‌های فرعی اجازه می‌دهد که بدون هیچ شتابی نفس بکشند. بخاطر همین تمایل چوکو، تیل نسبت به بسیاری از فیلم‌های زندگینامه‌ای از گنیجه‌ عمیق‌تری از احساسات بهره می‌برد.

ایندی وایر | امتیاز: ۵۸ از ۱۰۰

کیت اربلند| ددوایلر در نقش میمی عملکرد برجسته‌ای دارد و عشق و خشم خود را به زیبایی و به شکلی پیچیده  منتقل می‌کند. این در حالی است که تیل در بقیه بخش‌های خود به سکانس‌های کلیشه‌ای و قابل پیش‌بینی‌ای متمایل است که به پیشبرد داستان میمی و یا میراث امت کمک چندانی نمی‌کنند.

نقد فیلم تیل از سان فرانسیسکو کرونیکل

میک لاسال | تیل باید ۶۰ سال پیش ساخته می‌شد. روبی دی می‌توانست در آن بازی کند. او شگفت‌انگیز بود. اما هالیوود سنت دیرینه‌ای دارد که مسائل اجتماعی را هرگز تا زمانی که تقریبا همه درباره آن‌ها توافق نداشته باشند، به تصویر نمی‌کشد. به این ترتیب است که تیل در سال ۲۰۲۲ راه خود را به پرده سینما پیدا کرد. از آنجایی که دشمنی نژادی همچنان وجود دارد، این داستان هنوز کار می‌کند. همچنین از آنجایی که هنوز بازیگران برجسته‌ای داریم می‌توانیم بازیگر درخشانی مانند روبی دی یعنی دانیل ددوایلر را در این فیلم داشته باشیم.

تماشای داستان تیل می‌توانست سخت باشد. هرچند اینطور نیست، البته توضیح چرایی آن دشوار است. چراکه این فیلمی است که داستان قتل یک کودک را از دیدگاه مادرش روایت می‌کند، بنابراین صحنه‌های متعددی از اندوه بی‌اندازه او وجود دارد. شاید متانت و خویشتن‌داری چینویه چوکو در کارگردانی است که همه‌ چیز را تحمل پذیر نگه می‌دارد. یا شاید فقط انبساط خاطری تسکین‌دهنده از دیدن داستان مهمی که سرانجام به روی پرده آمده است وجود دارد.

امت تیل با بازی جالین هال، بچه‌ای با اعتماد به نفس و سرزنده است که در شیکاگو بزرگ شده و از تمجیدها و تاییدهای مادر و مادربزرگش (ووپی گلدبرگ) به وجد می‌آید. ما نیز بلافاصله به او علاقه‌مند می‌شویم و این مسئله برای اینکه فیلم تاثیر کامل خود را بگذارد، اهمیت دارد. ما همچنین پی می‌بریم که این پسری نیست که بخواهیم برای تعطیلات او را به می‌سی‌سی‌پی بفرستیم. ترس از سفیدپوستان در او درونی نشده است و همین او را بی‌دفاع می‌کند.

میمی نیز این مسئله را به خوبی می‌فهمد اما پیش خودش فکر می‌کند که بیش از حد محتاط است. بنابراین او را سوار قطاری می‌کند که به سمت جنوب می‌رود و البته بعد پیشمان می‌شود. ددوایلر که در تمام طول فیلم فوق‌العاده است، به ویژه در صحنه‌هایی که از دانستن چیزی که نسبت به آن مطمئن نیست رنج می‌برد عملکردی موثر دارد. او مدام سعی می‌کند جور دیگری به آن نگاه کند اما می‌داند که این سفر یک اشتباه است.

اتفاقی که لینچ شدن تیل را در پی می‌آورد در مانی (Money)‌ می‌سی‌سی‌پی در یک دکه بقالی که توسط خانم کارولین برایانت اداره می‌شود، رخ می‌دهد. روایت‌های زیادی از این حادثه وجود دارد و به سختی می‌توان فهمید که دقیقا چه اتفاقی رخ داده است، با اینحال فیلم نسخه قابل قبولی از وقایع ارائه می‌دهد. نکته اصلی این است که کاری که تیل انجام می‌دهد توسط برایانت توهین‌آمیز و زننده تلقی می‌شود.

پسر عموهای تیل بلافاصله متوجه خطری می‌شوند که تیل را تهدید می‌کند. هنگام تماشای فیلم آرزو می‌کنید که او را به نزدیک‌ترین ایستگاه قطار ببرند و به شیکاگو برگردانند. فیلم از نمایش مصیبتی که بر تیل وارد می‌شود طفره می‌رود و روی میمی تمرکز می‌کند که در طول چند ماه آینده به عنوان یک زن برجسته ظاهر می‌شود. تاریخی کم‌تر بازگو شده که بهتر است با تماشای فیلم به آن پی ببریم. لحظه‌های به یاد ماندنی بسیاری در تیل وجود دارد که نیازمند بازیگری در بالاترین سطح هستند. کاری که ددوایلر در هر صحنه حضورش در فیلم انجام می‌دهد.

از آنجایی که تیل بر اساس یک تاریخ واقعی است باید به حقایق بچسبد، اما حقایق تلخ هستند و تاثیر خود را بر فیلم می‌گذارند. البته نه آنچنان زیاد، اما همانطور که فیلم پیش می‌رود سخت است که احساس استیصال نکنیم. این اجتناب ناپذیر است. این یک داستان واقعی ناراحت کننده و بی‌اندازه وحشتناک است که در آن می‌سی‌سی‌پی حتی بخشی از ایالات متحده بنظر نمی‌رسد، بلکه شبیه کابوس‌های جنگ داخلی است. چوکو این احساس را با تاکید بر افراد سفید پوست در صحنه‌های دادگاه تقویت می‌کند. افرادی که گویی فقط بر این اساس انتخاب شده‌اند که چقدر می‌توانند به شکل ترسناکی متکبر و از خود راضی باشند تا به راحتی فقط در آنجا بنشینند و تماشا کنند.

اما این فیلم ددوایلر است. توجه کنید که چوکو چگونه او را در نماهای طولانی بی‌عیب و نقص در قاب خود می‌گیرد. این همان تکنیکی است که چوکو هنگام فیلمبرداری از آلفری وودارد در فیلم رحم استفاده کرد. تیل توانایی چوکو را به عنوان کارگردان بازیگران تایید می‌کند و ددوایلر را نیز به عنوان یک بازیگر برجسته نشان می‌دهد.

 

امتیازهای فیلم تیل

تا زمان انتشار مطلب

وبسایت	میانگین امتیاز
IMDB	۷.۲ از ۱۰
کاربران متاکریتیک	۷.۶ از ۱۰
منتقدان راتن تومیتوز	۹۸ درصد بر اساس ۱۳۹ نقد
کاربران راتن تومیتوز	۹۷ درصد
منتقدان متاکریتیک	۷۹ درصد براساس ۴۲ نقد

 

مصاحبه با کارگردان و بازیگر فیلم

چینویه چوکو: تیل در هسته خود یک داستان عاشقانه است

مسئله اصلی این داستان خشونت فیزیکی و تروماتیکی نیست که بر امت تحمیل شده است. به همین دلیل از به تصویر کشیدن چنین وحشیگری‌ای در فیلم خودداری کردم. بلکه این فیلم درباره سفر فوق‌العاده‌ای است که میمی بعد از این اتفاق طی می‌کند. اساس او را عشق به فرزندش شکل می‌دهد و تیل نیز در هسته خود یک داستان عاشقانه است. برای من بسیار مهم بود که در میان رنج و اندوه ذاتی این داستان، عشق و محبت میان آن‌ها را در طول فیلم به نمایش بگذارم.

دانیل ددوایلر: من و جالین ارتباط بسیار نزدیکی داشتیم

جالین شیرین، بامزه و شاداب بود. هنگامی که ما مشغول فیلمبرداری بودیم او ۱۴ سال داشت و همسن امت بود. من به او یاد دادم که چگونه آهنگ He Beeped When He Shoulda Bopped دیزی گیلیسپی که یکی از آهنگ‌های مورد علاقه امت بود را بخواند. ما این صحنه را با آهنگ انجام دادیم و در پایان او گفت:«خانم دانیل، فقط می‌خواهم به شما بگویم که لبخند زیبایی دارید». این همان شعف و کاریزمای یک پسر جوان سیاه پوست است. همان چیزی که امت بود. ما یک ارتباط بسیار نزدیک با هم داشتیم.

 

پوستر فیلم تیل