معرفی و نقد فیلم قطار سریع السیر

خلاصه داستان فیلم قطار سریع السیر

فیلم قطار سریع السیر بر اساس رمان سال ۲۰۱۰ کوتارو ایساکا به نام ماریا بیتل (که بعدتر با عنوان قطار سریع‌السیر به انگلیسی ترجمه شد) ساخته شده است. زک الکویچ که با نگارش فیلمنامه خیابان ترس بخش دوم: ۱۹۷۸ شناخته می‌شود، مسئولیت اقتباس از این رمان را به عهده داشته است که خلاصه داستان قطار سریع السیر را اینجا می‌خوانید؛

آدمکش بدشانس لیدی‌باگ (برد پیت) از سوی مربی‌اش (ساندرا بولاک) به یک ماموریت به ظاهر ساده فرستاده می‌شود: سوار یک قطار سریع‌السیر شینکانسن ژاپنی بشود، یک کیف را پس بگیرد و در ایستگاه بعدی پیاده شود. اگرچه تقدیر ممکن است نقشه‌های دیگری داشته باشد. زیرا آخرین ماموریت لیدی‌باگ او را در مسیر برخورد با دشمنان بی‌رحمی از سراسر جهان قرار می‌دهد. دشمنانی که همه با اهداف مرتبط و در عین حال متضادی در سریع‌ترین قطار جهان دور هم جمع شده‌اند.

 

بازیگران فیلم قطار سریع السیر

برد پیت در نقش یک قاتل پا به سن گذاشته به نام لیدی‌باگ گروهی از بازیگران با استعداد را در قطار سریع‌السیر رهبری می‌کند. ساندرا بولاک به عنوان مربی او، جوئی کینگ در نقش یک زن مزدور جوان که وانمود می‌کند یک دختر مدرسه‌ای بریتانیایی است، آرون تیلور-‌جانسون در نقش یک قاتل بریتانیایی و برایان تایری هنری در نقش برادر او در کنار اندرو کوجی در نقش یویچی کیمورا عضو ژاپنی سازمان مرگ سفید، گروه اصلی بازیگران فیلم را تشکیل می‌دهند.

زاری بیتز، ماسای اوکا، مایکل شنون، لوگان لرمن، هیرویوکی سانادا، کارن فوکوهارا، بد بانی، پاشا لیچنیکوف و میرای گربیچ، از دیگر بازیگران فیلم هستند.

بهترین فیلم های کمدی خارجی

درباره دیوید لیچ کارگردان

دیوید لیچ، کارگردان فیلم قطار سریع السیر، فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان یک بدلکار آغاز کرد. او حتی در برخی از معروف‌ترین فیلم‌های برد پیت، از جمله باشگاه مشت‌زنی (Fight Club) و تروآ (Troy)، نقش بدلکار او را ایفا کرد. در حالی که برد پیت چندین دهه است که به عنوان یکی از ستاره‌های هالیوود شناخته می‌شود، از فعالیت لیچ به عنوان کارگردان کم‌تر از یک دهه می‌گذرد. او در سال ۲۰۱۷ با با فیلم اکشن آدمکشی بلوند اتمی (Atomic Blonde) نخستین تجربه کارگردانی خود را پشت‌سر گذاشت. لیچ پس از آن با ددپول ۲ (Deadpool 2 ) و سریع و خشمگین تقدیم می‌کند: هابز و شاو (Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw) به تجربه‌اندوزی در فرانچایزهای بلاک‌باستری رو آورد. نخستین همکاری لیچ و پیت به عنوان کارگردان و بازیگر در ددپول ۲ اتفاق افتاد. زیرا اگر خاطرتان باشد پیت در آنجا یک حضور کوتاه در نقشی فرعی داشت. آن‌ دو در سال ۲۰۲۰، پس از اینکه کارگردانی قطار سریع‌السیر از آنتوان فوکوآ به لیچ رسید، دوباره در کنار یک‌دیگر قرار گرفتند. فیلمبرداری فیلم در اواخر همان سال و در میانه شیوع پاندمی آغاز شد.

نظر منتقدان درباره فیلم قطار سریع السیر

شیکاگو سان تایمز | امتیاز: ۸۸  از ۱۰۰

ریچارد روپر | فیلم قطار سریع السیر مملو از دعواهای بزرگ، ناسازگاری‌ها و تصادف‌های بی‌رحمانه است که اغلب به ضرب و شتم منجر می‌شوند. برخی از سلاح‌های استفاده شده عبارتند از: اسلحه‌ها، چاقوها، بطری آب، یک حیوان عروسکی، شمشیرها، بمب‌ها، یک دسته جارو، لپ‌تاپ، کمبربندهای ایمنی، کیف‌ها، مشت‌ها، نارنجک‌ها، سرسوزن‌های پر از سم و بله حتی یک مار در قطار.

پولیگان | امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰

جاشوا ریورا | اگر لیچ از این همه ترفندهای سبکی فیلم‌های گای ریچی وام نمی‌گرفت و فقط اجازه می‌داد که مهارت‌ و توانایی‌ خودش بدرخشد، شاید قطار سریع‌السیر فیلم بهتری هم می‌شد. بنابراین مخاطبان می‌توانستند قدردانی بهتری از این فیلم بخاطر کمدی اکشن فوق‌العاده‌‌اش داشته باشند.

معرفی بهترین فیلم های اکشن

واکس | امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰

آلیسا ویلکینسون | اگر فیلم قطار سریع السیر یک موفقیت است شاید علتش این باشد که یک واقعیت گریزی خالص در بهرین حالت خود است، بدون آنکه حاوی هیچ پیام یا درسی باشد.

نیویورک تایمز | امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰

مانولا دارگیس | فیلم قطار سریع السیر با بازی برد پیت یک فیلم شوخ قابل تماشا، احمقانه‌، قابل پیش‌بینی و گاهی خنده‌دار است.

ای بی سی نیوز | امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰

پیتر ترورز | فیلم هر چقدر پیش می‌رود بیش‌تر از آنکه هیجان‌انگیزتر شود خسته‌کننده‌تر می‌شود. فیلمنامه در بسیاری از لحظات انرژی و نیروی کمی دارد برای اینکه شکاف‌های خود را پر کند. این فقط برد پیت است که بطور مداوم شما را پای فیلم می‌نشاند.

نقد بلند بر فیلم قطار سریع السیر از سایت Slash Film

جاش اسپیگل | ندیدن نام گای ریچی به عنوان کارگردان در تیتراژ پایانی قطار سریع‌السیر، تقریبا تعجب‌آور است. فیلمی که مجموعه‌ای از آدمکشی‌های متنوع را جایگزین مونولوگ‌های طولانی‌ای می‌کند که همچون گلوله‌ در فیلم‌های تارانتینو شلیک می‌شوند. اگرچه تماشای این فیلم دو ساعته که انگار روی دنیای فیلم‌های تارانتینو سوار شده، راحت است، اما بنظر می‌رسد که قطار سریع‌السیر بیش‌تر مدیون فیلم‌هایی مثل ضامن، قنداق و دو لوله تفنگ شلیک شده (Lock, Stock, and Two Smoking Barrels) و قاپ‌زنی (Snatch) است که خودشان ریف‌هایی پست مدرن از فیلم‌های تارانتینو هستند. شاید بخاطر برد پیت است که بیش‌‌تر از بیست سال قبل یکی از بازیگران قاپ‌زنی بود و اکنون شخصیت اصلی این اکشن جدید محسوب می‌شود، یا شاید به این دلیل است که برخی از بازیگران با سرخوشی بی‌مهابایی به شخصیت‌های تک بعدی خود هجوم آورده‌اند تا یک یا دو لهجه کارتونی از آن‌ها بیرون بکشند. اما قطار سریع‌السیر مانند این فیلم‌های اولیه گای ریچی، فوق‌العاده چرب‌زبان و پوچ و حداقل تا حدی سرگرم‌کننده است.

فیلم قطار سریع السیر از خودش رضایت بسیاری دارد و فقط گاهی اوقات این سطح از لذت و سرخوشی را به دست می‌آورد. فیلم مانند قطاری که اکثر زمان خود را در آن سپری می‌کند، سریع و پرهیاهو است و زمانی که قطار متوقف می‌شود، سرعت خود را بطور مناسبی کاهش می‌دهد. لیچ لحن فیلم را ولنگار و سبک نگه می‌دارد که البته گاهی اوقات به زیان فیلم است

پیت در اینجا نقش یک جنایتکار را بازی می‌کند که در ابتدای فیلم اسم مستعار جدید خود را دریافت می‌کند و به این ترتیب با نام لیدی‌باگ شناخته می‌شود. لیدی‌باگ پس از مدتی دوری از دنیای جنایت به تازگی به آن بازمی‌گردد. او در این مدت دوری تلاش کرده بود که تا با کمک یک درمانگر سمبل صلح را کشف کند. اما مربی او (که عمدتا یک شخصیت خارج از قاب با صدای ساندرا بولاک است) یک ماموریت ظاهرا ساده برای بازگشت به گروه به او می‌دهد: همه کاری که او باید انجام بدهد این است که یک کیف را از قطار سریع‌السیری که از توکیو به سمت کیوتو در حرکت است، بردارد. به اندازه کافی کار ساده‌ای بنظر می‌رسد، بجز اینکه هربار که لیدی‌باگ سعی می‌کند قطار را ترک کند، سرنوشت او این است که بماند. یک قاتل مکزیکی مرموز با انگیزه انتقام به نام وولف (بنیتو آنتونیو مارتینز اکاسیو معروف به بد بانی)، پرنس (جوئی کینگ) که شبیه یک دانش‌آموز مدرسه‌ای انگلیسی مبادی آداب بنظر می‌رسد اما در اصل یک جامعه‌ستیز است و یک جفت دوقلو با نام‌های مستعار لمون و تنجرین (آرون تیلور-جانسون و برایان تایری هنری)، از جمله افراد دیگر حاضر در قطار هستند.

فیلم قطار سریع السیر بر اساس رمانی از کوتارو ایساکا و فیلمنامه‌ای از زک اولکویچ ساخته شده است. نکته قابل ذکر این است که اهمیتی ندارد بدانیم فیلمنامه اولکویچ چقدر به منبع خود وفادار بوده یا اینکه چقدر مدیون الهامات دیگر بنظر می‌رسد. پرش‌های مداوم رفت و برگشتی به قطار همنام به قصد یک نگاه اجمالی به گذشته شخصیت‌های مختلف و همچنین پس و پیش شدن‌های مداوم در زمان با نوعی رهایی جسورانه، بیش‌تر شبیه شیوه‌ای برای سرعت بخشیدن به داستان هستند بدون تاکید بر اینکه واقعا چقدر جابجایی و تحرک کم است. قطار سریع‌السیر را دیوید لیچ کارگردانی کرده است. لیچ اگرچه بخاطر همکاری با کارگردان/بازیگر بدلکار چاد استاهلسکی در اولین فیلم جان ویک شناخته شده است،اما این فیلم بیش‌تر با سبک فیلمسازی لیچ در ددپول ۲ مطابقت دارد.

وقتی می‌گوییم قطار سریع‌السیر شبیه به ددپول ۲ عمل می‌کند، به معنای چند چیز است. از یک جهت می‌توان به چند حضور کوتاه تصادفی از آدم‌های بسیار مشهور – از جمله ساندرا بولاک – اشاره کرد (ممکن است حضور غیرمنتظره خود پیت در ددپول ۲ را به یاد بیاورید). همچنین متاسفانه بدین معنی است که بخش قاتل توجهی از سکانس‌های اکشن قطار سریع‌السیر اغلب از لحاظ بصری به شکل مبهمی غیر قابل درک هستند. اگرچه پیت در ظاهر نقش اصلی فیلم است، اما این آرون تیلور-جانسون و برایان تایری هنری هستند که تعادل مناسبی میان مغرور بودن و بسیار سرگرم‌کننده بودن پیدا می‌کنند. ارتباط برادرانه آن دو – که بخاطر اینکه یکی از آن‌ها سفیدپوست و دیگری سیاه‌پوست است با آن شوخی می‌شود – بعلاوه تمایل زیادی یکی از شخصیت‌ها به یک برنامه تلویزیونی مخصوص کودکان که به شدت در تضاد با متحوای درجه R (بزرگسال) فیلم است، می‌توانست به راحتی این دو را غیر قابل تحمل کند، اما بدبختی و عهد میان آن دو و همچنین تعهد واقعی هر دو بازیگر به نقش‌هایی که به راحتی می‌توانند خنده‌دار باشند، علمکرد آن‌ها را برجسته می‌سازد.

تنجرین و لمون در ابتدا مانند شخصیت‌های نه چندان مهم فیلم‌های گروه‌های اوباش و جنایتکاری اوایل دهه ۲۰۰۰ هستند (زیرمجموعه‌ای از ژانر گانگستری)، اما در نهایت خود را نشان می‌دهند. البته این بدان معنا نیست که برد پیت بد است. او در نقش آدمکش حرفه‌ای که به شدت می‌خواهد بیرون برود اما نمی‌تواند فرار کند، سرگرم‌کننده است. هرچند لحظاتی وجود دارد که چرب‌زبانی شخصیت او واقعا ناخوشایند بنظر می‌رسد. مانند زمانی که یک آدمکش دیگر در یکی از آخرین لحظات خونین‌شان از درد بخود می‌پیچد و او بدون فکر می‌پرسد که آیا آن‌ها به عنوان آخرین درخواست یک لیوان آب می‌خواهند؟

در مجموع، فیلم قطار سریع السیر از خودش رضایت بسیاری دارد و فقط گاهی اوقات این سطح از لذت و سرخوشی را به دست می‌آورد. فیلم مانند قطاری که اکثر زمان خود را در آن سپری می‌کند، سریع و پرهیاهو است و زمانی که قطار متوقف می‌شود، سرعت خود را بطور مناسبی کاهش می‌دهد. لیچ لحن فیلم را ولنگار و سبک نگه می‌دارد که البته گاهی اوقات به زیان فیلم است. مانند زمانی که اکشن آنقدر بی‌رحمانه و هولناک است که نمی‌تواند با چنین لحن خونسرد و بی‌خیالی مطابقت داشته باشد. با در نظر گرفتن اکثر فیلم‌های جریان اصلی معاصر، می‌توانیم به قطار سریع‌السیر  به عنوان یک موفقیت نه چندان قابل توجه نگاه کنیم. یک فیلم اکشن احتمالا با بودجه‌ای زیاد که هیچ ابرقهرمان یا دنیای توسعه یافته‌ای و هیچ چیز مشابه اینچنینی ندارد. اما قطار سریع‌السیر در نهایت تا حدودی سرگرم‌کننده است، در حالی که شما را به یاد فیلم‌هایی می‌اندازد که اغلب بسیار بهتر هستند.

امتیازهای فیلم قطار سریع‌السیر (تا زمان انتشار مطلب)

وبسایت	میانگین امتیاز
IMDB	۷.۵ از ۱۰
کاربران متاکریتیک	۷.۱ از ۱۰
منتقدان راتن تومیتوز	۵۴ درصد بر اساس ۳۰۹ نقد
کاربران راتن تومیتوز	۷۶ درصد
منتقدان متاکریتیک	۴۹ درصد براساس ۶۱ نقد

مصاحبه با بازیگران فیلم قطار سریع السیر

برد پیت: فیلمنامه خیلی خنده‌دار بود

ما فیلمنامه قطار سریع‌السیر را دقیقا در تاریک‌ترین و و غریبانه‌ترین دوره شیوع پاندمی خواندیم. اولین چیزی که درباره آن مشهود بنظر می‌رسید این بود که خیلی برای‌مان خنده‌دار بود و اینکه همه این شخصیت‌ها ماجراهای خاص خود را داشتند. بنابراین می‌دانستم که ما قرار است با گروهی از عوامل و بازیگران مطرح کار کنیم. … هدیه دیگری که فیلمنامه ارائه داد گروه بازیگران بین‌المللی آن بود. این یک نمایش متنوع بود و همه می‌توانستند دیدگاه منحصر بفرد خود را به داستان وارد کنند و بنابراین مایه لذت و خوشحالی بود.

آرون تیلور-جانسون: هیچ فیلتری برای شخصیت من وجود ندارد

این شخصیت‌ها واقعا با پرانرژی بودن و تمام کردن جملات یک‌دیگر کار می‌کردند. هنگامی که یک کمدی اکشن هیجان‌انگیز در قطاری که با سرعت در حال حرکت است دارید، شما دیالوگ‌هایی را می‌خواهید که زنده، شفاف، سریع و تمام عیار باشند. بنابراین این فقط یک تصمیم آگاهانه بود. من شخصیتی را می‌خواستم که غیر قابل پیش‌بینی، ستیزه‌جو، کمی بی‌قرار و عصبی و هیجان‌زده باشد، زیرا این چیزی است که او را کمی ترسناک و شیطانی می‌کند. اینکه او چقدر چابک، تندخو و تیزبین و صریح است. مطلقا هیچ فیلتری برای شخصیت من وجود ندارد. بنابراین من فقط می‌خواستم هر چیزی را که ناگهان به ذهنم خطور می‌کرد و می‌توانست نابخشودنی و بی‌رحمانه باشد را بگویم.

برایان تایری هنری: همیشه دوست داشتم نقش یک آدمکش را بازی کنم

من همیشه دوست داشتم نقش یک بریتانیایی و یک آدمکش را بازی کنم. می‌خواستم شخصیت‌هایی را که در طول زمان در فیلم‌های اکشن مختلف تماشا کرده‌ام را مجسم کنم. من می‌خواستم جنبه دیگری از آدمی که او را تماشا کرده بودم اما هرگز آنطور که می‌خواستم نمایش داده نشده بود را کشف کنم. من همیشه وقتی این نقش‌ها را انتخاب می‌کنم سعی دارم بفهمم که این مردان سیاه پوست برای من چه یا چه کسانی هستند.

هیرویوکی سانادا: تاریخچه خانوادگی او یک خط داستانی بسیار مهم است

این یک نقش عالی برای من بود. او سابقه و پیشینه خانوادگی خود را دارد. این تعادل خوبی میان اکشن و بازیگری ایجاد کرده است که با احساسات و گاهی با کمدی ترکیب می‌شود. او یک قاتل بوده که بازنشست شده و اکنون یک هنرمند طراح گل است. تاریخچه خانوادگی او یک خط داستانی بسیار مهم در فیلم است. او پیر شده، اما هنوز قوی و یک مرد خوب خانواده است. این بزرگ‌ترین ویژگی نقش من بود.

بد بانی: در مرحله جدیدی از زندگی‌ام هستم

در لحظاتی فکر می‌کردم که من اینجا با برد پیت چه می‌کنم؛ یک فیلم کار می‌کنیم و همدیگر را کتک می‌زنیم؟‌ من خیلی تمرین کردم، اما تجربه خوبی بود. من در مرحله جدیدی از زندگی‌ام هستم که می‌خواهم کارهای دیگری را انجام بدهم و از هر فرصت جدیدی که برایم پیش می‌آید بهره ببرم. من ۲۸ سال دارم و احساس می‌کنم که هنوز جوان هستم و می‌توانم هر چیزی که تاکنون می‌خواستم را انجام بدهم و اکنون فرصت انجام این کار را داریم.