پدیده‌ها و ستاره‌های یاغی را بهتر بشناسیم
به بهانه پخش سریال یاغی و حضور متکثر بازیگران مطرح و مستعد در این پروژه نگاهی انداختیم به ستاره‌های این سریال و پدیده‌هایی که توانستند فصل جدیدی از بازیگری را در شبکه نمایش خانگی خلق کنند. در این مطلب که «روزنامه صبا» آن را منتشر کرده، پدیده‌های این سریال را مرور کردیم و درباره درخشش ستاره‌ها هم نوشتیم.
سریال یاغی به کارگردانی محمد کارت فصل جدیدی از سریال سازی در نمایش خانگی ایجاد کرد. داستانی پرهیجان و سرراست که مخاطب را هر هفته همراه خود می‌کرد تا سرنوشت قهرمان قصه‌اش را روایت کند. یاغی فارغ از نکات فنی از جمله کارگردانی و فیلمبرداری و… از یک تیم خوب و یکدست و با انگیزه بازیگری بهره می‌برد که هر کدام از آن‌ها تبدیل به پدیده‌ها و ستاره‌های این روزهای عرصه تصویر شدند. اینجا سعی کردیم دلایل توفیق این گروه بازیگری را با هم مرور کنیم.
ستاره: پارسا پیروزفر
پارسا پیروزفر از ابتدای کارش و در همان سریال‌های معدود تلویزیونی‌اش، همیشه در بالاترین سطح ظاهر شد و مورد استقبال قرار گرفت. بازیگری که چه وقتی به عنوان جوان خوش‌تیپ عاشق‌پیشه روی پرده سینما ظاهر شد خوش درخشید و چه زمانی که در نقش یک معتاد یا سرباز صفر مرزی و کلاهبردار حرفه‌ای نگاه‌ها را به خود خیره کرد. پارسا پیروزفر بی‌شک یکی از برترین بازی‌های سریال «یاغی» را ارائه داده و وایرال شدن چند تک‌گویی انگیزشی او در این مجموعه میان کاربران ایرانی اینستاگرام گواهی بر استقبال گسترده و محبوبیت روز افزون این ستاره با سابقه سینمای ایران است؛ بازیگری که در «یاغی» ثابت می‌کند با ورود به مرحله بازی در نقش شخصیت‌های میان‌سال باید شاهد اوج مجددی در کارنامه حرفه‌ای او باشیم.
پدیده: آبان عسگری
«یاغی» علاوه بر درخشش بازیگران مطرح، محفلی برای معرفی چند بازیگر کم‌تر شناخته شده نیز بوده است. آبان عسگری با اینکه پیش از این سابقه حضور در چند فیلم و سریال را داشته اما بی‌شک با سریال «یاغی» به اوج حرفه خود رسیده و مهم‌ترین نقش‌آفرینی کارنامه‌اش را ارائه داده است. لطافت غرورآمیز عاطی که گاهی با مهر به تنها برادرش همراه می‌شود و گاهی با خشم برای دفاع از او طغیان می‌کند، از این کاراکتر یک شمایل ویژه و به‌یادماندنی ساخته است. آبان عسگری، نمونه سینماگری است که پله پله و مرحله به مرحله در سینما رشد یافته و صبوری و همراهی‌اش با محمد کارت در آثاری چون «شنای پروانه» و «بچه‌خور»، به محصولی پر مخاطب و موفق چون «یاغی» رسیده است.
ستاره: طناز طباطبایی
سکانس ورود طلا با بازی طناز طباطبایی به سریال با آن شمایل خاص و پوشش متفاوت، موهای طلایی و لحنی قدرت‌طلبانه در همان ابتدا ثابت کرد که با یک شخصیت زن ضد کلیشه با جریان اصلی داستان‌سرایی ایرانی مواجه هستیم. رازآلودگی کاراکتر طلا، او را هم دختری دلسوز و عاشق‌پیشه تصویر کرده و هم زنی قدرتمند با پنهان‌کاری‌ها، دروغ‌ها و هوش ذاتی که می‌تواند دست به هر کاری بزند. توانایی او برای ایفای نقش شخصیتی دوگانه و بر لب تیغ، که مخاطب تا لحظه آخر متوجه نشود که با یک فرشته نجات‌بخش طرف شده یا سر و کارش با مافیای متصل به مراکز ثروت و قدرت بوده، قابل توجه و تحسین است.
پدیده: الیکا ناصری
بازیگران جوان متعددی با سریال «یاغی» به دنیای بازیگری معرفی شده‌اند. احتمالاً پیش از همه نام الیکا ناصری به ذهن می‌رسد که در نقش ابرا، عشق یگانه جاوید، توانست با همین حضور مختصر تا این‌جای کار نگاه‌ها را به سوی خود جلب کند. بازیگری با میمیک و گویشی منحصربه‌فرد که خیلی زود معصومیت و صمیمیتش در ایفای نقش ابرا برای مخاطبان سریال «یاغی» به یک ویژگی خاص تبدیل شد و او در دل مخاطبان این سریال جا باز کرد. این بازیگر دهه هشتادی احتمالاً با درخشش در سریال «یاغی» مسیر جدی‌تر و پرچالشی را در حرفه بازیگری در پیش خواهد گرفت.
ستاره: علی شادمان
علی شادمان در نقش جاوید سریال «یاغی» گام آخر در پرشی که به سوی ستاره شدن در سینمای ایران آغاز کرده بود را به سرانجام رساند. بازیگری که در عین جوانی، کوله‌باری از تجربه را نیز به دوش می‌کشد و آثار متنوع و شخصیت‌های گوناگونی را در کارنامه خود به ثبت رسانده است. کارنامه‌ای که آغازش با فیلم به‌یادماندنی «میم مثل مادر» بود و آخرین تصویر جذابی که تا قبل از «یاغی» از این بازیگر در شبکه نمایش خانگی دیده شد حضور او در سریال پرمخاطب «می‌خواهم زنده بمانم» است. علی شادمان این روزها در شمایل جاوید، پسر فقیر و دوست‌داشتنی «یاغی» معصومیت و خشونت را به گونه‌ای پیوند زده که قطعاً تماشایش برای جماعتی که با این طبقه از نزدیک آشنا هستند بسیار باورپذیر و تحسین‌برانگیز خواهد بود.
پدیده: عباس جمشیدی‌فر
شاید عجیب باشد که از نام شناخته‌شده‌ای چون عباس جمشیدی‌فر به عنوان یک پدیده در این سریال نام ببریم. بازیگری که سال‌های سال در نقش‌های کمدی فرعی و اخیراً در نقش‌های اصلی سریال‌های طنز تلویزیونی شناخته شده بود و حالا در یک نقش متفاوت و عجیب در سریال «یاغی» درخشیده است. نقشی که می‌توان گفت یک تحول جدی در مسیر حرفه‌ای این بازیگر است. قطعاً باید بخشی از ارزش و اعتبار کار او را به شجاعت و جسارت محمد کارت برای در اختیار قرار دادن چنین فضایی به چنین بازیگر توانایی که سال‌ها مورد بی‌توجهی قرار گرفته بود اعطا کرد. عباس جمشیدی‌فر چه در شمایل و چه در نوع بازی همه مخاطبان «یاغی» را غافلگیر می‌کند.
و بالاخره: امیر جعفری
به یاد نداریم که امیر جعفری، نقشی را پایین‌تر از حد متوسط اجرا کرده باشد. او به معنای واقعی کلمه به عنوان یک بازیگر کاربلد و استاندارد در سینمای ایران شناخته می‌شود و دیگر به مرحله استادی در خلق کاراکتر رسیده. بازی همزمان او در دو نقش متفاوت سریال‌های «جیران» و «یاغی» اثبات این ادعاست. او بازیگری‌ست که وقتی قرار است ضد قهرمان زالو صفت سریال «یاغی» را به تصویر بکشد با چنان تبحر و جزئیاتی شخصیت را طراحی می‌کند که انگار سال‌ها در آن مخروبه پر از زباله زندگی کرده و سال‌هاست خون نوجوانان مستعدی چون جاوید را می‌مکد. امیر جعفری در سریال «یاغی» به معنای واقعی صحنه را مال خود می‌کند و در عین منفور بودن کاراکتر، شیرینی و طراوتی به نقش خود می‌بخشد که تماشایش را دلپذیر و جذاب می‌کند.
میووووو