هنگام کارگردانی خود واقعی‌ام هستم

عبور، فیلمی پرچالشی است که اولین اثر ربکا هال محسوب می‌شود، درباره رنگین‌پوستانی است که می‌توانند سفیدپوست شوند و در واقع تغییر نژاد دهند. این فیلم به موضوعی می‌پردازد که کمتر درباره آن فیلمی ساخته یا به آن پرداخته شده است. عبور نژادی تنها به تغییر رنگ پوست نمی‌پردازد بلکه اثرات روحی و روانی آن و تاثیرات و چالش‌هایی که برای فرد پیش میاورد، را نشان می‌دهد. چالش‌هایی که در نهایت باعث سردرگمی شخص می‌شود. چالش‌های هویتی و حتی پنهان کردن هویت قبلی.

این فیلم سیاه و سفید فیلمبرداری شده است و حتی پوسترهای فیلم سیاه و سفید ارائه شدند. نکته قابل توجه سفید پوست بودن کارگردان این فیلم است که به وضوع این مطلب بیننده را سردرگم می‌کند. و البته کمتر کسی می‌داند که خود ربکا‌ هال از نسل مردی است که خود دچار این چالش تغییرِ رنگِ پوست بوده است. ربکا‌ هال وقتی ۱۵ سال داشت یعنی ۱۹۲۹ رمان «عبور» از لنا لارنس را خواند از همان زمان شروع کرد به رویاپردازی برای ساخت این فیلم: «در ذهنم مدام طنین انداز بود، فیلمی سیاه و سفید در فریم ۴:۳»

ربکا هال که در فیلم‌های مثل «ویکی کریستینا بارسلونا» و اخیرا در «گودزیلا علیه کونگ» بازی کرده است، تا به حال کارگردانی نکرده بود. به محض اینکه او رمان را تمام کرد پشت کامپیوترش نشست و شروع به نوشتن فیلمنامه کرد. داستانی درباره دو زن سیاه‌پوست که درآینده دوباره باهم دیدار می‌کنند و آن زمانی است که یکی از آن دو سفید شده است. ۶ سال این فیلمنامه در کشو میز او ماند تا در نهایت تصمیم به ساخت آن گرفت و شرایط فراهم شد.

بهترین فیلم های ۲۰۲۲

خاطرات پدربزرگی که دیگر نیست

«فقط ۱۰ روز طول کشید طرح اولیه را روی کاغذ بیاورم. چیزی شبیه بالا آوردن تمام افکارم روی کاغذ.»‌. هال درباره احساسش هنگام نوشتن رمان ‌می‌گوید: «من واقعا وحشت داشتم. به کامپیوترم نگاه می‌کردم و می‌گفتم واقعا چکار دارم می‌کنم؟» البته کاری که او کرد درست بود. فیلم او در فهرست بلند جوایز بافتا در ۷ بخش نامزد جایزه شد و  روث نگا Ruth Negga جایزه بهترین بازیگر مکمل زن هم برای این فیلم دریافت کرد.

رمان لارسن درباره زندگی دو زن رنگین پوست است که ‌ربکا هال هم آن را به تصویر می‌کشد و این چیزی بود که هال را تحت تاثیر قرار داد: « این داستان بسیار برای من ارزشمند و تاثیر گذار بود. داستانی درباره مفهوم انسانیت. وقتی این را درک کردم برایم بسیار شگفت‌انگیز و در عین حال دلهره‌آور بود». «عبور» در روح و جان ‌هال رسوخ کرده بود و البته او دلیل دیگری هم  برای ساخت این فیلم داشت. پدربزرگ مادری ‌هال که در ویریجینیا به دنیا آمده بود سیاه پوست بود: «در مقطعی از زندگی‌اش او تصمیم گرفت که سفیدپوست شود. و چیزی که من شاهدش بودم آسیب روانی باقی مانده از آن در نسل‌های بعد است به خاطر آن بخشی از هویت پنهانی برای نسل بعد از خود به جا می‌گذارند».

در نهایت ‌هال فیلمانه را از کشوی خود بیرون آورد و تصمیم گرفت که آن را بسازد اما ۷ سال طول کشید تا بتواند بودجه ساخت فیلم را تامین کند: «همه به من می‌گفتند: (بله‌بله! البته که فیلمنامه خوبی است و بسیار ایده جدیدی دارد اما نمی‌تونی از پس ساختش بربیایی) و من بارها و بارها این را از دیگران شنیدم».

همه چیز بر علیه هال

روی کاغذ همه چیز بر ضد فیلمنامه «عبور» بود.‌ اولین تجربه کارگردانی هال بود و خب او یک زن بود!‌ ربکا هال ‌می‌گوید: «هیچ کس صراحتا به این نکته که من زن هستم اشاره نکرد اما می‌دانیم که زن بودنِ من بی تاثیر نبود» زنی که سعی می‌کرد فیلمی درباره دو زن رنگین پوست بسازد.  و مخصوصا او اصرار داشت که با فریم ۴:۳  و سیاه و سفید این فیلم ساخته شود.

«البته من تا آخرین لحظه به کسی درباره سبک ساخت فیلم به صورت سیاه و سفید چیزی نگفتم و آن را به عنوان برگ آخر برای رو کردن نگه داشتم». درحالی که بسیاری از فیلمسازان در اولین تجربه‌های خود با شکست‌های پی در پی مواجه می‌شوند حال خود را سرسخت و شکست ناپذیر نشان داد. او مصمم بود و پشتکار داشت و همچنین به کار خود ایمان داشت. هال ‌می‌گوید: «من در اولین جلساتم به تهیه‌کننده‌ها می‌گفتم: ببین من می دونم که اولین باره که قراره فیلم بسازم. شاید ندونم فیلمسازی چیه اما می‌دونم این فیلم و قراره چطوری بسازم!». دراین میان روث‌نگا Ruth Negga و تثا تامپسون Tessa Thompson قرارداد همکاری با او را امضا کردند و ۳ سال این قرارداد طول کشید تا‌ هال بتواند بودجه ساخت این فیلم را تامین کند.‌ هال ‌می‌گوید: «لحظاتی بود که باید تصمیم می‌گرفتم که ریسک کنم و آن را آن طور که دوست دارم بسازم یا نسخه‌ای رنگی از آن را بسازم که اصلا از آن راضی نباشم.»

«من روزی با نگا و تامپسون صحبت کردم و به آنها گفتم من نمی‌خواهم شمارا مجبور کنم که در این فیلم بازی کنید. من می‌خواهم این فیلم را سیاه و سفید بسازم و اصلا فکر نمیکنم بتوانم خودم را راضی کنم که آن را رنگی بسازم. و هردوی آنها به من گفتند حق با توه! نسخه سیاه و سفید بهترین گزینه است. از تصمیمت منصرف نشو.»

اگرچه تصمیم‌ هال برای فیلمبرداری سیاه و سفید یک فیلم درمورد نژاد در ابتدا تا حدودی زیادی عجیب به نظر برسد اما انگیزه اصلی او برای این تصمیم درواقع نشان دادن پیچیدگی‌های هویتی بود.‌ هال می‌گوید: « فیلم سیاه و سفید در واقع خاکستری است. این خصوصیت به او کمک میکند تا نور پس زمینه را دستکاری کند که این فقط با فیلمبرداری سیاه و سفید ممکن بود» ربکا هال اولین کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی خود را انجام داده است و حالا به دنبال پروژه‌های دیگری برای ساخت در آینده است و در حال حاضر مقدمات آن را فراهم می‌کند و می‌گوید: «فقط کاری را کارگردانی می‌کنم که خودم بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم».

بازیگری را رها نمی کنم

ربکا هال قصد ندارد که بازیگری را رها کند. او در فیلم هیجان‌انگیز رستاخیز resurrection محصول سال  ۲۰۲۱در مقابل تیم راث Tim Roth بازی کرده است. بازیگری علاوه بر لذتبخش بودن و خلاقیت، هنر برقراری تعادل بین احساست هم هست.‌

ربکا هال ‌می‌گوید: «فیلمبرداری و ساخت فیلم بسیار زمانبر است. مثلا من در فیلم رستاخیز ۵ هفته در تابستان جلو دوربین رفتم ولی کارگردانی یک فیلم دوسال یا حتی بیشتر ممکن است طول بکشد.» او در پاسخ به این سوال که اگر قرار باشد بین بازیگری و کارگردانی یکی را انتخاب کند، ‌می‌گوید: «من قطعا کارگردانی را انتخاب می‌کنم. کارگردانی برای من همه چیز را یکجا دارد. چیزی که من را مجذوب کارگردانی کرده است و آن را بیشتر از بازیگری دوست دارم این است که کارگردانی برایم یک جور طراحی نقشه راهی منطقی است. تعادل بین احساسات و منطق و رقم زدن یک اتفاق است. و شما همه این‌ها را در فیلمنامه پیاده می‌کنید و هنگام کارگردانی اجرا می‌کنید. در کارگردانی می‌توان موسیقی و تصویر را باهم تلفیق کرد. چیزی شبیه به اجرای موسیقی و کشیدن نقاشی همزمان. این‌ها چیزهایی است که من به آنها عشق می‌ورزم و هنگام کارگردانی من خود واقعیم هستم.»