رنج‌های یک زن پس از آزادی

فیلم نابخشودنی The Unforgivable محصول مشترک آمریکا و آلمان است و ساندرا بولاک، گراهام کینگ و ورونیکا فرس تهیه‌کنندگان آن هستند. فیلمبرداری در فوریه ۲۰۲۰ در ونکوور آغاز شد و پس از توقف به دلیل همه گیر کرونا، اخیرا در ماه  اکتبر به پایان رسید. در ۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، قبل از پخش در نتفلیکس یک نسخه محدود از آن منتشر شد و پخش رسمی آن  از ۱۰ دسامبر ۲۰۲۱، آغاز خواهد شد.

بازیگران فیلم نابخشودنی چه کسانی هستند؟

ساندرا بولاک در این فیلم نقش زنی را بازی می‌کند که به دلیل جرایم خشونت آمیز مدتی را در زندان سپری کرده و حالا بعد از آزادی از زندان، تلاش می‌کند زندگی خود را دوباره از نو بسازد در حالی که جامعه او را به علت گذشته­اش نمی‌­پذیرد (در ابتدا، آنجلینا جولی برای بازی در نقش اصلی فیلم در نظر گرفته شده بود).  وینسنت دونوفریو، جان برنتال، ویولا دیویس، ریچارد توماس، لیندا ایموند، آیسلینگ فرانسیوزی، راب مورگان نیز در این فیلم ایفای نقش می‌کنند.

خلاصه داستان فیلم نابخشودنی

شخصیت اصلی داستان که روث اسلایتر نام دارد، پس از ۲۰ سال حبس از زندان آزاد می­‌شود. جرم او  قتل کلانتری است که قصد داشته او و خواهر پنج ساله­‌اش کِیتی را پس از خودکشی پدر و مرگ مادرشان، از خانه­‌شان بیرون کند. او حالا پس از آزادی از زندان،  قصد دارد کار مورد علاقه­ قدیمی‌اش، یعنی نجاری را، دوباره شروع کند و خواهرش را که جواب نامه‌هایش را در ۲۰ سال گذشته نداده است، پیدا کند. اما افراد نزدیک به او به دلیل سابقه‌اش او را نمی­‌پذیرند و این کار را برای او دشوار می­کند. کیتی که اکنون با خانواده­ای که او را به سرپرستی گرفته­‌اند زندگی می‌کند، روث را به سختی به یاد می­‌آورد اما خاطرات تصویری از گذشته و کودکی‌اش و همچنین  ضربه روحی­‌ای که تجربه کرده بود مدام به ذهنش هجوم می­‌آورند و باعث می­‌شوند که روث را به یاد بیاورد. در همین شرایط روث برای پیدا کردن کیتی شروع به جست‌وجو می‌کند. پسر کوچک‌تر کلانتر هم برای انتقام از قتل پدرش تصمیم می‌گیرد کیتی را ربوده و بکشد.

نابخشودنی با فلش‌بک‌های زیاد ما را به خاطرات گذشته روث می­‌برد. در مرور همین خاطرات مشخص می‌شود، روث حقیقتی را از گذشته پنهان می­‌کند. پسر کلانتر به اشتباه امیلی خواهر خوانده کیتی را به جای او می­‌رباید و شرایط را پیچیده می­‌کند.

حضور موثر ساندرا بولاک در نابخشودنی

ساندرا بولاک به زیبایی،  روث را به عنوان یک انسان با روحیه­ سخت و محتاط به تصویر می‌کشد که کمی شبیه به حیوانی در قفس است که از آزادی جدید خود مطمئن نیست. روث به سختی می‌تواند شغلی پیدا کند و پس از اینکه رئیسش از سابقه جنایی او مطلع می‌­شود ، شغلش را از دست می‌دهد و همواره با ترس اینکه کسی جرم خاص او را کشف کند زندگی می‌کند. بازی بولاک در این فیلم بیش از هر نکته­ دیگری قابل توجه است. داستان نابخشودنی زمانی قوی‌تر به نظر می­‌رسد که چالش‌هایی  را که زندانیان پس از آزادی با آن روبرو می‌شوند به تصویر می­‌کشد. زمانی که دنیای بیرون از زندان، با وجود تمام شدن دوران محکومیتشان، به مجازات آن‌ها ادامه می‌دهد.

علی‌رغم اینکه ممکن است داستان فیلم تکراری به نظر برسد اما دغدغه اصلی آن هنوز بسیار پر اهمیت است. نابخشودنی سعی دارد جوابی برای این سوال پیدا کند که اگر سوء‌استفاده و غفلت، ناامیدی و شرایط بد اقتصادی جرقه رفتار جنایتکارانه را برانگیزد، و فرد را به انجام کاری اشتباه هدایت کند، پس از تنبیه و گذراندن دوران محکومیت، چه برنامه­‌هایی برای بازگشت او به جامعه  پیش‌بینی شده است؟ آیا آن فرد می­‌تواند همچنان به یک انسان موفق تبدیل شود؟ با این حال گاهی احساس می­‌شود که فیلم بیش از اندازه سعی دارد بر اهمیت این موضوع تاکید کند و پیام اخلاقی به بینندگان بدهد. به علاوه، تعداد فلش‌بک‌ها به گذشته گاهی بیش از اندازه به نظر می­‌رسد و باعث می­‌شود بیننده تمرکز لازم  برای دنبال کردن اتفاقات زمان حال را از دست بدهد.

منتقدان چه امتیازی به نابخشودنی دادند؟

در وب‌سایت جمع‌آوری نقد Rotten Tomatoes، این فیلم بر اساس ۵۸ نقد، با میانگین امتیاز ۵  از ۱۰، تاییدیه ۴۰ درصدی دارد. منتقدان این وب‌سایت بر روی این مساله اتفاق نظر دارند که: «نابخشودنی ثابت می‌کند ساندرا بولاک توانایی بازی در هر تیپی را دارد، اما ضعف­‌های داستان باعث می­‌شود بازی خوب او با بدشانسی تحت الشعاع قرار بگیرد.» در متاکریتیک، این فیلم امتیاز ۴۱ از ۱۰۰ گرفته که بر اساس نظر ۱۸ منتقد است. این نشان می­دهد فیلم، نقدهای عموما متوسط گرفته است.

نظر منتقدان درباره فیلم ساندرا بولاک

The Globe and Mail | امتیاز : ۸۰ از ۱۰۰

جوانا شنلر | ما  روث اسلایتر (بولاک) را در هنگام خروج از زندان میبینیم، جایی که او ۲۰ سال را به دلیل کشتن یک کلانتر در آن سپری کرده است. اما هیچ کس مشتاق بازگشت او نیست.  بولاک با احتیاط و به آرامی برای خود یک حاشیه امن ایجاد می­کند و بیننده را متقاعد می­کند که حق را به او بدهد. سپس به مرور اجازه می­دهد تا این حاشیه امن از بین برود و احساسات درونی­اش آشکار شوند. کارگردان به خوبی تمام اطلاعاتی که برای شناخت روث احتیاج داریم را در اختیار ما قرار می­دهد و به ما نشان می­دهد چه طور مراکزی که وظیفه دارند به بازگشت زندانیان آزاد شده به جامعه کمک کنند، بیشتر احساس انزوا و گناهکار بودن را در آن­ها تشدید می­کنند.

 The WRAP | امتیاز : ۶۰ از ۱۰۰

الیزابت ویتزمن | نقش آفرینی ساندرا بولاک به شدت شخصیت روث را باورپذیر می­کند و درد و سختی او را برای بیننده بازگو می­کند. او با بازی خود به ما نشان می­دهد که درونگرایی افراطی روث یک عارضه جانبی ناشی از تروما است و ویژگی شخصیتی او نیست. از آنجایی که روث چیزهای زیادی را در درون خود نگه می دارد و بروز نمی­دهد، کارگردان از هر عنصری برای ایجاد ارتباط حسی بین این شخصیت سخت و مخاطب استفاده می کند. این داستان تلاش میکند یادآوری کند که ارزیابی مجدد قضاوت­ها و تصمیم گیری­هایمان هیچ وقت اشتباه نیست و ترد شدن توسط جامعه نباید ما را از خودمان ناامید کند.

نابخشودنی فیلم بدی نیست (یعنی نقص­‌هایش نابخشودنی نیست!) اما به طور کلی فیلمی کند و پراکنده است که داستان آن کامل شکل نگرفته. نابخشودنی سعی می‌کند به طور همزمان چندین فیلم متنوع را پیش ببرد که امکان‌پذیر نیست. شخصیت بولاک بیش از اینکه یک قهرمان متقاعدکننده باشد و بیننده را با خودش همراه کند مثل یک کیسه بکس است! هر جا که می­‌رود به مشکل می‌خورد و راز بزرگ خود را خیلی دیر فاش می­‌کند

 Chicago Sun Time | امتیاز ۶۳ از ۱۰۰

ریچارد روپر | ساندرا بولاک در دهه گذشته تنها در ۷ فیلم بازی کرده است، در کنار نقش آفرینی­‌اش در فیلم جاذبه در سال ۲۰۱۳، ۲ نقش جذاب او تا کنون باز‌ی‌اش در فیلم ترسناک جعبه پرنده (۲۰۱۸) و حالا نابخشودنی بوده‌اند. نابخشودنی دارای عوامل حرفه­‌ای، بازیگران درخشان و لحظاتی تقریبا عالی است، اما در نهایت به دلیل مشکلات فیلمنامه و تدوین، تماشای آن ممکن است قدری خسته کننده باشد. همان طور که انتظار می­رود نقش‌آفرینی بازیگران نکته برجسته­ فیلم است. به خصوص نقش روث که دارای چندین لایه­ی شخصیتی است و بولاک به خوبی از پس آن بر می­آید. تقریبا از همان ابتدای فیلم بیننده متوجه می­شود که فیلم در انتها پرده از رازی خواهد برداشت و به همین منظور در طول فیلم شاهد وقایع مختلف پازل گونه­ای هستیم تا به آن لحظه نهایی برسیم، اما وجود فلش بک­های فراوان باعث می­شود این صحنه­ مهم و نهایی فاقد اثر دراماتیک لازم باشد.

 Polygon | امتیاز ۴۵ از ۱۰۰

رابرت دنیل | نابخشودنی علی رغم دارا بودن عوامل و گروه خوب که توسط بولاکِ همیشه نوآور  هدایت می­‌شوند با سرعت سرسام‌آوری پیش می­‌رود و  به ضروریات و عمق مورد نیاز برای این گونه داستان­‌های مربوط به رستگاری افراد، توجهی نمی­‌کند و اجازه نمی­‌دهد ارتباط مخاطب با قهرمان داستان عمیق شود. مانند نیکول کیدمن در نابودگر، ظاهر بولاک از حالت پر استرس و متشنج و خشن در صحنه­‌های امروزی به گریم­‌های روشن و سرحال در گذشته تغییر می­‌کند. سابقه­ او به عنوان قاتل یک پلیس همواره او را دنبال می­کند و همین باعث می­‌شود که او خود را هیچ وقت شایسته­ رستگاری نبیند. فیلم با اشتباهاتی مثل طولانی کردن بی دلیل قصه­ اصلی (به راحتی می‌تواند نیم ساعت کوتاه‌تر شود) و به کارگیری بازیگران با استعداد در نقش‌های اشتباه، فرصت خود را  برای درخشیدن از دست می‌دهد.

The Telegraph | امتیاز: ۴۰ از ۱۰۰

تیم رابی | نابخشودنی فیلم بدی نیست (یعنی نقص­‌هایش نابخشودنی نیست!) اما به طور کلی فیلمی کند و پراکنده است که داستان آن کامل شکل نگرفته. نابخشودنی سعی می‌کند به طور همزمان چندین فیلم متنوع را پیش ببرد که امکان‌پذیر نیست. شخصیت بولاک بیش از اینکه یک قهرمان متقاعدکننده باشد و بیننده را با خودش همراه کند مثل یک کیسه بکس است! هر جا که می­‌رود به مشکل می‌خورد و راز بزرگ خود را خیلی دیر فاش می­‌کند.