چشم بچهها نباید خسته شود
سیدمیلاد حسینی مدیر فیلمبرداری سریال نارگیل است. او که سابقه همکاری با تیم تولید فیلم سینمایی نارگیل را هم داشته است، در این گفت‌وگو در روزهای پایانی پخش این سریال، از تجربه همراهی با این مجموعه ویژه کودکان و نوجوانان می‌گوید. مدل فیلمبرداری فرق می‌کند؟ چه ویژگی‌ای دارد؟
- کار کودک و نوجوان از نظر رنگ و لعاب و فضای بصری باید متفاوت از کارهای دیگر باشد. برای شروع به‌عنوان یک مدیر فیلمبرداری کمی درباره ملاحظات تصویربرداری کار کودک می‌گویید؟
کار کودک و نوجوان، باید به گونه‌‌ای باشد که چشم بچهها از تماشای آن خسته نشود. ما هم تلاش کردیم که فضای کار را رنگ و لعاب بیشتری بدهیم. نور را بیش از حد ممکن به صحنه‌ها دادیم تا چشم مخاطب کودک، اذیت نشود. تمام تلاش‌مان بالا بردن کیفیت کار بود. نمی‌خواستیم قاب‌های عریض بگیریم و همه این تمهیدات برای اذیت نشدن چشم بچهها بود.
- در زمینه قاب‌بندی و کیفیت سینمایی تصاویر هم طبیعتا همین ملاحظات را مدنظر داشته‌اید. از نظر تصویری چه تفاوتی میان نسخه سینمایی و نسخه سریالی مجموعه نارگیل وجود دارد؟
نسخه سینمایی «نارگیل» را با دوربین الکسا کار کردیم که رزلوشن بالاتری برای پخش از پرده دارد. در نسخه سریالی اما طبیعتا کیفیت دوربین پایین‌تر بود و کار را با دوربین رِد تصویربرداری کردیم چون می‌دانستیم در پلتفرم، سریال یا از طریق گوشی دیده می‌شود یا تلویزیون‌های نهایتا ۵۰ اینچی. به همین دلیل خیلی بابت کیفیت دوربین فشار به کار نیاوردیم. البته بابت قضیه ویژوال و تروکاژ، بازهم تصاویر را به‌صورت ۴k گرفتیم اما کیفیت مدنظرمان نبود و بیشتر برای کار بر روی نور و رنگ با این کیفیت تصویربرداری کردیم.
کار با کودکان بسیار لذتبخش است. فیلمبرداری برای فضای کودکان، اساسا تجربه شیرینی است و ما هم سعی کردیم در طول کار فضای پشت‌صحنه را شادتر کنیم. کار با کودکان سختی‌هایی هم دارد و نیاز است که پشت صحنه حال خوبی جریان داشته باشد. تلاش کردیم این فضا را به‌وجود بیاوریم
- یکی از ویژگی‌های سریال نارگیل فضای فانتزی آن است که جلوه‌های ویژه هم در آن نقش دارد. در زمینه تعامل با بخش ویژوال هم کمی توضیح می‌دهید.
ما با آقای چگینی که مسئولیت بخش ویژوال را برعهده داشتند تعامل و هماهنگی داشتیم که در چه بخش‌هایی لازم است از پرده سبز استفاده کنیم. در مجموع به این نتیجه رسیدیم از آنجایی که کار کار کودک است، خیلی حجم ویژوال بالا نباشد و بیشتر ریزه‌کاری‌ها را شامل شود.
- فارغ از مباحث فنی کمی چه حس و حالی از حضور در پروژه‌ای ویژه کودکان و نوجوانان داشتید؟
کار با کودکان بسیار لذتبخش است. فیلمبرداری برای فضای کودکان، اساسا تجربه شیرینی است و ما هم سعی کردیم در طول کار فضای پشت‌صحنه را شادتر کنیم. کار با کودکان سختی‌هایی هم دارد و نیاز است که پشت صحنه حال خوبی جریان داشته باشد. تلاش کردیم این فضا را به‌وجود بیاوریم و در یک فضای دوستانه کار کنیم که این اتفاق افتاد و تبدیل به تجربه شیرینی برای هم همه ما شد.
- با توجه به ظرفیت فنی و حرفه‌ای موجود در سینمای ایران چرا کمتر شاهد تولید کارهای ویژه کودکان و نوجوانان هستیم؟
متأسفانه تهیه‌کننده‌ها خیلی ریسک نمی‌کنند که وارد این عرصه‌های بشوند. کار کودک هم هزینه‌بر است و هم مخاطب خاص خودش را دارد و به همین دلیل تهیه‌کننده‌ها کمتر ریسک می‌کنند که وارد این فضا بشود. ابراهیم عامریان در این زمینه بسیار جرأت و جسارت دارد و واقعا هم با او موافق بودم که وارد این عرصه شویم و کاری برای کودکان تولید کنیم. واقعا این قشر قشر مظلومی هستند. من خودم فرزند دارم و پسرم چندبار قسمت‌های نارگیل را تماشا کرده و بارها از من می‌خواهد مجدد آن را پخش کنم. این خیلی حس خوبی است و خوشحالم که فرزند خودم با این کار خوشحال است و سرگرم می‌شود. بچهها واقعا باید از جریان تولید فیلم و سریال ما سهم داشته باشند.
- سریال «نارگیل» هر چه پیش‌تر می‌رود فضاهای فانتزی‌تری پیدا می‌کند. فکر می‌کنید از این زاویه چقدر بتواند به شکل‌گیری فضای خیال‌انگیز در فضای تولیدات کودک و نوجوان کمک کند؟
داستان «نارگیل» چند خط داستانی دارد و فضای آن چندبار تغییر می‌کند. به نظر این تغییر فضا بسیار برای بچهها جذاب است. فکر کودک امروز می‌تواند با این فضای فانتزی و خیالی ارتباط برقرار کند و این می‌تواند ارتباط بسیار خوبی میان سریال و مخاطبانش باشد.
