سرخوش‌ها به بهشت می‌روند

داستان سریال تد لاسو چیست؟

پخش سریال تد لاسو (Ted Lasso) از آگوست سال گذشته در شبکه اپل‌تی‌وی آغاز شد. داستان مجموعه درباره یک مربی فوتبال اهل ایالات‌متحده به نام تد لاسو است که به انگلستان می‌رود تا مربیگری تیم خیالی AFC ریچموند را در لیگ برتر فوتبال انگلیس بر عهده بگیرد. لاسو که از اهالی تگزاس است اصطلاحات خاص خود را دارد، اما دانش او درباره فوتبال واقعا در حد هیچ است! تمام فلسفه مربیگری او شامل حرکات بامزه شاد و فریادهایی است که می‌گوید: «خود را باور داشته باشید!» لاسو یا بهتر بگوییم سودئیکیس راه و روش این مربی آمریکایی را این‌گونه توضیح می‌دهد: «همه داستان درباره انرژی سرشار اوست و این‌که همه آدم‌ها زمین می‌خورند و باید دوباره از جا برخیزند.» در واقع لاسو بیشتر از آن‌که به نفوذ بازیکن‌های کناری متکی باشد به جادوی کار تیمی اعتقاد دارد!

 

عوامل و بازیگران تد لاسو

تد لاسو سریالی کمدی-درام توسط بیل لارنس، جیسون سودیکس، جو کلی و برندان هانت بر اساس شخصیتی به همین نام ساخته شده‌ است. بازیگران این سریال جیسون سودیکس در نقش تد‌ لاسو مربی آمریکایی، هانا‌ وادینگهام در نقش ربکا ولتون (مالک جدید AFC ریچموند)، جرمی سوئیفت در نقش هیگینز (مدیر اجرایی تیم)، فیل دانستر در نقش جیمی تارت (ستاره تیم) و برت گلدشتاین و همچنین برندن هانت، جونو‌ تیمپل از ستارگان اصلی این سریال هستند.

این سریال با امتیاز ۸.۸ از نظربینندگان IMDB تاکنون در ۲ فصل منتشر شده و توانست ۳ جایزه مهم در مراسم جوایز انجمن منتقدان را در بخش‌های بهترین سریال کمدی، بهترین بازیگر مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل زن به‌دست آورد. برت گلدستاین جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و هانا وادینگهام جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد. این سریال همچنین در بخش‌های بهترین نویسندگی سریال کمدی و بهترین کارگردانی سریال کمدی نیز نامزد کسب دریافت جایزه شده بود.

سریال تد لاسو از کجا شروع شد؟

سریال تد لاسو برگ برنده اپل تی‌وی است. این سریال در آغاز کار با انتقادات زیادی روبه‌رو شد، نقدهای منفی‌ای که به مرور فروکش کرد و تبدیل به تجلیل و توجه شد. بد نیست بدانید ۷ سال پیش nbc sport برنامه خنده‌داری داشت با بازی جیسون سودیکیس به نام تد لاسو و در نقش مربی فوتبال. جذابیت این برنامه نشان دادن تفاوت‌های فرهنگی بین کشورها و سازگاری با فرهنگ جدید بود. با محبوب شدن هرچه بیشتر فوتبال در ایالات متحده آمریکا این برنامه جذاب‌تر شد تا به آنجا که -به نوعی- حالا معروف‌ترین برنامه ورزشی جهان است. حالا همین سازوکار امتحان‌پس‌داده و همین قصه جذاب سوژه سریالی شده که توجه عموم مردم را جلب کرد و البته در میانه روزگاری عجیب و غریب فوتبال هم اهمیت بیشتری پیدا کرد.

اما سازندگان فیلم جیسون سودیکس و بیل لارنس چند تصمیم هوشمندانه گرفتند؛ در ابتدا راجع به تفاوت‌ها صحبت کردند. مثلا اشاره به چای در قسمت اول و اشاره به اسم بیسکوییت. دوم اینکه هیچ‌گاه توضیح نمی‌دهند که چرا لاسو مربی موفق مسابقات لیگ دوم قهرمانی، شغل مربیگیریِ تیمی که با سقوط مواجه است را پذیرفت. چندبار به آن پرداختند اما پاسخ روشنی به آن ندادند و صادقانه پاسخ رضایت بخشی هم نداشتند. سریال تد لاسو حتی اگر اثری رئالیسم هم بود باز این روال منطقی نبود! شاید باید این داستان  اثری فانتزی تلقی شود و وقتی اینگونه فکر کنید دیگر به جزئیات توجه نخواهید کرد.

سوم اینکه آنها اصلا اصراری بر اینکه لاسو نابغه فوتبال شود، ندارند. حتی وقتی صاحب باشگاه به او می‌گوید که می‌تواند از منظری جدید به ورزش نگاه کند. تمام ترفند‌های لاسو از شخصیت بازیکنان الهام گرفته می‌شود به جز یک استثنا که تصمیمی از روی تنش بود. چه کمدی باشد یا نه. تبدیل لاسو به نابغه فوتبال کمی توهین‌آمیز است.

چهارمین و مهم‌تر از همه، سازندگان لاسو را فردی آسیب‌دیده به نمایش می‌گذارند و از نظر روانشناسی به آن پرداخته‌اند و این ریشه اصلی رهبری و انگیزاننده بودن شخصیت اوست. نه تاکتیکی بودن یا نابغه بودن او. بلکه خوشبینی، صداقت و سادگی او حال اطرافیانش را بهتر می‌کند. با خواندن این مطلب ممکن است وسوسه شوید که حدس بزنید پایان داستان چه می‌شود اما پنجمین انتخاب هوشمندانه آن‌ها این است که به لاسو یک زیرکی و هوشی شگفت‌انگیز بدهند که باعث شود تصور شما از او به عنوان یک مربی پیش پا افتاده از بین برود. او جملاتی از ادبیات جهان به کار می‌برد و کلمات پیچیده اختراع می‌کند و از حس ششم خود برای تحلیل شخصیت‌ها برای رسیدن به اهداف تیم استفاده می‌کند و همه این‌ها درحالی است که او ثابت قدم و با اخلاق است.

خود این سریال در جای‌جای قسمت‌ها جهان‌بینی لاسو را تایید نمی‌کند و نکته مهم این داستان اهمیت پیروزی نیست، اجتناب از باخت و شرمندگی سقوط است. و با این حال وقتی با شعار AFC ریچموند روبه‌رو می‌شویم که می‌گوید: «این امید است که شما را می‌کشد» و می‌فهمیم این همان چیزی است که لاسو با آن مخالف است. «این ناامیدی است که شما را گیر می‌اندازد.» این تمام حرف لاسو برای تیمش بود. درست و غلطش هم مهم نیست. و واقعا چه اهمیتی دارد؟ شما خودتان به امید اعتقاد دارید؟

منتقدان درباره سریال تد لاسو چه می‌گویند؟

دنیل اداریو منتقد ورایتی

جیسون سودیکس نمی‌تواند سریال‌های فوتبالیِ از رونق افتاده را نجات دهد. تاریخچه تلویزیون پر است از تبدیل کردن فوتبالیست‌ها به ستاره‌های سریال‌های خود. این‌بار هم شاهد همین تکرار هستیم. شخصیتی که توسط NBC Sports برای نشان دادن تفاوت‌های فرهنگی آمریکا و انگلیس در قالب مربی فوتبال خلق شده‌ است. سودیکس کاراکتر جذابی را ساخته که با لهجه و اشتباهات کلامی که دارد، متناسب نیست. اما مشخص نیست این فرد چه خصوصیتی دارد که شخصیت او را عمیق‌تر نشان دهد. فقط در یک چیز متمایز است. شوخی‌هایش.

آرون باهارات منتقد پرایم تایمر

تد‌ لاسو سریالی است که جامعه فوتبال آمریکایی نمی‌دانست که چقدر به آن احتیاج دارد. سودیکس برنده فوتبال کانزاس به استخر کوسه‌های فوتبال انگلیسی پرتاب می‌شود. حتی قبل از شیوع بیماری کرونا تلویزیون با کمبود محتوا روبه‌رو بود و به لطف جهانی شدن همه چیز حالا دیگر هیچ گزینه‌ای دست نخورده باقی نمانده است. حالا نیز تلویزیون با کمبود سوژه مواجه شده و درابتدا هدف این بود که طرفداران فوتبال آمریکایی با این ورزش جهانی آشنا شوند اما نه از طریق تد لاسو! نه از طریق نشان دادن تفاوت‌های جزئی فرهنگی مثل متداول بودن چای در انگلیس.

برایان تالریکو منتقد پلی‌لیت‌نت

تد لاسو چیزی بیشتر از یک نمایش کمدی است. این نمایش شبیه سریال‌هایی در همین سبک در گذشته است با این تفاوت که بیل لارنس راهی پیدا می‌کند تا قهرمان اصلی را تبدیل به شخصیتی دوست‌داشتنی کند. این سریال به‌طرز غیر قابل انکاری سطحی است و کمدی ‌آن در سطحی است که به راحتی سقوط می‌کند.

هر مربی آمریکایی که برای مربیگری یک تیم انگلیسی انتخاب شود قطعا دلیل خوبی پشت این کار نیست و در این برنامه هم همین‌گونه است به علت خشم همسر مالک سابق تیم این تصمیم گرفته شده تا تیم نابود شود و البته پیش‌بینی اینکه تدلاسو تیم را برنده می‌کند و این زن مغلوب می‌شود، پیش‌بینی سختی نیست. تدلاسو از آن سریال‌هایی است که دیدن آن در جمع دوستان لذتبخش است و امید می‌رود که اگر تیم نبازد این سریال ادامه داشته باشد.

مایت هال منتقد نیویورک تایمز

جیسون سودیکس بهترین معرفِ فرهنگ آمریکایی است. احتمالا شنیده‌اید که این سریال بر اساس یک تبلیغ تلویزیونی که چند سال پیش بسیار هم پرطرفدار بود، ساخته شده‌ است. ولی نمی‌دانم چرا نمی‌توانم بپذیرم که گفته می‌شود این سریال بر اساس آن تبلیغ تلویزیونی نیست! و البته این سریال بدترین کمدی امسال هم نبود با وجود اکران اخیر هوش در فیلم طاووس و بیل وحشی در بیریت باکس (BritBox). به هرحال قهرمان این سریال تد لاسو است، مربی تازه کار فوتبال آمریکایی که به انگلیس دعوت می‌شود و همین دقیقا تبلیغ تلویزیون بود با اجرای سودیکس در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ در مورد لیگ برتر انگلیس که کاملا مانند همین سریال عدم شایستگی این مربی را به سخره می‌گرفت و هیچ توضیحی درمورد علت انتخاب او برای این جایگاه داده نشده بود.

بازیگر نقش تد لاسو: این سریال شرح حال زندگی من است

جیسون سودیکس بازیگر و یکی از سازندگان سریال با اشاره به شخصیت تدلاسو می‌گوید: «لاسو فقط یک برنامه تلویزیونی نیست، شرح حال است.» او راجع به روند داستان در مصاحبه‌اش با ماهنامه جی‌کیو (GQ) درباره تدلاسو این چنین می‌گوید: «این ربطی به هیچ کسی جز خودم ندارد و هرچیزی که در فصل اول اتفاق می‌افتاد متاثر از تمام قایع قبل از سریال است، مسائلی مربوط به ۳ سال گذشته و امیدوارم داستان از این گسترش بیشتری پیدا کند. من از پسش برآمدم و دیگران هم از پسش بر می‌آیند. زندگی مگر همین نیست؟»

سودیکس توضیح می‌دهد: «ابتدا داستان دیگری راجع به این شخصیت تصور می‌شد که هدف متفاوتی را ارائه دهد. مربی راگبی به عنوان مربی تیم محبوب فوتبال انگلیس جایی می‌رود تا بازی‌ای را که نه می‌داند نه می‌فهمد آموزش دهد. تد لاسو فقط یک شخصیت دوست‌داشتنی با شورت کوتاه ورزشی بود.» اما سودیکس سعی می‌کند که به جهان گوش دهد حتی در موقعیتی که احتمال درخشیدن این شخصیت کم بود، سودیکس به دلایل شخصی در آن زمان مصر بود تا حتما این شخصیت را پدید آورد. بنابراین در آن زمان به مرور سریال را با همان تدِ شناخته شده در تیزر تبلیغاتی سال‌های قبل تدوین کرد. غریبه‌ای در سرزمینی عجیب که در حال یادگیری زبانی عجیب‌تر بود که سر انجام اپل تی‌وی آن را خرید.

تد‌ لاسو تغییراتی هم کرده بود، او صدای بلند و نفرت‌انگیز نداشت و انسانی ساده بود. او مردی در آستانه طلاق با مشکلات شخصی و در عین حال شوخ‌طبع و دوست‌داشتنی است. حالا او تبدیل شده به مردی مشوق، کسی که استعداد‌ها را کشف می‌کند و به دیگران انگیزه میدهد و این همان چیزی است که تد در فصل اول از والت ویتمن نقل کرد: «کنجکاو باشید اما قضاوت نکنید.» این یک نمایش خانگی است درباره نجابت و معصومیت. چیزی که هیچ نمایش تلویزیونی راجع به آن نداریم.

درجایی از فیلم شخصی از تد لاسو می‌پرسد که آیا به روح اعتقاد دارد؟ و او درپاسخ می‌گوید: «آره اعتقاد دارم، اما لازمه که اونا خودشون به خودشون اعتقاد داشته باشند.» این مثبت بودن همیشگی و خستگی‌ناپذیر شاید یکی از دلایلی است که درسال گذشته باعث شد تد لاسو مورد استقبال همه قرار بگیرد. در اواخر تابستان و شروع پاییز که زمزمه‌های قرنطینه همگانی بود و مردم در خانه بیکار بودند پخش شد. سودیکس کسی را خلق کرد که شبیه خودش نیست. مردی که با سختی درزندگی‌اش روبه‌رو بود. مردی که دچار ناراحتی قلبی شد و حتی  به سختی راه خانه‌اش را پیدا کرد.

چقدر لاسو به سودیکس شبیه است؟

چه مقدار از شخصیت تد لاسو همان جیسون سودئیکیس است و چه قدر جیسون سودیکیس در تد لاسو تداعی شده؟ در واقع این ۲ نفر بسیار به هم شبیه هستند اما در جاهایی از یکدیگر فاصله می‌گیرند و باز دوباره به هم می‌رسند. لاسو یک سبیل پرپشت دارد درحالی‌که سودئیکیس صورت کاملاً اصلاح شده را ترجیح می‌دهد. سودئیکیس از سال ۲۰۰۸ به برنامه اجرای زنده شنبه‌شب پیوسته است و بنابراین ۱۸ سال است که مردم را می‌خنداند. اما لاسو با آن‌که تلاش می‌کند که شوخ‌طبع باشد در نهایت می‌تواند افراد دور و بر خودش را سرگرم کند.

از سوی دیگر به نظر می‌رسد که هر دوی آن‌ها توجه و تفکر زیادی را صرف جزئیاتی می‌کنند که کمتر به چشم می‌آید و به‌این‌ترتیب هر یک از آن‌ها باعث پیشرفت نهادی هستند که در آن فعالیت می‌کنند؛ خواه این نهاد برنامه تلویزیونی و یا باشگاه فوتبال باشد.

سودیکیس درباره استودیوهای هالیوود و کار کردن در برابر پرده سبز با نمای رودخانه هادسون نیویورک می‌گوید: «من همیشه برای دستیاران صدابردار ناراحت بودم؛ آن‌ها مجبورند آن میکروفون سنگین را بالا نگه دارند و این کار آسانی نیست. بیا من و شما بازوهایمان را مثل آن‌ها مدتی بالا نگه داریم.» و من و او در حین مکالمه بازوهایمان را حدود یک دقیقه بالا نگه داشتیم. سودئیکیس مشغول صحبت درباره زمانی بود که در شیکاگو در حال پیشرفت بود و باید اعتراف کنم که حق با او بود: بالا نگه‌داشتن دست‌ها کار جالبی نیست در واقع اصلاً کاری نیست که بخواهی امتحان کنی!