نقد فیلم بگذار همه آنها صحبت کنند | بادبان‌ها را بکشید! کشتی آماده حرکت است
درباره فیلم بگذار همه آنها صحبت کنند نکات مثبت چشمگیری وجود دارد؛ دیالوگ‌های نغز و زیرکانه و طراحی شخصیت‌های جالب‌توجه این فیلم، حال‌و‌هوایی شبیه فیلم آنی هال را تداعی میکند.
مریل استریپ درفیلم بگذار همه آنها صحبت کنند (با عنوان اصلی Let Them All Talk) اثر جدید استیون سودربرگ نقش نویسنده‌ای را بازی میکند که می‌خواهد ارتباطات قدیمی‌اش را با دوستان دوران دانشکده‌اش دوباره زنده کند. برای مطالعه نقد این فیلم با فیلیمو شات همراه باشید.
استیون سودربرگ دنباله فیلم شیوع را می‌سازد
گروه بازیگران فیلم جدید استیون سودربرگ
همکاری جان هم و استیون سودربرگ
مریل استریپ و لوکاس هجز در فیلم بگذار همه آنها صحبت کنند حضور دارند. استریپ نویسنده‌ای است که دریافت جایزه پولیتزر را در ویترین افتخاراتش دارد. او به همراه برادرزاده و دو نفر از دوستان دوران دانشکده‌اش با کشتی تفریحی به سفری دریایی می‌رود.
بهترین فیلم های کمدی و طنز خارجی
استریپ، پیت و پورتمن بازیگران اولیه فیلم تقریباً مشهور
نقد و بررسی فیلم هانی بوی با بازی لوکاس هجز
استیون سودربرگ، کارگردانی فیلم بگذار همه آنها صحبت کنند را بر عهده دارد. این فیلم از شبکه HBO MAX پخش می‌شود و در آن از هنرنمایی سه بانوی بزرگ سینمای هالیوود بهره برده شده است: مریل استریپ، کندیس برگن و دایان ویست. با تمام این‌ها، این فیلم درام–کمدی، آن‌چنان که باید پرانرژی نیست، شوخی‌هایش به خوبی ساخته‌وپرداخته نشده‌اند و به‌درستی به سرانجام نمی‌رسند!
داستان روی عرشه کشتی کویین مری ۲ اتفاق می‌افتد. مریل استریپ نقش آلیس را ایفا میکند؛ نویسنده‌ای که این سفر تفریحی خاص و گران‌قیمت را جایزه گرفته است. در طول سفر، او درصدد است همچنان که روی نسخه دست‌نویس کتابش کار میکند، روابطش را هم با دوستانش بهبود بخشد. اما به‌زودی متوجه می‌شود که رسیدن به این اهداف، سخت‌‌تر از چیزی است که پیش‌بینی می‌کرد. دوست قدیمی‌اش رابرتا (با بازی کندیس برگن) از او کینه‌ای قدیمی به دل دارد؛ چون آلیس معروف‌ترین کتابش را بر اساس زندگی او نوشته و همین کتاب هم زندگی رابرتا را تحت تأثیر قرار داده و نابود کرده است. دوست دیگر آلیس یعنی دایان ویست (در نقش سوزان) داستان خاصی ندارد و فقط سعی میکند بین آلیس و رابرتا آرامش برقرار کند.
برادرزاده آلیس، تایلر نام دارد و نقش او را لوکاس هجز ایفا میکند. او نیز عمه‌اش را در این سفر دریایی در کشتی همراهی میکند. از طرف دیگر، مدیر برنامه‌های جدید آلیس (با بازی جما چان) به‌دوراز چشم آنها سوار کشتی شده و سعی دارد با نزدیک شدن به تایلر مشتری‌اش آلیس را زیر نظر داشته باشد.
احتمال حضور جما چان در اترنالز
پیشنهاد فیلم مصطفی زمانی برای آخرهفته
باید پذیرفت که انتخاب عنوان بگذار همه آنها صحبت کنند برای این فیلم انتخابی بجا بوده؛ زیرا در تمام مدت فیلم، مکالمات فراوانی بین شخصیت‌ها در جریان است که همه ساختاری محکم دارند. اما این مکالمات نمی‌تواند بیننده را تحت تأثیر قرار دهد و چندان قانع‌کننده نیست. نویسندگی فیلم‌نامه این فیلم بر عهده دبورا آیزنبرگ بوده است که به نوشتن داستان‌‌های کوتاه شهرت دارد. اما قسمت فراوانی از متن به‌صورت بداهه کار شده است و علاوه بر این، شیوه کارگردانی سودربرگ، باوجود هنرپیشه‌های حرفه‌ای و بااستعداد در فیلم، فاقد کاریزمای لازم است؛ همچنین به‌وضوح مشهود است که کاراکترهای فیلم عمق کافی و شخصیت‌‌پردازی درست ندارند.
بهترین فیلم های ولنتاین | زمانی برای دوست داشتن
هدف سودربرگ در این فیلم ایجاد فضایی گرم و دل‌نشین با کنار هم قرار دادن چهره‌های معروف نیست. او به دنبال ایجاد شرایطی آزاردهنده و روابطی گسسته و پر چالش است. او می‌خواهد ساختاری بداهه و البته آشفته به وجود آورد که درعین‌حال، از چهارچوبی محکم برخوردار باشد؛ اما شخصیت‌های فیلم هیچ‌‌یک حتی به‌تنهایی، شور و اشتیاق لازم را ندارند و خود کارگردان نیز درباره آنها مردد است.
در ادامه، باید اذعان داشت که درباره فیلم بگذار همه آنها صحبت کنند نکات مثبت چشمگیری وجود دارد؛ دیالوگ‌های نغز و زیرکانه و طراحی شخصیت‌های جالب‌توجه این فیلم، حال‌و‌هوایی شبیه فیلم آنی هال (با عنوان اصلی Annie Hall) ساخته سال ۱۹۷۷، به کارگردانی وودی آلن را تداعی میکند. از سویی، حساسیت‌های خاص و تقابل آن با فضایی مانند فیلم پیش از غروب (با عنوان اصلی Before Sunset) ساخته ریچارد لینکلیتر در سال ۲۰۰۴، مشهود است.
اولین جزئیات مربوط به انتشار کتاب جدید خاطرات وودی آلن
در پایان، باید گفت که در فیلم بگذار همه آنها صحبت کنند موضوع اصلی کندی ضرب‌آهنگ فیلم یا اجرای بی‌مزه و ناپخته بازیگران نیست؛ بلکه ابهامات اخلاقی موضوع اصلی این فیلم به شمار می‌رود. بدون آنکه اشاره مستقیمی وجود داشته باشد، درمی‌یابیم که آلیس از شیوه نویسندگی کارل اوف نوسگارد نویسنده نروژی استفاده میکند؛ در این شیوه نویسندگی، آلیس نیز همچون نوسگارد ایده کتاب‌هایش را از زندگی نزدیکان موردعلاقه‌اش برمی‌دارد. حال دو سؤال مهم پیش می‌آید: آیا آلیس به‌واقع مالک داستان‌هایش است یا نه؟ دیگر اینکه این حدومرز را چگونه باید تعیین کرد؟ پاسخ به این سؤالات وزندگی خود آلیس در داستان‌هایش بسیار جذاب‌تر و جالب‌تر است، اما متأسفانه در فیلم چنان‌که باید به این موضوعات پرداخته نشده است.
آیا این فیلم را اثری کمدی می‌دانید؟ آیا حضور چهره‌های شاخص سینمای هالیوود در یک سفر تفریحی دریایی گران‌قیمت مخاطبان را برای تماشای فیلم ترغیب میکند؟
منبع: NyTimes
