فیلم کشتارگاه ساخته عباس امینی تازهترین محصول سینمای ایران است که اکران آنلاین را تجربه میکند؛ چهارمین ساخته این فیلمساز آبادانی که پس از ساخت چند فیلم تجربی با بازیگران گمنام، حالا برای نخستین بار به سراغ کارگردانی یک درام داستانگو با عوامل حرفهای آمده است.
اکران آنلاین فیلم کشتارگاه در سینمای آنلاین فیلیمو بهانهای شد تا در فیلیمو شات به یکی از درامهای اجتماعی جشنواره گذشته بپردازیم.
فیلم کشتارگاه، بهمنماه سال گذشته در سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر در بخش نگاه نو به نمایش درآمد، اما زیر سایه آثار پرسروصداتر ماند. بسیاری آن را یک درام کند یافتند و از پرداخت شخصیتها گله داشتند. واقعیت این است که «کشتارگاه» در بهترین حالت، درام متوسطی است؛ چندان جاهطلبانه ساخته نشده و نقصهای مختلفی میتوان در آن یافت. اما چند نکته دارد که آن را نسبت به انبوه تولیدات میانمایه و کمرمق سینمای ایران متمایز میکند؛ المانهایی که تجربه تماشای آن را واجد ارزش و کمک میکنند تا فیلم در اکران آنلاین به سطح یک محصول سرگرمکننده و قابلقبول برسد. سه نکته برجسته که در تماشای فیلم «کشتارگاه» به چشم میخورند، عبارتاند از:
همه چیز درباره سی و نهمین جشنواره فیلم فجر
۱- داستان سروشکلدار و بهروز
«کشتارگاه» برخلاف بیشتر آثار متوسط سینمای ایران در سالهای اخیر، هم شروع و هم پایان حسابشدهای دارد. داستان فیلم، با مرگ ناگهانی دو نفر در یک کشتارگاه آغاز میشود. صاحب کشتارگاه (مانی حقیقی) برای حل این مشکل از نگهبان کشتارگاه (حسن پورشیرازی) و پسرش امیر (امیرحسین فتحی) درخواست کمک میکند. امیر که بهتازگی از فرانسه دیپورت شده و به ایران برگشته، به صاحب کشتارگاه در رفع ماجرا کمک میکند و همین، سبب آشنایی این دو میشود. امیر نزد او شروع به کار میکند و بهمرور معلوم میشود که ابعاد کار بیش از فعالیتهای کشتارگاهی و دامی است و امیر با داخل شدن به آن فعالیتها، کمکم ارتباط جزئیات و آدمهای داستان را با اتفاقات نخستین بر تماشاگر روشن میکند. نکته قابلتأمل در فیلمنامه «کشتارگاه» این است که گره ماجرای مرگ ابتدایی را در همان بیست دقیقه نخست میگشاید و بهجای تمرکز بر ایجاد تعلیق پیرامون چگونگی مرگ، تلاش میکند مسئله را به چرایی وقوع آن تبدیل کند. خود این راهبرد، باعث باز شدن داستان و امکان گنجاندن خطوط بیشتر روایی و نیز اشاره به موضوعات و درونمایههای اجتماعی بیشتری میشود. گرچه فیلمنامهنویس از این ظرفیت آنطور که باید استفاده نکرده و داستان هم از لحاظ سیر روایت و هم از لحاظ شخصیتپردازی با مشکل مواجه است، اما به پایانبندی خوبی منجر میشود؛ پایانی فکر شده که معمولا پاشنه آشیل فیلمهای ایرانی است.

۲- نقش اول باورپذیر فیلم کشتارگاه
نقش اول فیلم را با کمی اغماض میتوان یک قهرمان حساب کرد. امیر جوانی است که از جنوب شهر میآید. زندان رفته و تجربه یک پناهندگی ناموفق و دیپورت شدن از اروپا را از سر گذرانده. از طرفی سرخورده و عاصی است و از طرف دیگر منتظر فرصتی برای اینکه به پول برسد و خود را ثابت کند. پس سعی میکند از انجام هیچ کاری باک نداشته باشد. امیر نمونههای مشابه زیادی در جامعه امروز ایران دارد. بنابراین برای بیننده کاراکتری قابلدرک است و باعث میشود تماشاگر بتواند با روایت همراه شود. امیرحسین فتحی هم بهخوبی از پس ایفای آن برآمده و انتخاب مناسبی برای نقش بوده است. امیر بیش از آنکه برونریزی کند، تودار است و با وجود سابقه خلافکاری، در مواقع حساس احتیاط میکند. این ویژگی را امیرحسین فتحی به خوبی در نقشآفرینی خود منعکس کرده و نشان میدهد که بازیگر توانا و بااستعدادی است؛ آن هم وقتی که بازیگران باتجربهتری چون حسن پورشیرازی و باران کوثری صرفا به تکرار نقشهای همیشگی خود مشغولاند.

۳- تصاویر چشمنواز
فیلم به واسطه داستان خود، لوکیشنهای مختلفی داشته است؛ لوکیشنهایی دور از آپارتمان و شهر که امکان ثبت قابهای زیبا و چشمنواز را فراهم کردهاند که البته، کارکرد دراماتیک هم دارند و فضاسازی میکنند. از نماهای سرد داخل کشتارگاه و محوطه بیابانی آن، تا تلالو آفتاب فرورونده بر نیزارهای جنوب. البته که دیدن این تصاویر روی پرده بزرگ سینما لطف دوچندانی داشته، اما برای تماشاگر دقیق و جزئینگر روی قابهای کوچک خانگی هم میتواند تماشایی باشد. نماهایی که تماشایشان در «کشتارگاه» نشانه خوشذوقی کارگردان است و باعث میشود بیش از سایر آثار متوسط، به فیلمسازش امیدوار شویم. البته اگر امینی در مقام نویسنده، فیلمنامه بعدیاش را با دقت بیشتری آماده و روانه پروسه تولید کند.

اکران آنلاین فیلم «کشتارگاه» ساخته عباس امینی از ۸ خرداد ۹۹ آغاز خواهد شد؛ این فیلم را با نقشآفرینی امیرحسین فتحی، مانی حقیقی، حسن پورشیرازی در سینمای آنلاین فیلیمو تماشا کنید.
