۱۰ فیلم برتر درباره عکاسی و عکاس‌ها که دیدنی است

عکس یک‌ساعته | ۲۰۰۲ | One Hour Photo

فیلمی با بازی «رابین ویلیامز» دوست‌داشتنی درباره تکنسین عکاسی فوری یک فروشگاه بزرگ که نسبت به حرفه‌اش حساسیت و وسواس زیادی دارد. این انسان عجیب که در بخش ظهور عکس فروشگاه «والمارت» کار می‌کند، بعد از ظاهر کردن عکس‌های زیادی از یک خانواده، به شکلی ناخوشایند درباره آن‌ها کنجکاو می‌شود به تعقیب این خانواده می‌پردازد تا سر از کارشان دربیاورد.

زندگی پنهان والتر میتی | ۲۰۱۳ | The Secret Life of Walter Mitty

فیلمی جذاب و دوست‌داشتنی درباره زندگی، شخصیت و کار شخصی به نام «والتر میتی» که مسئول آرشیو عکس مجله «لایف» است. وقتی مسئولان مجله تصمیم می‌گیرند انتشار نسخه فیزیکی مجله را متوقف و آن را کاملا آنلاین کنند، آینده کاری و زندگی والتر به دلیل تعدیل نیروی گسترده به چالش می‌خورد. او حالا باید در سفری پرماجرا خودش را بشناسد و حرفه‌اش را هم نجات دهد.

فیلم سرشار از قاب‌های زیبا و البته یک موسیقی عالی است و به طور کلی دست کم گرفته شده.

پنجره عقبی | ۱۹۵۴ | Rear Window

مگر می‌شود سوژه محوری یکی از بهترین فیلم‌های آلفرد هیچکاک عکاسی باشد و آن فیلم در این فهرست حضور نداشته باشد؟ فیلم درباره یک عکاس خبری حرفه‌ای به نام «جف» است که به خاطر شکستگی پایش خانه‌نشین شده و برای سرگرم کردن خودش شروع می‌کند به فضولی در زندگی همسایه‌ها از دریچه دوربین! او در جریان این فضولی‌ها با یک صحنه قتل روبرو می‌شود با کارآگاه‌بازی خودش را می‌اندازد داخل دردسر. در پنجره عقبی با یک اثر کلاسیک هیچکاکی روبرو هستیم: پر از تعلیق، وحشت و البته طنز همیشگی استاد.

مدرک | ۱۹۹۱ | Proof

شاید فکر کنید فیلمی که درباره یک عکاس نابیناست، باید عجیب باشد. «مدرک» فیلم عجیبی است، اما در بهترین شکل ممکن. فیلم درباره یک عکاس جوان و نابینا با بازی «راسل کرو»ست که سعی می‌کند با کمک عکاسی بر روزمرگی‌ها و بی‌حوصلگی‌هایش غلبه کند. فیلم درباره جمع کردن سرنخ از طریق مدیوم عکاسی است و نیز بر نقش مهم عکاسی به عنوان یک مدرک در جهان معاصر تاکید می‌کند.

نوردهی مضاعف: داستان مارگارت بورک-وایت | ۱۹۸۹ | Double Exposure: The Story of Margaret Bourke-White

مهجورترین فیلم این فهرست، یک فیلم تلویزیونی است درباره زندگی حرفه‌ای «مارگارت بورک وایت»، یکی از برترین عکاسان زن تاریخ، اولین عکاس جنگی زن جهان و از اعضای مهم نشریه «لایف». وایت اولین عکاسی بود که مجوز عکاسی از شوروی در دوران برنامه ۵ ساله را پیدا کرد.

میدان‌های کشتار | ۱۹۸۴ | The Killing Fields

این درام زندگی‌نامه‌ای درباره زندگی پرحادثه عکاس-خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز و مترجم و راهنمای کامبوجی اوست که توسط خمرهای سرخ اسیر شده‌اند. فیلم از آن فیلم‌هایی نیست که با تماشایش حس خوبی داشته باشید، اما در عوض بینشی فوق‌العاده از زندگی عکاسان جنگی به دست بیننده می‌دهد. فیلم که به سبک مستند ساخته شده، در هفت رشته نامزد اسکار شد و سه اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل، بهترین فیلمبرداری و بهترین تدوین را ازآن خود کرد. فیلم همچنان بین ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ بریتانیا قرار دارد.

خز | ۲۰۰۶ | Fur

نام اصلی فیلم این است: «خز: یک پرتره خیالی از دایان آربس». فیلم درباره زنی تنها، خجالتی و خانه‌دار ساکن نیویورک است که زندگی‌اش پس از آشنایی با یک مربی متحول می‌شود. داستان فیلم واقعی است. «دایان آربس» یک عکاس زن مشهور آمریکایی است که بدون پیش‌زمینه‌ای وارد دنیای عکاسی شد و با عکس گرفتن از افرادی که خارج از محدوده اجتماع هستند، شهرت قابل احترامی برای خودش دست‌وپا کرد.

بی‌عنوان | ۲۰۰۹ | Untitled

اگرچه محوریت فیلم بیشتر با هنرهای مدرن است تا عکاسی به عنوان یکی از هنرهای زیبا، اما فیلم به شکلی زیرپوستی درباره عکاسی است و به عنوان یک اثر کمدی، کاملا بیننده را به خنده می‌اندازد. فیلم درباره جابجایی مرزهای چیزی است که در دنیای معاصر از آن به عنوان «هنر» یاد می‌شود. اگر از آن دسته انسان‌هایی هستید که با دیدن یک عکس نمی‌توانید تصمیم بگیرید که آیا می‌توان روی آن اسم هنر گذاشت یا نه، دیدن این فیلم حتما به شما توصیه می‌شود!

لایف | ۲۰۱۵ | Life

فیلمی بیوگرافیک درباره یکی از مشهورترین عکاسان تاریخ، «دنیس استاک» و رابطه دوستی با او یکی از بزرگ‌ترین ستارگان تاریخ هالیوود، «جیمز دین». استاک که عکاس مجله لایف بود، شماری از بهترین و مشهورترین عکس‌های جیمز دین را از او گرفته است. فیلم با شخصیت‌پردازی بسیار قوی، ما را می‌برد به پشت صحنه بهترین عکس‌هایی که از جیمز دین گرفته شده است. لایف همچنین نگاهی عمیق به موضوع حرفه‌ای‌گری در عکاسی و تبعات زیر پا گذاشتن اصول حرفه‌ای دارد.

گل‌های هریسون | ۲۰۰۰ | Harrison’s Flowers

در این فیلم، «اندی مک داول» در نقش همسر یک عکاس خبری که به او گفته‌اند در جنگ بالکان مفقود شده بازی می‌کند.. فیلم بینشی عالی از خطرات و واقعیت‌های عکاسی جنگ در اوایل دهه ۹۰ به مخاطبش ارائه می‌دهد. همان‌طور که در ابتدای فیلم «یاگر پولاک» از دید یک عکاس جنگ می‌گوید: «کار ما در رابطه با زشتی هاست، در رابطه با حماقت و ماهیت انسان»، فیلم نیز سعی در به تصویر کشیدن چگونگی یک نسل‌کشی و زیر پا نهادن انسانیت در زمان جنگ دارد.