رویای من با نارگیل محقق شد
تجربه حضور در آثار کمدی را داشته اما این برای اولین‌بار است که در یک مجموعه ویژه کودک و نوجوان نقش‌آفرینی می‌کند. سام نوری در سریال نارگیل ایفاگر نقش وزیر درباره ملکه شهر سه‌ماه است. یکی از کاراکترهای خیالی در فضای افسانه‌ای و رازآلود این مجموعه. از او درباره تجربه حضور در این مجموعه به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
- نارگیل برای گروه سنی کودک و نوجوان ساخته شده است. به عنوان بازیگری که بیشتر تجربه حضور در کارهای بزرگسال را داشتید، از این پروژه بگویید.
حضور در نارگیل بسیار برای من لذتبخش بود و واقعا به من خوش گذشت. هم بازگشتی بود به شور و حال دوران کودکی که به راحتی می‌توانستیم نفس بکشیم و خوش بگذرانیم. هم شانس حضور در یک پروژه کودک را پیدا کردم. خیلی دلم می‌خواست که در یک کار کودک خوب بازی کنم و این شانس را پیدا کردم که با آقای صالحی و آقای عامریان در این سریال این تجربه را کسب کنم. رویای من به‌نوعی با نارگیل محقق شد. معتقدم تمامی هنرمندان کشور چه بازیگر و چه دیگر هنرمندان، همه و همه باید برای کارهای کودک و نوجوان تلاش کنند. ما همگی سهیم هستیم و این کمک به شکل‌گیری نسل آینده کشور است.
- این تصور درست است که برخی هنرمندان و بازیگران نسبت به حضور در پروژه‌های کودک و نوجوان گارد دارند و سطح این آثار را در شأن کارنامه خود نمی‌دانند؟
فکر نمی‌کنم اینگونه باشد. بالاخره همه افرادی که در کارهای هنری حضور دارند از افراد فرهیخته جامعه هستند و دغدغه جامعه خود را دارند. هر کدام از فعالان حوزه فرهنگ و هنر در نهایت می‌خواهم از حوزه فعالیت‌مان دستمان را بلند کنیم و روح مخاطب را تلنگری بزنیم. تمام کارمان این است که حتی اگر شده یک لبخند بر روی لب کسی بنشانیم و فکری هم در ذهن مردم ایجاد کنیم. این نهایت بردی است که ما در کارمان می‌توانیم داشته باشیم و فکر می‌کنم همه کسانی که در این حوزه کار می‌کنند چنین دغدغه‌ای دارند. ممکن است کسی این دغدغه را داشته باشد که شاید از پس کار کودک برنیاید اما گاردی وجود ندارد…
- یعنی اساسا حوزه سختی برای فعالیت است.
بسیار سخت است. خود من شخصا فکر نمی‌کردم کار کودک تا این اندازه نیازمند پیش‌نیازهای جدی باشد. وقتی وارد این حوزه شدم دیدم از آنچه تصور می‌کردم، بسیار سخت‌تر است. نیاز به دقت بسیار بالایی دارد. این یک انتخاب شخصی است که هنرمندی وارد این حوزه شود اما پیشنهادم این است که به‌عنوان مالیات یا ذکات هنرمند بودن، بهتر است هر هنرمندی در حوزه کودک هم کار و تلاش کند. باید در این عرصه کوشا باشیم. اکثر بازیگران بزرگ دنیا و ایران از ژانر کودک برخاسته‌اند. همگی در ژانر کودک کوشا بودند و در مقطعی فعالیت جدی کرده‌اند. خانم آزیتا حاجیان، آقای اکبر عبدی، آقای محمدرضا شریفی‌نیا، پرویز پرستویی و خیلی دیگر از بزرگان بازیگری ایران که امروز برای فرهنگ این کشور کوشا هستند، همگی در ژانر کودک و نوجوان بسیار فعال و پویا بوده‌اند. این جزو افتخارات کشور ما است.
- نارگیل جزو معدود آثار کودک و نوجوان در شبکه نمایش خانگی است و در این حوزه ضعیف عمل کرده‌ایم. در این مسیر آیا نارگیل می‌تواند راهگشا باشد؟
ما اگر بخواهیم شبکه‌های نمایش خانگی را در نظر بگیریم، باید فراموش کنیم در عین هویت فرهنگی، این‌ها مراکز بیزینس و تجارت هم هستند. مرکز هزینه صرف نیستند و باید به چشم مرکز درآمدی به آن‌ها نگاه کنیم. ممکن است خیلی وقت‌ها شرکت‌ها سرمایه‌گذاری بر روی یک ژانر خاص را به‌صلاح ندانند. فقط هم بحث ژانر کودک نیست. ممکن است در ژانر حماسی در مقطعی مخاطب علاقه‌ای به تماشای آثار نداشته باشد. یا شاید آثاری که در آن‌ها غم باشد را مخاطب امروز پس بزند. در این شرایط همین که تهیه‌کننده‌ای مانند ابراهیم عامریان پای کار می‌آید و وقت می‌گذارد تا اثری برای کودکان تولید کند و حمزه صالحی هم به‌عنوان نویسنده و کارگردان پای کار می‌آید، نشان‌دهنده این است که می‌توانیم به آینده این عرصه امیدوار باشیم. تولیدات کودک، جای خودشان را در شبکه نمایش خانگی قطعا باز خواهند کرد.
- درباره نقش خود در نارگیل هم کمی توضیح می‌دهید. حضور در یک نقش فانتزی چه حس و حالی داشت؟
واقعا این نقش را دوست داشتم. به همه گفته‌ام که چقدر در این پروژه به من خوش گذشته است. همه چیز آزاد و رها بود. وقتی در این فیلم بازی می‌کردیم، حمزه صالحی به دفعات از ما می‌خواست که غلو‌شده‌تر بازی کنیم تا بچه‌ها لذت ببرند. همه سعی‌مان این بود که همه با کودک درون‌مان سر کار باشیم. برایم این تجربه خیلی خیلی جذاب بود. همه بازیگر حرفه‌ای این مجموعه، حین نقش‌آفرینی گویی به رنج سنی ۴ تا ۷ سال رفته بودند و کودک درون‌شان به‌شدت فعال شده بود.
- که همین حال خوب هم به مخاطبان منتقل می‌شود…
امیدوارم اینگونه باشد. امیدوارم این حال خوب به مخاطب منتقل شود چرا که بچه‌های کشور ما نیازمند شادی خیلی زیاد هستند. نه فقط کودکان که بزرگسالان هم امروز در شرایط اقتصادی و با وجود این بیماری لعنتی، نیاز به شادی‌های بزرگ دارند. همه‌مان نیاز به این حال خوب داریم.
