هنوز چیزهای زیادی برای لذت بردن وجود دارد
سئونگ گی هون (با بازی لی یونگ جائه) یک معتاد به قمار است که به شدت نیاز به حمایت از دختر و مادر بیمار خود دارد. پس از پذیرش دعوت از یک سازمان مرموز برای شرکت در بازی‌های پرمخاطره، گی-هون متوجه می‌شود که در یک مسابقه مرگبار شرکت کرده است و تنها یک برنده می‌تواند وجود داشته باشد.
بازی مرکب با داستانی ساده و در عین حال ناخوشایند که در بستر داستان‌های بحران و منازعات طبقاتی دوران اخیر شکل می‌گیرد، یک نمایش خشن اما جذاب است که به سرعت به یک پدیده جهانی تبدیل می‌شود. اساس موفقیت این نمایش، که در حال حاضر در مسیر تبدیل شدن به بزرگترین مجموعه اصلی نتفلیکس نسبت به هر زمان دیگری است، در سال ۲۰۰۰ ایجاد شد، زمانی که فیلم ترسناک ژاپنی نبرد سلطنتی به دنبال بازی‌های بی‌رحمانه قتل نوجوانان طرفداران زیادی را به دست آورد. اخیراً در سال ۲۰۱۹، فیلم جوکر به کارگردانی تاد فلیپس و فیلم پارازیت (انگل) به کارگردانی بونگ جون هو با دو برداشت بسیار متفاوت خود در مورد شکاف توخالی و ژرف بین طبقه فقیر و ثروتمند، جوایز زیادی را از آن خود کرده بودند.
بازی مرکب درست در میان گودال درون این شکاف وجود دارد، جایی که ۴۵۶ نفر انسان ناامید سعی می‌کنند از شش تفسیر خشونت‌آمیز بازی‌های کودکان جان سالم به در ببرند؛ به این امید که مبلغ قابل‌توجه ۴۵.۶ میلیارد وون (حدود ۲۸ میلیون پوند) را برنده شوند. هوانگ دونگ هیوک، نویسنده و کارگردان، هنگامی‌که صحبت از مسابقات می‌شود، یک استعداد واقعی را نشان می‌دهد، از حضور یک عروسک مکانیکی ترسناک با مو‌های بافته در بازی ابتدایی، تا لباس‌هایی که شرکت‌کنندگان را از محافظان نقاب‌دار گریزان متمایز می‌کند. برای اولی لباس‌های ورزشی آبی‌رنگ و برای دومی لباس‌های سرهمی با رنگ صورتی پررنگ.
اجرای خشونت در محیطی سرد و بی‌احساس از ابتدا بسیار سنگین و بی‌امان است. شرکت‌کنندگان در مسابقه از فاصله نزدیک به صورت دسته‌جمعی مورد شلیک قرار می‌گیرند، خون از قطعات چرخشی می‌چکد و یک معرکه شبانه خطرناک به وسیله دوربین مادون‌قرمز ثبت می‌شود. با شروع بازی‌ها، یک عنصر سرگرمی که یک چاقوی عمیق دنده‌ای است و به‌طور مجازی در طرف شرکت‌کنندگان قرار دارد، برای ایجاد پیچ‌وخم بیشتر، معرفی می‌شود. پیچش آخرین صحنه به لطف فیلمنامه دقیق و محکم هوانگ دونگ هیوک احساس هیجان می‌کند.
با این حال، احساسات و عواطف در نمایش مخوف رنج انسان یافت می‌شود. دشمنان در ردیف بازماندگان قرار می‌گیرند، به ویژه جانگ دئوک سو با بازی هئو سونگ تائه، یک گانگستر زشت با خالکوبی اسلحه روی صورت‌اش، اما متحدان نیز چنین هستند. در میان آنها کانگ سائ بیوک با بازی چشمگیر یونگ هو یون مبتدی، جیب‌بر و جاسوس اهل کره شمالی که قصد دارد با استفاده از این جایزه باقی‌مانده اعضای خانواده‌اش را از مرز خارج کند. اوه ایل نام با بازی اوه یون سوکه یک شرکت کننده قدیمی و مهربان است که از تومور مغزی رنج می‌برد، و در سمت نگهبانان هانگ جون هو با بازی وی ها جون وجود دارد، یک پلیس که با هدف پیدا کردن برادر گمشده‌اش در بازی نفوذ کرده است.
هوانگ در حین حرکات جنون‌آمیز بین بازی‌ها، درحالی‌که هر قسمت را به شکل هیجان‌انگیزی به پایان می‌رساند، جزئیات دردناکی درباره گی-هون و رفقایش وارد داستان می‌کند. با پشتوانه‌ای بی‌وقفه از اجراهای جذاب لی و هم بازیگران اصلی او، هر یک از داستان‌ها، احساسات این نمایش را به شکلی بهتر از قبل به نمایش می‌گذارد، که وقتی با تعداد رو به افزایش تعداد کشته‌ها تطابق پیدا می‌کند، لحظاتی از یک تراژدی خام را رقم می‌زند.
حتی با وجود پیچ‌وخم‌های آخر بازی که به لطف فیلمنامه دقیق و محکم هوانگ بسیار هیجان‌انگیز است، بازی مرکب در مورد امتیاز طبقاتی، فقر و بی‌رحمی چیز جدیدی نمی‌گوید؛ تکرار همان چیزهایی است که قبلاً گفته شده. با این حال، با داستان‌گویی جذاب و محرک، شخصیت‌های قوی و دیالوگ‌های فکرشده‌ای که دارد، برای فهم دقیق‌تر باید با زیرنویس انگلیسی ترجمه شده از نسخه اصلی و نه زیرنویس انگلیسی بر اساس نسخه دوبله شده (English cc) در نتفلیکس تماشا شود، هنوز چیزهای زیادی برای لذت بردن در این تم‌های آشنا وجود دارد. بازی مرکب همچنین می‌تواند یکی از هیجان‌انگیزترین برنامه‌های سال باشد، که لذتبخش و در عین حال هولناک است.
