نقد و بررسی سریال آن ها که می کشند | شکنجه تمام‌نشدنی
سریال آن ها که می کشند مملو از انواع و اقسام صحنههای شکنجه است و این خشونت و تلخی تا پایان مجموعه ادامه دارد. حین تماشای این اثر درگیر حل معمای جنایتی هولناک می‌شوید.
سریال آن ها که می کشند یکی از جذاب‌ترین مجموعه‌های جنایی است. آیا دوست دارید جسد زنی را ببینید که یک صندلی اداری در بدنش فرورفته و همچون تابوتی برای شکنجه او را در برگرفته است؟ آیا می‌خواهید جملات شعارگونه روان‌شناسان جنایی را بشنوید که مثلاً می‌‌گویند:
روح قاتلان همچون جنگلی تاریک، وهم‌انگیز و ترسناک است که باید زوایای آن را جست‌وجو کرد؟
آیا دوست دارید کلویی سونی را در نقش یک پلیس زن دل‌فریب با تمام کلیشه‌هایش ببینید؟ اگر پاسخ شما به سؤالات فوق آری است، پس حتماً سریال آن ها که می کشند (با عنوان اصلی Those who kill) را تماشا کنید! برای نقد و بررسی این سریال با فیلیمو شات همراه باشید.
بهترین فیلم های جنایی | خلافکارهای سینما
بهترین فیلم های اکشن
پخش فصل اول سریال آن ها که می کشند در شبکه A&E در سال ۲۰۱۴ و پس از اکران مجموعه تلویزیونی ترسناک بیتس متل (با عنوان اصلی Bates Motel) آغاز شد. داستان این سریال از یک برنامه جنایی دانمارکی اقتباس‌شده است؛ بنابراین نیازی به گفتن نیست که این مجموعه مملو از انواع و اقسام صحنههای شکنجه است و این خشونت و تلخی تا پایان مجموعه ادامه دارد.
در سریال آن ها که می کشند، کلویی سونی در نقش کارآگاهی باهوش اما آسیب‌دیده ظاهرشده؛ او به‌صورت داوطلبانه، با یک پروفسور پزشکی قانونی جذاب اما غمگین همکاری می‌کند. قرار است که این دکتر (با بازی جیمز دارسی) در حل معمای جنایتی هولناک به او کمک کند. اما در حقیقت، این همکاری سبب می‌شود آن‌ها سیاهی‌های روح یکدیگر را نمایان کنند؛ نماد این سیاهی را میتوان در ناخن‌های هیولایی سونی و ریش خاص دارسی مشاهده کرد. آن‌ها هر دو شیفته و مجذوب قاتلان سریالی هستند و البته در چنین سریالی، این موضوع چندان هم دور از انتظار نیست.
برای هواداران فیلم‌ها و سریال‌های جنایی، این داستان‌ها بسیار جذاب‌اند؛ تا آنجا که برخی افراد فیلمی مانند سکوت بره‌ها (با عنوان اصلی Silence of the Lambs) را برای بار پانزدهم می‌بینند و لذت می‌برند! در تاریخ سینما، نمونه‌‌های موفق فراوانی را با موضوع قاتلان زنجیرهای میتوان نام برد؛ از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد: فیلم پل (با عنوان اصلی The Bridge)، پاییز (با عنوان اصلی The Fall)، هانیبال (با عنوان اصلی Hannibal)، تعقیب (با عنوان اصلی The Following)، میتس متل (با عنوان اصلی Bates Motel)، قسمت‌های قدیمی سریال دکستر (با عنوان اصلی Dexter)، هریک از قسمت‌های سریال ساعت ۴۸ (با عنوان اصلی ۴۸ Hours)، تمام محصولات شبکه اینترنتی ID، برنامه تلویزیونی Killer Profile در شبکه LMN یا برنامه‌‌هایی چون I Survived a Serial Killer فیلم‌ها و مجموعه‌های نام‌برده شده همه و همه داستانهایی ترسناک و جنایی را درباره قاتلان زنجیرهای روایت می‌کنند و برای تماشا به‌راحتی در دسترس‌اند. علاوه بر این‌ها، قسمت‌های فراوانی از سریال‌هایی چون CSI، NCIS ، استخوان‌ها (با عنوان اصلی Bones)، قلعه (با عنوان اصلی Castle)، مظنون (با عنوان اصلی Person of Interest)، پلیس شیکاگو (با عنوان اصلی Chicago PD)، نظم و قانون: واحد قربانیان ویژه (با عنوان اصلی Law & Order: SVU)، ذهن‌های جنایتکار (با عنوان اصلی Criminal Minds)، ابتدایی (با عنوان اصلی Elementary)، مأموریت در هاوایی (با عنوان اصلی Hawaii Five – ۰)، روانکاو (با عنوان اصلی The Mentalist) و خون‌های آبی (با عنوان اصلی Blue Bloods) را نیز میتوان به موارد قبلی افزود.
نگاهی به فیلم «سکوت بره ها»؛ شیرجه در اعماق ذهن دیگران
بهترین سریال های تلویزیونی ده سال اخیر
در تمام موارد فوق، سوژه اصلی قاتلی سریالی است. حال اگر بخواهیم آثار مربوط به سوژه‌هایی را در نظر بگیریم که در آن‌ها قاتلان هرازگاهی دست به جنایت می‌زنند، این فهرست بسیار طولانی‌تر خواهد شد؛ برای مثال، فیلم موجه (با عنوان اصلی Justified) را به یادآورید. درواقع، باید گفت که این روزها ساختن داستانهایی درباره قاتلان زنجیرهای به موضوعی تکراری و کلیشه‌ای بدل شده است. بنابراین، سریال آن‌ها که می‌کشند برای درخشیدن در میان این فهرست بلند‌بالا، باید نماهایی خشن‌تر و جدی‌تر از آرایش صورت قربانیان در معرض دید بگذارد؛ زیرا تمام قاتلان سریال‌های قدیمی چنین ردی از خود بر جای می‌گذاشتند. گویا ایده اصلی این قسمت از مجموعه از فیلم بیلی مدیسون (با عنوان اصلی Billy Madison) ساخته سال ۱۹۹۵ گرفته‌شده است.
تماشای سریال‌های تلویزیونی که در آن‌ها زنی ناشناس شکنجه می‌شود و درنهایت به قتل می‌رسد بسیار کسل‌کننده است؛ به‌ویژه که تمام این‌ها فقط برای نمایش صحنه‌هایی خشن و بالا بردن سطح خشونت در فیلم گنجانده‌شده باشد و داستان هدف خاصی را دنبال نکند. البته اگر سریال‌های این ژانر مانند سریال زن‌ستیز کارآگاه حقیقی (با عنوان اصلی True Detective) حرف دیگری هم برای گفتن داشته باشد، میتوان کسالت‌بار بودن صحنههای خشن و خونین را تحمل کرد. در این صورت، تماشای شخصیت‌های کسل‌کننده و فضای آزاردهنده و خشن فیلم تنها چیزی نیست که از تماشای سریال به‌دست می‌آید.
اما متأسفانه در سریال آن ها که می کشند تنها چیزی که از دنبال کردن قتل‌های زنجیرهای به‌دست می‌آید فقط و فقط قتل‌های زنجیرهای بیشتر است؛ موضوعی که چندان خوشایند نیست.
باوجود این، سریال‌های ترسناک و خشن جنایی همواره طرفداران خاص و پر‌و‌پا‌قرص خود را دارند.
به نظر شما این سریال در ژانر خود موفق بوده است؟
منبع: Vulture
