نقد و بررسی سریال تسخیرشدگی عمارت بلای | داستانی ترسناک که چندان هم ترسناک نیست!
مایک فلنگن در ادامۀ سریال تسخیرشدگی خانۀ هیل مجموعه‌ای تازه ساخته است: سریال تسخیرشدگی عمارت بلای محصول ۲۰۲۰.
مایک فلنگن در ادامۀ سریال تسخیرشدگی خانۀ هیل (با عنوان اصلی The Haunting of Hill House) مجموعه‌ای تازه ساخته است که ترسناک‌ترین مؤلفۀ آن لهجۀ نامفهوم و شیوۀ عجیبِ صحبت‌کردن شخصیت‌هاست!
برای نقد و بررسی سریال تسخیرشدگی عمارت بلای با فیلیمو شات همراه باشید.
تسخیرشدگی خانۀ هیل و بهترین سریال‌های سال ۲۰۱۸؛ چشم‌های خیره به جعبه جادو!
بسیاری از مردم به‌هیچ‌وجه طرفدار فیلم‌های ترسناک نیستند؛ در واقع در زندگی روزمره، افراد آن‌قدر با موقعیت‌های ترسناک روبه‌رو می‌شوند که دیگر نیازی به ترسیدن ندارند! البته بسیاری نیز این حقیقت را پذیرفته‌اند و باور دارند که ارواح و سایر قوم و خویشان آن‌ها اصلاً وجود ندارند؛ بنابراین نمی‌توانند ترسی ایجاد کنند. تاریخچۀ احساس وحشت در نوع بشر، به سالیانی بسیار پیش‌تر از آن برمی‌گردد که انسان‌ها برای ترساندن خودشان بخواهند ساختن فیلم‌های ترسناک را شروع کنند. در حقیقت، این تلاش در مقایسه با وحشت اولیه‌ای که آدمیان تجربه می‌کردند، همچون شوخی به نظر می‌رسد. جشن هالووین نیز در همین راستاست و ریشه در همین وحشت و ترس باستانی دارد؛ هرچند از نظر برخی، این جشن کسالت‌بارترین مراسم در طول سال به شمار می‌آید!
با وجود این توصیفات، هنوز هم همگان می‌توانند از تماشای سریال تسخیرشدگی عمارت بلای (با عنوان اصلی The Haunting of Bly Manor) لذت ببرند. این سریال در واقع دنباله‌ای بر مجموعۀ قبلی با نام تسخیرشدگی خانۀ هیل است که خود اقتباسی بود از داستان شرلی جکسن با همین نام. مجموعۀ پیشین، یعنی تسخیرشدگی خانۀ هیل، اثری در ژانر ترسناک فراطبیعی بود که میان مخاطبان به موفقیتی فراتر از انتظار دست یافت. اما در مجموعۀ جدید مایک فلنگن، انگار چیزی ایراد دارد. شاید به‌جز بحث فرا‌طبیعی‌بودن، مشکل از خود عمارت بلای هم باشد؛ گویا فیلم چندان دغدغه‌ای برای ایجاد شوک یا وحشت ندارد و حتی به داشتن داستانی خاص نیز اهمیت نمی‌دهد. علاوه‌بر آن، برای گره‌گشاییِ قدم به قدم و پیشبرد فیلم‌نامه نیز برنامه‌ریزی خاصی به چشم نمی‌خورد.
نقد فیلم شرلی درباره زندگی و آثار شرلی جکسون
نیمۀ دوم فیلم به‌آرامی به پیش می‌رود و سرعت کافی ندارد. شخصیت‌ها بی‌هدف در میان سرنخ‌هایی که داستان هر‌از‌گاهی در اختیار مخاطب می‌گذارد، پرسه می‌زنند و موسیقی متن، با نوای پیانو، بیش از آنکه ترسناک و وهم‌انگیز باشد، دلنشین به نظر می‌رسد. البته همۀ تزیینات و چیدمان غیرعادی دیگر این عمارت سبک گوتیک نیز همین‌گونه هستند.
در داستان عمارت بلای همۀ عوامل کلاسیک و معمول در فیلم‌های ژانر وحشت یک‌جا پیدا می‌شود: دریاچه‌ای مرموز، جعبۀ موزیکالی که ناگهان در اتاق زیرشیروانی پیدا می‌شود، عروسکی که خود‌به‌خود حرکت می‌کند، سایه‌های لرزان و مشکوک، اشکال و اشباحی که روی آینه یا پنجره‌ها دیده می‌شوند و عروسک‌های خون‌آلود که تقریباً همه‌جا هستند. چیدمان صحنه پر از چهره‌های آزاردهنده و ناراحت‌کننده است. آن‌قدر این عروسک‌های خون‌آلود فراوان‌اند که نمی‌توان آن‌ها را در صحنه نادیده گرفت. شاید هم آن‌ها اصلاً عروسک نیستند، بلکه اجساد جادو‌شدۀ ویراستاران داستان مجموعه باشند که از فرط خستگی به این شکل درآمده‌اند! در ادامه، در این باره بیشتر صحبت خواهیم کرد.
داستان فیلم از کتاب هنری جیمز به نام پیچش پیچ (با عنوان اصلی The Turn of the Screw) اقتباس شده است. ماجرای فیلم در سال ۱۹۸۷ اتفاق می‌افتد. هنرپیشۀ اصلی مجموعه، ویکتوریا پدرتی، پس از آنکه در فیلم تسخیرشدگی خانۀ هیل درخشید، حالا نقش اول مجموعۀ عمارت بلای را نیز به دست آورده است. او در نقش دانی کلایتون، زن جوانی از اهالی کالیفرنیا ظاهر شده است که شغل جدیدی را می‌پذیرد. در حقیقت، دو خواهرزادۀ لرد وینگریو به‌تازگی پدر و مادرشان را از دست داده‌اند و لرد به دانی پیشنهاد می‌دهد که از آن دو پرستاری کند. نقش لرد وینگریو را هنری توماس ایفا می‌کند که پیش‌تر نیز در فیلم تسخیرشدگی خانۀ هیل حضور داشت؛ همچنین وی در فیلم معروف و محبوب ئی تی (با عنوان اصلی ET) نیز نقشی بر عهده داشته است. بچه‌‌هایی که قرار است دانی از آن‌ها مراقبت کند، دختری به نام فلورا، با بازی اِمیلی بی اسمیث و پسری به نام مایلز، با بازی بنجامین اون اینس‌ورس هستند که در خانۀ قدیمی و اجدادی خود به نام عمارت بلای زندگی می‌کنند. خانمی که مدیریت خانه را بر عهده داشته نیز به‌تازگی از دنیا رفته است. تمام این موارد به دانی این پیام را می‌‌رساند که از این شغل چشم بپوشد، اما او بی‌توجه به تمام این اتفاقات به عمارت بلای می‌رود.
گفتگو با کارگردان و تهیه‌کننده مجموعه ترسناک هول دان
در عمارت بلای مستخدمی مهربان، آشپزی با رفتاری دوستانه و باغبانی خوش‌اخلاق زندگی می‌کنند. هیچ فضای مخفی، شبح یا چیز مشکوکی در این عمارت به چشم نمی‌خورد. تنها نکتۀ عجیب در این خانه، علاقه نداشتن خدمتکار به خوردن غذاست؛ وگرنه هیچ‌چیز آزارندۀ دیگری وجود ندارد.
سرعت پیشرفت داستان آن‌قدر کُند است که حوصلۀ بیننده را سر می‌برد. در نهایت، پس از مدتی طولانی، مخاطب بالاخره متوجه می‌شود که چیزی در این خانه ایراد دارد: مایلز بنا به دلایلی نامعلوم از مدرسه اخراج می‌شود، اما دلیل اخراج او اصلاً قانع‌کننده نیست. فلورا که عاشق عروسک است، به دانی تأکید می‌کند که شب‌ها از اتاقش خارج نشود. دانی هم به‌نوبۀ خود رازی شخصی را از دیگران پنهان کرده است. مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا ماهیت تسخیرشدگی خانه روشن شود و نتیجۀ نهایی نیز آن‌قدر دیر به جمع‌بندی می‌رسد که بیننده دیگر علاقه‌اش را به موضوع از دست داده است. در داستان، هیچ نیرو و ارادۀ پیش‌‌برنده‌ای وجود ندارد و هیچ اضطرابی از خطری که سایه‌وار در همین نزدیکی‌ها می‌چرخد، به مخاطب القا نمی‌شود. پس از لحظات پُرهراس و دلهره‌آور فیلم نیز آن‌قدری آرامش برقرار است که اثر ترس صحنۀ قبل، به‌طور کامل فراموش شود و خنثی گردد! در کل باید گفت که این تسخیرشدگی بسیار آرامش‌بخش است و اصلاً وحشتی ایجاد نمی‌کند!
تنها بخش ترسناک فیلم را باید لهجه‌ها و شیوۀ گویش شخصیت‌ها دانست. در واقع، از طریق مکالمات است که قصۀ فیلم به مخاطب منتقل می‌شود. توماس می‌گوید که خانۀ لرد وینگریو در ویسیکس است و البته در تلفظ کلمۀ ویسیکس حالتی خاص احساس می‌شود. سابق بر این، مایلز در مدرسه‌ای شبانه‌روزی درس می‌خواند که از سال ۱۹۸۶ کودکان طبقۀ اعیان در آن تحصیل می‌کردند. معلم او در این مدرسه مردی در اواخر میانسالی است. او به دانش‌آموزانش بزرگ‌ترین درسی را می‌دهد که می‌بایست آن را از داستان‌های کتاب مقدس می‌آموختند. او با حالتی ترسناک به مایلز می‌گوید: «این اتاق جایی امن و مناسب برای سؤال‌کردن است.» مستخدم خانه نیز با لحنی خاص دانی را عزیزم صدا می‌زند. در همۀ این مکالمات، این جملات و عبارات هستند که بار هراس و دلهرۀ داستان را بر دوش می‌کشند.
علاوه‌بر این، فلورا و مایلز گاه از عباراتی خاص مانند «کاملاً پُرزرق‌وبرق» یا «من گاهی خودم را فراموش می‌کنم» استفاده می‌کنند. در نهایت هم مشخص نیست که آیا بچه‌ها این عبارات ناصحیح را فقط برای جلب‌توجه به کار می‌برند یا واقعاً نویسنده‌ای که به زبان انگلیسی مسلط نبوده، این جملات را در فیلم گنجانده است.
در پایان، باید گفت اگر از دیدن فیلمی بدون طرح و داستانی منسجم برای پُر‌کردن اوقات فراغت خود لذت می‌برید، تماشای عمارت بلای می‌تواند انتخابی مناسب برای شما باشد. اما طرفداران و دوستداران فیلم تسخیرشدگی خانۀ هیل باید منتظر بمانند و امیدوار باشند که در مجموعۀ بعدی دوباره سر‌و‌کلۀ ارواح ترسناک پیدا شود.
آیا سریال تسخیرشدگی عمارت بلای را دیده‌اید؟ آیا این مجموعه به نظر شما ترسناک است یا می‌توان آن را سریالی آرام و دلنشین دانست؟
۴۱ فیلم برتر ژانر وحشت؛ ترسناک‌ترین فیلم‌های قرن ۲۱
منبع: The Guardian
