نقد «ال کامینو: فیلم برکینگ بد»؛ هر عملی، عکس‌العملی دارد

سریال «برکینگ بد» داستانی با موضوع عواقب کارهای آدمیزاد داشت؛ در این سریال، خیلی بیش‌تر از هر سریال دیگری شاهد بودیم که تصمیم‌های انسان نتایجی دارد و نمی‌توان صفحه اعمال خود را پاک کرد. ما ماجراهای والتر وایت (با بازی برایان کرانستون) و جسی پینکمن (با بازی آرون پال) را از روز اولی که در صحرا دیدیمشان تا آن پایان خونین دنبال کردیم و یافتن رد عواقب، از آغاز تا پایان داستان کار راحتی بود. ساختاری که در آن، می‌توان مطمئن بود که «هر عملی، عکس‌العملی دارد»، قطعا باعث جلب علاقه مخاطب می‌شود؛ این بخش از جذابیت سریال باعث می‌شد که بیننده همیشه با خود بگوید: «چیزی که اکنون دارم می‌بینم چگونه روی اتفاقات بعدی اثر می‌گذارد؟» همین زمینه خلاقانه بود که باعث شد وینس گیلیگان در فیلم ارجینال نتفلیکسی خود با نام «ال کامینو: فیلم برکینگ بد»، به این جهان بازگردد. نیاز به دانستن فصلی دیگر در داستان جسی پینکمن، انگیزه اصلی ساخت این دنباله بود. نتیجه کار، پروژه‌ای از آب درآمد که ظاهرا به منبع خود وفادار مانده و خاتمه‌ای خوش‌ساخت برای شخصیتی محبوب است که به خوبی، مفهوم عواقب کارهایش را درک می‌کند.

اگر به خوبی به یاد ندارید که در سریال «برکینگ بد» چه اتفاقی افتاد، بهتر است بدانید که «ال کامینو: فیلم برکینگ بد» در این زمینه کمکی نمی‌کند. این فیلم به‌گونه‌ای طراحی نشده است تا به‌عنوان یک فیلم مستقل مثل دنباله‌ای بعد از پایان فصل پنجم تماشا شود؛ البته این موضوع که ساخت این فیلم فورا اتفاق نیفتاد و سازنده و ستاره آن برای کار کردن و پرداختن به پروژه فرصت کافی داشتند، خیلی خوب است. این‌که به‌جای استفاده از فرصت برای درآمدزایی بعد از پایان فصل آخر موفق این سریال، شش سال صبر کردند تا این فیلم را عرضه کنند نشان می‌دهد که برای آن تا چه اندازه خلاقیت به خرج داده‌اند. هرچند، باید به یاد داشته باشید که در انتهای فصل پنجم چه اتفاقی افتاد؛ مخصوصا به این دلیل که والتر وایت، جسی را از دست فروشنده‌های مواد مخدری که او را زندانی کرده بودند، نجات داد. ما در «ال کامینو» بیش‌تر با ماجراهای مدت زندانی بودن جسی آشنا می‌شویم و رهایی او از ضربه روحی آن ماجراها، تم اصلی این فیلم است.

---

نقد فیلم درخت گلابی وحشی

---

گیلیگان فورا همه‌چیز را مشخص می‌کند: والتر و بیش‌تر فروشنده‌ها، ازجمله تاد (با بازی جسی پلمونس)، مرده‌اند. جسی از صحنه فرار کرده است و فریادزنان، با سرعت در دل شب پیش می‌رود. طبیعتا تمام مقامات روی این کشتار متمرکز می‌شوند و از آقای پینکمن یک سری سوال دارند، آقای پینکمنی که اکنون تنها یک هدف دارد: خارج شدن از نیومکزیکو. «ال کامینو: فیلم برکینگ بد» با فلش‌بکی به مکالمه با چهره‌ای آشنا آغاز می‌شود؛ جسی می‌خواهد از البوکرکی خارج شود و به آلاسکا برود و به کمک نیاز دارد. به مدت ۱۲۲ دقیقه، این روند اصلی «ال کامینو: برکینگ بد» است، یعنی رساندن جسی به آلاسکا. او باید از دست پلیس‌ها و یک سری دشمن جدید فرار کند تا به آنجا برسد، اما «ال کامینو»، فیلم چندان هیجان‌انگیزی هم نیست؛ این فیلم، بیش‌تر درمورد احیاء یک شخصیت تلویزیونی کلاسیک است که همیشه از سرنوشت شاکی و بازیچه والتر وایت بود و حالا در حال تبدیل‌شدن به کسی است که خود را برای تصمیم‌گیری‌های مهم آماده می‌کند.

«برکینگ بد»، سریالی با ریشه‌های سینمایی بود.

«برکینگ بد»، سریالی با ریشه‌های سینمایی بود؛ چراکه روی فیلم تصویربرداری می‌شد، بنابراین اثر جدید گیلیگان به‌گونه‌ای است که انگار در همان وادی قدم برمی‌دارد؛ منظور از این حرف این است که «ال کامینو: فیلم برکینگ بد» هم سینمایی است هم مانند سریال، همان‌طور که گیلیگان از نور روشن نیومکزیکو و سایه‌های تاریک دنیایی که جسی باید بار دیگر وارد آن شود، به خوبی استفاده می‌کند. درواقع، زبان بصری سریال گیلیگان دست‌کم گرفته شده بود، اما این موضوع دیگر در فیلم تکرار نشده است. او به‌راحتی توانسته مهارت هنری خود را به تصویر بکشد.

از لحاظ نمایش قدرت بازیگری، «ال کامینو» سکوی پرتاب خوبی برای آرون پال است که در کمال تاسف، بعد از بازی در نقش جسی نتوانست نقشی پیدا کند که در آن مهارت‌های خود را به نمایش بگذارد. او در این مجموعه، باردیگر عالی ظاهر می‌شود و تقلای جسی با ضربه‌ روحی و نیازهای درونی‌اش را به‌خوبی نمایش می‌دهد. او ماجرای وحشتناکی را پشت سر گذاشته است و ما هم از طریق یک سری فلش‌بک، شاهد لحظات اسارتش هستیم که در یکی از آن‌ها، تاد حضور پررنگی دارد و داستان فیلم را به اطلاعمان می‌رساند. اما جسی می‌داند که برای سوگواری یا بهبود یافتن وقت ندارد؛ وقتی به آلاسکا برسد می‌تواند برای آن‌ها وقت بگذارد.

طرفداران «برکینگ بد» بین فیلم جدید و سریال محبوب خود، نقاط مشترکی پیدا خواهند کرد. نکته جالب دیگری که وجود دارد این است که چطور در انتهای سریال، والتر کسی را نداشت اما در «ال کامینو: فیلم برکینگ بد» می‌بینیم که جسی به سراغ افراد زیادی می‌رود تا به فرارش کمک کنند؛ کسانی مانند پیت استخوانی (با بازی چارلز بیکر)، بجز (با بازی مت جونز) و حتی جو پیر (با بازی لری هانکین). یکی از شخصیت‌های کلیدی «ال کامینو» به جسی می‌گوید: «از دید من، خود تو شانست را رقم می‌زنی؛ همان‌طور که شریک سابقت این کار را کرد.» این که دو نسخه متفاوت از شانس، این دو شخصیت را به کجا رساند واقعا آموزنده است. این موضوع که «برکینگ بد» اغلب با محوریت نقشه کشیدن پیش می‌رفت، هم در «ال کامینو» به خوبی انعکاس یافته است، هم در موضوع فرار جسی و هم در فلش‌بک کلیدی با حضور تاد؛ جایی که جسی مجبور شد به دیوانه‌ای کمک کند که دوست‌دخترش (آندرئا) را کشته بود. این فلش‌بک را می‌توان کلید موفقیت «ال کامینو:‌ فیلم برکینگ بد» دانست؛ چیزی که به آن کمک کرده است تا یک عملکرد هماهنگ با «برکینگ بد» داشته باشد، چرا که اطلاعات زیادی درمورد نقشه و برنامه‌های جسی ارائه می‌شود. «هر عمل، عکس‌العملی دارد»؛ از ابتدای این مجموعه تا پایان آن، شاهد این موضوع بوده‌ایم. حال فقط این سوال باقی می‌ماند که چه به سر اسکایلر آمد؟ شاید در سال ۲۰۲۵ بفهمیم.

---

منبع: Roger Ebert