مروری بر فیلم «آرکانزاس» ؛ درامی کم‌هزینه و جنایی
فیلم «آرکانزاس» با اقتباس از رمانی چاپ‌شده در سال ۲۰۰۸، به قلم جان برندون، نوشته شده است و داستان فرار دو دلال مواد مخدر را روایت میکند که پیش‌تر در مافیای مواد مخدر نقشی برجسته داشته‌اند.
فیلم کلارک دوک به‌خوبی از پس بیان مفاهیم داستان خود، در ژانری آشنا و البته از زاویه‌ای غیر‌معمول، برآمده است؛ اما متأسفانه «آرکانزاس» (با نام اصلی Arkansas) زیر بار بی‌هیجانی یا به عبارتی بی‌فراز و نشیبی‌اش کمر خم میکند و از دست می‌رود.
این فیلم با اقتباس از رمانی چاپ‌شده در سال ۲۰۰۸، به قلم جان برندون، نوشته شده است و داستان فرار دو دلال مواد مخدر را روایت میکند که پیش‌تر در مافیای مواد مخدر نقشی برجسته داشته‌اند. آن دو با گذشته‌ای رازآلود و اسرارآمیز در این مسیر با یکدیگر هم‌سفر می‌شوند.
«آرکانزاس» بیشتر فیلمی معناگرا دربارۀ ساختار زندگی، حول محور موضوعی چون خیانت است تا فیلمی در ژانر مهیج و جنایی.
فیلم با مونولوگی از زبان کایل با بازی لیام همسورث در نقش یک قاچاقچی مواد مخدر شروع می‌شود. این مونولوگ دربارۀ فلسفۀ زندگی و کمبود آن در زندگی روزمرۀ آدم‌هاست. البته به این موضوع، در مکالمه‌های بسیار دیگری میان کایل و یکی از مهره‌های مافیای مواد مخدر، به نام سوئین (با بازی کارگردان فیلم، کلارک دوک) نیز پرداخته می‌شود. کایل و سوئین برای انجام‌دادن مأموریتی در ایالت‌های جنوبی آمریکا سفر می‌کنند؛ اما در میانۀ راه، سوگلی نفرت‌انگیز رئیس بزرگ، سفر آن‌ها را به دلایلی متوقف میکند. شایان ذکر است که شخصیت فراگ (رئیس بزرگ) نیز هویتی نامشخص و اسرارآمیز برای مخاطبان دارد.
داستان برای اینکه روی غلطک بیفتد و وارد ژانر اکشن و مهیج شود، نیاز به زمان دارد. ورود به این حیطه، با جابه‌جایی مداوم خط اصلی داستان بین دو موضوعِ حیله‌گری‌های فراگ و حماقت‌های کایل و سوئین همراه است.
بررسی فیلم دوازده مرد خشمگین | بهترین درام دادگاهی سینما
فیلم «آرکانزاس» علی‌رغم ژانری که در آن قرار دارد، کمی حوصله‌سر‌بر و حتی تاریخ‌گذشته به نظر می‌رسد. این موضوع را می‌توان به‌آسانی از رابطۀ عشقی سوئین با دختری پرستار (با بازی ایدن برولین) درک کرد. رابطۀ آن دو کمی برای سال ۲۰۲۰ و عصری که در آن هستیم، آزاردهنده و خسته‌کننده به نظر می‌رسد؛ با این‌حال ، اگر از تماشای ماجراهای اعضای مافیای مواد مخدر در بستر درام لذت می‌برید، برای تماشا در یک عصر تابستانی توصیه می‌شود.
منبع: NY Times
