نقد و بررسی انیمیشن سونیک خارپشت
فیلم «سونیک خارپشت» بر اساس بازی ویدئویی «سونیک» ساخته شده است و صحنه‌هایی از آن که دقیقاً به این بازی ویدئویی باز می‌گردد، بسیار درخشان هستند.
همه آنچه می‌خواهید درباره سریال سونیک بدانید
اولین تبلیغات فیلم «سونیک خارپشت» (با عنوان اصلی Sonic the Hedgehog) در سال ۲۰۱۹، در رسانه‌ها پخش شد. هواداران مجموعه فیلم‌های «سونیک»، در آن زمان با دیدن چشم‌های درشت و گرد کاراکتر سونیک و دندان‌هایش، که شبیه دندان‌های انسان بود، واکنش منفی نشان دادند. ظاهر جدید سونیک در نظر تماشاگران ترسناک بود و همین مسئله بسیاری از منتظران این فیلم را، از رفتن به سینما منصرف کرد. این واکنش‌ها باعث شد که کمپانی پارامونت تاریخ اکران فیلم را به تعویق بیندازد و از تایسون هس، انیماتور و کارگردان هنری «مجموعه کارتون‌های سونیک» (با عنوان اصلی Sonic Mania Adventures ) دعوت به عمل آورد تا شخصیت سونیک را در این فیلم سینمایی دوباره طراحی کند. این کار انجام شد و نتیجهٔ آن، شباهت کاراکتر سونیک در فیلم سینمایی، به شخصیت محبوب و آشنای بازی‌های کامپیوتری آن بود. علاوه بر این، با این بازآفرینی، درواقع فیلم سینمایی «سونیک خارپشت» از شکستی قطعی نجات یافت.
فیلم جدید «سونیک» اثری تحسین‌برانگیز است؛ فیلمنامه آن کاملاً اختصاصی و خاص خود فیلم است و بازی هنرپیشگان واقعی در نقش شخصیت‌های منفی و نیز قهرمانان داستان به‌خوبی در فیلم جا افتاده است و مجموعۀ «جای خوب» (با عنوان اصلی The Good Place) را به خاطر می‌آورد. در این فیلم، دشمنان سونیک به دنبال دستیابی به توانایی حرکت فوق سریع او هستند؛ اما سونیک، با صداپیشگی بن شوارتز، برای فرار از دست آن‌ها، با کمک دروازه‌ای که حلقه‌های جادویی می‌گشایند، از سیارۀ خود فرار می‌کند و ناگهان خود را در شهر کوچک گرین هیل روی کرۀ زمین می‌بیند. سونیک بسیار سریع صحبت می‌کند. این مهارت، حاصل ۱۰ سال پنهان‌شدن او از دید همگان است؛ او برای پنهان‌ماندن از دید مردم مخفی شده بود و برای سرگرم‌کردن خودش در تمام این سال‌ها، در تنهایی با خودش حرف می‌زد!
ناگهان، در اثر افزایش ناگهانی انرژی، منبع برق شهر از کار می‌افتد و مقامات، دکتر رباتنیک (با بازی جیم کری) را برای بررسی مشکل اعزام می‌کنند. سونیک با کلانتر خوش‌قلب شهر، تام (که جیمز مارسدن نقش او را بازی می‌کند) همراه می‌شود . آن‌ها زوجی صمیمی را تشکیل می‌دهند که در سفر‌های جاده‌ای و دعواهای رستورانی با هم هستند.
انیمیشن فیلم سونیک خارپشت برای کودکان ساخته شده است. بسیاری از کودکان دربارهٔ خارپشت هیچ‌گونه اطلاعاتی ندارند و این اولین‌بار است که با یک سونیک خارپشت روبه‌رو می‌شوند! بنابراین فیلم، به بازی‌های ویدئویی «سونیک» نیز گریز می‌زند و بخشی از زمان فیلم را برای توضیح پیشینهٔ سونیک و خارپشت اختصاص می‌دهد. نقطه‌ضعف داستان این است که بعضی از شوخی‌هایش قدیمی و کهنه شده‌اند و به نظر می‌رسد به سال‌ها قبل تعلق دارند؛ برای مثال، شوخی‌هایی دربارهٔ پاستای باغ زیتون که هیچ‌وقت تمام نمی‌شود، ازاین‌دست هستند. سونیک نه یک‌بار، بلکه دوبار رقص فلاس floss dance را اجرا می‌کند و دربارهٔ وین دیزل در فیلم «سریع و خشمگین» (با نام اصلیThe Fast and the Furious ) نیز شوخی می‌کنند. البته، این آخری چندان نامربوط به نظر نمی‌رسد؛ چون احتمالاً ساخت سری فیلم‌های «سریع و خشمگین» تا ابد ادامه خواهد داشت.
فیلم «سونیک خارپشت» بر اساس بازی ویدئویی «سونیک» ساخته شده است و صحنه‌هایی از آن که دقیقاً به این بازی ویدئویی باز می‌گردد، بسیار درخشان هستند. در این صحنه‌ها، ایده‌های خاصی به کار رفته‌اند که کاملاً خلاقانه‌اند؛ مثلاً صحنه‌ای که سونیک از قدرت خود برای توقف زمان استفاده می‌کند یا آنجا که دکتر رباتنیک جزئیات نقشۀ شیطانی خود را توضیح می‌دهد. این قبیل صحنه‌ها بیننده را به این فکر می‌اندازند که چرا واقعاً در فیلم‌های دیگر، شخصیت‌های بد یا قهرمانان حرکات موزون اجرا نمی‌کنند و برایشان رقص طراحی نمی‌شود؟! کری نقش دکتر رباتنیک (دشمن شرور سونیک) را ایفا می‌کند و دیدن او، که در این نقش با تمام توان می‌درخشد، لذت‌بخش است. در نهایت، داستان قابلیت ساخت دنباله‌ای بر فیلم «سونیک خارپشت» را با از کنترل خارج‌شدن دکتر رباتنیک و تبدیل‌شدن او به جنایتکاری آدمکش فراهم می‌کند.
بیشتر ماجرای فیلم «سونیک خارپشت» در شهری رخ می‌دهد که چندان که باید ساخته و پرداخته نشده است. این مکان دو مشخصۀ ویژه دارد: اول آنکه شهری کوچک است و دوم ساختمان‌های بتنی بزرگ، خیابان‌های آن را احاطه کرده‌اند. در این فضا، محیط زیبا و شاداب بازی «سونیک» در مرحلۀ «تپۀ زمرد» (با عنوان اصلی Emerlad Hill Zone) به ذهن می‌آید که در فیلم نیز حدود ۳۰ ثانیه از آن نمایش داده می‌شود. با دیدن این تفاوت، بیننده آرزو می‌کند که کاش کل ماجرای فیلم در چنین فضای سرزنده‌ای اتفاق می‌افتاد. شاید اگر به‌جای آوردن سونیک به دنیای انسان‌ها، فیلم مخاطب را به دنیای سونیک می‌برد آنچه از کار در‌می‌آمد بسیار موفقیت‌آمیزتر بود. با وجود این، می‌‌توان گفت که فیلم «سونیک خارپشت» ارزش تماشا‌کردن دارد و موفقیت آن را باید مرهون شخصیت‌های دوست‌داشتنی و البته طراحی دوبارۀ سونیک دانست.
