ضربه اول را محکم بزن!
با اولین نمایی که از شب تهران می‌بینیم، یک متروپلیس بزرگ و بارانی، معلوم می‌شود که مایه‌هایی از نوآر در کار است. اما در ادامه با نحوه اجرا و پرداخت صحنه‌ها و بازیگرانی که برای ایفای نقش‌ها انتخاب شده‌اند، پی می‌بریم که زخم کاری در قالب یک سریال عامه‌پسند و برای مخاطب گسترده ساخته شده و عناصر جنایی و نوآر قرار است زیر پوست یک درام ایرانی و به تدریج جلوه پیدا کند. این احتمالا ترفند جدید محمدحسین مهدویان در سریال‌سازی برای روایت قصه‌ای است که می‌تواند بار استعاری سنگین و بحث‌برانگیزی داشته باشد؛ نکته‌ای که با توجه به تسلط مهدویان روی تاریخ سیاسی معاصر بعید نیست. برای نقد و بررسی قسمت اول سریال زخم کاری با فیلیموشات همراه باشید.
اولین نکته‌ای که درباره زخم کاری جلب توجه می‌کند، مقایسه آن با رمان منبع اقتباس یعنی بیست زخم کاری است. رمان کوتاهی که حدودا ۱۵۰ صفحه دارد، به سریالی بیست قسمتی تبدیل شده که در نتیجه سازندگان سریال باید فضاهای خالی قصه درون رمان و اشارات آن را بسط بدهند. تقریبا قسمت اول سریال زخم کاری پرده اول داستان در رمان را به طور کامل پوشش می‌دهد. جزییاتی که به فصل‌های قصه اضافه شده، تماما در راستای مسیر رمان و پررنگ کردن تم‌های پنهان درون آن است. مهم‌ترین تغییرات را می‌توان در شخصیت فرزندان ریزآبادی (سیاوش طهمورث) دید که نشان می‌دهد سریال در ادامه روی حضور آن‌ها سرمایه‌گذاری جدی و موثری خواهد داشت.
سریال نیز مانند رمان به دنبال بازخوانی و بازآفرینی مکبث در ایران معاصر است و با کد و نشانه ساختار و ریشه‌های فساد را به تصویر می‌کشد. اما طبعا مانند تراژدی سترگ شکسپیر، بدون وجود مکبث و لیدی مکبث مقتدری که بار درام را به دوش بکشند، قصه کار نمی‌کند. جواد عزتی در قسمت اول سریال زخم کاری به اندازه کافی متقاعدکننده و گیرا هست و طبعا در شرایط امروز سینمای ایران اگر دنبال گزینه‌های جذاب برای ایفای نقش مکبث ایرانی باشیم، عزتی جزو نامزدهای اصلی خواهد بود؛ عزتی در نقش مالکی این توانایی را دارد تا معصومیت تباه‌شده، حقارت و میل به قدرت را با نگاه و سکوت به نمایش بگذارد و بیننده را از همان ابتدا با خود همراه کند. در مقابل رعنا آزادی‌ور هم انتخاب جسورانه‌ای است که می‌تواند به نقطه عطفی در کارنامه‌اش تبدیل شود و باید دید در ادامه نقش او چقدر فرصت بروز خواهد داشت. عنصر غایب در قسمت اول که به احتمال زیاد در قسمت‌های بعدی نقش مهمی دارد و شاید مهم‌ترین تغییر سریال نسبت به رمان باشد، حضور هانیه توسلی در نقش منصوره دختر ریزآبادی است.
تا به اینجا و در حد قسمت اول سریال زخم کاری کنجکاوی و انتظار مخاطب را برآورده می‌کند. در بحث اجرا و کارگردانی در مقایسه با ساخته‌های قبلی مهدویان اتفاق تازه‌ای نیست و همه چیز در حد استاندارد برگزار شده است. در بحث متن و اقتباس، همچنان سایه رمان روی کلیت کار سنگین است ولی آنچه که تغییر کرده یا به متن اصلی اضافه شده، به قصه ضربه که نزده هیچ، آن را برای مدیوم سریال ارتقا هم داده است. تراژدی مکبث آن‌قدر عظمت و جذابیت دارد که روایت دوباره آن برای مخاطب ایرانی همچنان جذاب و تازه باشد، علاوه بر این، سریال روی بحثی دست گذاشته که این روزها بیش از هر زمانی در کانون توجه قرار دارد و هر شکلی از شرح و پرداختش می‌تواند به برگ برنده تبدیل شود: قدرت و فساد.
واقعا فوق العاده اس سریال بازی جواد عزتی بی نظیره وبایدتشکرکرد بخاطرساخت چنین سریالی