فیلم زندگی در پیش رو | درخشش ستاره سالیان دور
فیلم زندگی پیش رو را نمی‌توان بدون حضور سوفیا لورن تصور کرد. این اثر نقش‌های مهم عاطفی این بازیگر را به یاد می‌آورد؛ نمایشی از مهارت کمتر ستایش‌شدۀ او در تسلط به نقش و برانگیختن احساسات مخاطبان.
مادام رُزا (با بازی سوفیا لورن) که در حال حاضر در یکی از شهرهای ساحلی ایتالیا سکونت دارد، یک خانۀ کودک را اداره می‌کند. ماجرای فیلم از جایی شروع می‌شود که یک کودک خیابانی ۱۲ساله به نام مومو (با بازی ابراهیما گوئی) در خیابان از وی سرقت می‌کند و رُزا متقاعد می‌شود که مومو را به خانه ببرد. مومو بعدها به بخشی از خانوادۀ کاملاً نامتعارف رُزا بدل می‌شود. در فیلیمو شات نگاهی کوتاه داریم به فیلم زندگی در پیش رو با عنوان اصلی The Life Ahead.
زندگی پیش رو فیلمی سوزناک و گریه‌دار است و به نظر می‌رسد که بیش از هرچیز، ابزاری باشد برای نمایش شکوه و هنر بازیگری سوفیا لورن! این فیلم را ادواردو پونتی (پسر سوفیا لورن) کارگردانی کرده است؛ در حقیقت، او می‌خواهد استعداد و بازی حرفه‌ای مادرش را به همگان نشان دهد. به همین دلیل این اثر نقش‌های مهم عاطفی سوفیا لورن را در فیلم‌های دو زن (با عنوان اصلی Two Women) و طلاق به سبک ایتالیایی (با عنوان اصلی Divorce Italian Style) به یاد می‌آورد؛ یعنی نمایشی از مهارت کمتر ستایش‌شدۀ او در تسلط به نقش و برانگیختن احساسات مخاطبان.
فیلم زندگی پیش رو فضایی معمایی و گمراه‌کننده دارد، ولی حضور پررنگ لورن شما را به ماجرا علاقه‌مند می‌کند.
این اثر بر اساس رمان زندگی پیش از ما (با عنوان اصلی The Life Before Us) نوشتۀ رومن گاری در سال ۱۹۷۷ ساخته شده است، اما در فیلمنامه شاهد وجود تفاوت‌هایی با داستان هستیم. بر این اساس، داستان فیلم بدین ترتیب آغاز می‌شود: مومو نوجوان کم‌سن‌وسال و یتیم سنگالی، که در خیابان‌های شهر باری ایتالیا دزدی می‌کند، در بازاری شلوغ، کیف‌دستی مادام رُزا را از او می‌زند. مادام رُزا، که اکنون ادارۀ یک مرکز خیریۀ کودکان را بر عهده دارد، از روی بی‌میلی و به توصیۀ پزشکی دلسوز (با بازی رناتو کارپنتیری) مراقبت مومو را به عهده می‌گیرد. آنچه در پی می‌آید ملودرامی است که می‌توان روند آن را پیش‌بینی کرد. وقتی‌که رابطۀ مادام رُزا و مومو از خصومت و تقابل به وابستگی متقابل می‌رسد، هر دو کمک می‌کنند تا دردهای گذشته‌شان التیام یابد. رُزا خانه و سقفی برای زندگی به مومو می‌دهد؛ مکانی بسیار بهتر از جایی که سردستۀ فروش مواد مخدر به او می‌داد. در عوض مومو هم به تکیه‌گاه رُزا تبدیل می‌شود، آن هم در شرایطی که سلامت جسمانی رُزا به دلیل زوال عقلش، روزبه‌روز در حال بدتر شدن است. در این شرایط، زیرزمین خانۀ رُزا، که از لوازم کم‌ارزش گوناگون پر شده، به پناهگاه امنی از خاطرات زخم‌خوردۀ او از دوران جنگ جهانی دوم و هولوکاست بدل می‌شود.
داستان و صحنه‌های فیلم واضح و روشن‌اند، اما مجموعه‌ای از شخصیت‌های جورواجورِ مکمل نیز به آن جان می‌بخشند؛ مثل بازی عالی ابریل زامورا در نقش همسایۀ رُزا که نقشی پُر‌رنگ در داستان ایفا می‌کند. ابراهیما گوئی نیز حضوری چشمگیر در فیلم دارد؛ به‌گونه‌ای که به نقش خشک‌وخالی مومو رنگی درخشان، با امتیازی بالا می‌دهد. با وجود تمام این‌ها، بازی بازیگر افسانه‌ای سینما و حضور اوست که شخصیت رُزا را نمکین و در عین حال آسیب‌پذیر می‌کند. در حقیقت، باید گفت که نمی‌توان زندگی پیشِ رو را بدون حضور سوفیا لورن حتی تصور کرد.
منبع: Empire Online
فیلم های zodiac محصول ۲۰۰۷ و seven رو هم بزارین
و همچنین سریال true detective فصل اولشو.