۱۰ حقیقتی که شاید درباره فیلم پدرخوانده ندانید

فهرست بهترین فیلم های جنایی تاریخ سینما

براندو دیالوگ‌ها را از رو می‌خواند!

عجیب است نه؟ یکی از بهترین بازیگران تاریخ (احتمالا بهترین بازیگر مرد تاریخ) اخلاق عجیب زیاد داشت و یکی از اخلاق‌هایش این بود که به حفظ کردن دیالوگ اعتقاد نداشت. بنابراین در فیلم‌هایش (از جمله فیلم پدرخوانده) دیالوگ‌های مربوط به او را روی کارت‌هایی می‌نوشتند و این کارت‌ها را طوری که در قاب دیده نشود، روی دکور و حتی بدن بازیگران دیگر می‌چسباندند تا استاد بتواند با خیال راحت روخوانی کند.

اما دلیل روخوانی براندو هم خودش بار آموزشی دارد. او معتقد بود اگر به‌جای حفظ کردن کلمات، یک ایده کلی نسبت به جمله داشته باشد، قدرت بداهه‌پردازی‌اش بالاتر می‌رود و خروجی خلاقانه‌تری خواهد داشت.

یکی از مشهورترین دیالوگ‌ها، بداهه بود

این‌جا خبری از براندو نیست. «ریچارد کاستلانو» بازیگر نقش «کلمنزا» بود که دیالوگ معروف «اسلحه رو بذار، کانولی رو بردار» را بداهه گفت. در این صحنه کلمنزا با یکی دیگر از اعضای مافیا به خارج از شهر رفته‌اند تا ترتیب کشتن شخصی را بدهند. کلمنزا برای قضای حاجت می‌رود کنار بوته‌ها و همکارش ترتیب قتل را می‌دهد.

کلمنزا بعد از بالا کشیدن زیپ شلوارش می‌رود کنار ماشینی که در آن مخ راننده با شلیک گلوله پوکیده و به همکارش می‌گوید: «اسلحه رو بذار، کانولی رو بردار.» کانولی نوعی شیرینی است. در سکانس قبلی فیلم، وقتی کلمنزا می‌خواهد از خانه خارج شود همسرش به او می‌گوید «کانولی‌ها رو یادت نره.» تاکید کارگردان به کانولی در سکانس قبلی باعث شد تا «کاستلانو» در این سکانس کانولی را فراموش نکند!

کله اسب واقعی بود

امیدواریم به‌خاطر فیلم اسبی را نکشته باشند، ولی در صحنه معروف گذاشتن کله بریده اسب روی تخت «جک ولتز» (با بازی «جان مارلی»)، کاپولا ایده وحشتناکی را اجرا کرد.

در صحنه‌های تمرین این سکانس از یک کله اسب مصنوعی استفاده شده بود، اما در حین فیلمبرداری صحنه اصلی، عوامل صحنه بدون اطلاع دادن به بازیگر، کله واقعی بریده‌شده یک اسب را زیر پتوی مارلی گذاشته بودند و فریادهای عصبی مارلی در آن صحنه کاملا واقعی است، چرا که در لحظه دچار شوک عصبی شده بود.

مافیا بی‌مافیا!

فکر کنید فیلمی سه ساعته درباره مافیا ساخته شده (مشهورترین فیلم مافیایی تاریخ) که در آن از کلمه مافیا یا مابستر (گنگستر) استفاده نشده! پس از جلسه‌ای کاپولا با لیگ حقوق مدنی شهروندان ایتالیایی-آمریکایی (سازمانی که برای مبارزه با استفاده از کلیشه‌های نژادی در مورد آمریکایی‌های ایتالیایی‌تبار تشکیل شده بود)، کاپولا موافقت کرد که این دو کلمه را که برای جامعه یادآوری شهروندان ایتالیایی بود حذف کند.

یکی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های پدرخوانده اشتباهی بود

«لنی مونتانا» کشتی‌گیر سابق و بازیگر نقش دوست‌داشتنی «لوکا براتزی» آن‌قدر به‌خاطر بازی روبروی براندو اضطراب داشت که علی‌رغم یک ‌روز فیلمبرداری کامل، نتوانست دیالوگ‌هایش در آن صحنه را درست ادا کند.

کاپولا که فرصت نداشت یک روز دیگر را به فیلمبردای این صحنه اختصاص دهد، تصمیم گرفت از بین برداشت‌هایی که گرفته بود بهترین اجرای مونتانا را بگذارد داخل فیلم. نتیجه این کار تبدیل شد به نشان دادن وجه نرم‌تر و انسانی یک قاتل بی‌رحم که قبل از ورود به اتاق پدرخوانده دیالوگ‌هایش را با استرس تمرین می‌کند.

فهرست بهترین فیلم ها درباره تبهکاری و دنیای مافیایی

حضور «سوفیا کاپولا» در هر سه قسمت فیلم پدرخوانده

سوفیا کاپولا دختر فرانسیس فورد کاپولا که بعدها خودش به کارگردان مشهوری تبدیل شد، در هر سه قسمت فیلم به عنوان بازیگر حضور دارد. او در قسمت اول نوزادی است که غسل تعمید داده می‌شود، در قسمت دوم یکی از دختران مهاجری است که همراه با «ویتو کورلئونه» با کشتی در حال مهاجرت به جزیره «الیس» است، در قسمت سوم هم که نقش دختر «مایکل کورلئونه» را بازی می‌کند. (این نقش قرار بود به «وینونا رایدر» برسد، اما او را از فیلم کنار گذاشتند.)

توی دهان براندو پنبه نبود

ایده داشتن فک‌های پایین بزرگ برای پدرخوانده، مال خود براندو بود. او در صحنه‌های تمرینی پنبه خیس یا دستمال توالت خیس‌کرده می‌چپاند زیر لب‌هایش، اما برخلاف شایعات معمول، در صحنه‌های اصلی خبری از پنبه یا دستمال خیس نبود. براندو به دندانپزشکش سفارش داده بود تا یک پروتز مخصوص برای دهانش بسازد تا فک او به شکلی که در فیلم می‌بینیم به‌نظر برسد.

مردود شدن بازیگران بزرگ برای حضور در فیلم پدرخوانده

کاپولا روی نقش «مایکل» حساسیت زیادی داشت و به همین دلیل بازیگران بسیار بزرگی نظیر «وارن بیتی»، «جک نیکلسون» و حتی «رابرت دنیرو» را پس از گرفتن تست، برای بازی در نقش مایکل کورلئونه صاحب صلاحیت ندانست.

تنها گزینه عالی از نظر او آل پاچینویی بود که تمایلی به بازی در این نقش نداشت! درنهایت پاچینو نقش را گرفت، به‌خاطر آن نامزد دریافت اسکار شد و در فیلم «پدرخوانده ۲» تبدیل شد به همه‌کاره صحنه. پاچینو بعدها درباره حضورش در فیلم گفته بود: «به این فکر کردم که چطور قرار است در همچین نقشی بازی کنم؟! هیچ‌کس مرا نمی‌خواست به‌جز خود کاپولا.»

کارگردان در معرض اخراج بود

فرانسیس فورد کاپولا که به‌خاطر کارگردانی فیلم قبلی‌اش «مردم باران» به کارگردانی پدرخوانده رسید، اولین کارگردانی نبود که کمپانی پارامونت برای فیلم در نظر داشت. «الیا کازان»، «آرتور پن»، «ریچارد بروکس» و «کاستا-گاوراس» همگی ساخت این فیلم را رد کردند. پس از شروع فیلمبرداری، مدیران اجرایی از درام پردیالوگ و غم‌انگیزی که کاپولا در حال فیلمبرداری بود خوش‌شان نمی‌آمد.

استودیو می‌خواست یک فیلم گانگستری بامزه‌تر داشته باشد، بنابراین دائما کاپولا را تهدید به اخراج می‌کرد و کار به‌جایی رسید که حتی یکی دو کارگردان جایگزین سر صحنه حضور پیدا کردند. کاپولا تقریبا اخراج شده بود تا این‌که سکانس آدم‌کشی مایکل در رستوران را فیلمبرداری و اعتماد مدیران کمپانی را جلب کرد.

مخالفت با حضور براندو در فیلم پدرخوانده

حتی فکرش را هم نمی‌شود کرد که غیر از براندو کسی نقش پدرخوانده را بازی کند! اما مدیران احمق پارامونت داشتند دستی‌دستی فیلم را به باد می‌دادند. گزینه اول و آخر کاپولا برای این نقش، براندو بود. اما رئیس پارامونت به او گفت «براندو در هیچ‌کدام از فیلم‌های کمپانی ما حق بازی ندارد.» کاپولا اصرار کرد و پارامونت حضور براندو را مشروط به پذیرش سه شرط کرد: ۱) او برای نقش تست بدهد. ۲) رایگان در فیلم بازی کند! ۳) در قراردادش تعهد دهد که ضرر و زیان ناشی از بدقولی‌ها و رفتارهای یاغی‌گرانه‌اش را جبران کند.

کاپولا می‌دانست که براندو زیر بار هیچ‌کدام از شرط‌ها نمی‌رود، بنابراین با کلک براندو را به استودیو کشاند، او را گریم کرد و گفت قرار است یک صحنه تمرینی را فیلمبرداری کنند. بعد فیلم صحنه را نشان مدیران پارامونت داد و آن‌ها آن‌قدر ذوق کردند که دو شرط بعدی را بی‌خیال شدند و براندو تبدیل شد به «دون کورلئونه.»