نگاهی به فیلم های کارنامه امیر آقایی | نزدیک به قله در آستانه پنجاه‌سالگی
انتشار «ما همه گناهکاریم»، فیلمی با نقش‌آفرینی متفاوت امیر آقایی، بهانه‌ای شد تا کارنامه این بازیگر را در فیلیمو شات مرور کنیم.
امیر آقایی از معدود بازیگران سینمای ایران به‌حساب می‌آید که کارنامه کاری‌اش هیچوقت با یک شاه‌نقش یا شهرت ناگهانی شکل نگرفته و در حدود بیست سال فعالیت مستمر هنری، روندی را به‌سوی قله و رسیدن به جایگاه مهمترین بازیگران سینمای ایران طی کرده است. از نقش‌های کوتاه و فرعی آغاز کرده، در تلویزیون معروف‌تر شده و حالا در اواخر دهه ۹۰ و در آستانه پنجاه‌سالگی به یکی از عناصر مهم بازیگری در سینمای کشور بدل شده است.
انتشار «ما همه گناهکاریم»، فیلمی با نقش‌آفرینی متفاوت امیر آقایی، بهانه‌ای شد تا کارنامه این بازیگر را در فیلیمو شات مرور کنیم؛ بازیگری که سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد را برای «شنای پروانه» در جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۸ دریافت کرد.
مروری بر کارنامه بازیگری و فیلم های نوید محمدزاده
ورود دیرهنگام به عرصه سینما، تازه در سی‌ویک‌سالگی، شاید برای اکثر افراد تنها در حد یک تجربه به‌حساب آید ولی اولین فیلم آقایی یعنی «ارتفاع پست» در سال ۱۳۸۰ برای او در چنین سنی یک چالش جدی و مسیری پر پیچ‌وخم و دشوار را مهیا کرد. دو همکاری این بازیگر با ابراهیم حاتمی‌کیا در همان ابتدای مسیر، که علاوه بر فیلم «ارتفاع پست» حضور در پروژه تلویزیونی مهم «خاک سرخ» را نیز شامل می‌شد، با این که در هیچکدام نقش اصلی و کلیدی نداشت، نوید ظهور یک بازیگر متفاوت و باآتیه را می‌داد. اما سریالی که باعث شد این بازیگر بیش از پیش به چشم بیاید و بر سر زبان‌ها بیافتد، مجموعه تلویزیونی «اولین شب آرامش» محصول ۱۳۸۴ به کارگردانی احمد امینی بود. همکاری دوم آقایی با این کارگردان در سریال «گناهکاران»، او را تقریبا به ثبات در نقش‌های مهم و سخت رساند و بعد از آن بود که آثار سینمایی مهمی را یک‌به‌یک تجربه کرد.
فراز سوم کارنامه امیر آقایی پس از همکاری با حاتمی‌کیا و امینی، حضور درخشان و مثال‌زدنی‌اش در دو فیلم وحید جلیلوند یعنی «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» (۱۳۹۳) و «بدون تاریخ بدون امضا» (۱۳۹۵) بوده است. دو فیلمی که نام آقایی را در میان جوایز سینمای مطرح کشور وارد کرد، مخاطبان را به‌عنوان یک بازیگر توانا در پذیرش پرچالش‌ترین نقش‌ها راضی نمود و منتقدان و کارشناسان را از حضور موثر و متفاوت خود به اطمینان رساند. این دو فیلم‌هایی بودند که برای عواملشان از جشنواره فجر تا جشنواره ونیز موفقیت به همراه داشتند، بسیار دیده شدند و مورد تحسین قرار گرفتند.
بعد از آن، امیر آقایی از میانه‌های دهه ۹۰ تا همین جشنواره گذشته، که یکی از به‌یادماندنی‌ترین بازی‌های سال را در شمایلی یادآور وحید مرادی در «شنای پروانه» به نمایش گذاشت، همواره به‌عنوان یک مهره کلیدی و یک انتخاب اول در فهرست مهمترین فیلمسازان کشور قرار گرفته است.
این روزها، فیلم «ما همه گناهکاریم» با بازی امیر آقایی به شبکه نمایش خانگی اضافه شده است. فیلمی محصول سال ۱۳۸۹ که البته حدود هفت سال بعد تازه به اکران رسید. دیدن این فیلم در سال‌هایی که آقایی تازه به‌عنوان یک چهره در نقش‌های اصلی سینمایی دیده می‌شد، جالب‌توجه است. شور و اشتیاقی که این بازیگر در فرعی‌ترین نقش‌ها و کم‌حاشیه‌ترین فیلم‌های کارنامه‌اش نیز نمایان می‌کند دلیل موفقیت امروزش را توضیح خواهد داد.
این مسیر پله‌پله و رشد آرام به‌سوی قله، تقریبا در مورد هیچ بازیگر دیگری در سینمای ایران نمونه و مثال ندارد. حالا امیر آقایی با اکتساب شمایلی خاص در بازیگری توانسته مهر خود را در سینمای ایران بکوبد و به ثبات و ساحل آرامش برسد. هرچند به نظر می‌رسد هنوز هم جای یک شاه‌نقش به‌یادماندنی (حتی فراتر از حضور در فیلم‌های «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» و «شنای پروانه») در کارنامه او خالی باشد؛ چیزی که قطعا توانایی هنری و قدرت بازیگری آقایی قابلیت اجرا و ثبت آن را خواهد داشت.
