واکنش اولیه تعدادی از منتقدان به «دوزیست» را در فیلیمو شات مرور میکنیم.
آخرین فیلمی که در روز چهارم از جشنواره فجر برای اهالی رسانه به نمایش در آمد، «دوزیست» بود. برزو نیکنژاد کارش را با سریالهای کمدی تلویزیونی در مقام نویسنده و دستیار کارگردان (مانند «پایتخت» و «دودکش») آغاز کرد. اولین تجربه سینماییاش «ناخواسته»، در جشنواره فجر با استقبال منتقدان همراه شد و بعد از آن کارش را در سینما با کمدیهای موفقی چون «زاپاس» و «لونه زنبور» ادامه داد.
نیکنژاد در چهارمین تجربه کارگردانیاش سعی کرده است از کمدی فاصله بگیرد و به سمت درامهای اجتماعی برود؛ واکنش منتقدان به فیلم سینمایی دوزیست هم به همین اندازه متفاوت بود.
ترکیب جذاب بازیگران فیلم شامل جواد عزتی، هادی حجازیفر، پژمان جمشیدی، مانی حقیقی، سعید پورصمیمی و ستاره پسیانی باعث شده تا «دوزیست» در سینماهای مردمی نیز بهخوبی دیده شود.
واکنش اولیه تعدادی از منتقدان به «دوزیست» را در فیلیمو شات مرور میکنیم.
بهمن عبدالهی: فیلم جدید برزو نیکنژاد گرچه ظاهری اجتماعی دارد یا حداقل تلاش میکند رابطه چند جوان جنوب شهری را در قالب یک قصه اجتماعی تعریف کند، عملا یک فیلمفارسی است که رابطه سه پسر و دو دختر در تلاقی چند عشق کمرنگ را پیش روی تماشاگر میگذارد؛ چیزی شبیه آثار فرزان دلجو در سالهای پیش از انقلاب. شخصیت اصلی فیلم، جوانی به نام عطاست که با دو دوست و پدرش در گاراژ متروکهای ساکن هستند و مصمماند زندگیشان را با سرقت گاوصندوق همسایه تغییر دهند. تا اینکه پای مریم به میان آنها باز میشود که ادعا میکند دخترخاله کلفت همسایه است. این کلفت هم خاطرخواه عطاست. عطا که به مریم پناه داده به او علاقهمند و بعد هم که مشخص میشود او حامله بوده، عطا میپذیرد در سقطجنین کمکش کند. بعد، دو پسر دیگر هم به مریم اظهار علاقه میکنند و…
بازی جواد عزتی، همان است که در «جاندار» و «شنای پروانه» بود. ستاره پسیانی هم که نقش کلفت را بازی میکند، قبلا مشابه همین نقش را بازی کرده است. «دوزیست» چند ایده و دیالوگ خوب هم دارد اما در عرضاندام فیلمفارسی رنگ میبازند.
علی ملاصالحی: میتوانست ایده سریال کمدی جدید نیکنژاد باشد و یا یک سیتکام تلویزیونی شود که در آن شخصیتهای مختلفی وجود دارند. مشکل از جایی شروع میشود که فیلمسازی که ذهنش با کمدی تلویزیونی عجین شده است میخواهد با آوردن یک زن، ماجرا را به درامهای اجتماعی تبدیل کند که نمیتواند. شخصیتی که شاید بعد از تماشای فیلم در ذهنتان میماند، یک شعبدهباز با بازی هادی حجازیفر است که با گریمی کاملا متفاوت در حضور طنازانی مثل جواد عزتی و پژمان جمشیدی، بخش زیادی از بار کمدی فیلم را به دوش دارد.
امید ذاکرنیا: ساخته برزو نیکنژاد با ترکیب بازیگرانش، متفاوتترین فیلم اکران روز چهارم جشنواره بود. ترکیب جواد عزتی، پژمان جمشیدی، هادی حجازیفر و مانی حقیقی، این ذهنیت را به وجود میآورد که باید شاهد یک فیلم شوخوشنگ باشیم؛ اما فیلم سعی میکند در کنار بداههپردازیهای طنازانه، موضوعی جدی را مطرح کند. البته که داستان و اتفاقات فیلم خیلی امروزی نیستند و انگار از لابهلای صفحات سنگ صبور مجله جوانان دهه ۵٠ بیرون آمده و به غیر از شوخیهای اندک بازیگران، بعید است بتواند با مخاطب سال ٢٠٢٠ ارتباط برقرار کند.
بهنام شریفی: وقتی روابط بین شخصیتها مشخص نباشد، شخصیت نداشته باشیم و فیلمنامه روند منطقی نداشته باشد، فیلم تٲثیر هم نمیگذارد. الگوپذیری از روایت «خداحافظ رفیق» هم چون منطقی وجود ندارد، تٲثیری نمیگذارد. جغرافیا شکل نمیگیرد و آدمها را نمیشناسیم و به خاطر همین سرنوشتشان نیز برایمان مهم نمیشود.
کارگردانا چجوری دختر فلان هنرپیشه رو انتخاب میکنند با چهره ای که تو دل مخاطب نمیشینه هیچ رقمه ..مثلا درام میخاد بازی کنه انقدر زشته قربون صدقه میره حال ادم بد میشه 🤔🤗بابا حداقلا هم طرف نداره فقط بابا هنرپیشه داره..اتیلا
ادیت فیلم مشکل داره روتوش صورتها تو جابجایی میپره ….واقعا علت چیه واقعا