آنچه درباره فیلم پیدایم کن می‌‌دانیم

خلاصه داستان فیلم پیدایم کن

خلاصه داستان فیلم پیدایم کن از این قرار است: مادر دلسوزی به نام جونگ-یئون شش سال پس از مفقودی پسرش همچنان امید خود را از دست نداده است؛ حتی پس از آن که تصادف تکان‌دهنده شوهرش نیز به غم و اندوه او افزود. وی با این‌که در سوگ است و در یاس و ناامیدی ازدست‌رفته‌هایش غرق شده اما همچنان تسلیم نشده است؛ و درست زمانی که به نظر می‌رسد همه چیز بیهوده است، مادر از وجود پسری در منطقه‌ای خارج از شهر و بین مردمان ماهی‌گیر باخبر می‌شود که ظاهرا به پسر گم‌شده او شباهت دارد. جونگ-یئون که با محیطی عجیب و پلیس‌هایی فاسد روبه‌رو است – که سوءاستفاده از بچه‌ها را سرپوش می‌گذارند – احتمالا نمی‌تواند از پس تمام موانع سر راهش بربیاید.

ویژه های فیلیمو برای نوروز ۱۴۰۲

فهرست عوامل و بازیگران فیلم پیدایم کن

نویسنده و کارگردان: کیم سئونگ-وو / مدیر فیلمبرداری: لی مو-گی / تدوینگر: کیم چانگ-جو

بازیگران فیلم پیدایم کن: لی یانگ-ای (جونگ-یئون)، یو جی-مایونگ (پلیس هونگ)، پارک هِی-جون (میونگ-گوک)، لی وون-کیون (سئونگ-هیون)، و…

امتیازهای تماشاگران و منتقدان به فیلم

آرای ۱۲۸۱ کاربر سایت «آی‌ام‌دی‌بی» به فیلم پیدایم کن، امتیاز میانگین ۶.۴ از ۱۰ را نشان می‌دهد. در ادامه می‌توانید بخشی از نظر سه منتقدی را مطالعه کنید که نقدهای آن‌ها در سایت مطرح جمع‌آوری آرای منتقدان «راتن تومیتوز» ثبت شده‌اند:

هالیوود ریپورتر

دِبرا یانگ | سینمای کره معمولا از شدت نقاط عطف داستانی نمی‌کاهد حتی اگر درباره بلاهای ناگفتنی‌ای باشد که بزرگ‌ترها سر پسرکی بی‌گناه می‌آورند. از این رو، تریلر کیم سئونگ-وو نویسنده و کارگردان – که درباره بچه‌ای گم‌شده است – مناسب آدم‌های نازک‌دل یا ترسو نیست. فیلم پیدایم کن که با کنتراست‌های شدید فیلمبرداری شده است و با چرخش‌های ناگهانی و تکان‌دهنده پیرنگ زهراگین شده، مملو از ترس و وحشت روان‌شناختی است ولو این‌که بیش‌تر خشونت فیزیکی فیلم برای پایان کنار گذاشته شده باشد. این نخستین اثر سینمایی بلند سئونگ-وو که در بخش کشف جشنواره تورنتو اولین نمایش جهانی‌اش را پشت سر گذاشت، بازگشت باشکوه لی یانگ-ای به سینما را هم پس از بازی در «همدردی با بانوی انتقام» (پارک چان-ووک، ۲۰۰۵) رقم زده است.

فیلم‌اینک | امتیاز ۱۷ از ۲۰

کِین نوبل-دیویس | فیلم پیدایم کن بی‌رحمانه پیش می‌رود و آنچه حقیقتا آن را چشمگیر کرده – تا حد زیادی مثل شخصیت اصلی دلربای داستان – این موضوع است که ظلمت را تصدیق می‌کند اما اجازه نمی‌دهد که بر همه جا حاکم شود. جونگ-یئون با وجود تمام سختی‌ها، همه دروغ‌هایی که می‌شنود و تمام سرگردانی‌های عمدی‌ای که به او تحمیل می‌شود، هرگز تسلیم نمی‌شود؛ و فیلمسازان هم اجازه نمی‌دهند این وضعیت و کاهش شدید همدلی با قهرمان زن، او را غرق کند. دنیای پیرامون او ظالمانه تیره‌وتار است اما امید هم در آن یافت می‌شود. «مرا به خانه بیاور» مسترکلاسی در این زمینه است که چرا داستان‌گویی غم‌افزا به‌شدت مورد نیاز است؛ چون با نمایش بی‌کم‌وکاست ظلم و بی‌رحمی، اجازه می‌دهد کسانی که با آن مبارزه می‌کنند هم با تمام وجود به پیکارشان ادامه دهند.

هان‌سینما

ویلیام شوارتس | لحظه‌های اصلی ترس و وحشت به شکل تکان‌دهنده‌ای ساده و عادی به نظر می‌رسند؛ و شاید خط سیر داستان قابل پیش‌بینی به نظر بیاید اما فیلم موقعیت‌های پرتنش خیلی خوبی را در بر می‌گیرد.