معرفی و نقد فیلم آن زن گفت

خلاصه داستان آن زن گفت

در فیلم آن زن گفت یا او گفت، مگان توهی و جودی کنتور، خبرنگاران نیویورک تایمز، یکی از مهم‌ترین داستان‌های این سال‌ها را روایت می‌کنند. داستانی که به راه‌اندازی جنبش می تو کمک کرد و به دهه‌ها سکوت درباره موضوع اذیت و آزارهای جنسی در هالیوود پایان داد.

داستان واقعی او گفت درباره چیست؟

مگان توهی و جودی کنتور در اکتبر ۲۰۱۷ گزارش دادند که چگونه هاروی واینستین به مدت حداقل ۳۰ سال زنان را مورد سوء‌استفاده، ارعاب، اذیت و آزار و تجاوز قرار داده است. او با استفاده از جایگاه قدرت خود به عنوان یک تهیه‌کننده فیلم، زنان را سوژه اذیت و آزارهای خود می‌کرد و سپس آن‌ها را وادار می‌ساخت که در برابر آنچه که متحمل شده بودند سکوت کنند. بیش از ۸۰ زن او را به آزار جنسی یا تجاوز متهم کردند. او در ماه مه ۲۰۱۸ دستگیر شد. در فاصله میان فوریه و مارس ۲۰۲۰، بخاطر تجاوز جنسی و عمل جنسی مجرمانه، گناهکار شناخته شد و به ۲۳ سال زندان محکوم شد.

در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۹، موسسه انتشاراتی گروه پنگوئن کتاب غیرداستانی آن زن گفت را منتشر کرد. جودی کنتور و مگان توهی این کتاب را نوشتند تا از طریق آن حجم عظیم تحقیقاتی که درباره تلاش‌هایی که هاروی واینستین برای سرکوب روایت‌های قربانیانش انجام داده بود را بازگو کنند. این کتاب جزئیاتی از روند تحقیق و چالش‌هایی که آن ۲ با آن روبرو شدند را ارائه می‌کرد. این چالش‌ها شامل تعریف پدیده آزار جنسی و متقاعد کردن زنانی که مجبور به سکوت شده بودند، می‌شد. کنتور و توهی همچنین با موانع بزرگی از سوی آدم‌های شاغل در هالیوود روبرو می‌شدند که هر مرحله از تحقیقات را دشوار و حتی گاهی تقریبا غیرممکن می‌کردند.

بازیگران و عوامل فیلم آن زن گفت

بازیگر بریتانیایی کری مولیگان نقش مگان توهی را بازی می‌کند و زویی کازان در نقش جودی کنتور حضور دارد. این اولین همکاری مولیگان و کازان نیست. آن‌ها در سال ۲۰۱۵ در سریال واکر (The Walker) در کنار هم ظاهر شدند.

مولیگان ۲ بار نامزد اسکار شده و همچنین برای بازی در فیلم درس‌آموزی (An Education) جایزه بهترین بازیگر زن مراسم بفتا را کسب کرده است. او همچین برای بازی در ۲ فیلم وثیقه (Collateral) از مایکل مان و رانندگی (Drive) از نیکولاس ویندینگ رفن شناخته می‌شود. او همچنین در سال ۲۰۲۰ نقش اصلی اولین فیلم بلند امرالد فنل، زن جوان آتیه‌دار (Promising Young Woman) را به عهده داشت که جایزه اسکار، بفتا، جایزه انجمن منتقدان و جایزه انجمن نویسندگان آمریکا را برای بهترین فیلمنامه اورجینال برنده شد.

کازان نیز پس از بازی در نقش امیلی در فیلم بیمار بزرگ (The Big Sick) شهرت زیادی به دست آورد. او همچنین در سریال‌های دوس (The Deuce)، نقشه علیه آمریکا (The Plot Against America) و تله‌کلیک (Clickbait) حضور پیدا کرده است.

پاتریشیا کلارکسون نیز در نقش سردبیر نیویورک تایمز به اسم ربکا کوربت حضور دارد. آندره بروگر، سامانتا مورتون، کیلی مک‌کوئیل، مایک هیوستون، مارن لرد و تام پلفری از دیگر بازیگران آن زن گفت هستند.

آشنایی با کارگردان او گفت؛ ماریا شرادر

ماریا شرادر بازیگری پرکار است که شاید بیش‌تر بخاطر بازی در نقش لنورا راخ در آلمان ۸۳ (Deutschland 83)، آلمان ۸۶ (Deutschland 86) و آلمان ۸۹ (Deutschland 89) شناخته می‌شود. شرادر پیش از این فیلم‌های آلمانی‌ای نظیر من مرد تو هستم (I’m Your Man) و زندگی عاشقانه (Love Life) و همچنین قسمت‌هایی از سریال ناراست‌کیش را کارگردانی کرده است. با اینحال آن زن گفت بزرگ‌ترین پروژه کارگردانی او تا به امروز محسوب می‌شود. ربه‌کا لنکوویچ فیلمنامه آن زن گفت را بر اساس کتاب کنتور و توهی به همین نام نوشته است. لنکوویچ نیز پیش از این در نگارش فیلمنامه ایدا (Ida) با پاوو پاولیکوفسکی لهستانی و در نافرمانی (Disobedience) با سباستین للیو شیلیایی همکاری کرده است. برد پیت، دده گارنر و جرمی کلینر از تهیه‌کنندگان این فیلم هستند.

نقد و بررسی فیلم آن زن (او) گفت

ایندی‌وایر | امتیاز: ۹۱ از ۱۰۰

کیت اربلند | یادآوری این موضوع ضروری است که سقوط واینستین حاصل گزارش‌های مداوم، پشتکار بسیار و انعطاف‌پذیری چند روح شجاع بود. اما فیلم جنجالی و هنری ماریا شرادر چیز دیگری را به یاد ما می‌آورد که نتیجه آن یک فیلم جسورانه و برآشوبنده است: این زنان بودند که این کار را انجام دادند.

آیریش تایمز | امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰

دونالد کلارک | یک فیلم مهیج و اغلب قدرتمند از سینمای جریان اصلی که به قهرمانان خود اجازه می‌دهد به عنوان افرادی عادی با اشتباهاتی معمولی ظاهر شوند. فیلمی که تماشای آن بسیار توصیه می‌شود.

ورایتی | امتیاز: ۷۰ از ۱۰۰

اوون گلیبرمن | آن زن گفت با پیروی از الگوی همه مردان رئیس جمهور و اسپات‌لایت، فیلمی پرتنش و جذاب است. فیلمی که به شکل خیره‌کننده‌ای به کارهای اساسی‌ای که خبرنگاران انجام می‌دهند نزدیک می‌شود.

مرور فیلم‌های ایرانی که نقش اولش، زنانی شجاع هستند

ایندیپندنت | امتیاز: ۶۰ از ۱۰۰

آماندا وایتینگ | کازان در نقش جودی، اجرایی برجسته، ظریف و تاثیرگذار ارائه می‌دهند و زمانی که ما با او همراه هستیم، مخاطرات تحقیقات جدی و سهمگین احساس می‌شوند.

آی‌جی‌ان | امتیاز: ۵۰ از ۱۰۰

سیدانت آدلاخا | آن زن گفت با بازگویی بی‌ظرافت اتفاق‌های مهم، فرایند تحقیقات درباره هاروی واینستین را به شیوه‌ای مکانیکی شرح می‌دهد. فیلمی که داستان خود درباره پارانویا، سرسختی و ایستادگی و قربانی بودن را به الگوهای آشنای فیلم‌های ژورنالیستی تقلیل می‌دهد.

مجله اسلنت | امتیاز: ۳۸ از ۱۰۰

کیت واتسون | در نهایت، آن زن گفت بیش‌تر درگیر برانگیختن تحسین مخاطبان است تا درک، شفقت یا حتی علاقه آن‌ها.

نقد مفصل فیلم آن زن گفت از لیتل وایت لایز

لورا ونینگ | آن زن گفت با یک زن جوان رنگ پریده با موهای کوتاه که در امتداد ساحل ایرلند قدم می‌زند، شروع می‌شود. او در کمال تعجب ناگهان با یک گالئون قرن هجدهمی که پر از افسران نیروی دریایی است برخورد می‌کند. در واقع او به شکل غیرمنتظره‌ای از پشت صحنه یک فیلم سردرآورده است. این صحنه با برشی ناگهانی به هیبت هراسان زن کات می‌خورد که سراسیمه در خیابان‌های شهر می‌دود. هیچ لحظه دیگری در آن زن گفت قدرت عاطفی خالص این پیش‌درآمد را ندارد، هرچند فیلم بدون هرگونه احساسات گرایی افراطی به سمت یک نتیجه‌گیری تکان‌دهنده پیش می‌رود.

این فیلم با بازی کری مولیگان و زوئی کازان در نقش ۲ خبرنگار حقیقی نیویورک تایمز با نام‌های مگان توهی و جودی کنتور، یک فیلم روزنامه‌نگاری کلاسیک است که نگاهش را به خود هالیوود معطوف می‌کند. در واقع آن زن گفت برداشتی دراماتیزه شده از کتاب سال ۲۰۱۹ کنتور و توهی به همین نام است. این کتاب به تفصیل توضیح می‌دهد که آن‌ها چگونه برای اولین‌بار داستان دهه‌ها سوء‌استفاده جنسی هاروی واینستین و پرداخت حق‌السکوت به بازماندگان را افشا کردند.

این زوج با شفقت و اراده‌‌ای راسخ به شکلی محرمانه شبکه‌ای از بازیگران زن و کارمندان سابق را دنبال می‌کنند که یا بخاطر توافق عدم افشای اطلاعات محدود شده‌اند یا به وضوح آنقدر از لحاظ روانی شوکه شده‌اند که نمی‌توانند علنی صحبت کنند. این فیلم عمدتا از مکالمات میان این زنان شکل گرفته است که از جمله می‌توان به سامانتا مورتون در نقش کارمند سابق میراماکس به نام زلدا پرکینز و جنیفر ایلی در نقش لورا مدن، بزرگسالی زن جوانی که در پیشگفتار دیدیم، اشاره کرد.

فیلم فوق‌العاده دستیار به کارگردانی کیتی گرین در سال ۲۰۱۹ اگرچه به شخصیت واقعی خاصی اشاره نداشت، اما به وضوح درباره زنی بود که برای واینستین کار می‌کرد. در حالیکه ماریا شرادر کارگردان و ربه‌کا لنکوویچ فیلمنامه‌نویس علاقه‌مندند که جزئیات واقعی این تحقیقات را آشکار کنند. بطوری که صداهای ضبط شده واقعی واینستین در فیلم پخش می‌شود و حتی شخصیت‌های کلیدی‌ای مانند اشلی جاد نقش خودشان را بازی می‌کنند.

این ترفند گاهی موثر است اما می‌تواند توجه مخاطب را منحرف کند. زیرا شرادر در حالیکه این عناصر واقعی را دستمایه خود قرار می‌دهد از مخاطبانش می‌خواهد فراموش کنند که مولیگان و کازان خود ستاره‌های سینمایی هستند. جزئیات زیادی در فیلم وجود دارد که برای ارائه چنین داستان مهمی ضروری بنظر می‌رسند و همچنین دیدن فضای داخلی غارمانند نیویورک تایمز جذاب است (پیش از این هیچ فیلم سینمایی‌ای در آنجا فیلمبرداری نشده). اما چیزی که آن زن گفت را با دیگر فیلم‌های درباره روزنامه‌نگاری متفاوت می‌کند، ساده و البته بااهمیت است؛ توهی و کنتور مادران شاغلی هستند که نمی‌توانند برای دنبال کردن یک سرنخ همه چیز را رها کنند. برای آن‌ها زندگی واقعی در کنار کارشان قرار می‌گیرد.

ده‌ها فیلم با عنوان «فیلم‌های من‌ هم – یا می تو -» توصیف شده‌اند، اما تنها تعداد انگشت‌شماری به صورت مستقیم به اتفاقات آن پرداخته‌اند. آن زن گفت به همان اندازه که در روایت داستان آشنای خود – و تصمیم سطحی تغییر سن کاراکترها برای اینکه با مولیگان و کازان متناسب باشند -، مقادیری زرق و برق هالیوودی دارد، یک بازگویی قدرتمند از تحقیقاتی است که به شکل بازگشت‌ناپذیری صنعت فیلم را تکان دادند. شاید نتیجه گیری فیلم بر این دلالت داشته باشد که سقوط واینستین به معنای پایان زن ستیزی است، اما هنگامی که کنتور در آغوش توهی فرومی‌ریزد، سخت است از دانستن اینکه صدای آسیب‌دیدگانی که آن‌ها ملاقات کرده‌اند سرانجام شنیده می‌شود، متاثر نشویم.

امتیازهای فیلم آن زن گفت

وبسایت	میانگین امتیاز
IMDB	۷.۳ از ۱۰
کاربران متاکریتیک	۴.۵ از ۱۰
منتقدان راتن تومیتوز	۸۷ درصد بر اساس ۲۲۸ نقد
کاربران راتن تومیتوز	۹۱ درصد
منتقدان متاکریتیک	۷۴ درصد براساس ۵۰ نقد

 

مصاحبه با کارگردان و بازیگران فیلم او گفت

زویی کازان: احساس می‌کنم به همه زنانی که جلو آمدند یک تشکر بدهکار هستیم.

من احساس می‌کنم به همه زنانی که جلو آمدند یک تشکر بدهکار هستیم. این یکی از چیزهایی است که فیلم درباره آن صحبت می‌کند. اینکه عمل این گروه از زنان که احساس می‌کردند در جایگاه قدرت نیستند سرانجام جهان ما را تغییر داد. من این را درباره نسل زنانی که قبل از ما آمدند نیز احساس می‌کنم. من فکر می‌کنم ما جانشین دودمان بزرگی از زنان هستیم و این امید است که اقدامات هر نسل کار را برای نسل بعدی آسان‌تر کند.

کری مولیگان: من نیز تجربه مشابهی با اولین فرزندم داشتم

تجربه‌ای که مگان داشت چیزی بود که واقعا بلافاصله با آن ارتباط برقرار کردم. من نیز تجربه مشابهی با اولین فرزندم داشتم. من از افسردگی پس از زایمان واقع شوکه شده بودم و فکر می‌کردم تنها کسی در جهان هستم که به آن مبتلا شده‌ام و احساس می‌کردم یک زن دیوانه هستم. سپس، متوجه شدم که چقدر رایج است و صحبت کردن با افراد دیگر کمک بسیاری به من کرد. همچنین، این تجربه من به نوعی تجربه مگان را دوباره منعکس کرد، زیرا برای من نیز کار چیزی بود که می‌توانستم محکم به آن بچسبم. این در کنار تعداد زیای از فعالیت‌های دیگر و حمایت‌های بسیار بود، اما این کار کردن بود که من را از آن مقطع عبور داد. من فکر می‌کنم این مسئله فوق‌العاده رایج است و زیاد مورد بحث قرار نمی‌گیرد – اکنون احتمالا بیش‌تر از همیشه، اما هنوز هم زیاد درباره آن بحث نمی‌شود -. در نتیجه دیدن آن روی صفحه نمایش در قالب زنی که در محل کار فوق‌العاده توانا و تاثیرگذار است، بسیار مهم است.

ماریا شرادر: این تصمیم اشلی جاد بود که خود را چگونه به تصویر بکشد

ما بلافاصله فیلمنامه را به او (اشلی جاد) پیشنهاد دادیم. ما از مردم از جمله بازماندگان خواستیم که با ما همکاری کنند. جالب بود که آن زمان من هنوز در برلین بودم و برای سفر به نیویورک مشکل داشتم، زیرا کنسولگری در زمان کووید بسته بود. اما اشلی نیز اتفاقا در برلین بود. بنابراین ما در اینجا با یک‌دیگر ملاقات کردیم و یک فنجان قهوه خوردیم. در پایان جلسه او گفت بیا این کار را انجام بدهیم. او قاطع و شگفت‌انگیز بود. آرامش، متانت و قدرتی در او وجود داشت. او گفت که این یک تصمیم آسان بود. البته این متفاوت و هیجان‌انگیز است که بازیگری را برای اجرای یک شخصیت متفاوت هدایت نکنیم، بلکه صحنه را در اختیار اشلی جاد بازیگر قرار بدهیم. البته این تصمیم او بود که خود را چگونه به تصویر بکشد. به این ترتیب اشلی جاد در سال ۲۰۲۱ در نقش خودش بازی می‌کند، در حالیکه با جودی در سال ۲۰۱۷ حرف می‌زند و سپس در مورد حادثه‌ای که نزدیک به ۳۰ سال پیش رخ داده است صحبت می‌کند.

 

پوستر فیلم او گفت