آدم‌ها می‌میرند، ایده‌ها نه!
اینهم از عجایب مملکت ماست که یک فیلم ساخته شده در سال ۲۰۰۵ حالا آنقدر خبرساز شده که گروهی در دانلود و کپی و تماشا کردنش کورس گذاشته اند و گروهی هم برای محو کردنش از پلتفرم ها و دسترسی آسان به آن. همه این اتفاق ها درباره فیلم وی مثل وندتا ساخته جیمز مک تیگو است.
•••
یک فیلم معمولی که ناگهان مهم شد. این جمله دقیقا همان مسیری است که برای فیلم وی مثل وندتا هم در دنیا و این روزها در ایران طی شده است. حالا بماند که نمایش عمومی اولین ساخته دستیار کارگردان فیلم ماتریکس و حواشی تغییر زمان اکران فیلم برای آن‌ور آبی‌ها در همان سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ راه روشنی در جهت جذب تماشاگر وی مثل وندتا ساخت که بعدها با موج رسانه‌ای و تبلیغاتی عشاق گای فاکس و آنارشیست های دو آتشه با همان ماسک‌های معروف، مسیر مطرح شدن فیلم را هموارتر کرد اما واقعیت این است که در ایران بجز طرفداران دو آتشه سینمای روز جهان، اصلا اقبالی به این فیلم نشد تا اینکه پاییز شلوغ و تلخ سال صفریک از راه رسید.
حکایت حکومت‌های فاسد و دیکتاتورهایی که به مدد اوباش، خیابان و نظم و رسانه را کنترل می‌کنند حکایت تازه‌ای نیست که در وی مثل وندتا هم مورد توجه قرار می‌گیرد. تقلای مردی به نام وی برای مقابله یک تنه با این موج مهیب هم بن‌مایه اصلی داستان فیلم است و البته التهابات ناشی از گسترش یک بیماری سراسری و تنش‌های یک انتخابات مهم هم به فیلمنامه سروشکل موجه‌تری داده است. پس از این دیگر در فیلم چیزی نیست جز تلاش برای تغییر ولو در انقلابی یک نفره که البته اندک اندک از انحصار خارج می‌شود و همراهان بی‌شماری می‌یابد.
•••
فیلم با پیوستن هزاران نفر با همان ماسک گای فاکس به اعتراضات و تلاش برای تغییر تمام می‌شود. همان حس آشنای همراهی و همدلی عمومی و تصمیم برای اعتراض و حمایت از همدیگر تا تحقق خواست جمعی دقیقا همان چیزهایی است که سبب شده وی مثل وندتا به رغم بسیار معمولی بودنش حالا طرفداران زیادی بیابد و البته مخالفان بسیاری…
