زن ۱۰۰ میلیون دلاری سینما

کاترین بیگلو با چندین جایزه امی، بفتا، برلین و دیگر جوایز معتبر سینمایی یکی از موفق ترین کارگردان های زن تاریخ سینما است. همچنین اولین زنی که در تاریخ آکادمی اسکار، توانست برنده جایزه اسکار بهترین کارگردان شود. او در واقع جایزه را در رقابت با همسر سابقش، جیمز کامرون که برای فیلم «آواتار» نامزد بهترین کارگردانی شده بود، به دست آورد. کاترین بیگلو تنها فرزند مدیر کارخانه‌ رنگ‌سازی در کالیفرنیای آمریکا و همسر پیشین جیمز کامرون، کارگردان سرشناس هالیوود نیز است. ابتدا به‌عنوان دانشجوی نقاشی وارد دانشگاه شد و در سال ۱۹۷۲ در رشته‌ هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد. سپس در رشته‌ نقد و نظریه‌ فیلم از دانشگاه کلمبیا کارشناسی ارشد خود را دریافت کرد.بیگلو که سابقه بازی در ۲ فیلم را در کارنامه هنری خود دارد، اولین فیلم کوتاه خود را در سال ۱۹۷۸ با نام «The Set-up» را ساخت. او در سال ۱۹۸۲ اولین فیلم بلند خود را با نام خالی از عشق و با نقش‌آفرینی ویلیام دوفو روی پرده سینما برد و بعد از آن‌ فیلم نزدیک تاریکی را به نمایش درآورد. فلز آبی (۱۹۸۹) و نقطه شکست (۱۹۹۱) با بازی کیانو ریوز ۲ فیلم بعدی بیگلو بودند تا این‌که در سال ۱۹۹۵ فیلم روزهای عجیب را با فیلم‌نامه‌ای از جیمز کامرون؛ همسر سابقش ساخت.

بیگلو در سال ۲۰۰۰ فیلم وزن آب و ۲ سال بعد فیلم کا – ۱۹ را با نقش‌آفرینی هریسون فورد ساخت که داستان اولین زیردریایی هسته‌ای شوروی سابق بود. معروف‌ترین فیلم‌ او مهلکه یا قفسه درد نام دارد. این فیلم در سال ۲۰۰۸ برای اولین‌بار در جشنواره‌ ونیز به نمایش درآمد. وی با این فیلم در مراسم جوایز اسکار سال ۲۰۱۰ در مجموع ۶ جایزه به دست آورد. قفسه درد در جوایز اسکار موفق به دریافت ۶ جایزه از جمله بهترین فیلم و کارگردانی شد و در جوایز انجمن کارگردانان آمریکا جایزه‌ بهترین دستاورد کارگردانی را برای بیگلو به ‌همراه آورد تا او اولین کارگردان زن برنده‌ این جایزه لقب بگیرد. بیگلو جدا از اینکه اولین کارگردان زن برنده‌ جایزه اسکار تاریخ سینما است، در آوریل سال ۲۰۱۰ در فهرست ۱۰۰ شخصیت تاثیرگذار هفته‌نامه تایم نیز قرار گرفت.

از دیگر افتخارات سینمایی کاترین بیگلو می‌توان به جایزه‌ بهترین فیلم و کارگردانی جوایز بافتا، بهترین فیلم سال از جوایز فیلم هالیوود، جایزه‌ بهترین کارگردانی جشنواره‌ سانتاباربارا، جایزه‌ حقوق بشر و سینمای جوان جشنواره‌ ونیز اشاره کرد.فیلم‌ سگ‌های خواب‌آلود از جمله فیلم‌های کاترین بیگلو است که پیش‌تر با عنوان جبهه سه‌گانه مطرح شده بود. این فیلم داستان یک منطقه مرزی میان آرژانتین، پاراگوئه و برزیل است که مکانی امن برای ارتکاب جنایت‌های سازمان‌دهی شده به‌شمار می‌رود. در اکثر فیلم های بیگلو نقش‌های اول را مردانی تسخیر کردند که شیفته هیجانی مهلک هستند.

همچنین اغلب از نقطه‌نظر اول شخص استفاده می‌کند. شاید اگر بخواهیم سینمای بیگلو را در یک نظام مفهومی بازنمایی کنیم باید به مفاهیمی مثل مردان بدون زنان، زنان بدون مردان، خشونت، قدرت اشاره کرد که ردی از آن‌ها در اکثر آثارش قابل تشخیص است. بیگلو در جایی گفته بود اگر قرار باشد در مقابل فیلم ساختن زن‌ها جبهه گرفته شود، من به ۲ دلیل در مقابل آن می‌ایستم: اول اینکه نمی‌توانم جنسیتم را تغییر بدهم و دوم این که زیر بار این حرف که فیلم نسازم، نخواهم رفت. در سینما مهم نیست که فیلم را چه کسی ساخته؛ نکته مهم این است که شما می‌توانید با آن فیلم ارتباط برقرار کنید یا نه … باید زمان بیشتری وارد کار فیلمسازی شوند. به نظرم هنوز این و ذهنیت جا نیفتاده که این کار واقعا امکان پذیر است. اما من به شما می‌گویم که امکان پذیر است.»

بیگلو در انتخاب بازیگر هم قاعده و نگاه خاص خودش را داشت و معتقد بود انتخاب بازیگر بر اساس استعداد بازیگری از شکل و قیافه صورت می گیرد. باید بازیگر مناسب نقش را پیدا کنید. هر مورد دیگری که وارد روند تصمیم گیری شود، به نوعی مصالحه است. بیگلر در پاسخ به انتقادی که از او درباره خشونت در فیلم هایش شد گفته بود: هیچ علاقه به خشونت ندارم. در عوض بسیار به حقیقت علاقه‌مندم. اما خشونت، حقیقت از زندگی روزمره ماست. بخشی از بافت اجتماعی زندگی ما.

کاترین بیگلو اما همواره خود را در حال کشف سینما می دانست و در این باره گفته بود: مدت‌ها به این فکر می‌کردم که حد و اندازه من در سینما چیست و دست آخر به این نتیجه رسیدم که دوست دارم آن را کشف کنم امکانات‌اش را گسترش بدهم. کار من به از میان برداشتن مرزهای جنسیتی یا از میان برداشتن سنت‌های ژانر خاصی محدود نمی‌شود.