بخش اعظمی از فیلمنامه فیلم راهزن Bandit بر اساس مصاحبهها و روایتهای منتشرشده در کتاب سال ۱۹۹۶ «راهزن پرنده» به قلم رابرت ناکِل و اِد آرنولد نوشته شد. ابتدا قرار بود ونکوور و اوتاوا مکانهای اصلی فیلمبرداری باشند اما به دلیل شیوع جهانی کووید-نوزده، بیشتر تولید در ایالت جرجیای آمریکا صورت گرفت. در ماه سپتامبر ۲۰۲۱، فیلمبرداری تکمیلی در اوتاوا اتفاق افتاد.
فیلم راهزن Bandit فیلمی جنایی و زندگینامهای از کشور کانادا است که آلن اونگار آن را کارگردانی کرده است؛ فیلمسازی که پیش از این با فیلمهایی مشابه چون اکشن-تریلر «تنگنا» (Gridlocked) محصول ۲۰۱۶ شناخته میشد. فیلم بر اساس داستان زندگی حقیقی گیلبرت گالوان جونیور – که با لقب «راهزن پرنده» (The Flying Bandit) هم شناخته میشد – ساخته شده است. او در سال ۱۹۸۴ از زندانی در میشیگان فرار کرد و پس از عبور از مرز به کانادا رفت و از ۵۹ بانک و جواهرفروشی در حالی سرقت کرد که تحت تعقیب نیروهای پلیس بود. همچنان رکورد بیشترین سرقت متوالی در تاریخ کانادا از آن اوست.
خلاصه داستان فیلم راهزن
تبهکاری به نام گیلبرت گالوان جونیور در سال ۱۹۸۵ از زندانی آمریکایی در ایالت میشیگان فرار میکند و با هویت مرد دیگری به نام رابرت وایتمن از مرز کانادا عبور میکند. او از دست آمریکاییها میگریزد ولی چشماندازی برای کار قانونی ندارد، بهخصوص که روزگار بحران اقتصادی دهه ۱۹۸۰ به اوج خود رسیده است. او دلباخته زنی محلی به نام آندرئا میشود که یک مددکار اجتماعی دوستداشتنی است، ولی ترسهایش پیرامون نبود فرصت شغلی مناسب و تامین زندگی زنی که دوستش دارد، در نهایت به سرقتهای پرشمار و تاریخی او از بانکهای سراسر کانادا میانجامد. او در کانون اخبار قرار میگیرد و عبارت «راهزن پرنده» برای توصیف او به کار میرود.
عوامل و بازیگران فیلم راهزن
کارگردان: آلن اونگار، فیلمنامهنویس: کریگ وِنمَن، مدیر فیلمبرداری: الکس چینیسی، تدوینگران: مایکل لِین و آلن اونگار، آهنگسازان: آرون گیلوییس و جان پایسانو، بازیگران: جاش دومِل (گیلبرت گالوان جونیور/ رابرت وایتمن)، مل گیبسن (تامی کِی)، اِلیشا کاتبِرت (آندرئا هادسن)، نِستور کاربونِل (جان اسنیدز) و…
منتقدان درباره فیلم راهزن چه میگویند؟
آپراکس | امتیاز ۷۵ از ۱۰۰
وینس مانچینی | فیلمی سرزنده که سروشکل خوبی دارد و ضرباهنگ آن هم به اندازه کافی خوب و قابل قبول است.
وی گات دیس کاورد | امتیاز ۷۰ از ۱۰۰
مارتین کار | سوای بازیهای قوی دو بازیگر اصلی فیلم، راهزن از وفور ایده رنج میبرد که از نظر سبک به فیلمی خوشظاهر انجامیده است که از نظر ژانری بیش از حد کافی مصالح دارد و این موضوع حتی موجب شده است که «راهزن» تا حدی گیجکننده شود.
ریلویوز | امتیاز ۶۳ از ۱۰۰
جیمز براردینِلی| ضرباهنگ فیلم بیش از حد بیشتاب است و با اینکه کارگردان زمان را صرف روایت داستان گالوان و سروشکل دادن و هویتبخشی به مردی میکند که در پس افسانهای مشکوک قرار دارد، اما گاهی به نظر میرسد که او از کنار نسخهای پرتنشتر و جذابتر از همین داستان عبور میکند. فیلم راهزن بیشتر فیلمی سرگرمکننده است تا اینکه یک تجربه به شمار آید.
اسکرین رنت | امتیاز ۵۰ از ۱۰۰
بریتنی ویترسپون | «راهزن» فقط به خاطر ژانرش فیلمی سرگرمکننده است وگرنه تلاش فیلم برای پیامرسانی مبهم، باعث از دست رفتن فرصتهای پرشمار و حسرتهای فراوان شده است.
مووی نِیشِن | امتیاز ۵۰ از ۱۰۰
راجر مور | حتی با اینکه فیلم در بخش میانی بهشدت به مشکل برمیخورد و قطعههایی از پازل داستانش گمشده است و بهسختی میکوشد تا سقوط شخصیت اصلی خود را به نمایش بگذارد، اما باز هم درامدی (درام-کمدی) آلن اونگار – کموبیش – کار میکند.
اوریجینال سیآیان | امتیاز ۵۰ از ۱۰۰
لیام لِیسی | «راهزن» با دو ساعت نمایش سرقتهای تکراری و صرفا تغییر لباسهای شخصیت اصلیاش، همینطور متورم شده است و هرچه بیشتر پیش میرود بیشتر خستهکننده میشود.
سیاتل تایمز | امتیاز ۳۸ از ۱۰۰
دامینیک بائز | فیلم راهزن میخواهد شما باور کنید که نوعی زیرلایه اخلاقی در پس همه اتفاقهایش قرار دارد اما چنین نیست؛ فقط مکان دیگری برای تحت نظر گرفتن، لباس دیگری برای عوض کردن، فرد دیگری برای دروغ گفتن، و بانک دیگری برای سرقت کردن وجود دارد. هیچکس بد متولد نمیشود اما معنیاش این نیست که «راهزن» – فیلم یا شخصیت اصلیاش – خوب است.
امتیازهای تماشاگران و منتقدان برای فیلم راهزن
پس از مرور امتیاز کاربران سایت «آیامدیبی» و دو سایت مطرح جمعآوری آرای منتقدان «متاکریتیک» و «راتن تومیتوز»، میتوانید نظرهای کوتاه چند منتقد را هم مطالعه کنید:
ردیف | نام سایت | امتیازدهندهها | امتیاز میانگین | تعداد آراء |
۱ | IMDb | کاربران | ۶.۳ از ۱۰ | هزار و ۳۳۳ کاربر |
۲ | متاکریتیک | منتقدان برتر | ۵۴ از ۱۰۰ | بر اساس ۸ نقد |
۳ | راتن تومیتوز | عموم منتقدان | ۶.۴ از ۱۰ | بر اساس ۲۹ نقد |
حرفهای بازیگران اصلی فیلم راهزن
جاش دومِل: تغییرهای ظاهری هم درونی میشوند
- از همان زمان خواندن فیلمنامه همه چیز گویای فیلمی بود که ساختش واقعا باحال و خاطرهانگیز میشد؛ چون فیلمی به نظر میرسید که احساسات واقعی را در بر میگرفت. فکر میکنم به همین دلیل بود که بازی در آن را قبول کردم. واقعا خوشحالم که آلن اونگار فیلمی را ساخت که همه از آن خرسند و راضی هستیم.
- چند بار به صورت آزمایشی چهرهپردازی شده بودم و میدانستیم که چطور خواهد بود و این شخصیت چه تصویری خواهد داشت؛ اما باز هم زمانی که بینی را برایم گذاشتند و چهرهپردازی بهطور کامل پیاده شد، انگار چیزی من را تغییر داد. این وضعیت بهخصوص زمانی پررنگتر میشود که صدایتان را هم تغییر بدهید و مثلا نوکزبانی یا با لهجه صحبت کنید. بهعلاوه وقتی نشسته بودم و فرایند چهرهپردازی را پشت سر میگذاشتم، بهوضوح احساس کردم که یک شخصیت فرانسوی خواهم داشت که در فیلمنامه نیامده بود؛ و این نتیجه تغییرهای ظاهریای بود که برای قرار گرفتن در قالب این شخصیت تجربه کردم.
- گاهی وقتها پس از اتمام کار هم با همان لباسها و چهرهپردازی شخصیتم مینشستم و میگفتم: «با همینها به محل اقامت میروم و فردا همینجوری برمیگردم.» و بعدش با همان حالوهوای شخصیتم میرفتم و دوری در شهر محل فیلمبرداری در ایالت جرجیا میزدم. جالب اینکه با این شکل و شمایل حتی به رستورانهایی میرفتم که مرا میشناختند و بارها مشتریشان بودم اما آنها متوجه نمیشدند که خودم هستم و در نهایت انگار پذیرای فرد دیگری بودند.
- همکاری با الیشا کاتبرت واقعا راحت بود چون آدم ساده و دوستداشتنیای است. او بدون هیچ ادعا و هر چیز دیگری آمد و فوقالعاده بود. بهراحتی میشد با او ارتباط برقرار کرد و شوخی کرد.
اِلیشا کاتبرت: تقریبا همه چیز برایم جالب و کنجکاویبرانگیز بود
- فیلمنامه واقعا جالب بود و بعدش هم تحقیق دربارهاش که یک داستان حقیقی شگفتانگیز بود. من هیچ چیزی درباره گیلبرت نمیدانستم، بنابراین شنیدن و دیدن تمام مصاحبههایی که انجام داده بود، و اینکه قرار بود نقش یک کانادایی را بازی کنم و ماجراهای فیلم هم در این کشور روی میداد، همگی برایم کنجکاویبرانگیز و جذاب بودند.
- پیش از این نتوانسته بودم نقش یک آدم حقیقی را بازی کنم که یک زندگی واقعی را پشت سر گذاشته باشد؛ و این لایه دیگری از این شخصیت و جذابیت چالشبرانگیزش برای من بود.
- گاهی وقتها برای دیدن صحنههایی که در آنها بازی نداشتم هم سر صحنه حاضر میشدم؛ که باز هم خوش میگذشت و همه چیز کاملا جذاب بود. واقعا باورم نمیشد که جاش دومل چطور به شیوهای چنین بازیگوشانه و با جذبه شخصیت گیلبرت را خلق میکرد. سر صحنه واقعا نمیتوانستید از او چشم بکنید و برای همین چنین بازی درجه یکی حاصل شده است.
بهترین کارگردان بازیگر یا بهترین بازیگران کارگردان
برگرفته از منابع مختلف شامل اسکرین رنت، متاکریتیک، ویکیپدیا