واکنش‌ها به پخش قسمت اول سریال یاغی
پخش نخستین قسمت سریال یاغی به کارگردانی محمد کارت واکنش‌های متفاوتی را در میان سینماگران و نویسندگان و منتقدان برانگیخت. سریال یاغی اولین تجربه سریال سازی محمد کارت بعد از درخشش ساخت فیلم شنای پروانه است که به صورت اختصاصی از فیلیمو پخش می‌شود. در ادامه اظهارنظرها و واکنش‌ها به پخش اولین قسمت سریال که پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ پخش را مرور می‌کنیم.
معرفی کامل و اطلاعات سریال یاغی
واکنش محمدحسین لطیفی به حضور پارسا پیروزفر در سریال یاغی
محمدحسین لطیفی کارگردان مطرح سینما و تلویزیون که سابقه ساخت آثار پرمخاطبی همچون عینک دودی و روز سوم و خوابگاه دختران را در کارنامه دارد و همکاری مشترکی با پارسا پیروزفر در سریال سفر سبز دارد در یادداشتی نسبت به حضور پیروزفر در سریال یاغی واکنش نشان داد.
لطیفی در یادداشتی نوشته است: «پارسا پیروزفر بسیار انسان شریف و تلاشگری است. در زمانی که با پارسا کار می‌کردم می‌دیدم چطور بی‌ادعا و بی‌سر و صدا برای کارش تلاش می‌کند. مثلا وقتی قرار بود آلمانی صحبت کند با اینکه این زبان را بلد نبود، با آموزش خودش را به جایی رساند که خانم «رناته کن» که نقش مادر او را در «سفر سبز» بازی می‌کرد مبهوت لهجه و آکسان‌های پارسا بود.
پارسا پیروزفر یک انسان پویاست که زمان‌هایش مثل هم نیست و هر لحظه در حال تلاش برای درک بیشتر انسانیت و محبت است. لحظه‌ای نیست که آرام باشد و در همه کارهایش نهایت تلاش و توانش را به کار می‌گیرد. اساسا بازیگری برای پارسا پیروزفر، ابزاری است برای این که به انسان بودن خودش بیشتر کمک کند. شاید در برخورد اول جدی به نظر برسد اما بسیار مهربان و در عین حال پایبند به یک قواعدی است که از آن عدول نمی‌کند. به دلیل رعایت همین اخلاقیات است که او را در حاشیه ندیده‌ایم. اساسا اهل شو و مصاحبه‌های زیاد نبوده و پشت سر هم برای بیشتر دیده شدن و پول بیشتر، کار نکرده است.
خیلی صفت‌های خوب دیگری دارد اما این از همه مهمتر است که برای رسیدن به اهدافش کوشاست و آرام و بدون شعار و بدون شو حرکت می‌کند. به نظرم روزی که پارسا دست از پویایی بردارد، شاکی خودش خواهد بود. و من مطمئنم در سریال یاغی هم مانند سریال پر خاطره «سفر سبز» خوش خواهد درخشید و همه از او حرف خواهند زد.»
واکنش محمدحسین مهدویان به پخش یاغی
محمدحسین مهدویان کارگردان سینما که تجربه ساخت سریال زخم کاری را در کارنامه دارد با انتشار پستی اینستاگرامی نسبت به پخش سریال یاغی واکنش نشان داد.
مهدویان در اینستاگرامش نوشت: «تبریک و خسته نباشید می‌گم به رفقای عزیز و نازنینم محمد کارت، سامان لطفیان، مسعود زمانی، مجید طالبی و عباس جمشیدی‌فر دوست‌داشتنی بابت شروع پخش سریال یاغی. خوش‌حالم که بیش از یک سال تلاش و مداومت شما دوستانم به نتیجه رسیده. امیدوارم مردم از تماشای زحمات‌تون لذت ببرند. یک تبریک و خسته‌نباشید ویژه هم می‌گم به سید مازیار هاشمی عزیز، دوست قدیمی و خوش‌قلبم. تلاش و کوششی رو که در تمام این سال‌ها به خرج دادی به چشم دیدم و خوش‌حالم که ثمره‌ی ذوق و زحمت چند ساله‌ت رو برمی‌داری.»
واکنش شاهین شجری‌کهن به قسمت اول یاغی محمد کارت
شاهین شجری‌کهن:
قسمت اول سریال «یاغی» ساخته‌ی محمد کارت یک فیلم سینمایی کامل است. با این تفاوت که قصه‌اش تمام نمی‌شود و برای پی بردن به ادامه ماجرا باید منتظر قسمت‌های بعدی ماند.
نویسندگان «یاغی» در همین اپیزود آغازین، چهارچوب دراماتیک فیلمنامه را به گونه‌ای طراحی می‌کنند که مایه‌های لازم برای گسترش روایت و گره‌افکنی در پیچ‌وخم‌های داستانی وجود داشته باشد. ضمن اینکه شخصیت‌ها و محیط و فضای شکل‌گیری رویدادها نیز به مخاطب شناسانده می‌شود، از طریق تصویرها و دیالوگ‌هایی که سبک خاص زندگی در زاغه‌ها را با جزئیات دقیق بازنمایی می‌کنند و بذرهایی می‌کارند که در ادامه قرار است با غافلگیری‌های دراماتیک، داستان را مرحله به مرحله جلو ببرند.
اما فارغ از کیفیت روایی «یاغی» و ریزبینی و مهارتی که #محمدکارت در نمایش زندگی خشونت‌بار و نکبت‌زده ساکنان زاغه‌ها و محله‌های فقیرنشین دارد، وجه مهم این سریال کاراکتر محوری‌اش ویژگی‌های یک «جوان‌اول» و قهرمان تازه‌نفس را دارد و در سینما و تلویزیون «بی قهرمان» ما این یک امتیاز باارزش است. شخصیت جاوید (با بازی غافلگیرکننده #علیشادمان در شمایلی متفاوت) یادآور قهرمان رمان جاودانه «داستان جاوید» اسماعیل فصیح است و در عمق تیرگی و فلاکت به دنبال راهی برای رستگاری می‌گردد.
شخصیت‌پردازی جاوید به شکلی است که هم یال و کوپال یک مبارز خستگی‌ناپذیر و تنومند را دارد و هم چشم‌هایش با دیدن دختر محبوبش خیس می‌شود و سرشار از عواطف و احساسات شکننده است. تلفیق این دو ویژگی در قالب یک کاراکتر جوان و ورزشکار، علاوه بر اینکه همدلی مخاطب را برمی‌انگیزد، زمینه‌های لازم برای ساختن یک قهرمان زخم‌خورده را هم دارد.
جاوید؛ پسر سختی‌کشیده‌ای‌ست که تمام توانش را به کار بسته که از جبر محیطی فرار کند و بیرون از محله‌ای که قلمرو فقر و خشونت و اعتیاد است دنبال یک زندگی معمولی و سالم باشد و در چنان محیطی، این یعنی شنا بر خلاف جریان آب. جاوید برای رسیدن به رستگاری باید با تمام نیروهای اطراف (که به‌طور سنتی علیه تغییر و تحول مثبت‌اند) بجنگد و فقط هم به خودش متکی باشد؛ که این مهمترین مؤلفه در شکل دادن به شخصیت قهرمان است.
یاغی چند سکانس دشوار و پرجزئیات دارد که با تسلط چشمگیری اجرا شده‌اند، از سکانس افتتاحیه و دزدی آهن تا صحنه‌های کُشتی و درگیری در قفس توری.
کارگردان بدون خودنمایی و بازی‌های تکنیکی و انتخاب زوایای عجیب‌وغریب برای دوربین و بدون کات‌های سرگیجه‌آور و اسلوموشن، اجرایی ژوست و مرتب دارد.
وسط فیلم‌ها و سریال‌هایی که با دوربین روی دست و جنگولک‌بازی‌های مونتاژی باعث سرگیجه تماشاگر می‌شوند لااقل اینجا از قاب‌های چپ اندر قیچی خبری نیست و ساختار بصری با روند روایی فیلمنامه هماهنگی نسبی دارد. برای سریالی که از لحاظ مضمون و فضا به خیلی از این جلوه‌گری‌های فرمی راه می‌دهد حفظ این توازن و تعادل، امتیاز کمی نیست.
واکنش امید شمس کارگردان ملاقات خصوصی به پخش سریال محمد کارت
واکنش مژده لواسانی به پخش سریال
مژده لواسانی مجری مطرح تلویزیون با انتشار استوری درباره پخش قسمت اول سریال یاغی نوشت: پخش سریال یاغی از امروز در فیلیمو آغاز شد. سریالی که بسیار منتظر تماشای اون بودیم. کاری از محمد کارت و به تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی با بازی پارسا پیروزفر و طناز طباطبایی
فیلمنامه جزئی‌نگر، اجرای دقیق
یادداشت محسن جعفری راد در سایت سینماسینما بر سریال «یاغی»:
۱- محمد کارت نمونه بارز فیلمسازی است که سلسله مراتب را طی کرده تا به اینجا رسیده که برای قسمت اول سریال اولش بتوان امتیازات مثبت نوشت.
کارت، ابتدا در مستندسازی موفق بود و بعد در فیلم کوتاه داستانی و سپس فیلم بلند #شنای_پروانه را ساخت که جزو بهترین فیلم‌های اول چند سال اخیر است و حالا توقع از اولین سریال او بالاست که با اولین قسمتش به نظر می‌رسد می‌توان خوش بین بود.
۲- طبعا برای لو ندادن داستان به نکات کلی بسنده می‌کنیم. کارت در ادامه‌ی شنای پروانه، باز هم سراغ جنوب شهر رفته ولی این بار با فیلمنامه‌ای پر از جزئیات. شخصیت‌پردازی‌های ملموس با بازی‌های به اندازه بخصوص #علی_شادمان که یک تنه می‌تواند بار داستان را به دوش بکشد. فضاسازی‌های درست و کمتر دیده شده از جنوب شهر، شغل‌هایی که در جنوب شهر رایج هستند را در فیلمنامه به درستی ترسیم کرده و روایتی که هم ریتم بسیار تندی دارد و هم در شخصیت‌پردازی، آدم‌های همدلی برانگیز خلق کرده است.
۳- اما در اجرا، کارت بهتر از فیلم شنای پروانه کار کرده و تناسب بیشتری بین فرم بصری و بازی‌ها و تدوین دیده می‌شود که نشان می‌دهد همه چیز، مهندسی شده جلو می‌رود. از نورپردازی‌های دراماتیک و استفاده بجا و درست از نور طبیعی در شب و روز، لانگ شات‌های مناسب، نماهای نزدیک در خدمت پیشبرد درام و از همه مهمتر استفاده هویتمند از لوکیشن، چه زمین مبارزه باشد در ساختمان‌های تنگ و تاریک پایین شهر و چه خیابان‌های بالای شهر و اتفاقاتی که به خوبی به داستان قوام می‌بخشد.
۴- اما مهمترین نقطه قوت سریال یاغی این است که برعکس اغلب سریال‌های نمایش خانگی، از همین حالا گام محکمی برداشته و با شخصیت‌ها و روند داستان، همذات پنداری می‌کنیم. به جای اینکه از قسمت پنجم یا دهم! تازه معلوم شود داستان درباره چیست! و این همان هوای تازه است. کارت با توجه به کمال‌گرایی‌اش برای مخاطب جزئیاتی ارائه می‌کند و گره‌هایی شکل می‌گیرد تا مخاطب مشتاق ادامه داستان باشد. دقیقا برعکس سریال‌هایی مثل دل، گیسو و … که ظاهر خوش رنگ و لعابی داشتند ولی خبری از فردیت قوام یافته در شخصیت‌ها و موقعیت‌های جذاب که داستان را جلو ببرد نبود که کارت دقیقا بر عکس با هر سکانس، لایه‌ای به لایه‌های درامش اضافه می‌کند.
