عاشق به چالش کشیدن خودم هستم

ترین‌های مافیایی

• از بازی در شب‌های مافیا بگویید که به نظرتان بازی چطور بود؟

مریم مومن: برای اولین بار در برنامه «شب‌های مافیا» با این بازی آشنا شدم وچون دوست دارم از مغز و فکرم استفاده کنم و موضوعات را تحلیل کنم و خودم را به چالش بکشم، خیلی از آن خوشم آمد. به نظرم شب‌های مافیا بازی جذابی است اگر در آن تقلبی صورت نگیرد. اما به طور کلی در این بازی تیم‌ها و آدم‌های درستی حضور داشتند و باعث شد که من با بسیاری از بازیگران دیگر آشنا شوم. هر دوره با حضور دوازده بازیگر برگزار شد که من در کنارشان یاد گرفتنم، تجربه کردم وبیشتر با آن‌ها آشنا شدم. این فرصت آشنایی و تجربه در کنار این تعداد بازیگر کمتر پیش می‌آید مگر در پروژه‌های بزرگ و عجیب و این هم برای من جذاب بود.

• نگاه شما به این بازی چگونه بود و چقدر برایتان جدی بود؟

عاشق این هستم که خودم بتوانم خودم را به چالش بکشم چه با نقش‌هایی که در بازیگری انتخاب می‌کنم و چه دیگر کارهایم. به طور کلی هم بازی را خیلی دوست دارم و با وجود آن که در زندگی شخصی خودم شوخ طبعم اما در بازی خیلی جدی هستم و دوست دارم تمام تلاش خودم را برای بازی خرج کنم که برایم لذتبخش باشد.

• کدام نقش را در این بازی بیشتر دوست داشتید بازی کنید و کدام نقش جذاب‌تر بود؟

برای من که با فکر خودم بازی کردم، خیلی مهم بود که شهروند بازی کنم. چون وقتی شهروند بازی می‌کنم، خیلی صادقانه صحبت می‌کنم ولی وقتی مافیا باشم نمی‌توانم صداقت داشته باشم و شهروند سریع من را پیدا می‌کند. وقتی شهروند هستم وجودم را می‌گذارم که همه را قانع کنم و تلاش می‌کنم بازی درستی داشته باشم چون تقلب نمی‌کنم ولی اشتباه هم دارم.

• با همه تلاشی که برای نجات شهر داشتید اما خیلی زود ۴ شهروند از بازی اخراج شدند؟ به نظر خودتان شانسی هم بود یا گروه مافیا شناخت خوبی از بازی داشتند؟

خیلی از دوستان دیگر هم مثل من تازه با این بازی آشنا شده بودند اما به نظرم بازی‌ها درست بود ولی مقداری هم بلد نبودن و آشنا نبودن و کمی هم شانس در نتیجه بازی دخیل بود. من در شب اول این آگاهی را نداشتم که مافیا کیست و بنابراین مطمئن نبودم که در شب اول شلیک کنم. کسی که شب اول شلیک می‌کند باید خیلی مطمئن باشد ولی من برای خودم این عجله را نمی‌پذیرم و صبر می‌کنم که بیشتر بشنوم.

مریم مومن: برخلاف آن که در بازی مافیا اغلب گفته می‌شود که نباید اعتماد کنید اما فکر می‌کنم باید یاد بگیریم که بیشتر اعتماد کنیم و جایی که لازم است باید آدم‌ها را بشنویم و بعد قضاوتشان کنیم. در این بازی شب‌های مافیا، یک اصل مهم زندگی را بیشتر یاد گرفتم این که آدم‌ها را خوب بشنوم و نشنیده قضاوت نکنم. خیلی وقت‌ها سوتفاهم‌هایی که بین آدم‌ها به وجود می‌آید به دلیل همین نشنیدن‌ها و زود قضاوت کردن‌هاست

البته من این بار مهمان بودم و دلیل این که به سمت بازیکنان نرفتم برای این بود که آن‌ها بیشتر حق بازی داشتند. چون بالاخره من به این دلیل که یکی از بازیگران امکان حضور را در برنامه را پیدا نکرده بودم، من جایگزین او شده بودم و با وجود آن که در جای دیگری هم آفیش بودم و باید خودم را به موقع به سر صحنه می‌رساندم و ذهنم هم درگیر نقشم بود اما سعی کردم که در این بازی هم درست بازی کنم.

• شما چند دوره در شب‌های مافیا حضور داشته‌اید، این بازی به نظرتان چقدر به زندگی شبیه است و چه نکته‌ای برای آموختن داشت؟

برخلاف آن که در بازی مافیا اغلب گفته می‌شود که نباید اعتماد کنید اما فکر می‌کنم باید یاد بگیریم که بیشتر اعتماد کنیم و جایی که لازم است باید آدم‌ها را بشنویم و بعد قضاوتشان کنیم. به طور مثال من در بازی دوم از روی ظاهر قضاوت کردم که باعث شد یک شهروند را از دست بدهیم. در این بازی شب‌های مافیا، یک اصل مهم زندگی را بیشتر یاد گرفتم این که آدم‌ها را خوب بشنوم و نشنیده قضاوت نکنم. خیلی وقت‌ها سوتفاهم‌هایی که بین آدم‌ها به وجود می‌آید به دلیل همین نشنیدن‌ها و زود قضاوت کردن‌هاست.

• چقدر از بازیگری در این بازی می‌شد استفاده کرد؟ ارتباطی با بازیگری و نقش آفرینی دارد؟

به نظرم به بازیگری هیچ ربطی ندارد. ما در ایران آدم ‌های باهوش زیادی داریم که می‌توانند خیلی خوب و قشنگ بازی کنند اما جلوی دوربین ممکن است نتوانند خوب تمرکز داشته باشند. با این حال نمی‌توان گفت بازیگری دخیل است و برای من هم بازیگری موضوعی جدا از بازی مافیاست. به هر حال ما می‌دانیم که این فقط یک بازی است و بر اساس استدلال‌های خودمان بازی می‌کنیم اما نقش آفرینی پذیریش نقشی است که باید برای تماشاگر باورپذیر باشد. در دوره‌های قبلی این برنامه هم کسانی بودند از میان خواننده‌ها و یا ورزشکاران که بازی خوبی را ارایه کردند و بازیگر نبودند.

• به نظرتان در این بازی امکان تقلب هم وجود دارد؟ یا در اجرای بازی راهکارهایی برای پیشگیری از تقلب وجود داشت؟

صادقانه بگویم که برای من تقلب مهم نبود چیزی که ناراحتم می‌کرد این بود که بیننده از پشت صحنه خبر ندارند و درست نیست برخی بازیکنان برای بینندگان باهوش‌تر به نظر برسند و این من را ناراحت می‌کرد. به نظر من اگر شرایط مطمئن‌تری وجود داشت که هیچ کس امکان تقلب نداشته باشد، بهتر بود به این دلیل که بالاخره ممکن است تقلب هم اتفاق بیفتد و باعث ناراحتی دیگر بازیکنانی شود که صادقانه و بر اساس ذهنیت و استدلال خودشان بازی کردند. به نظرم این عادلانه نیست که برای آن که تماشاگران بیشتر ما را دوست داشته باشند، تقلب کنیم و این ضایع کردن حق دیگران در یک بازی است.

• کدام بازیگر در این بازی مهارت بیشتری داشت و حرفه‌ای‌تر بازی کرد؟

من چند دوره در شب‌های مافیا بازی کرده‌ام و بنابراین اسم بردن از شخص خاصی برایم سخت است اما به طور کلی من از بودن در کنار تک تک این بازیگران لذت بردم. من رفته بودم که از این بازی لذت ببرم و پشت صحنه هم با همه این بازیگران رفیقم و آن‌ها هم به من محبت دارند و همین برای من بسیار با ارزش است.

• و نکته آخری که مریم مومن می‌گوید؟

ما بر عکس قضاوت‌های نادرستی که درباره ما صورت می‌گیرد، رفتارمان جلوی دوربین و پشت دوربین متفاوت است. جلوی دوربین به گونه‌ای دیگر هستیم ولی پشت دوربین رفیقیم. من هر بار که در این بازی شرکت کرده‌ام جای خالی دوستانم را احساس می‌کردم و قلباً دوست داشتم آن‌ها جای من باشند. شاید برخی از تماشاگران از من ناراحت شوند که چرا مرام مومن این طور است، اما من تقلب نمی‌کنم و برایم مهم است که از مغز و فکر و تحلیل خودم استفاده کنم و بنابراین از اشتباهات خودم هم ناراحت نمی‌شوم و از این بابت هم خوشحالم که اشتباه می‌کنم چون با استدلال خودم بازی می‌کنم و فکر می‌کنم یار پنجم مافیا هم برای من مافیاست. تا کسی اشتباهی نکند من سمت او نمی‌روم.